Dag 4 Aruba: Over sieraden en Suske en Wiskes

Alweer heb ik heerlijk geslapen, maar Rick helaas niet. We staan om een uur of acht op en maken ontbijt van wat we hier in het appartement hebben. Ik heb een aantal plakken kaas, wat mortadella, plakjes komkommer en kerstomaatjes. Rick maakt een paar broodjes met kaas en salami.

Dan lopen we via het Playa Linda resort naar Palm Beach. We komen langs het I LOVE ARUBA standbeeld (of althans een van de meerdere, die op het eiland staan) en Rick maakt een foto met mij achter de U. Het is wel komisch hoe ik in het niet verdwijn bij dat beeld. 

We lopen richting The Bread Basket voor ijskoffies. Onderweg komen we langs Kadushi, de juice bar van het Hyatt hotel. Hier kun je zelf bepalen welke ingredienten je in je sap wilt. Ik bestel spinazie, selderij, wortel en limoen sap. Het is heerlijk, een beetje zurig, maar absoluut niet zoet. 

Bij The Bread Basket drinken we onze koffies aan hun bar met uitzicht op het strand. Ik kan goed aan Rick merken dat hij zich helemaal niet lekker voelt. Het slaapgebrek en de pijn doen hem natuurlijk allerminst goed. 

We besluiten terug naar het hotel te gaan. Ik doe mijn routine met de weerstandsbanden en loop op de plaats hard. Rick gaat intussen liggen om nog wat rust te krijgen. Als ik gedoucht heb staat hij op, al druk ik hem op zijn hart te blijven liggen als dat hem beter doet voelen. 

Daar wil hij niets van weten en we maken ons klaar om naar Oranjestad te gaan. Rick verkondigt dat hij deze vakantie toch maar niet gaat duiken. Dat is denk ik wel verstandig, want zo'n tank en de gewichten zijn flink zwaar. Maar ik vind het zo sneu voor hem!

Het is inmiddels bewolkt en dus een perfecte dag om in de stad te lopen. We lopen eerst rond en ik maak de nodige foto's. Die vrolijk gekleurde huizen blijven zo mooi, maar er zijn ook nogal vervallen exemplaren. 

Op onze Oranjestad dag gaan we altijd lunchen bij Iguana Joe's. Rick heeft last van zijn maag, maar we gaan toch naar boven en krijgen een tafel met uitzicht over de haven. Daar liggen vandaag ook weer drie cruiseschepen. 

Na het menu bekeken te hebben merkt Rick dat hij helemaal geen trek heeft. Hij houdt het bij een diet Coke. Ik vind hier het Arubaanse gerecht keshi yena zo lekker. Dat is een mengsel van vlees, olijven en rozijnen in een kruidige tomatensaus. Daar overheen ligt heel wat gesmolten kaas. 

Het smaakt me weer super goed, maar is wel heel machtig. Het lukt me dan ook verreweg niet het helemaal op te eten. We blijven nog even zitten, want haast hebben we niet. 

Onze favoriete juwelier op het eiland is Gemani. Iedere keer dat we hier zijn gaan we er naartoe. Rick kocht in 2020 zelfs van afstand een ketting voor mij. De eigenaren zijn een echtpaar en Varsha, de vrouw, ontwerpt veel van de sieraden zelf. 

Als ik zeg op zoek te zijn naar een hanger met roze saffier (mijn geboortesteen) laat ze me heel enthousiast een van haar ontwerpen zien. Dat is nu een ring, maar daar kan Varsha een hanger van laten maken. Hij is heel uniek en ik ben meteen verkocht. Ik ben ook weg van een paar oorbellen ontworpen door Varsha. 

Deze juwelier geeft ons altijd heel goede prijzen en zo ook vandaag. We rekenen af en krijgen de oorbellen mee. De hanger kunnen we vrijdag ophalen. Nu aan Rick om te bepalen, wanneer hij ze aan me zal geven. 

Een volgend iets op mijn lijstje is het vinden van Suske en Wiskes. De eerste "boekhandel" waar we vanochtend binnengingen had helemaal geen boeken. Ik heb gezien dat de Plaza Bookshop die wel heeft. 

Die ligt nogal buiten het centrum dus we rijden erheen. Meteen bij binnenkomst zie ik stripboeken en jawel, Suske en Wiskes. Ik heb ze geen van allen gelezen en neem de vier verschillende titels mee. Verder koop ik een Aruba cap en een magneetje voor op mijn auto.

Dan rijden we terug naar het hotel. Ik heb Rick zo ver gekregen om naar de Walk In Clinic tegenover het hotel te gaan. Deze pijnen en het slechte slapen breken hem op. 

Er zijn nogal wat wachtenden voor Rick als hij er binnengaat, maar we hebben alle tijd. Ik ga op het balkon zitten lezen, het uitzicht kan niet beter. Tegen vijven is Rick terug met een recept voor een sterkere versie van Tramadol en meer steroïden. We gaan meteen naar de apotheek om ze op te halen. 

Daarna parkeren we dichtbij ons restaurant van vanavond en lopen vervolgens naar Bugaloe. We zijn er later dan we wilden en alle stoelen en tafels zijn bezet. In staande een drankje drinken hebben we geen zin en besluiten een andere avond eerder te gaan. 

Nu lopen we naar Mira Sole, de buitenbar van het Hilton hotel. We bestellen drankjes en een portie van hun kaaskroketjes voor Rick. Die heeft eindelijk weer trek. Ik steel er ook een paar, want ze zijn wel erg lekker. 

Op tijd voor de zonsondergang lopen we naar het strand. Ondanks de bewolking vandaag zien we een heilige zo'n in zee zinken. Verder is het de minste zonsondergang deze week. 

Onze reservering voor The Bohemian was voor half acht, maar we gaan kijken of ze al eerder een tafel vrij hebben. Dit restaurant bestaat drie jaar en is dus nieuw voor ons. Het menu ziet er heerlijk en Europees uit. 

Het restaurant is helemaal buiten met bomen en struiken tussen de tafels in. Dat creeert een bijzondere atmosfeer. Rick neemt een charcuterie plankje en ik snack daar ook wat van mee, maar mijn hoofdgerecht wordt de steak tartare. 

Die is helemaal op zijn Frans bereid en wordt geserveerd met een heerlijke salade en frietjes. Die laatsten zou ik moeten laten staan, maar dat kan ik niet. Ik vraag om mayonnaise en geniet van tien kleine frietjes. Als ik geen limiet zet voor mezelf eet ik ze gewoon achter elkaar op en dat moeten we niet hebben. 

De serveerster is Nederlands (ik verstond haar naam niet goed) en zoals zo vaak hier is zij zeer geinteresseerd in ons verhaal. Kennelijk komt een Nederlands-Amerikaanse stel hier weinig voor. We hebben vanavond genoten van de ambiance en het eten. Dit is zeker een restaurant waar we terug zullen keren!

Het was niet geheel de vakantiedag, die we hoopten te hebben, vooral Rick niet. Het fijne aan dit eiland meerdere keren bezocht te hebben is dat het  hier zijn het voornaamste is. Er is niets dringends dat we moeten doen of zien. Hopelijk helpen de zwaardere pijnstillers Rick en kan hij vannacht redelijk slapen.