Dag 5 Aruba: Over kleuren en keuvelen

Om kwart over zeven pakt Rick mijn hand vast. Hij is zo blij, want hij heeft eindelijk weer geslapen. De pijn is niet weg, maar hij voelt zich stukken beter. Dat is natuurlijk muziek voor mijn oren!

We staan op en maken ons klaar om koffies te halen en ontbijt te gaan eten. Dit keer lopen we door het mooie Hyatt hotel naar het strand. Ik zou hier graag logeren, maar dat gaat nooit gebeuren, want er zijn geen balkonnen bij de kamers. Dat is een van onze vereisten. 

Mijn maandthema foto "Patronen/textuur" is snel gevonden vandaag

Bij The Bread Basket bestellen we weer ijskoffies en drinken die met uitzicht op zee op. Een nieuwsgierig hagedisje komt telkens kijken. Misschien geven mensen hem weleens een blaadje sla. 

We lopen langs oude bekende plekjes, zoals deze paal met plaatsen en hoe ver weg ze zijn waar Rick onze paal op het deck op heeft gebaseerd. Deze ziet er nu een stuk slechter uit dan de vorige keer dat we hem zagen. 

Dan lopen we naar Marcel's Watersports en ontmoeten daar Sandra, een heel leuke dame. Ze werkt hier al jaren en zorgt dat er nooit iets gestolen wordt. Na het clips verhaal is dat precies wat we willen horen. We huren een palapa (dak van palmbomenbladeren) en gaan dat de komende keren dat we op het strand gaan zitten weer doen. 

Dan is het tijd voor ons ontbijt. We lopen naar Hadicurari en ik neem een selfie met het haventje, want ik heb mijn Aruba vlag cap op. Het is echt genieten op dit "One Happy Island"!

Bij Hadicurari krijgen we een tafel met uitzicht op zee. We bestellen beiden het champagne ontbijt. We krijgen een glas prosecco en een bord met twee gepocheerde eieren, een lepel met creme fraiche en caviaar (Japanse), gerookte zalm, fruit salade, een mini croissant en een broodje.We laten het ons goed smaken. 

Er zijn hier overal van die kleurrijke bars!

Na het eten lopen we terug naar het hotel. Daar frissen we ons op en kleden ons in badkleding. Ik doe ook nog wat cardio om tenminste iets gedaan te hebben. Dan vertrekken we naar het strand, waar Sandra onze stoelen klaar heeft staan. 

De meeste ligstoelen hier gaan bijna helemaal in de ligstand. Dat kan Rick niet hebben en hij krijgt er een, waarop hij rechtop kan zitten. Dat bevalt gelukkig heel goed. We lezen wat en ik geniet vooral van de kleuren. Blauw in alle schakeringen is mijn lievelingskleur en ik kan hier mijn hart ophalen. 

Uitzicht van onder onze "palapa"

Rick bezig met zijn drone, ik ben zo blij dat hij zich goed genoeg voelt!

Tegen half een lopen we naar Bugaloe om te lunchen. Het is er dit keer niet zo druk en we vinden een tafel vlak aan het water. Sanne en Leslie zorgen ervoor dat we een heerlijke lunch krijgen. We nemen beiden een Amstel Bright en ik de salade met gegrilde grouper. Rick heeft een broodje met grouper. 

Na het eten lopen we terug naar  het Hyatt hotel. Een aardige veiligheidsbeambte opent de toiletten voor mij. Eigenlijk moet je gast zijn daarvoor, maar kennelijk zie ik er betrouwbaar genoeg uit. 

In ieder geval geef ik het Hyatt wel wat klandizie, want ik bestel weer een groentensap van Kadushi. Dit keer doe ik er behalve spinazie, selderij, wortel en limoen ook gember bij. Ik vind dat heerlijk, maar ik weet zeker dat het gros van de mensen er een vies gezicht bij zouden trekken. 

Er zijn overal leguanen!

We gaan terug naar onze strandstoelen en dan de zee in. Daar is een praatgrage, vriendelijke Amerikaanse dame, die hier met een cruise is. We praten een tijdje met haar tot ik zin krijg om mijn Libelles te gaan lezen. Ik zie aan Rick dat hij allang aan dit gesprek had willen ontsnappen. Ik vind het juist altijd wel gezellig, zo keuvelen. 

