Over de rit terug en een rustige zondag

Zaterdag

Als ik om kwart over zes wakker word is het nog stil in huis. Dat is het om vijf voor zeven nog steeds, maar ik sta toch op. Opeens hoor ik een flinke klap boven, gevolgd door gehuil. Nico is van Katja en Kevins bed gevallen en op onderstaande foto kun je de bult daarvan helaas zien.

Hierdoor is iedereen meteen wakker en na wat mokken koffie maken we ons allemaal klaar voor de dag. Ik doe mijn spullen vast in de auto en vermaak Fiona en Nico dan met de vogels op mijn camerahuisje. Nico zegt al heel duidelijk "bird", een van zijn eerste woordjes. 

Als Katja en Kevin klaar zijn gaan we in twee auto's naar The Turning Point. Dit is een gezellig ontbijt restaurant. We zijn vroeg genoeg dat we meteen een tafel kunnen krijgen. Ik bestel de gerookte zalm Benedict, die me heel goed smaakt.

Fiona is een beetje baldadig en ik denkt dat dat komt omdat ze weet dat het afscheid van mij nadert. Op een gegeven moment kondigt ze aan dat ze heel hard gaat huilen als ik vertrek. Ik besluit direct na het ontbijt te gaan rijden. 

Alle spullen liggen al in de auto en dat maakt het afscheid wat makkelijker. Zo kunnen Katja en Kevin ook meteen in gaan pakken voor hun vakantie in de Dominicaanse Republiek morgen.

Bij vertrek laat Waze al vertraging zien en het wordt een zeer vermoeiende rit naar huis. Ten eerste word ik over een andere brug dan de gewoonlijke Delaware Memorial Bridge over de Delaware rivier geleid. 

Deze ligt westelijker en ik zie Philadelphia rechts van me liggen. Dat is dan wèl weer eens wat anders. Dat is de eerste omleiding en er volgen er meer. Ik stop slechts voor een snelle plaspauze bij het Biden Center. 

Bij Washington is het helemaal feest. Ik word door de stad geleid wat betekent dat het verkeer op de ringweg vreselijk moet zijn. Al zie ik het Washington Monument graag, na zo'n lange rit rijd ik er liever niet voor om. 

Ook op deze weg is er veel stoppen en langzaam rijden dus ik vraag me af hoeveel tijd ik bespaar. Het is ontzettend vermoeiend en als ik om kwart over twee eindelijk onze oprit oprijd huil ik opeens van opluchting. 

Het zal de spanning zijn, want zo rijden is mijn ding niet. Gelukkig had ik wel interessante podcasts over eten en reizen om naar te luisteren. 

Rick is er niet, hij is een ritje gaan maken op zijn elektrische step. Het is dan ook prachtig weer, maar liefst 22 graden. Ik maak een bakje yoghurt met bosbessen en zaden als late lunch en ga die in de zon op zitten eten. Zo geniet ik toch nog een beetje van het weer. 

Helaas betekent mooi weer ook allerlei bladblazers. Als ik moe ben kan ik weinig geluid velen en die van de buren twee deuren verderop stuurt me naar binnen. Ook de achterbuurman is bladeren aan het blazen. Ik heb de neiging dat ding uit zijn handen te gaan trekken. Wat een rotgeluid is het toch!

Rick heeft in mijn afwezigheid ontzettend veel gedaan. Hij heeft o.a. Orion naar de dierenarts gebracht voor zijn prikken, de bladeren in de tuin ook opgeruimd (blij dat ik dat niet hoefde te horen) en het tapijt in de basement en in de woonkamer gereinigd. 

We gaan vroeg eten bij Genki. Rick vindt dat ik dat verdiend heb na de rotrit (mooi woord). Het is zoals altijd heerlijk en behalve de yakitori bestel ik ook sushi en chawanmushi (gestoomd ei) met krab. 

Nu zie ik uit naar een rustige zondag en hoop ik dat al het gehoest en geproest van de kinderen mij niet aangestoken heeft. 

Zondag

Gisteravond lag ik er vroeg in en het gevolg is dat ik om kwart voor zes al wakker ben. Gedeeltelijk komt dat omdat mijn telefoon kennelijk niet goed aangesloten was. Daardoor is de batterij leeg en hield mijn white noise app ermee op.

Rick ging een stuk later naar bed en ik blijf tot kwart voor zeven liggen om hem niet wakker te maken. Dan houd ik het niet meer uit van de pijn en sta op. Beneden geef ik de dieren hun medicijnen en snacks en zet een kop koffie. 

Onze boom voor het huis is op zijn hoogtepunt

Rick komt net voor achten naar beneden en al gauw gaan we op pad om onze boodschappen te doen. Bij de kerk achter ons huis zien we een hert met een mooi gewei. Het blijft bijzonder die zomaar door de buurt te zien lopen. 

Panera is onze eerste stop voor mijn ontbijtbroodje. Ik krijg maar liefst een dollar korting, toch meegenomen. Dan volgt Starbucks voor de nitro brew, de latte en Ricks kalkoenspek broodje. 

Aan de overkant gaan we naar de Giant. In New Jersey was ik bij Stop & Shop en dat was vrijwel een kopie van deze supermarkt. Ze zijn allebei van Ahold, daar zal het door komen. Helaas hebben ze geen Nederlandse producten zoals beschuit meer, vroeger wel.

We besluiten behalve onze gewone boodschappen ook in te slaan voor het voedselkastje vlakbij. Nu er zoveel mensen niet uitbetaald krijgen vanwege de sluiting van de regering is de nood hoog. We vullen het kastje met blikjes pasta, soep e.d. Dat wordt altijd het meest gewaardeerd. 

Dan rijden we door naar H Mart waar ik mijn ontbijtpaddenstoelen koop. Van de Mosaic markt halen we eieren, appels, quiches en maitake paddenstoelen. We praten even met de eigenaresse van de stroopwafelkraam en met dit wat sombere weer gaan de zaken goed. 

Dat is alles wat we voor de komende week nodig hebben en we gaan naar huis. Daar doe ik wat cardio en sms met Katja. Zij moesten vroeg op het vliegveld zijn, maar hebben bijna vier uur vertraging door de luchtverkeersleiding. 

De medewerkers daarvan worden ook niet betaald en een heel aantal meldt zich daarom ziek. Gelukkig vertrekken ze wel, maar zijn wel een halve vakantiedag kwijt. 

Voor mijn lunch halen we pho van Roll Play. Hun ossenstaart pho met zalm is werkelijk heerlijk. Rick houdt het bij een salade van Cava. Terwijl we eten komt de zon langzaam tevoorschijn. 

Dat betekent naar buiten. Ik ga voor op de stoep in de zon lezen en Rick vervangt de lichtjes aan de magnolia, die het niet meer doen. Verder ruimen we de netten met Halloween lichtjes op. 

Zo kabbelt de middag voorbij en we hebben allebei alweer vroeg honger. We gaan naar Tysons Corner Mall en eten daar aan de bar van Seasons 52. Daar zijn alle gerechten onder de 600 calorieen en het eten gezond en lekker. 

We delen eerst een charcuterieplankje en dan neemt Rick de varkenskotelet en ik de zeebaars. Die is ontzettend lekker met peultjes en een wilde rijst pilaf met paddenstoelen. Het is een lekkere afsluiting van het weekend. 

Of het een terugslag van de drukke dagen is of (hoop ik niet) toch een aankomende verkoudheid, maar ik voel me helemaal niet lekker en ben doodmoe. Ik vrees dat ik het ook vanavond niet tot negen uur uithoud.

Allemaal een heel fijne week gewenst!