Humpday

"Humpday", zo wordt woensdag genoemd, het midden van de week alweer. En nog beter: de laatste dag van januari, hoera!

Het blijft winters en arme Katja moet om 2:20 met -10 en een forse wind met Cosmo naar buiten. Dat is te koud in het midden van de nacht! En volgende week worden nog lagere temperaturen van tot -15 verwacht. We besluiten dus 's nachts maar weer de absorberende papieren "luiers" neer te leggen, zodat Cosmo daarop kan gaan.

Rick blijft vanochtend thuis en we wandelen samen met Cosmo. Zo kan ik hem laten zien, wat we op maandag geleerd hebben. Het is fel koud, de wind gaat door merg en been!

We houden het twintig minuten vol en dan ga ik binnen verder met mijn gewichten, terwijl Rick zijn presentatie van morgen voorbereidt. Om half twaalf nemen we afscheid van elkaar. Hij gaat naar het vliegveld voor zijn reis naar Omaha, Nebraska, tot en met vrijdag en ik ga naar Christine.

Haar neem ik eindelijk mee voor haar grote verjaarslunch. We gaan naar Clyde's Willow Creek Farm in Ashburn, een enorm nieuw restaurant in een oude boerderij gevestigd.


Het is een makkelijke rit over de tolweg naar het westen. Een half uurtje later lopen we het restaurant binnen. Eerst leidt Christine, die er al eerder is geweest, me rond. Er zijn zeker zes grote eetzalen, allemaal met een eigen karakter en allemaal even gezellig.


Overal in het restaurant zijn antieke sledes en wagens te vinden



We mogen kiezen, waar we willen zitten (al is het restaurant enorm, in elke zaal zitten aardig wat mensen). We kiezen de zaal, waar alleen volwassenen in mogen en krijgen een gezellige "booth" (twee bankjes met een tafel ertussenin, ik kan me niet herinneren of die in Nederland ook in restaurants zijn) aan het raam.

Christine en ik hebben heel erg dezelfde smaak en ook hier weer bestellen we hetzelfde: de zalm met Franse linzen (groene linzen, hier zijn de "gewone" linzen bruin en hebben veel minder smaak, vind ik). Onder het genot van een glaasje wijn gaat alles schoon op! De bediening is heel goed, het eten voortreffelijk en de ambiance ook, hier wil ik ook eens met Rick heen.

Bij Christine in de buurt gaan we nog even naar Target. Petra heeft gevraagd om een paar sporttopjes, dus die wil ik vinden. Ook hebben we helemaal geen lijm meer in huis en met alle schoolprojekten is die onontbeerlijk.

Bij de topjes heb ik meteen een dilemma: het specifieke topje, dat Petra wilde, is er niet meer. Wel vind ik twee andere, maar soortgelijke, modellen, dus besluit die dan maar te kopen. Volgens Christine zijn die erg comfortabel, hopelijk vindt Petra dat ook!

Na nog een glas ijswater bij Christine te hebben gedronken vertrek ik weer huiswaarts. Kai heeft Cosmo al uit zijn bench gehaald, die hij nog steeds maar niets vindt. Toch ben ik, mede door alle literatuur, die ik erover heb gelezen, overtuigd van het belang van bench trainen, dus we houden vol.

Vanmiddag leren we Cosmo door een IKEA tunnel te lopen. Hij vindt het prachtig! Ik kan niet wachten hem allerlei "tricks" te leren, hij lijkt erg makkelijk te leren. Aan de andere kant heeft hij dat ook duidelijk nodig, want als hij niet wordt gestimuleerd begint hij echt te klieren: enkels bijten, dingen knauwen, die niet van hem zijn etc.. Eigenlijk om je rot te lachen, een echte peuter!

Kai en Saskia maken tosti's en tomatensoep voor ons allemaal, heel leuk om een maal door de kinderen bereid te eten. Het is nog wel geen culinair hoogstandje, maar dat komt nog wel, en het smaakt toch erg lekker.

Dan kijken we met zijn allen naar Crashbox van HBO Family. Kai en Saskia wedijveren over wie het eerst het antwoord weet. Dit is een leuke, educatieve show en vooral Saskia is er dol op.

