Over een donkere donderdag

Br! Het is maar net boven het vriespunt als we opstaan en er valt een ijskoude regen. Net ten noorden van ons is dat sneeuw. Als Rick om zeven uur uit bed gaat ben ik wel wakker, maar blijf nog liggen tot Alexa "Hakuna Matata" begint te spelen. 

Kai heeft goed nieuws. Raquel en hij gaan het huurcontract voor een appartement voor henzelf ondertekenen. Het appartement ligt in St. Etienne en is 50m2. Vele malen beter dan de kleine kamer, die ze nu hebben. Ze zijn er dan ook zeer blij mee. 

Beneden maak ik mijn warme ontbijt en Rick gaat naar boven om zich klaar voor de werkdag te maken. Tegen de tijd dat hij klaar is heb ik er net 3000 stappen opzitten. Tijd om naar Starbucks te gaan en onze koffies op te halen. 

Het is onvoorstelbaar dat het gisteren 23 graden werd, want vandaag is het 22 graden kouder! Mijn spieren zijn dan ook weer niet blij. Thuis ga ik aan de rest van mijn cardio en Rick vertrekt naar de orthopeed.

De MRI laat twee duidelijke vernauwingen van de wervels zien waar de zenuwen dus bekneld zitten. Het komt door artrose en vooralsnog wil de arts het zonder opereren proberen. Rick zal een paar injecties krijgen en weer met fysiotherapie beginnen. Hij heeft ook nieuwe medicijnen, die hem moeten helpen beter te slapen. 

In Sharons garage heeft zij een heel nieuwe routine voor me met een aantal oefeningen, die ik nog nooit heb gedaan. Daardoor gaat de tijd snel en voor ik het weet is het tijd voor mijn minuut planken. Daarna masseert Sharon mijn rug met een van haar deep tissue apparaten. Hopelijk helpt dat een beetje. 

Met dit afschuwelijke weer (als het dan koud moet zijn laat er dan ook sneeuw vallen en geen kille regen) heb ik zin in pho. Maar ik heb geen puf om er door het slechte weer heen te rijden. Gelukkig kan ik de soep van Roll Play Grill laten bezorgen. Zoals altijd is het de perfecte koude dag lunch. 

Het zou zo makkelijk zijn om de rest van de middag op de bank door te brengen, maar ik moet er even uit van mezelf. Als eerste ga ik naar Truist om een cheque op onze bankrekening te storten. Die $36 heb ik verdiend via Rakuten met aankopen, die ik online gedaan heb. Eindelijk is de fusie van onze bank Suntrust met BB&T afgerond en de nieuwe naam Truist kan niet saaier, maar goed. 

De volgende stop is de drive thru van Walgreens. Hier haal ik medicijnen voor Orion en Rick op. Dan rijd ik door naar Whole Foods. Daar maak ik de citrusvruchten het onderwerp van mijn patronen foto. Dat is zoveel vitamine C op een hoop! 

Dan richt ik mijn aandacht op de bloemen, waarvan ik een boeket mee wil nemen. Eerst dacht ik tulpen, maar de meerkleurige miniroosjes roepen mijn naam. Daar neem ik een boeket van mee en zet ze in de vaas. Hopelijk blijven deze wat langer staan

Nu het toch binnenblijf weer is, ga ik de hotels voor onze reis naar Seattle en omgeving reserveren. We blijven een nacht in Tacoma na aankomst, dan drie nachten in Port Angeles, een nacht in Anacortes en vijf nachten in Seattle van waaruit we verschillende excursies zullen maken. Maria is er nog nooit geweest, dus ik kan haar in de stad rondleiden. 

De rest van de middag werk ik wat aan de puzzel en als Rick klaar is met zijn werk belt Katja onze familiegroep. Saskia, Rick en ik nemen op en zo "ontmoeten" we Saskia's vriend Riley virtueel. Ziet eruit als een leuke jongeman. Fiona heeft oorontsteking, maar is net zo vief als altijd. 

