Ondanks de vrij late avond gisteren staan we om kwart over zeven op. We maken ons klaar voor nog een ochtendje strand. We parkeren en leggen onze spullen bij de palapa.
Dan gaan we naar The Bread Basket. Daar bestellen we onze ijskoffies en lopen dan naar Bugaloe. Hier kiezen we beiden voor de omelet met kaas, ham, ui en champignons.
Ontbijt gezelschap
Na het eten maken we een strandwandeling tot we bij de kite surfers zijn. Hier kijken we een tijdje, want de acrobatiek is zo indrukwekkend. Die mensen vliegen echt door de lucht. Het lijkt mij heel moeilijk en doodeng.
Terug bij de palapa nemen we een frisse duik en gaan dan lezen. Om half elf krijg ik zin in een laatste groentesap van Kadushi: spinazie, selderij, wortel en tomaat. Het smaakt weer erg lekker en gezond. Ik vraag me af waarom Greenheart geen tomaat in hun sappen heeft. Het geeft het net wat meer smaak.
We hebben het meeste al in gepakt en om vijf over half een ligt de bagage in de auto. We checken uit en rijden dan naar de parkeerplaats bij Bugaloe.
Leslie weet intussen dat wij Nederlands spreken. Ze kijkt wel even vreemd op dat ik behalve saté ook een frikandel bestel. Ze vraagt hoe het weer in Nederland is. Ik zeg dat niet te weten, want wij gaan terug naar Washington. Nu begrijpt Leslie die frikandel ook meteen.
Het uitzicht tijdens de lunch is niet te evenaren. Gelukkig kunnen we in alle rust genieten, want we hoeven pas om kwart voor twee weg.
Op weg naar het vliegveld tankt Rick nog even en zet mij en de bagage dan bij de United check in af. Hij gaat de auto terugbrengen. Omdat ik onze paspoorten bij me heb kan ik de koffers vast inchecken.
Rick is bij Sixt eerlijk over het brandplekje dat door mijn glazen bol werd veroorzaakt. Misschien omdat hij het opbiechtte, maar de medewerkster vraagt enkel of ik ongedeerd was en laat het er verder bij. Dat is een hele opluchting!
Het is hier in Aruba altijd een heel gedoe voor je door alle controles heen bent. Eerst moet je je paspoort en boarding kaart laten zien. Nog geen honderd meter verderop moet dat nog eens. Dan volgt een veiligheidscontrole, schoenen uit, laptop en vloeistoffen etc.
Bij mij piept het poortje en ik ben eruit gepikt voor extra controle. Altijd zo balen, want mijn tas zit vol en dan is het zo'n gedoe om het weer erin gestouwd te krijgen. Maar de veiligheidsbeambtes zijn diep in gesprek en kijken niet naar mij om.
Na even braaf te hebben gewacht of iemand aandacht aan mij besteed (zelfs de dame, die me zei dat ik eruit gepikt was let niet meer op) pak ik letterlijk mijn biezen en verschuil me in de duty free winkel tot Rick er ook doorheen is.
Er zijn hier wat winkels en vroeger kon ik nog weleens een Nederlands tijdschrift scoren. Helaas zien we nergens tijdschriften dit keer.
Omdat we hier door de Amerikaanse douane gaan moeten we onze koffers weer ophalen. We hebben Global Entry en daarmee zij we zo door de douane. Op de vraag wat we mee hebben antwoord ik Amstel Brights en daar moet de agent wel om lachen.
We geven onze koffers weer af en dan is er weer een schoenen uit etc. veiligheidscontrole. Eindelijk kunnen we daarna de roltrap op naar de gates!
Daar nemen we plaats aan de Old Dutch Bar. Rick heeft nog een laatste Amstel Bright en ik een glaasje prosecco. De tijd gaat snel en voor we het weten is het tijd om aan boord te gaan. Wij zijn weer als eersten in het vliegtuig. Meteen zie ik dat deze crew wat minder enthousiast is dan toen we aankwamen.
We krijgen geen drankje voor vertrek, maar dat is misschien omdat ze iedereen aan boord willen zodat we vroeg kunnen vertrekken. De vlucht is absoluut niet vol en tien minuten voor op schema kunnen we al weg.
Al gauw wordt er gevraagd wat we willen eten. Rick neemt het kipgerecht en ik weer de snackbox met veel koolhydraatarme snacks. De vlucht verloopt heel snel. Ik lees Suske en Wiskes en Margrieten en opeens voel ik dat de landing al begonnen is.
Een kwartier voor op schema landen we op Dulles Airport. Met de trein worden we naar de hoofdterminal gebracht. Daar ligt onze bagage al en binnen de kortste keren hebben we een taxi. Die brengt ons in een klein half uur thuis.
Daar wacht natuurlijk een heel blije hond. Orion geeft ons beiden heel veel hondenzoentjes! We drinken nog wat en brengen de bagage naar boven. Dan is het bedtijd, want het is hier een uur vroeger en we zijn flink moe. We hebben enorm genoten in Aruba, maar thuis is het is ook weer goed toeven.
6 reacties:
Ik heb samen met jullie genoten van Aruba en vooral van de mooie kleurenfoto's.
Groeten van hilde uit B.
ik vond het heerlijk om een beetje mee te kunnen reizen naar een bestemming die wij zelf waarschijnlijk niet snel zouden kiezen. We zijn niet zo'n zee mensen (meer berg!).
Het zag er allemaal geweldig uit.
Fijn dat ook de terugreis voorspoedig verliep.
Ik heb ook altijd een dubbel gevoel aan het einde van de vakantie. Jammer dat het weer voorbij is (en dat we weer moeten werken) maar ook heerlijk om weer thuis te zijn.
Fijne donderdag !
Ik heb genoten van je blog en de mooie zonnige foto’s.
Vakantie is fijn maar thuis is ook altijd fijn.
Welkom thuis, wat een heerlijke vakantie, nu lekker nagenieten in het koude Vienna. Ah die Orion wat zal hij blij zijn!
Prachtige laatste vakantie foto's!
Fijn om weer thuis te zijn bij Orion.
@Michiel - Dank je wel!
@Hilde - Het is een zeer fotogeniek eiland!
@Reny - Grappig, wij vinden bergen best mooi, maar het strand trekt ons altijd meer.
@Anja - Inderdaad, goed om weer een routine te hebben.
@Sonja - Gelukkig was het vandaag maar liefst 16 zonnige graden, dat maakt de overgang wat makkelijker.
@Petra - Ja, ik heb mijn maatje gemist!
Een reactie posten