Daarna is het tijd voor American Idol. Zoals vele anderen vind ik de eerste rondes, wanneer mensen, die absoluut niet kunnen zingen, meedoen, het leukst. Dit keer zitten er ook wel een paar heel goede zangers tussen.

Moord in de achtertuin ;)

De dag begint voor Rick al ontzettend vroeg, om 4:45 uur gaat zijn wekker! Vandaag is de grote Vista premiere in het Washington Hilton. Gisteren was er groot feest op Times Square in New York. Microsoft doet niets klein. Intussen is Apple al begonnen met een tegenoffensief in reclames, het blijft grappig hoe bedrijven elkaar met naam en toenaam kunnen noemen hier.

Kai en Katja gaan (net!) op tijd naar school. Cosmo komt nog even bij mij in zijn bench en gaat lief nog even slapen. Hij is, tot nu toe, echt een makkelijk hondje.

Saskia en ik staan met veel moeite op. Zij is doodmoe, want ze heeft de halve nacht wakker gelegen. Ze vraagt om een "mental health day" en ik geef haar die. Even een gezellig dagje thuis zal haar goed doen.

Het is alweer vriesweer buiten, dus ik klets eerst met mijn zusje en dan met Christine aan de telefoon. Mallory heeft een buikvirus en Christine hoopt van harte het niet te krijgen. Ik herken het gevoel!

Rond tien uur steek ik mijn neus aarzelend buiten de deur met Cosmo, die wel zin heeft in een wandeling. Het blijkt eigenlijk, vergeleken met de afgelopen paar dagen, zeer aangenaam weer. Ik loop een heel stuk met Cosmo (voor zijn grootte althans) en we oefenen "Sit" en "Wait", hij heeft het vrijwel meteen door en loopt al erg goed aan de lijn.

Thuis doe ik mijn hardloopschoenen aan, ik heb nog net tijd voor een 5k voor Laura komt om te masseren. De schoonmaaksters zijn er al en Saskia past op Cosmo, die al die gekke doekjes en flesjes, die de dames laten liggen, maar angstig interessant vindt.


Samen lachen!

Saskia past erg op, dat hij niets giftigs likt. Een keer veegt ze gauw iets af aan het tapijt op de trap, dat blijkt bleekwater te zijn en grijs tapijt vindt dat niet leuk! Gelukkig is het niet erg opvallend. Ach ja, er wordt in ieder geval geleefd in dit huis, een museum zal het nooit worden!

Intussen loop ik eens een nieuwe route, waarvan ik correct inschat, dat hij ongeveer 5 kilometer lang is. Er zijn wel weer veel heuvels op in en ik ben niet blij met mijn tijd van bijna 32 minuten. Maar ja, ik ben in ieder geval gegaan, want ik was het eerst niet van plan.

Laura komt om half twaalf en vindt, zoals ik al had verwacht, mijn hele lichaam in de knoop. Ze blijft zelfs wat langer om de ergste knopen eruit te masseren. Au!!

Tijdens de massage staat Saskia naar buiten te kijken en zegt opeens, dat ze een grote gespikkelde vogel in onze tuin ziet zitten. Dat moeten wij natuurlijk ook zien, dus Laura staat er al en ik spring van de massage tafel.

Het lijkt op een of andere roofvogel en we kijken toe, terwijl hij een of ander dier (blijkt later een vogeltje, getuige de vele veertjes op het gras) vangt bij onze vijver. Dan komt hij met zijn poot vast te zitten in het net van de vijver.


Wij gaan door met de massage, wat mij betreft was die klaar, maar Laura is een harde heelmeester! We verwachten straks naar buiten te moeten om de valk of havik los te moeten maken, maar Saskia verkondigt, dat hij dat zelf al gedaan heeft.


Intussen lig ik op de massage tafel te balen, dit zouden zulke fantastische foto's kunnen zijn en daar lig ik hulpeloos. Ik verwacht helemaal, dat het roofdier met prooi weg zal vliegen.


