Wat het is weet hij zelf ook niet, maar Rick lijkt zich eindelijk beter te voelen met de vele medicijnen. Hij heeft goed geslapen en ik zie zijn gezicht niet meer zo vaak van de pijn vertrekken. Ik denk dat het heel goed is geweest dat hij hier ook naar de dokter is gegaan.
Tegen achten staan we op en eten hetzelfde ontbijt hier als gisteren. Dat is lekker makkelijk. Dan ga ik aan mijn stappen en doe een weerstandsbanden routine. Dat neemt zo'n drie kwartier in beslag. Ik ga tot vijfduizend stappen, de rest komt verder vandaag wel.
Intussen gaat Rick wat wandelen, hij haalt een Starbucks koffie voor zichzelf en als ik sms dat ik klaar ben neemt hij een elektrische step terug naar het hotel. Het is fijn om hem echt te zien genieten!
Ons plan vandaag is meer van het eiland verkennen. We zijn overal al wel meerdere keren geweest, maar het is altijd leuk dingen nog eens te bezoeken. Eerst rijden we naar de parkeerplaats dichtbij The Bread Basket.
Daar bestellen we onze ijskoffies en terwijl ik daarop wacht gaat Rick onze palapa reserveren. Sandra is er weer en we krijgen dezelfde palapa als eergisteren. Dat is perfect!
Gisteravond zag ik dat ik te weinig contactlensvloeistof mee heb. Ik dacht dat het meer dan genoeg zou zijn, maar het flesje is bijna leeg. Ik draag harde contactlenzen en het is vaak moeilijk daar vloeistof voor te vinden. Bij de apotheek waar we gisteren waren lukt dat dan ook niet.
Al dagen herinnert Rick me eraan dat ik mijn glazen bol mee moet nemen om te fotograferen. Ik ben hem alweer vergeten en we rijden snel terug naar het hotel om hem op te halen. Achteraf zou ik willen dat we dat niet gedaan hadden, maar daarover later.
Aan de overkant van het hotel zit een Kok Optica en het lijkt mij dat een opticien ook contactlensvloeistoffen verkoopt. Dat is inderdaad het geval en ik denk de juiste te kopen. In de auto maak ik het open en het blijkt alleen om lenzen schoon te maken en niet om ze er 's nachts in te laten liggen. Balen!
We pauseren dit contactlens verhaal even en gaan op zoek naar het Alto Vista kapelletje. Rick heeft Waze erop ingesteld, maar we rijden allerlei gekke onverharde doodlopende weggetjes en geen kapel te zien.
Rick merkt dat hij niet het juiste heeft aangeklikt in Waze en zodra hij dat wel doet zitten we op de goede weg. Dat weten we vooral als we een hele groep ATV auto's voor ons hebben rijden. Het kapelletje is pittoresk.
Er zijn een aantal mensen binnen aan het bidden en er staat duidelijk dat je een mondkapje op moet om naar binnen te gaan. Ik wil die mensen niet storen en neem van buiten een foto van het altaar. Niet veel later komt er een hele groep toeristen, die gewoon zonder masker binnenlopen. Zo ergerlijk!
Er loopt een kort pad de wildernis van Aruba in. Die bestaat uit heel veel cactussen en een struik met veel doornen. Het is zeker anders dan thuis!
Als we uitgekeken zijn stellen we Waze in op de Quadirikiri grot. Dat is bijna een uur rijden! We nemen de Arubaanse snelweg naar het zuiden en komen dan via onverharde weggetjes bij de Vader Piet windmolens aan. Die rij van tien windmolens verschaft het eiland een deel van zijn energie.
Rick zet zijn drone in elkaar, hopend die hier te kunnen vliegen. Er staat echter dat het militair terrein is aan de rechter kant en een Coast Guard auto komt net (toevallig) langs. Rick laat de drone dus toch maar in de auto.
Dat is maar goed ook, want bij de ingang van het Arikok Nationale Park staat dat drones verboden zijn. We betalen $11 per persoon en doen een oranje bandje om onze arm. Nu mogen we het park in. Toen wij hier voor het eerst kwamen was dit er allemaal niet, maar wij vinden het alleen maar goed dat dit alles wordt beschermd door de regering.
Ons doel is dus de Quadirikiri grot. Daar moeten we een nogal moeilijke trap opklimmen (gelukkig is er een leuning) en het eerste gedeelte is pikkedonker. Ik val bijna en doe het lichtje van mijn telefoon aan.
Rick ziet een paar vleermuizen vliegen, maar ik mis ze allemaal, zo concentreer ik met op de grond. In het middelste gedeelte zijn er wat gaten in het plafond waar de zon doorheen schijnt. We maken een stel mooie foto's, ik ook een met mijn glazen bol.
De grot gaat nog dieper, maar daar is het enkel heel donker, dus dat laten we achterwege. We lopen terug naar de auto en leggen aan een Nederlands stel uit hoe het er binnen uitziet. Dan gaan we op weg naar de Fontein grot.