Het waait flink en ik leg de Libelle op mijn natte benen om hem niet weg te laten waaien. Geen goed idee, want nu zitten mijn bovenbenen vol zwarte inkt. In het water was ik het er met moeite af. Rick is intussen weer bezig met zijn drone. 

Daar krijgt hij nogal wat aanspraak door en op een gegeven moment zie ik Rick in geen velden of wegen meer. Een aardige Nederlandse mevrouw wijst me welke kant Rick opliep. Ik zie hem nergens, maar raak in gesprek met de mevrouw, die erg geinteresseerd is in hoe ik in Amerika en met een Amerikaan terecht ben gekomen. 

Terwijl we praten komt Rick terug en is de dame geinteresseerd in de drone en wat Rick er zoal mee doet. Rick vertelt het haar in zijn beste Nederlands en iedereen vindt het altijd fantastisch hoe goed Ricks Nederlands is (ik ook!). 

Aruba zou Aruba niet zijn als het niet keihard waaide. Daar word ik na een tijdje tureluurs van en ik stel voor terug naar de auto te gaan. We gaan dan meteen door naar Superfood voor wat nieuw proviand en ik probeer een haring te scoren bij Daily Fish. 

Helaas zijn de haringen op en komt er morgen een nieuwe lading. Niet getreurd, dan troost ik mezelf wel met een bakje Hollandse garnalen. Ik weet eigenlijk niet eens wat ik lekkerder vind, haring of Hollandse garnalen (waarvan ik vroeger een pond per week pelde!). 

Dan haasten we ons terug naar het hotel en kleden ons netjes aan. We gaan vanavond naar een van onze favoriete restaurants hier, The Flying Fishbone. Dit restaurant ligt zo'n veertig minuten (zo lang duurt het om 20 kilometer te rijden in Aruba) van ons hotel.

We zien een aantal nieuwe wegen en een onbekende brug, Waze leidt ons. Keurig op tijd voor onze reservering van zes uur parkeren we voor het restaurant. Al gauw worden we naar onze tafel gebracht en we mogen kiezen: voeten in het water of niet. 

Dat is toch even nadenken, maar we kiezen niet. We krijgen een tafel vlak aan het water met goed zicht op de zonsondergang. Helemaal perfect! Vroeger toen we met de kinderen kwamen waren de meisjes altijd dol op de poezen. Die hadden vanavond genoten, want er is een heel aanhankelijke zwarte kat. 

Kennar uit Jamaica is onze ober en hij maakt het echt een heel leuk avond. Hij heeft veel humor en Rick en hij hebben een klik. Ik merk dat Rick zich zoveel beter voelt! De pijn is niet weg, maar overheerst niet meer.

Als voorafjes bestelt Rick de garnalencocktail en ik de ceviche. Niet voor niets staat dit restaurant zo goed bekend. Het smaakt allemaal zo lekker! Intussen gaat de zon onder en neemt een van de serveersters een foto van ons. 

Als "hoofdgerecht" heb ik een voorafje van kreeft met salade. Nou, dat is meer dan genoeg en ik ben blij dsat Kennar zei dat dit met de ceviche genoeg zou zijn. Rick heeft de surf  en turf met filet mignon en Caribische kreeft. Het is een voortreffelijk maal!

De kleuren na de zonsondregang blijven nog lang prachtig

Sommige mensen zitten met hun voeten in het water

Voor het eerst deze vakantie hebben we ook wel interesse in een toetje. Dat wordt de pure chocolade mousse met pistache ijs. Ik ben niet zo van de zoetigheden, maar dit is niet zoet en erg lekker. Al met al weer een onvergetelijke ervaring hier bij de Flying Fishbone, mede door Kennar!

De rit terug naar het hotel verloopt zonder oponthoud. We doen de sjieke kleding uit en de pyjama's (alhans ik, Rick slaapt in een t-shirt) aan. Ik ben zo blij mijn man weer te zien genieten! Ondanks dat niet alles deze vakantie kan blijft het ons paradijsje met zoveel dat wel kan!