Chuck en Christine zijn vandaag druk met hun dochter, die net een huis heeft gekocht. Het wekelijkse happy hour gaat dus niet door, maar dat vinden Rick en ik ook wel best. We zijn beiden moe en vinden het wel fijn om gewoon te niksen vanavond. 

Voor ons avondeten laat ik mijn favoriete biefstuk met citroen-peper saus Vietnamese gerecht van Four Sisters bezorgen. Rick kiest een Perzisch restaurant en laat dat ook bezorgen. Het smaakt allemaal voortreffelijk, al is er veel te veel biefstuk voor mij. Rick neemt daar ook nog wat van. 

De feeenlichtjes en kaarsen gaan aan en mijn voeten omhoog op mijn luie stoel. Ricks medicijn helpt nu al en we gaan vroeg ons bed opzoeken. Hopelijk kan Rick eindelijk goed slapen en is het morgen wat beter weer. 

 

Over een warme woensdag

Rick heeft vannacht nogal gespookt vanwege de pijn in zijn rug (gelukkig heb ik daar niets van gemerkt), waardoor hij net als ik tot Alexa haar Disney deuntje speelt blijft liggen. Morgen heeft Rick een afspraak bij de orthopeed, hopelijk kan die echt helpen met de pijn te verzachten.

Ook ik heb minder geslapen dan gewoonlijk. Toch voel ik me uitgerust bij het opstaan, iets wat de afgelopen dagen niet het geval was. Het is bij het opstaan al zestien graden, misschien heeft dat ermee te maken. 

We maken en eten ons ontbijt en dan gaat Rick zich klaarmaken voor zijn werkdag. Ik doe alvast wat stappen en heb een derde erop zitten als we naar Starbucks gaan. We spelen wat Pokemon Go onderweg, maar daarna moet Rick weer aan zijn werkdag geloven. 

Na mijn cardio kan ik het niet laten een foto van een van de uitgebloeide tulpen te maken. Die zijn bijna mooier dan als de bloemen nog dicht zijn. Op de foto is ook te zien hoe warm het vandaag is, heerlijk!

Zoals ik Maria gisteravond heb beloofd bel ik United Airlines om onze tickets naar Seattle te boeken. Ik ben Premier Gold en er is een speciale lijn daarvoor, maar nog moet ik bijna een half uur wachten. We hebben beiden geld over van de geannuleerde vlucht naar Parijs in 2020 en om dat te gebruiken heb ik een agent nodig. 

Eindelijk komt er iemand aan de lijn, want de muziek, die United speelt, gaat na een tijdje vervelen. Met wat gedoe lukt het om alles voor elkaar te krijgen. Mijn tegoed is op, want een deel daarvan is al naar mijn vlucht naar Aruba gegaan. Maria heeft nog meer $400 te besteden dit jaar. Ook kunnen we in Economy Plus naast elkaar zitten. 

Dit duurde allemaal langer dan gedacht en ik ga gauw douchen. Ik heb om twaalf uur mijn uitgestelde virtuele lunch met Judith. Dat haal ik net niet, want ik moet mijn salade nog ophalen van Subway. Zodra ik dat gedaan heb bel ik Judith vanuit de auto.

Ook bij haar in Maine is het heel warm weer voor de tijd van het jaar. Hier is het inmiddels 21 graden en ik eet buiten voor het huis. De lunch is altijd weer gezellig en voor we het weten is het een uur en Judith moet terug aan het werk. 

Het is zulk lekker weer en ik heb meer stappen nodig, dus ik ga een wandeling door de buurt maken. De negen huizen tegenover ons zijn bijna allemaal klaar. Ik zie hoe een stel een rondleiding door hun nieuwe huis gaat krijgen. Onvoorstelbaar, vorige zomer werden alle bomen geveld en nu staan er negen huizen!