Alleen blijkt die best ver en het loopt al tegen enen. We weten dat die grot minder spectaculair is dan de Quadirikiri, voor ons althans. We besluiten rechtsomkeerts te maken, want onze magen rommelen flink. Op de terugweg zien we een heel aantal geiten, ook kleintjes.
Opeens zegt Rick dat hij een vreemde geur ruikt. Ik ook en tot mijn schrik zie ik wat rook tussen mijn benen! Daar ligt de glazen bol, omdat Rick hem teveel vond rollen. De zon schijnt door het raam en de bol is net een vergrootglas. Hij heeft een gaatje in de autostoel gebrand!
Dat had erger af kunnen lopen als we niet in de auto waren geweest. Het is echt uitkijken met dat ding! We balen enorm, want hier zullen we vast voor moeten betalen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Ik durf die bal eigenlijk niet meer mee te nemen als de zon schijnt!
Net voor we het park uit rijden zien we ook nog een aantal schattige ezels. Er is hier een ezel opvang en ik weet niet of deze daar bij horen of gewoon wild rondlopen.
We rijden terug naar Oranjestad en daarna komen we langs de grote DA drogisterij. Hier ga ik het nog eens proberen voor de contactlensvloeistof. Hallelujah, ze hebben een paar keuzes waaronder ook mijn gewoonlijke merk.
Als ik wil betalen wordt mijn credit card opeens geweigerd. Dat is vreemd en ik vraag Rick om te komen en zijn kaart te gebruiken. Dat gaat zonder problemen, raar, want de mijne is dezelfde bankrekening.
De opticien biecht op dat het zijn fout was, hij dacht dat ik pinde met een Arubabank kaart. Mysterie opgelost, men vindt het verwarrend dat ik voluit Nederlands spreek, maar Amerikaanse kleding en betaalmiddelen heb.
Het loopt al tegen tweeen als we bij Super Food aankomen. Ik zou de hele viswinkel wel kunnen opeten, maar houdt het bij een drietal haringen en een bakje garnalen. Rick is intussen bij Jack's Cafe in de Super Food. Daar koopt hij een frikandel voor mij en een saucijzebroodje voor mij.
Die frikandel smaakt zo lekker nu ik er al jaren geen gegeten heb! Verder smul ik natuurlijk van de anderhalve haring. Rick heeft zijn zwembroek nog niet aan, maar ik mijn bikini wel. Hij zet mij af bij het strand en ik zoek onze palapa op.
De zee lonkt en ik zwem een stukje. Dan ga ik een Libelle lezen en luister stiekem naar de Nederlandse conversaties om me heen. Rick komt al gauw en brengt een blikje Amstel Bright mee voor ons beiden. We genieten van de kleuren en de warmte en alles!
Omdt ik geen groente had voor mijn lunch heb ik helemaal zin in een groentensap van Kadushi. Vandaag is er komkommer, dus ik heb komkommer, selderij, spinazie, wortel, limoen en gember. Het smaakt weer super!
Rick is op jacht naar Aruba Rocks mondkapjes en heeft vernomen dat die bij het Holiday Inn hotel te krijgen zijn. Hij gaat op zoek en is succesvol. Rick heeft de mondmaskers gevonden en ook de Aruba kalender waar hij naar zocht.
We blijven tot kwart voor vijf op het strand en rijden dan terug naar het hotel. Daar douchen we zo snel als we kunnen en gaan dan op weg naar Oranjestad. De ketting met saffieren hanger is klaar om opgehaald te worden.
Bij Gemani ben ik echt verliefd op het resultaat! Ik kan niet wachten deze ketting te dragen. We krijgen drankjes aangeboden en nemen dat aan. Ik heb de ketting mee, die we hier jaren geleden kochten. Toen was een kant wit goud en de andere goud. Nu lijken beide kanten goud.
Daar gaan ze iets aan doen! Ze nemen mijn ketting mee en maandag kan ik hem ophalen, hopelijk wit goud aan een kant en geel goud aan de andere. Daar zal ik super blij mee zijn!
We parkeren de auto bij het hotel en nemen onze Aruba Rocks mondkapjes mee om te gaan eten. Het is hier overal verplicht om er een te dragen, zelfs buiten. Ons restaurant voor vanavond ligt binnen loop afstand: Pelican's Nest op een van de pieren.
Het is leuk om terug naar het hotel te kunnen lopen. Wij hopen de openingsceremonie van de Olympische Spelen gedeeltelijk te zien, maar er is zoveel idioot Amerikaans gedoe ervoor, dat het pas tegen tienen begint.
Dat is onze bedtijd, maar gelukkig heeft Rick het opgenomen voor thuis. Ik ben al te laat op om dit blog af te maken. Fiona is nog steeds ziek, maar lijkt iets beter, dank voor alle goede gedachten!
2 reacties:
Oei dat was schrikken met je glazen bol! Gelukkig dat jullie in de auto waren en zo erger hebben voorkomen.
Zo fijn dat het beter gaat met Rick en hij ook volop kan genieten.
Gelukkig dat het met Fiona ook beter gaat.
@Petra - Nu maar hopen dat we er niet heel veel voor hoeven te betalen!
Een reactie posten