Over een virtuele lunch en stemmen

Duidelijk ben ik niet de enige vroege vogel, want als ik mijn telefoon om kwart voor zes pak heb ik een berichtje van een vriendin. Zij vraagt zich af of we morgen met de Halloween parade in Vienna wel naar ons happy hour restaurant kunnen komen. Ik beloof haar dat als we naar Starbucks gaan te checken.

Beneden wachten hongerige dieren en ik geef Orion zijn medicijnen en botje en Zorro zijn zakje met vis en kip. Vervolgens ruim ik de afwasmachine uit en pas dan is het tijd voor mijn eigen ontbijt. Rick komt beneden als ik dat half op heb. 

Rick gaat de afgelopen paar dagen in de basement ontbijten. Daar kan hij ongestoord het nieuws kijken. Hier boven moet het geluid van mij uit. Ik snap best dat hij wil kijken, maar voor mij is er veel te veel negatiefs gaande in dit land. 

Als ik mijn cardio af heb en Rick zijn douche heeft genomen rijden we Vienna in. Zoals ik mijn vriendin had beloofd kijken we hoe we morgenavond bij Viet Aroma kunnen komen. Dat lukt door over een aantal parkeerterreinen te rijden. Het moet dus geen probleem zijn.

Bij Starbucks staat er Cheers! op mijn nitro brew cup. Die persoonlijke berichtjes iedere ochtend vind ik leuk. Ik drink er wat van, maar de rest doe ik na mijn gewichtenroutine.

Sharon is er deze week niet, want haar dochter trouwt zaterdag. Dat betekent dat ik de zelfdiscipline moet opbrengen om een bovenlichaam krachttraining te doen. Ik draag er mijn rugbrace bij zodat ik die spieren niet overbelast. Met mijn app gaat het fijn snel.

De zon schijnt en ik besluit eens ergens anders te gaan wandelen. Dat wordt een deel van het W&OD pad en een weggetje waarlangs de herfstkleuren prachtig zijn. Ik hoor een knagend geluid en zie een eekhoorntje op een noot knagen. Hij heeft me een tijdje niet door, zo schattig. 

Dat rode van de esdoorns blijft het meest opvallen

Na de wandeling ga ik naar Whole Foods voor ingredienten voor ons avondeten. Ook stuur ik een topje terug naar Amazon. Tegenwoordig komt vrijwel al mijn kleding daarvandaan, maar niet alles past goed of staat leuk.

Op weg naar huis neem ik een andere weg en zie wat nieuwe voor Halloween versierde tuinen. Sommigen zijn wat minder griezelig en anderen juist heel erg. Ik ga het weer missen na dit weekend!

Thuis maak ik een Word document met "Take a treat or two but make sure there is enough for the next Boo Crew" en leuke plaatjes. We hebben besloten toch een grote zak snoep te kopen. Die doen we dan in een bak met dat briefje. Hopelijk zijn er geen al te gretige kinderen en als het op is is het op. Ik vind dat toch leuker dan helemaal niets. 

Om twaalf uur belt Judith en we eten gezellig samen onze lunch. Dan gaat Judith naar het stadhuis in Bangor, waar ze woont, om te stemmen. Voor ze het stemlokaal binnengaat nemen we afscheid, want daar mag natuurlijk niet getelefoneerd worden.

Judith stuurt me later onderstaande foto. Dat is zo'n leuke sticker! Om twee uur gaan Rick en ik stemmen. Virginia kiest een nieuwe goeverneur en wij in Vienna een nieuw stadsbestuur. Na afloop krijgen wij ook een sticker, maar die is doodsaai vergeleken bij die van Judith!

Thuis maak ik onze traybake vast klaar. Dan is mijn energie op en ik laat mijn plan om even naar DePaul's Farm te gaan varen. Het is inmiddels ook zwaar bewolkt en er staat een koude wind. Ik blijf dus lekker binnen. 

Die traybake bestaat uit garnalen en andouille kippenworstjes met groentes en Cajun kruiden. Even in de oven en het is een zeer smakelijke maaltijd. Dit is een van de favorieten uit ons repertoire. 

Vanavond ga ik de laatste aflevering van Halloween Is It Cake? kijken op Netflix. Het is een programma waar bakkers een taart moeten maken die niet te onderscheiden is van de echte onderwerpen. Het is ongelooflijk hoeveel talent die mensen hebben! Sommigen worden niet gevonden door de jury.