Maar niets is minder waar, kennelijk vindt hij onze tuin lekker veilig. Naast de schuur in de bladeren gaat hij op zijn gemakje zijn vangst opeten. Hij zit er nog zeker een half uur, ruim voldoende tijd voor heel wat foto's!


Nu is onze vijver (die echt niet groot is) altijd al aantrekkelijk voor dieren. Reigers komen overvliegen en een net voorkomt, dat ze gaan vissen. Wasberen komen er ook en laten allerlei troep achter. Maar van zo dichtbij een etende roofvogel meemaken is me nog nooit overkomen.


De foto's zijn met de telelens helemaal uit genomen, dus niet allemaal even scherp, helaas, maar hier zie je hem goed eten.

Pas als het hapje op is en de kat van de buren nadert vliegt onze gast weg! De eekhoorntjes, die angstvallig van veilige hoogte toekeken, slaken een zucht van verlichting.


Een eekhoorntje kijkt van veilige hoogte toe

Als Katja thuiskomt gaan we meteen richting orthodontist. De beugel, die Cosmo een paar dagen geleden stukgeknauwd heeft, moet vervangen worden. Bijna had hij vandaag ook haar onderbeugel te pakken, dus het wordt zaak, dat ze alles hoog legt in haar kamer!

Omdat Rick de komende paar donderdagen op reis zal zijn en Katja misschien moet werken, is Saskia's piano verzet naar vandaag. Voordeel is, dat Katja haar kan brengen!

Intussen speel ik in de sneeuwvlokken met Cosmo. Alweer blijft het niet liggen, maar het is weer een stuk kouder dan vanmorgen!

In de crockpot pruttelt in de tussentijd onze avondmaaltijd. Ik had helemaal geen zin om naar de supermarkt te gaan, dus heb een maal bij elkaar geraapt. Kippenborst, aardappel en een paar blikken gestoofde tomaten en er wordt gesmuld. Lekker makkelijk!

Eerste puppy training

Wat is het toch met januari, dat zoveel mensen een beetje depri zijn? En waarom lijkt januari zo vreselijk lang, terwijl maart, mei en juli voorbij lijken te vliegen? Vreemd, toch?

Iedereen om me heen lijkt een beetje in een "funk" te verkeren, ik zelf ook. Het koude weer nodigt niet uit om buiten te gaan lopen, al is er een stralend blauwe lucht. Dus doe ik mijn gewichten routine voor de open haard en kijkend naar CNN Headline News.

En dan is het tijd om met Cosmo naar zijn eerste training te gaan! Ik doe hem in zijn "slaap" bench in de auto. Dit is de eerste keer in de auto, nadat we hem mee naar huis hebben genomen en we moeten duidelijk meer oefenen, want meneer protesteert wel.

Maar als we eenmaal in het klasje staan, weet hij zich van blijdschap geen raad! Al die vriendjes om mee te spelen! De trainer kijkt naar zijn inentingen en het blijkt, dat hij er eigenlijk nog niet genoeg heeft om mee te mogen doen. Oeps!

Pas op 8 februari kan hij zijn volgende ronde krijgen, dus ik moet nog even uitvinden, of hij volgende week dan uit moet zitten. Vandaag mag hij gelukkig wel meedoen.

De andere puppies zijn een toy poedeltje, een shihtzu, een lahsa apso, een mix zwarte labrador, een sheltie en een oerlelijke (excuses aan bulldog liefhebbers) witte bulldog. Die laatste beweegt zich echt nauwelijks en haar eigenares vertelt trots, dat bulldogs alleen maar willen slapen en geen beweging willen. Lijkt me doodsaai!

We leren de "Sit" en "Wait" commando's. Cosmo weet al hoe hij moet zitten en als een trotse moeder zie ik, dat hij daarin de beste van de klas is. Alleen vind hij de hondensnoepjes, die ik mee heb, niet lekker en het is daarom moeilijk zijn aandacht af te leiden van al die vriendjes en vriendinnetjes!

De snoepjes van de trainer vindt hij daarentegen super lekker, dus ze geeft er mij een paar. Die hoef ik maar voor zijn neus te houden en ik heb zijn complete attentie!

