Lekkernijen maken

Omdat de wegen nog zo slecht zijn, wil Rick Katja en Kai nog niet laten rijden. Ik ben als de dood voor gladheid, dus is Rick de aangewezen chauffeur. Helaas voor hem zijn zijn diensten vandaag veel nodig.

Om te beginnen heeft Katja een afspraak bij de dokter. Het vergt iedere keer allerlei organisatie om al haar dokters-, tand- en oogartsafspraken in haar vakanties te maken. Eigenlijk was Katja de afspraak vergeten en moest ze oppassen. Verzetten kan bij die drukke praktijken niet, dan hebben ze pas weken later een opening. Gelukkig kon ze later beginnen met oppassen.

Op dagen als deze, waarop ik niet buiten kan sporten en niet naar de fitness wil rijden, zegen ik de Wii! Na een uur Sports Active heb ik echt het gevoel me flink te hebben ingespannen.

Net als ik klaar ben, belt Rick. Katja is flauwgevallen bij de dokter en hij neemt haar nu mee om iets te eten voor ze gaat oppassen. Katja valt heel gemakkelijk flauw, hopelijk zal ze daaruit groeien, want het is vervelend en soms gevaarlijk.

Christine is op het moment in Texas bij haar schoonfamilie. Haar schoonvader heeft kanker en is opgegeven. Dat is natuurlijk geen vrolijk bezoek zo vlak voor de feestdagen. Bovendien hebben ze een slechte relatie met haar zwager en schoonzus, dus Christine belt op om even haar hart te luchten.

Met haar aan de telefoon begin ik vast de candy canes van hun plastic te ontdoen. Vandaag ga ik de lekkernijen maken, die we ieder jaar aan de buren in de cul de sac geven. De candy canes zijn voor "peppermint bark". Dat is kant en klaar te koop, maar het is ook heel makkelijk zelf te maken. Het recept zal ik onder dit blog plaatsen.

Met een rubberen hamer maak ik de candy canes zo fijn mogelijk. In de magnetron smelt ik de witte chocolade chips en meng die met de candy canes. Een beetje pepermuntessence erbij en het is klaar om op een bakplaat dun gespreid te worden. Gelukkig is het buiten koud genoeg om het daar te laten afkoelen.

Het verkeer in dit gebied is op het moment een ramp door het slechte sneeuwruimen. De meeste wegen hebben maar een baan open en in het tweede drukste gebied in Amerika creeert dat grote files. Helaas voor Rick kruipt hij van de ene naar de andere bestemming.

Bijna iedere dag eet Rick tijdens zijn lunchpauze een Cosi sandwich. Hij wil er voor ons vandaag ook een meebrengen (er zijn hier dichtbij geen restaurants van). Gelukkig hebben ze een "light" menu en de kip tandoori "light" sandwich is zeer smakelijk, moet ik zeggen. Ik kan me Ricks "verslaving" voorstellen, ook omdat de "sandwich" heel erg dun is. Ik ben geen fan van brood, dus dit is lekker.

Na de lunch ga ik verder met het maken van de jaarlijkse "goodies" voor de buren. Ik wil het vandaag klaar hebben, want ik weet, dat drie gezinnen morgen op reis zullen gaan. Na de peppermint bark maak ik marshmallow Cocoa Puff treats.

Op zich is dit allemaal heel makkelijk te maken. Je smelt boter en marshmallows, roert er de cereal doorheen en voila. Alleen...ben ik vergeten de aluminiumfolie met vet in te smeren. Ik had alles netjes in vierkanten gesneden, maar dat zijn het niet meer. Het is een heel gedoe ze stuk voor stuk van het folie af te plukken. Het zijn nu meer marshmallowballen, maar de smaak is hetzelfde zullen we maar denken.

Om het bordje op te vullen maak ik het mezelf ook even heel makkelijk. Ik heb een paar Pillsbury kant en klare pakken met sneeuwman en Kerstboom koekjes. Die zijn binnen de tien minuten in de oven klaar en smaken best lekker.

Als laatste maak ik Kerstkransjes, die ook met marshmallows worden gemaakt. Alweer: boter smelten, marshmallows smelten, groene kleurstof erbij doen, Cornflakes erbij en roeren maar. Daarna is het zaak vet op je vingers te doen, anders lukt het kneden niet. Als ik de 18 leuke kransjes heb gekneed, ben ik klaar om de bordjes op te maken.


Met de volle borden gaan Saskia en ik de deuren langs. Acht van de negen buren zijn thuis. Alleen de "nieuwe" buren zijn niet thuis. Zij wonen in het enige ooit herverkochte huis in deze cul de sac. Ze zijn zeker niet "nieuw", want ze wonen er al zeker vier jaar, . Maar ze zijn de enige niet originele bewoners, dus zijn ze nieuw. Volg je het nog?

Met een bordje komen Saskia en ik dus weer thuis. Ik ben zo blij hiermee klaar te zijn! Op zich is het allemaal best leuk, maar al het in de keuken staan is pijnlijk, letterlijk. Lopen kan ik eindeloos, maar staan absoluut niet.

De vrolijke gezichten bij het aanvaarden van al het lekkers maakt dat wel allemaal weer goed. Het blijft een leuke traditie, maar ik wil er volgend jaar niet de halve dag voor in de weer zijn. Misschien, dat ik het voortaan bij peppermint bark alleen houdt, daar vragen veel mensen ieder jaar weer om.

Intussen speelt Rick nog steeds chauffeur. Hij neemt Saskia mee naar de orthodontist en op zijn terugtocht belt Katja. De mensen, waar ze babysit, zouden haar terugbrengen, maar hun auto start niet. Zodra Rick Saskia afzet, gaat hij op weg om Katja op te halen. Ik heb echt met hem te doen. In ieder geval heeft het vandaag flink gedooid, dus kan Katja morgen zelf naar haar oppasadres rijden.

Vanavond hebben we ons laatste Kerst"feestje". Onze vrienden, Denise en Michael, hebben alle buren uitgenodigd wat te komen drinken bij de bar van Sea Pearl. Katja gaat met ons mee en krijgt heel wat aanspraak bij deze groep ouders van college studenten of aanstaande studenten.

Het is "happy hour" en een aantal voorafjes kost $5. We bestellen met zijn drieen een paar sushi rollen, oesters en een quesadilla. Zoals altijd wordt het erg gezellig. Ieder jaar regelen Denise en Michael zo'n avondje. Het is een goed idee, want iedereen betaalt voor zich en zij hebben er geen rotzooi van.

Peppermint bark:
1 zak witte chocolade chips
6 candy canes of andere rood-witte pepermunt snoepjes
tien druppels pepermuntessence (zonder kan ook)

Sla de candy canes met een rubberen hamer zo fijn mogelijk. Smelt de chips in de magnetron, ongeveer twee minuten op halve kracht, halverwege roeren. Roer er de fijngemalen candy canes en pepermuntessence doorheen. Spreid het mengsel uit op een met aluminiumfolie gelijnde bakplaat, zo dun mogelijk. Maak met een mes lijnen, zodat het later makkelijker in stukjes te breken is. Laat afkoelen. Breek in hapklare stukjes.