Een lente plant, die ik niet ken

Om twee uur heb ik een afspraak bij Lofty Salon om mijn haar bij te laten kleuren door Carmen. Voor het eerst sinds de pandemie begon draag ik geen mondkapje. Er is niemand behalve Carmen en Mona en de besmettingen zijn hier heel erg omlaag. Toch voelt het wat vreemd. 

Carmen kleurt mijn haar en wenkbrauwen weer mooi bij. Dan foehnt ze het en krult mijn haar mooi. Ik ben er weer zeer tevreden meer. Op de terugweg neem ik een foto van gedroogde hortensia. Die is saai bruin, maar met mijn Photoshop app wordt het een interessante foto voor het maandthema. 

Thuis ga ik weer buiten zitten en als Rick klaar is met zijn werk gaan we naar Bear Branch Tavern. Daar hopen we aan de bar buiten te zitten, maar die is nog niet open. Dan vragen we een tafel op het terras en krijgen de vuurhaard en dat is fijn, want het is wel 23 februari en zonder zon wat kil. 

We bestellen een paar cocktails en de nachos, waarvan ik slechts de kip, pico de gallo en kaas eet. Het is weliswaar vroeg, maar we besluiten nu we hier toch zijn ook ons avondeten te bestellen. Ik neem zoals altijd de zalm Nicoise salade en Rick de biefstuk salade. We genieten enorm van deze onverwachte lentedag. 

Helaas wordt het morgen maar liefst twintig graden kouder met regen, sneeuw en ijs. We zijn er nog niet, maar een dag als vandaag is echt een cadeau voor mij. De pijnen zijn niet weg, maar het is zoveel makkelijker ermee om te gaan als het warmer is. Ik heb even kunnen opladen en hopelijk geeft dat meer kracht de komende koude dagen.

Over een druilerige dinsdag

Het is bepaald niet koud als we opstaan, maar de vrolijke zon is verdwenen. In plaats daarvan miezert het. Rick is eerder beneden dan ik en de koffie staat al klaar. Ik schenk een mok in en maak mijn paddenstoelen ontbijt. 

Terwijl ik eet maakt Rick zich klaar voor zijn werkdag en dan gaan we onze koffies halen. Als we terugkomen zien we dat een van de eekhoorns zich tegoed doet aan het vogelvoer. Een andere heeft hem weggejaagd van het maisblok dat er speciaal voor hen is. 

Voor mijn sporten vandaag wil ik verscheidene dingen doen. Ik begin met twintig minuten op de elliptische machine boven. Dan twintig minuten op de plaats hardlopen en ik sluit af met twintig minuten op de mini elliptische machine beneden. 

Mijn VR bril moet opgeladen worden en terwijl dat gebeurt doe ik mijn dagelijkse woord- en breinspelletjes. Het is vandaag een bijzondere datum: 2-22-22 (of op zijn Nederlands 22-2-22). Het is ook dinsdag en dat maakt het "Twosday" als woordspeling op Tuesday. 

Bij Fiona's dagopvang is gevraagd om de baby's daarvoor tutu's aan te trekken. Katja had er voor Fiona nog een van haar Thanksgiving pakje, zo schattig! Jammer genoeg wordt Fiona vandaag weer naar huis gestuurd omdat ze koorts heeft. Katja vermoedt een oorontsteking, want verder zijn er geen symptomen. 

Na mijn VR routine, waarbij ik ballonnen kapot sla dansend op Disney muziek, is het alweer bijna lunchtijd. Ik bestel een salade van Subway en haal die in de motregen op. Het smaakt weer goed en ik heb een bak groente binnen.

Rick heeft een drukke middag met veel vergaderingen en ik ga mijn blog van onze reis naar het Noordwesten vertalen, zodat Maria het ook kan lezen. Ik gebruik Word voor de vertaling, maar moet het daarna nog goed opschonen om het een beetje begrijpelijk te maken. 

Dat neemt een flinke twee uur in beslag en Orion houdt me zoals gewoonlijk gezelschap. Als Rick vergaderingen heeft is het mijn taak te zorgen dat Orion niet blaft. Vanmiddag valt dat niet mee, want de doggen van de buren komen buiten en zo nog een aantal "blafbare" dingen. 