Het "Wait" commando vind ik zelf verwarrend. We moeten "Wait" zeggen en dan moet de hond stoppen of zitten. Dat gaat dus nog niet zo goed en als huiswerk moeten we dat oefenen. Het uur is voorbij voor Cosmo en ik het weten.

Petsmart (en Petco) zijn de enige winkels, waar huisdieren mee naar binnen mogen, dus gaan Cosmo en ik nog even shoppen. Ik vind heerlijke hoefjes met kaas en pindakaas smaak, die hij al in de winkel begint te knauwen.


Heerlijk knauwen

En een worstje, dat opgesneden kan worden in kleinere "snoepjes". Die ruikt zo lekker, dat later op de middag zelfs andere honden aan mijn jaszak beginnen te snuffelen, waar de snoepjes in zitten!

Buiten doet Cosmo keurig een plasje (zie je, hij is al helemaal mijn "baby"!) en we rijden naar huis. Hij slaapt verder bijna de hele middag, dus de training was lekker uitputtend. Ik heb geen hond meer aan hem!


Uitgeteld!

Katja en ik gaan nog even naar Cenan's, waar ik stokbroden voor vanavond koop. Het is een Turkse bakkerij en ze hebben heerlijk brood. Ik koop "gewoon" stokbrood, maar ook een met tomaten en basilicum, een met sesamzaad en een met knoflook en Parmezaanse kaas.

Om half zeven komen Karin en Sylvia me ophalen om te gaan fonduen bij Lilian. Dit is de eerste "Nederlandse damesavond" van het nieuwe jaar, dus we toasten om te beginnen met champagne op het nieuwe jaar. Dan gaan we fonduen in bouillon en we smullen van de biefstuk, kip, garnalen en kokkels en de voortreffelijke sausjes erbij!

Als toetje heeft Marie Jose superlekkere chocolaatjes gemaakt! Rick komt mij ophalen, want Karin en Sylvia willen langer blijven. Het was weer dolgezellig en voor de zoveelste keer verbaas ik me erover, dat ik in twee jaar tijd plotseling zo'n leuke Nederlandse vriendinnenkring heb opgebouwd. Twee jaar geleden kende ik nog niemand Nederlands hier in Virginia!

See saw...

See, saw, Up and down, this is the way to London Town. One foot up, the other foot down...

Dat liedje zong ik vroeger voor de kinderen, het is een van de "nursery rhymes", die ik hier al doende leerde. Grappig is, dat ik de woorden van die liedjes inmiddels beter ken, dan Rick, die in dit land is opgegroeid!

Hickory, Dickory, Dock, the mouse ran up the clock! Jack and Jill went up the hill to fetch a pail of water... Dankzij Barney ken ik ze allemaal en meer, maar onze kinderen hoorden natuurlijk ook "Alle Eendjes zwemmen in het water" en "Berend Botje ging uit varen". Ze zijn echt wel tweetalig, hi hi, ook wat kinderliedjes betreft!

Maar goed, een "seesaw" is een wip en het weer hier doet daar wel erg aan denken! En mijn lichaam lijkt werkelijk een accurate barometer! Na een relatief pijn vrije dag gisteren, word ik met allerlei pijnen wakker.

En buiten regent en sneeuwt het. Als ik even later met Cosmo ga wandelen sneeuwt het alleen maar. Maar liggen blijft het niet. Bah, rotweer, dus weer en een heel stuk kouder dan gisteren. Wip, wap! Het weer doet me dus aan die "See, saw" denken!

Met Cosmo trotseer ik dus de sneeuwbuien. Hij vindt die ochtendwandeling heerlijk, dartelt parmantig naast me en we oefenen "Heel", waarbij hij stil moet staan, totdat ik naast hem ben. Hij doet het erg goed! Het laatste stukje rent hij en wil onze achtertuin in.


Karton van een pakpapier rol is goed kauwmateriaal!

Daar ontmoet hij zijn grote vriend, Dave! Voorheen vond ik Dave's geblaf hoogst ergerlijk, maar nu ben ik blij met hem. Hij mat Cosmo helemaal af, telkens. Met een heel modderig hondje loop ik terug naar huis. Ik droog hem af, geef hem eten, dat schoon opgaat en voor de komende uren heb ik geen hond meer aan hem!

