Dag 2 Spanje: Gaudi en een vervelende gebeurtenis

Om zes uur ben ik echt uitgeslapen en volgens mijn Fitbit heb ik 9,5 uur geslapen met een 92 score. Heerlijk geslapen dus! Als Rick het licht van mijn telefoon ziet is hij ook wakker. Het ontbijt opent pas om zeven uur dus we lummelen wat aan op de kamer.

Dan gaan we naar beneden en zijn zeer aangenaam verrast door de vele keuzes die er zijn voor het ontbijt. De bediening is super vriendelijk en we genieten echt van onze maaltijd. 

Boven maken we ons klaar voor een dag in de stad. Ik doe mijn credit card in een zak met een rits en mijn telefoon heeft een pols bandje. Rick heeft net zoveel over de vele zakkenrollers in deze stad gelezen en gehoord als ik, dus ik neem aan dat hij zijn spullen ook goed verstopt heeft.

We hebben vandaag een hele Gaudi dag. We beginnen met Casa Battlo en dat blijft voor mij, behalve de Sagrada Familia, het mooiste voorbeeld van zijn bijna sprookjesachtige architectuur. Het huis naast Casa Battlo is ook erg mooi, maar niet van Gaudi. 

We nemen eerst buiten foto's en gaan dan in de rij staan om naar binnen te gaan. Daar krijgen we een apparaatje met een rondleiding en ik vraag de mijne in het Nederlands. Het is super interessant en je zult er toch maar wonen, zoals de familie Battlo destijds!

Casa Battlo geeft je het idee onder water te zijn. Alles heeft met de onderwaterwereld te maken,van de "geschubde" muren tot de glas in lood ramen, die aan kwallen e.d. doen denken. Na alle foto's binnen gemaakt te hebben mogen wij door naar het dak waarvoor we wat extra hebben betaald.

Dat is helemaal de moeite waard. Er zijn met mozaiek beklede schoorstenen en de bovenkant van het dak lijkt de rug van een draak met schubben en een keramische ruggegraat. Eenmaal weer buiten loop ik even naar de overkant om het dak ook van buiten te fotograferen. 

"Patons" straattegels, die je door heel Barcelona ziet

Onze volgende kaartjes zijn voor de Pedrera ook bekend als Casa Mila. Onderweg valt me op dat de rolluiken van veel bedrijven beschilderd zijn. Als het niet door een kunstenaar is gedaan zijn ze met graffiti beklad. Ik zou me kunnen indenken dat je liever zo'n schildering wil voor je restaurant of winkel. 

Casa Mila is een flatgebouw en wij gaan het appartement van de familie Mila op de zesde verdieping bekijken. Daarin zijn de meubelen ook allemaal door Gaudi ontworpen. Daarna gaan we ook hier het dak op. Het heeft niet de wauw factor van Casa Battlo, maar het is zeker ook de moeite waard om gezien te hebben. 

Het is tijd om te gaan lunchen en dat willen we in de buurt van Casa Vicens doen. Een taxi brengt ons erheen en we vinden El Meu Poblo waar we plaatsnemen op het terras. Ik bestel een salade met tomaat, olijf, feta kaas en ansjovis. Rick heeft gegrilde kip. Het is lekker eten, al is het niet echt Spaans.

Casa Vicens is het eerste door Gaudi ontworpen prive huis. Dit was in 2014 gesloten en dus nieuw voor mij. Het is weer heel anders, maar zo kleurrijk! De plafonds bijvoorbeeld zijn allemaal uit hout gesneden plant motieven. 

Het is bij tweeen en onze kaartjes voor de Sagrada Familia zijn voor half vier. We besluiten de metro erheen te nemen en dat wordt een besluit waar we spijt van krijgen. De metro hier is makkelijk te navigeren en tijdens mijn reis in 2014 namen we die telkens.

Rick is meer een taxi mens, maar wil dit ook wel proberen. We moeten een keer overstappen en na twintig minuten zijn we in het Sagrada Familia station. Dan zie ik Rick in paniek in zijn broekzak graaien. Zijn portemonnee Iis weg!

De dieven hebben het klaargespeeld de knopen van de zak aan de zijkant van zijn korte broek open te maken en de portefeuille ongemerkt te stelen. Er zat van alles in, credit cards, zijn rijbewijs, zijn verzekeringskaart en meer. 

Rick voelt zich natuurlijk heel dom dat hij het heeft laten gebeuren, maar ze zijn zo slim hier! Ondanks de vele waarschuwingen gebeurt het toch nog bij zoveel mensen. Op een bankje in het park voor de kerk bellen we de credit card bedrijven om die te annuleren, maar het rijbewijs weg is eigenlijk een groter probleem.

Dat heeft Rick nodig om de auto overmorgen te huren. Gelukkig kunnen we de verhuur op mijn naam zetten en zal ik dus de chauffeur zijn de rest van de vakantie. De auto is een automaat en ik vind het prima. We hebben geen enorme stukken achtereen te rijden dus het moet lukken. 

Om half vier krijgen we bij de Sagrada Familia een gids toegewezen. Helaas heeft die een enorm sterk Spaans accent in haar Engels wat haar vrijwel onverstaanbaar maakt. Ik denk dat ik het beter had gevolgd als ze Spaans had gesproken. 

Hoe dan ook is de kerk onbeschrijflijk mooi. Er is ook zoveel te zien van buiten en van binnen. Het is goed er uitleg bij te krijgen en gelukkig is er ook tijd genoeg om foto's te maken. Na zo'n drie kwartier is die rondleiding afgelopen en nu hebben we nog kaartjes om naar boven te gaan in de Passie toren. 

Terwijl we daarvoor in de rij staan bedenk ik me dat ik echt niet meer kan. Naar boven ga je met de lift, maar dan met de trap weer naar beneden. Ik heb enorme pijn in mijn rug en ik weet dat ik het niet moet forceren. Ricks knie doet ook pijn dus hij vindt het prima de toren over te slaan. Jammer, maar we hadden er niet van kunnen genieten. 

De veel strakkere beelden aan de andere kant van de buitenkant van de kerk stellen het gevangen nemen en kruisigen van Jezus voor. De kant waar we binnen gingen met de geboorte van Jezus is heel lieflijk en deze straalt de ernst van de situatie uit. 

We hebben nog even tijd voor het avondeten en nemen een taxi terug naar het hotel. Daar frissen we ons even op en dan lopen we naar Placa Catalunya. Daar hebben we bij Txapela met mijn nichtje afgesproken.

Athena, de dochter van mijn Canadese broer, is hier een maand en heeft daarna alweer plannen om naar Ierland en Mexico te gaan. Ze heeft een goede baan, die ze overal ter wereld uit kan voeren. Nu ze jong is kan het nog, hoewel ze vertelt wel graag een permanente plek te krijgen en denkt erover zich in Nederland te vestigen. 

Het eten is heerlijk. We nemen een aantal individuele pintxos (belegd sneetje stokbrood) en delen zes soorten tapas. Het is zo gezellig dat we later dan we dachten pas afscheid nemen. We nemen een taxi terug naar het hotel en na het typen van dit blog ga ik me klaarmaken om te slapen.