Over een lief pakketje, kalender en kerstkaarten

Voor mijn gevoel heb ik vannacht helemaal niet goed geslapen. Iedere keer als ik wakker werd had ik pijn aan mijn voet. Op een gegeven moment dacht ik Rick te horen snurken en toen ik iets zei antwoordde die verontwaardigd dat het Orion was. Midden in de nacht heb ik daar even de slappe lach van gekregen!

Omdat er vandaag niets op het programma staat blijf ik tot half zeven liggen. Ik zou dat langer doen, maar dan krijg ik teveel pijn. In de badkamer kleed ik me stilletjes aan en ga dan de gewoonlijke ochtendroutine afwerken.

Rick komt om zeven uur naar beneden en dan staat zijn thee klaar waar hij me zeer dankbaar voor is. Als ik mijn ontbijt op heb probeer ik tegen beter weten in toch wat cardio te doen. Daarbij moet ik mijn voet meer gebruiken dan ik dacht en na tien minuten stop ik ermee. 

Het vervelende is dat het sporten de fibromyalgie pijnen ook helpt en tien minuten is niet genoeg. Maar goed, beter voorzichtig zijn en die voet een paar dagen zoveel mogelijk met rust laten. Hij is zeker minder pijnlijk dan de afgelopen dagen.

Als Rick klaar is gaan we naar Starbucks. Op de terugweg stoppen we even bij een van de al helemaal voor Kerst versierde tuinen. Ik vind hun aftellen tot Santa komt erg leuk. Ook wel een beetje enerverend te weten dat er maar 34 dagen tot Kerstmis zijn. 

De kleuren langs ons pleintje zijn er nog steeds. Rick is daar niet blij mee, want bladeren ruimen als de kerstversieringen er al zijn is moeilijker. Toch gaan we dit weekend de kerstdecoraties aanbrengen. Vanochtend ruim ik de herfstspullen al op. Dat is niet zoveel werk, maar scheelt ook weer een half uurtje morgen. 

Als dat gebeurt is bel ik mijn tante in Nederland. Ik heb al heel lang niet met haar gesproken. Wel appjes over en weer gestuurd, maar dat is toch anders dan even echt bijpraten. Terwijl ik aan de telefoon zit komt Rick binnen met een verzorgingspakketje van mijn vriendin Jules. 

Zo ontzettend lief is dat! Ze vindt het zielig voor me dat ik mijn voet rustig moet houden, want ze weet dat ik eigenlijk nooit lang stilzit. Er zitten stiften, een kleurboek, kerstsokken en een lief kaartje bij. Zo attent! Ik bewonder dat altijd in mensen, want dat ben ik zelf niet zo. 

Mijn lunch maak ik thuis en daarna ga ik met Rick mee om de zijne bij Cava te halen. Het is fijn er even uit te zijn. We bespreken ook de komende week, want we hebben nog heel wat te doen voor Thanksgiving en als Katja, Kevin en de kinderen hier zijn. 

De middag besteed ik aan de kalender. Ik krijg hem af en vind hem zoals ieder jaar toch weer erg leuk. Ik moet gewoon altijd even over de drempel heen en dan is het een leuke creatieve bezigheid. Natuurlijk zijn er heel veel foto's van de bruiloft, dat was het hoofdevenement dit jaar.  

 Rick is vroeg klaar met zijn werk en gezamenlijk plakken we de adressen en postzegels op de envelopen voor de kerstkaarten. We doen de kaarten in de envelop en nu willen we er nog een persoonlijk briefje bijdoen. Dat maken we ook en gaat Rick maandag op kantoor printen.

Zo gaat de middag heel snel voorbij. Met dit sombere weer hebben we zin om ergens heen te gaan waar het warm en gezellig is. Zoals zo vaak valt de keuze dan op Indiaas eten. We gaan een nieuw restaurant uitproberen, Mumbai Central.

Het restaurant is opgezet als een treinstation op een sfeervolle wijze. De bediening is zeer attent en er staan wat gerechten op het menu, die nieuw zijn voor ons. We delen als voorafje knapperige lotuswortel met een lekker yoghurt sausje.

Als hoofdgerecht kiest Rick een lamsgerecht en ik de paneerkaas in een tomatensaus. We hebben er naan met knoflook, raita en chutney bij. Het is ontzettend lekker allemaal, maar veel te veel. We nemen dus wat mee naar huis om als snack te eten. 

En zo is het weekend alweer begonnen. Allemaal een heel fijne paar dagen gewenst!