Om zelf goed beweging te krijgen vandaag neem ik de telefoon mee op de elliptische trainer en bel mijn broer in Canada. Hij moet zijn schoonzusje echter naar het station brengen en zal terugbellen.

Nu sta ik toch al op die trainer, dus besluit zo snel als ik kan te gaan voor tien minuten. En dan bedenk ik me, dat het eigenlijk wel twintig minuten moet zijn om een goede workout te krijgen.

Met twintig minuten vind ik, dat ik er best nog tien bij kan plakken voor een heel half uur! Bezweet kom ik na een half uur de machine af en echt wel erg trots op mezelf, dit was serieuze zelf-discipline en alleen maar bezig met mijn lichaam. Gewoonlijk heb ik de tv aan, of muziek, maar dit was tussen mij en de machine. Het voelt goed.

Na de lunch begin ik aan mijn laatste les over de Canon 30D, mijn fototoestel. En laat dit nu precies de les zijn, waar ik op heb gewacht! Hij gaat in op alles, wat tot nu toe abracadabra was! Hoera! In de komende paar dagen nog een paar goede fotografie onderwerpen vinden en dat heb ik toch weer het gevoel heel wat geleerd te hebben.


Eerste foto in "M" (Manual, alles zelf geprogrammeerd) en zowaar, het scherm is hartstikke scherp!

Vanavond gaan we naar Joe's Place om te eten. De helft van de opbrengst van de voedselverkoop aan gezinnen van Saskia's school zal naar de school gaan. Hiervan hoopt de PTA (ouderraad, zeg maar) nieuwe computers te kopen.

Wij bestellen vaak van dit restaurant, maar ik heb er nog nooit binnen gegeten. Saskia belt om te beginnen al haar vriendinnetjes, maar niemand gaat vanavond. Gelukkig wordt het alsnog heel leuk, als Mary en David en hun kinderen komen. Samen hebben we de lekkere pizza's en pasta's, want dat kunnen ze! Mijn vis pizza smaakt voortreffelijk.

Met vrienden is het een leuk restaurant, maar veel sfeer is er niet. Aan de andere kant vind ik hun eten heel Italiaans. Dat klopt ook wel, want de eigenaar is Napolitaans.

Mary en David komen na het eten nog even Cosmo bewonderen. Daarna is het huiswerktijd voor Kai en Saskia (Katja is op haar werk) en wij kijken de geijkte zondag shows op tv. Na een fijne vier dagen is het morgen weer vroeg opstaan!

Weerscadeautje!

Na alle kou en narigheid van de afgelopen dagen (en geloof me, ik zat in een diep pijn dal en ben bang, dat dat ook gauw weer terug zal komen) krijgen we vandaag opeens een weerscadeautje! Ik voel het al, als ik om half negen met Cosmo ga lopen. De zon is warm, er staat geen wind, het voelt lente-achtig aan!

Terwijl ik met een zeer energieke (ik zie al tekens van hoe hij als volwassen hond zal zijn!) Cosmo loop en zo af en toe wat hardloop (op zijn initiatief), stopt er midden in de straat een auto plotseling.

Uit stapt een jongen van een jaar of tien met een fototoestel en vraagt of hij een foto van Cosmo mag maken. Achter zijn ouders' auto moeten een paar anderen plotseling stoppen. Na de foto's vraagt het jochie nog, wat voor hond het is en rent dan de auto weer in. Ons hondenfotomodel staat er weer mooi op!

Claudia emailt of ik een stuk wil gaan wandelen en dat laat ik me geen tweede keer vragen! Ze komt om half elf en bewondert Cosmo eerst uitgebreid (en hij haar, vooral haar sjaal valt in de "smaak". Hij heeft een sjaal fetish, want hij was ook helemaal in de ban van Marjans sjaal!

Daarna lopen we zo'n zes kilometer door het heerlijke weer. Iedereen is buiten, moeders met kinderen, vaders met kinderen, hondenwandelaars, oudere mensen, we onderbreken onze conversatie om de haverklap om te groeten.

