Over sneeuw en de Superbowl

Zaterdag

Om drie uur vanochtend word ik wakker met enorme hoofdpijn. Die komt van mijn schouders en nek, die in de knoop zitten. Ik probeer nog wat verder te slapen, maar om zeven uur heb ik het echt gehad met mijn bed. Ik neem nog een dosis ibuprofen in de hoop dat het wat gaat helpen. 

Als ik beneden kom stuurt Katja me net allemaal Snapchats van Fiona en haarzelf. Ze vraagt of het goed is om even te video bellen en dat is nu precies wat ik nodig heb. Fiona snapt nog niet veel van de telefoon en dat ze me niet aan kan raken, maar ik krijg een aantal hartsmeltende lachjes. 

Dat is natuurlijk precies wat ik nodig had na de moeilijke nacht. Rick komt ook even met zijn kleindochtertje "praten" en dan nemen we weer afscheid. Wat is de moderne techniek toch fantastisch!

We gaan Vienna in, waar we ons Starbucks ontbijt halen, de paarse glasbak bezoeken en Pokemon Go spelen. 

Dan gaat Rick de rest van de sneeuwpoppen en andere kerstversieringen buiten opruimen. Ik doe mijn oefeningen, die hard nodig zijn als ik zoveel pijn heb. Het helpt altijd weer verbazingwekkend goed.

Het is intussen weer heerlijk weer buiten en ik ga een kwartiertje voor het huis zitten lezen. Terwijl ik daar zit krijg ik een sms van de National Weather Service dat we voor morgen een winter weather advisory hebben vanwege mogelijke sneeuw! Bizar weer!

Rick en ik hevelen gezamenlijk de meeste sneeuwpoppen en lichtjes naar zolder en maken ons dan klaar om naar Wegmans te gaan. We hebben morgen Chuck en Lorraine uitgenodigd voor de Superbowl en gaan daarvoor hapjes inkopen. De winkel is helemaal in Valentijnsdag sfeer!

We beginnen met de lunch. Ze hebben hier lekkere poke bowls en ik neem er een met zalm. Rick heeft een boterham met kalkoen en cranberry saus. Dan gaan we winkelen en vinden alles op ons lijstje snel. We zullen morgen niet verhongeren, dat is zeker!

Rick wil graag ook chipolata worstjes, mini bangers, bij Pure Pasty halen. Dat is populair, waarschijnlijk vinden veel mensen de pasties lekker voor tijdens de Superbowl. We grinniken om wat er op de vitrine staat!

We leggen de boodschappen weg en ik ga nog even buiten zitten. De zon vertrekt helaas al snel achter de wolken en dan wordt het te kil. 

Als ik de rest van mijn meegebrachte Margrieten uitgelezen heb zet ik een berichtje op Facebook, hopend dat een plaatselijke Nederlandse vriendin er interesse in heeft. Fijner dan ze bij het oud papier leggen. 

We hebben allebei heel veel zin in Indiaas eten. Dat wordt Jaipur, waar we als oude bekenden door de eigenaren. Zij weten dat wij hen goed geholpen hebben door de pandemie te komen door regelmatig af te halen. Het restaurant is goed bevolkt, dus het gaat nu stukken beter met ze. 

Rick neemt de mixed grill met kip, worst, garnalen en meer. Ik probeer eens de tandoori kip met zwarte peper. Dat is een goede keuze, heel smakelijk! We genieten van het eten, Indiaas stelt nooit teleur. 

Thuis gaan de Olympische Spelen aan. Het is grappig dat Nederland en de VS op het moment van dit schrijven hetzelfde aantal medailles hebben. Laat ga ik het niet maken, want ik ben doodmoe van de pijn en gebrek aan slaap vannacht. 

Zondag

Nog voor zevenen zijn we wakker en Rick staat meteen op. Hij kondigt aan dat het sneeuwt en er ligt inderdaad een dun laagje. Met moeite sta ik ook op, want met dit weer voel ik me allerminst lekker. 

