Over een warme woensdag

Rick heeft vannacht nogal gespookt vanwege de pijn in zijn rug (gelukkig heb ik daar niets van gemerkt), waardoor hij net als ik tot Alexa haar Disney deuntje speelt blijft liggen. Morgen heeft Rick een afspraak bij de orthopeed, hopelijk kan die echt helpen met de pijn te verzachten.

Ook ik heb minder geslapen dan gewoonlijk. Toch voel ik me uitgerust bij het opstaan, iets wat de afgelopen dagen niet het geval was. Het is bij het opstaan al zestien graden, misschien heeft dat ermee te maken. 

We maken en eten ons ontbijt en dan gaat Rick zich klaarmaken voor zijn werkdag. Ik doe alvast wat stappen en heb een derde erop zitten als we naar Starbucks gaan. We spelen wat Pokemon Go onderweg, maar daarna moet Rick weer aan zijn werkdag geloven. 

Na mijn cardio kan ik het niet laten een foto van een van de uitgebloeide tulpen te maken. Die zijn bijna mooier dan als de bloemen nog dicht zijn. Op de foto is ook te zien hoe warm het vandaag is, heerlijk!

Zoals ik Maria gisteravond heb beloofd bel ik United Airlines om onze tickets naar Seattle te boeken. Ik ben Premier Gold en er is een speciale lijn daarvoor, maar nog moet ik bijna een half uur wachten. We hebben beiden geld over van de geannuleerde vlucht naar Parijs in 2020 en om dat te gebruiken heb ik een agent nodig. 

Eindelijk komt er iemand aan de lijn, want de muziek, die United speelt, gaat na een tijdje vervelen. Met wat gedoe lukt het om alles voor elkaar te krijgen. Mijn tegoed is op, want een deel daarvan is al naar mijn vlucht naar Aruba gegaan. Maria heeft nog meer $400 te besteden dit jaar. Ook kunnen we in Economy Plus naast elkaar zitten. 

Dit duurde allemaal langer dan gedacht en ik ga gauw douchen. Ik heb om twaalf uur mijn uitgestelde virtuele lunch met Judith. Dat haal ik net niet, want ik moet mijn salade nog ophalen van Subway. Zodra ik dat gedaan heb bel ik Judith vanuit de auto.

Ook bij haar in Maine is het heel warm weer voor de tijd van het jaar. Hier is het inmiddels 21 graden en ik eet buiten voor het huis. De lunch is altijd weer gezellig en voor we het weten is het een uur en Judith moet terug aan het werk. 

Het is zulk lekker weer en ik heb meer stappen nodig, dus ik ga een wandeling door de buurt maken. De negen huizen tegenover ons zijn bijna allemaal klaar. Ik zie hoe een stel een rondleiding door hun nieuwe huis gaat krijgen. Onvoorstelbaar, vorige zomer werden alle bomen geveld en nu staan er negen huizen!

Een lente plant, die ik niet ken

Om twee uur heb ik een afspraak bij Lofty Salon om mijn haar bij te laten kleuren door Carmen. Voor het eerst sinds de pandemie begon draag ik geen mondkapje. Er is niemand behalve Carmen en Mona en de besmettingen zijn hier heel erg omlaag. Toch voelt het wat vreemd. 

Carmen kleurt mijn haar en wenkbrauwen weer mooi bij. Dan foehnt ze het en krult mijn haar mooi. Ik ben er weer zeer tevreden meer. Op de terugweg neem ik een foto van gedroogde hortensia. Die is saai bruin, maar met mijn Photoshop app wordt het een interessante foto voor het maandthema. 

Thuis ga ik weer buiten zitten en als Rick klaar is met zijn werk gaan we naar Bear Branch Tavern. Daar hopen we aan de bar buiten te zitten, maar die is nog niet open. Dan vragen we een tafel op het terras en krijgen de vuurhaard en dat is fijn, want het is wel 23 februari en zonder zon wat kil. 

We bestellen een paar cocktails en de nachos, waarvan ik slechts de kip, pico de gallo en kaas eet. Het is weliswaar vroeg, maar we besluiten nu we hier toch zijn ook ons avondeten te bestellen. Ik neem zoals altijd de zalm Nicoise salade en Rick de biefstuk salade. We genieten enorm van deze onverwachte lentedag. 

Helaas wordt het morgen maar liefst twintig graden kouder met regen, sneeuw en ijs. We zijn er nog niet, maar een dag als vandaag is echt een cadeau voor mij. De pijnen zijn niet weg, maar het is zoveel makkelijker ermee om te gaan als het warmer is. Ik heb even kunnen opladen en hopelijk geeft dat meer kracht de komende koude dagen.