Als ik mijn naar het Engels vertaalde blog heb afgedrukt belt Christine. We praten even bij, maar dan moet ik me klaar maken voor mijn happy hour met Maria. Zij haalt mij om half vijf op en we gaan naar Pazzo Pomodoro.

Daar bespreken we onze reis en morgen ga ik de vliegtickets boeken. We hebben het aantal hotelnachten op de verschillende plekken ook uitgerekend. Morgen of overmorgen zal ik Booking.com eens afstruinen.

Hopelijk voel ik me dan beter, want als ik weer thuis ben stort ik helemaal in. Zo moe, zoveel pijn, zo moedeloos word ik ervan! Ik denk altijd dat het het weer is, want dat is zo onstuimig, maar wie zal het zeggen. 

Rick maakt ons avondeten van korstloze quiches met asperge en prei en komkommersalade. Het is erg lekker, vooral op een storm- en regenachtige avond als vandaag. Het zal niet lang duren voor ik mijn bed opzoek en hopelijk is het morgen een betere dag zoals gisteren. 

Over een mooie maandag

Het is vandaag Presidents Day en Rick heeft vrij. We staan rond half negen op en gaan vrijwel meteen op pad. We halen koffies en egg bites van Starbucks en rijden dan door naar H Mart. Daar ik koop ik een paar soorten paddenstoelen. 

Dan halen we onze wijn- en bierbestelling op van Total Wine & More en gaan huiswaarts. Daar kleden we ons in lentekleding en gaan op weg naar Great Falls Park. Het is nu al zestien graden en knalblauwe lucht. 

Als we bij het park aankomen zien we al dat we niet de enigen zijn. We hebben het zelden 's ochtends zo druk gezien. Iedereen is natuurlijk klaar met de winter en wil zo'n lentedag optimaal benutten met buiten zijn. 

Wij lopen een stuk naar de dam. Ik heb mijn grijper stok en een vuilniszak mee en vind meteen al wat plastic zakjes en omhulsels van repen. Op een gegeven moment zie ik een zakje met hondenpoep en daarna nog twee! Wat idioot om de poep op te ruimen en dan het zakje in de natuur te laten liggen. Dan is het misschien nog beter om het niet op te ruimen. 

Tegen de tijd dat we bij de uitkijkpunten zijn heb ik aardig wat in die zak zitten. Zo heb ik mijn steentje aan een schone natuur weer bijgedragen. We lopen naar de uitkijkpunten en de watervallen liggen er weer mooi bij. Alleen uitkijkpunt 1 slaan we over, want het is ons te druk. 

Als we het park verlaten zien we geen auto's meer binnen komen. Het werd te druk en de toegang is afgezet. Er staat een hele file van auto's, die niet naar binnen kunnen. Zijn wij even blij dat we voor de lunch zijn gegaan!

Die lunch bestellen we van Zoe's Kitchen en nemen hem mee naar de Vienna Town Green. Ik heb de bloemkoolrijstbowl en Rick kip kabobs. Het is lekker warm in de zon en smaakt extra goed. 

Na het eten gaan we naar Whole Foods, want we willen vanavond barbecuen. Kennelijk zijn we ook daar niet de enigen in. Iedereen heeft de lente in de bol. 

De rest van de middag gaan we voor het huis zitten lezen. Rond vier uur wordt het wat koeler en besluiten we de hot tub op te zoeken. Dat is goed voor ons beiden, Ricks rug kan die warmte ook goed gebruiken. 

Rick doet de barbecue aan en grilt kipspiesjes en regenboogwortels. Daar hebben we bloemkool tots bij en het wordt een lekkere maaltijd, die goed bij dit weer past. Jammer genoeg is de winter nog niet klaar met ons, maar deze dag hebben we alvast gehad. 