Rick vertrekt om half acht om zijn MRI te laten doen en ik ga mijn nitro brew ophalen bij de Starbucks in het Pan Am Center. Het sneeuwt nog steeds licht en dat zal het vrijwel de hele dag blijven doen. Na het lekkere weer van de afgelopen dagen is het wel heel koud opeens. 

Thuis maak ik mijn paddenstoelen, tomaat en ei ontbijt. De Olympische Spelen staan aan en die laat ik ook tijdens mijn sporten aanstaan. Ik zie zo hoe Erin Jackson goud behaald op de 500 meter. Als iemand die medaille heeft verdiend is zij het wel. En dan te bedenken dat ze bijna niet mee had kunnen doen!

Na mijn iets meer dan een uur cardio douche ik en trek warme kleding aan. Als ik weer beneden kom is Rick terug. De MRI is goed gegaan E non de erge pijn waar Rick bang voor was had hij gelukkig niet tijdens de procedure. Nu is het afwachten wat de orthopeed adviseert. 

Door de sneeuw rijden we naar de markt in Mosaic. Daar praat ik met Peggy van Savagely Good en bestel een paar korsteloze quiches. Speciaal voor ons zal zij de quiches, die ze gewoonlijk met korst maakt zonder korst bereiden voor ons. Zo aardig!

Verder kopen we een flesje groentesap van Greenheart en halen mijn al bestelde en betaalde paddenstoelen op van King Mushrooms. Ik neem meteen ook mijn themafoto (Patronen) een foto van de giraf muurschildering en regenboogtrap. 

Er staan nog wat kerstspullen, die naar zolder moeten, waaronder de grootste sneeuwpop. Daar hikken we tegenaan, maar het moet toch. Na een kwartiertje is het allemaal geklaard en zijn eindelijk echt alle kerstspullen opgeruimd. Nog negen maanden en dan mogen we weer zeggen we tegen elkaar. 

Voor de lunch hebben we beiden zin in iets warms. Voor mij wordt dat pho van Roll Play en Rick kiest een chili van Potbelly. Thuis smullen we ervan. 

Dan gaat de open haard aan en ga ik een uurtje op de bank liggen. Ik voel me nogal moe van de pijn en ik wil vanavond wel gezellig zijn als Chuck en Lorraine hier komen. Gelukkig helpt even rusten me goed. 

Rick is intussen even "een boodschap" gaan doen en komt terug met een prachtig boeket gemengde rozen. Ik ben niet zo dol op alleen rood en dat weet mijn Valentijn Rick goed. We gaan woensdag uit eten om Valentijnsdag te vieren. 

Daarna helpt Rick mij met kaas in plakjes snijden e.d. voor het kaas- en vleesplankje voor vanavond. Ik rangschik alles netjes. Ik vind het een leuk en creatief iets om te doen. Jammer dat de gelegenheid er een te maken zich niet zo heel vaak voordoet.

In donkere chocolade gedoopte aardbeien voor dessert

Lorraine komt met gehaktballen en een grote schaal rauwe groentes. Chuck volgt later, want hij moest scheidsrechter zijn bij een voetbalwedstrijd. De mannen kijken de wedstrijd in ons bioscoopje en Lorraine en ik zitten aan de bar.

Eerlijk gezegd houden we de score bij, maar verder praten we gewoon gezellig. De tijd gaat zo snel en opeens is de wedstrijd voorbij en hebben de Rams gewonnen. Wij wilden dat de Bengals zouden winnen, maar helaas.

Het eten was heerlijk, het gezelschap gezellig en dat maakte vanavond perfect. Nu is het tijd om terug te keren naar de Olympische Spelen, veel meer mijn ding. We zijn te moe om ijsdansen te kijken, dus ik neem het op. Allemaal een heel fijne week gewenst!

Ook in New Jersey heeft het wat gesneeuwd en Fiona maakte zo haar tweede sneeuwval mee. Of ze het koude goedje leuk vindt is maar de vraag.