Over monumenten en een bezoek aan Maryland

Zaterdag

We blijven voor ons doen uitslapen tot na achten. Het vriest flink dus we kleden ons warm aan voor we erop uit gaan. Na ons Starbucks ontbijt op te hebben gehaald gaan we eerst de lege flessen in de glasbak gooien.

Vienna schijnt daar erg goed in te zijn, want men dacht dat die enorme paarse glasbakken eens per week geleegd zouden moeten worden. Nu blijkt dat drie keer per week nodig. Het gerecyclede glas wordt onder anderen gebruikt voor wegmaterialen. 

Vorige week had ik van Peggy van Savagely Good een aantal korsteloze quiches besteld. Een is asperge en prei en de ander tomaat en basilicum. Gewoonlijk verkoopt ze die niet zonder korst, maar voor ons maakt ze een uitzondering. We halen ze op bij een voor ons nieuw marktje in Oakton. Ik word herkend als de moderator van de Vienna VA Foodies groep, erg leuk. 

Dit marktje is maar heel klein en we kopen er verder niets. Twee van die quiches gaan we de komende week eten en de andere twee vriezen we in. Ik ben benieuwd, de andere korsteloze quiches vonden we telkens erg lekker. 

Rick stelt voor om naar DC te gaan en op de National Mall te gaan wandelen. Daar heb ik meteen oren naar. We kleden ons flink warm aan, want er wordt weer heel harde wind voorspeld. Gelukkig blijkt die vanochtend wel mee te vallen, maar het is desalniettemin flink koud. 

We parkeren langs de Potomac rivier en lopen als eerste door het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Daar is het heel erg rustig, toeristen ontbreken compleet. Zo kan ik de verschillende beelden zonder mensen fotograferen. 

Dan lopen we rond het Tidal Basin in de richting van het Jefferson Memorial. Onderweg bezoeken we de "vergeten Founding Father" George Mason. Hij schreef de Constitutie van Virginia waar veel van de Constitutie van de VS op is gebaseerd. George zit met een boek van Cicero op een bankje in zijn monument. 

Het marmer van het Jefferson Memorial is recentelijk helemaal schoongemaakt. De koepel was grijs en is nu weer blinkend wit. Het is een heel groot verschil. We besluiten het monument niet binnen te gaan en lopen verder naar het Washington Monument. 

Onderweg komen we langs het Bureau of Engraving and Printing. Dat wordt het onderwerp van mijn themafoto van vandaag. Er zijn genoeg patronen met de kolommen en dergelijke. 

Bij het Washington Monument lopen we de heuvel op tot bij het monument. Van hieruit kunnen we het Capitool en het Lincoln Memorial zien. Hier waait het wel flink, dus we lopen na wat foto's gauw weer naar beneden richting het Tweede Wereldoorlog monument. 

Het is overal rustig, waarschijnlijk vanwege het weer. Langs de Reflecting Pool gaan we naar het Lincoln Memorial dat dit jaar honderd jaar oud is. Ik ben benieuwd of daar nog wat aan gedaan wordt. 

Hier staan borden, die waarschuwen geen water te kopen van verkopers zonder vergunning. Het schijnt nogal vaak voor te komen dat die flessen al gebruikt zijn en met kraanwater zijn gevuld. Wij letten er altijd op dat de fles niet eerder geopend is, maar dat is goed om te weten. 

Als laatste bekijken we het Koreaanse Oorlogsmonument. Dat is nog steeds aan een renovatie onderhevig en niet zo indrukwekkend als het kan zijn. Toch vind ik de beelden altijd zo ontzettend mooi gedaan. 

De wind begint toe te nemen en we lopen snel terug naar de auto. We rijden naar The Boro, waar Rick een kabob lunch haalt bij Tasty Kabob. Hij vraagt of ze ooit zalm zullen hebben en dat is het geval. Dan zal ik daar ook van bestellen, maar voor nu laat ik nog eens een zeer smakelijke poke bowl samenstellen bij Poki DC. 

Thuis smullen we van ons eten en gaan dan boodschappen doen bij de Giant. We hebben geen lange lijst en zijn al snel klaar. We steken nog even over naar The Fresh Market, want ik heb een nieuw molentje met vier soorten peperkorrels nodig. Daarvan heb ik altijd heel wat bij mijn ontbijt.

Als we de boodschappen weg hebben gelegd ben ik weer helemaal uitgeteld. Ik hoop echt dat dit iets tijdelijks is. Ik zet mijn stoel in ligstand en ga een tijdje rusten. Rick speelt intussen wat X-Box in de basement. 

Het rusten helpt en ik voel me een stuk beter als we om half zes vertrekken voor ons avondeten. Dat wordt Agora, een Mediterraans restaurant met Turks, Grieks en Libanees eten. Ze hebben allemaal mezze, kleine gerechtjes, precies goed. 

Wij nemen plaats aan de bar and bestellen hummus en gepekelde groentes, die met pita's worden geserveerd. Ik heb een zeebaars carpaccio, die heerlijk is.

Gepekelde groentes

Zeebaars carpaccio

We delen een warme bietensalade. Dan heeft Rick een kabob van worst en ik de coquilles, die werkelijk voortreffelijk smaken. 

Coquille met champignons, viseitjes in een yoghurtsaus

We worden bijna omgeblazen als we terug naar de auto lopen. Alweer zijn er windstoten van bijna 100 kilometer per uur. De kou gaat daardoor door merg en been en ik ben blij in de auto te zitten. Overal liggen enorme afgewaaide takken.

Natuurlijk kijken we ook vanavond weer de Olympische Spelen. Wij krijgen veel bobsleeen te zien, niet echt onze favoriete sport. Gelukkig worden skieen en kunstschaatsen ook uitgezonden. 

Zondag

Om kwart voor acht ben ik klaarwakker, maar Rick ligt nog in diepe rust. Ik houd het nog een half uurtje uit, maar dan krijg ik teveel pijn en sta op. Rick volgt niet veel later. We gaan naar Starbucks en dit keer neem ik weer eens de boerenkool en paddenstoel egg bites. 

Na wat Pokemon Go spelen komen we een kwartier voor de opening bij de Mosaic markt aan. Gelukkig zijn Greenheart en Liberty Farms al opgezet en open. We kopen groentesap en blauwe eieren, maar dan is het wachten op de dame van King Mushrooms, want daar heb ik maitake van besteld.

Het is zo ontzettend koud en we haasten ons terug naar de auto. Daar wachten we tot we zien dat het kraampje van King wordt opgezet. Dan gaat Rick meteen mijn bestelling ophalen en haasten we ons naar huis. 

Daar doe ik terwijl Rick zijn douche neemt wat cardio en ga dan zelf ook douchen. We kleden ons goed warm aan en, na voor Orion gezorgd te hebben, vertrekken we naar Baltimore. Het is alweer lang geleden dat we naar die stad gingen. We zijn er wel talloze keren langs gereden op weg naar New Jersey.

Baltimore is de dichtstbijzijnde grote stad met wolkenkrabbers. Het verkeer is heel goed en binnen het uur rijden we de stad binnen. We vinden al snel een goede parkeergarage dichtbij de Inner Harbor. Het betalen gaat via een app, dat zou ik wel vaker willen zien. 

We lopen wat rond in de Inner Harbor om te zien wat er zoal is en besluiten dan bij Phillips te gaan lunchen. Dat is een authentiek Marylands visrestaurant. We nemen plaats aan de bar en Starr is onze bartender. 

In Maryland moet je krabgerechten bestellen, want de blauwe krab is hun specialiteit. Er is op het moment een schaarste en de grote krabcakes zijn idioot duur. De kleintjes zijn wel redelijk geprijsd en die bestellen Rick en ik.

Verder genieten we van een kop Maryland groente- en krabsoep. Die is perfect voor een koude dag als vandaag. Rick bestelt ook nog mini loempiaatjes met krab en garnalen, daarvan neem ik er ook een paar, zo lekker!

Na de lunch hebben we meer dan een half uur voor onze kaartjes voor het aquarium geldig worden. We besluiten  wat rond te wandelen en zien een vuurtorentje en heel actieve meeuwen. Het is hier echt leuk en we bedenken dat we hier wel een keer willen overnachten om meer van de stad te leren kennen. Er is veel geschiedenis, waaronder Fort McHenry waar het volkslied werd geschreven. 

Om tien over half twee lopen we het aquarium binnen. Onze kaartjes zijn voor kwart voor twee. We moeten onze vaccinatiekaarten laten zien en kunnen dan naar binnen. Ondanks dat we een tijd moesten bespreken vinden we het heel erg druk binnen. Mondkapjes zijn gelukkig wel verplicht. 

We lopen nogal snel door de plaatselijke aquaria, want die zijn super druk. Daarna wordt het beter en kan ik ook wat foto's maken. Gelukkig is dat bij de meer kleurige vissen. 

Het tropische regenwoud is de laatste tentoonstelling in het hoofdgebouw van het aquarium. Hier zien we de kleurige giftige kikkertjes. Verder is er, vinden wij, niet veel aan. 

Een van de hoogtepunten van dit aquarium is de spiraalvormige wandeling door het enorme aquarium met haaien en andere grote vissen naar beneden. Alleen is de roltrap daarheen buiten werking. We hebben $40 per persoon betaald en laten een roltrap die ervaring niet bederven. 

Ondanks dat de medewerkster verkondigt dat wij allemaal maar de lift naar beneden moeten nemen lopen we gezamenlijk de stilstaande roltrap af. Het gevoel om tussen de vissen te lopen blijft zo bijzonder in dit aquarium!

Eenmaal beneden lopen we een brug over naar de dolfijnen en kwallen. De dolfijnen zijn hier nog tijdelijk. Ze hadden vroeger shows, maar nu niet meer en het aquarium is op zoek naar een natuurlijk onderkomen voor hun dolfijnen in Florida of het Caribisch gebied. Het blijft leuk de dieren bezig te zien, zo speels!

De kwallen zijn een ander verhaal. Die wil je in het water niet tegenkomen, maar het zijn fascinerende organismen. Ik heb weleens kwal gegeten en dat was best lekker, maar er zijn zoveel soorten. Er is iets elegants aan deze stekende dieren. 

Als laatste gaan we de Australische tentoonstelling bekijken. Ik hoorde iemand zeggen dat die haar favoriet is en misschien is het daardoor dat het ons teleurstelt. Best interessante vissen en schildpadden, maar het gaat enkel over het Northern Territory. We zijn er zo doorheen. 

We voelen ons beiden niet zo lekker vanwege de warmte overal. Natuurlijk zijn we voor koud weer gekleed en al het tropische is warm! Buiten koelen we snel af en lopen naar het Hard Rock Cafe. Daar nemen we plaats aan de bar en bestellen een drankje. We genieten van de muziek, tachtiger jaren, en ontspannen ons even voor we terug naar huis rijden. 

De terugrit gaat, op een korte file na, vlot. We laten Orion uit en gaan dan Vienna in. Bij de Hawk & Griffin ziet het er wel erg druk uit. Dan maar naar Pazzo Pomodoro, waar we met gemak een paar stoelen aan de bar vinden. 

We delen een voorafje van bocconcini en dan heb ik mijn favoriete zuppa di pesce. Dat is dit keer een enorme portie en zo lekker! We raken aan de praat met het stel naast ons en zij blijken ook Vienna Foodies te zijn. 

Het is een heel gezellige en lekkere afsluiting van dit weekend. Nu kijken we naar de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen. Ik heb het gevoel er niet zoveel van te hebben gezien als andere jaren. Ik vind dat NBC niet genoeg sport laat zien, volgende keer gaan we ergens anders kijken. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!