Als we thuiskomen is het 60 graden Fahrenheit (15,5 graden Celsius) buiten! Gisteren werd het 31 graden (-0 Celsius), dus het voelt als zomer, zoveel graden warmer! Bovendien is de zon al flink warm en in mijn zwarte kleding voel ik hem zelfs branden. Ik eet lunch op de stoep voor het huis en lees de laatste Margrieten. Wat een luxe!

Om een uur komen Sylvia en Teddie om Cosmo te bewonderen. Teddie is zo'n lekker spontaan kind, ze rent de van uit en geeft mij een grote hug. Schattig!

Zij en Cosmo kunnen het ook prima vinden en Teddie helpt Katja haar kamer opruimen (gelukkig voor Katja vinden kleine meisjes dat nog prachtig). Sylvia en ik kletsen er lekker op los onder het genot van een paar mokken Pickwick thee (Ricks favoriete thee, we drinken niet anders, hij is een echte thee snob, ha ha).

Voor ze weer verder gaan laat Teddie nog even Cosmo uit, die eindeloze energie lijkt te hebben vandaag. Misschien is het voor hem ook wel de warmere temperaturen. Sylvia en Teddie nemen (van Teddies kant vooral met moeite) afscheid.

Cosmo en ik gaan de achtertuin in. Dave, de beagle, waar ik me al maanden aan erger vanwege zijn eindeloze geblaf (niet zijn fout, natuurlijk, maar dat van zijn baasjes, die hem de hele dag in de achtertuin laten) is ook buiten. En voor het eerst ben ik er blij om!

Cosmo en hij rennen, dat het een hartelust is, Dave aan de ene kant van het (ijzeren) hek, Cosmo aan de andere kant. Dave blaft naar hartelust, Cosmo laat een paar blafjes horen. Maar ik zie wel opeens, hoe hij als volwassen hond zal zijn! Tong uit de bek laat hij zich volledig gaan!

Hij valt met zijn poot in onze vijver, zo enthousiast is hij! Na een kwartier ga ik hem toch maar opvangen, want ik ben bang, dat hij te wild wordt. Jeetje, als ik hem moe wil hebben, hoef ik hem alleen maar naar buiten te laten, als Dave er ook is!

De rest van de middag brengen we (Cosmo en ik) op het stoepje voor door met Diet Coke en de Margrieten (ok, hij slaapt in de schaduw, behalve als er katten langs komen). Alle kinderen en Rick zijn er niet, de laatste is naar de kapper, de rest bezig met vrienden.


Cosmo's ogen van dichtbij

Saskia en Abby komen terug om met Cosmo te spelen en dan gaat Saskia bij Abby logeren. Katja gaat naar haar werk en daarna naar een verjaarsfeest (en ik ben bezorgd over de weg, die ze moet rijden, dus ik kan niet wachten, tot ze weer veilig thuis is).

Rick, Kai en ik gaan weer eens een nieuw restaurant uitproberen. Rick is "on a roll", zoals ze hier zeggen, en omdat ik me door de warmere temperaturen meteen beter voel (ik ben echt een menselijke barometer!) ben ik er voor.

We rijden over de drukke interstates naar Crystal City, een prachtige naam voor een gebied met voornamelijk saaie hoge kantoorgebouwen en flats. Althans, tot recentelijk, er is nu een grote beweging gaande, om er leven in de brouwerij te brengen.

En daar horen natuurlijk winkels en restaurants bij. Jaleo is daar een van. Bij het Washington DC restaurant hebben we al meerdere malen gegeten, maar bij de Virginia branche nog nooit.


De attractie bij dit restaurant zijn de tapas. Hoewel de paella er ook erg indrukwekkend uitziet.

Om te beginnen krijgen we een schoteltje met verschillende soorten olijven en augurken en uitjes. Ook natuurlijk brood, dat werkelijk fantastisch smaakt.

Rick en ik bestellen een "flight" van sherries: dry, medium en sweet. Allemaal even lekker.

Kai vindt het menu wat moeilijk te ontcijferen, maar geniet van het tomatenbrood met kaas en later van de kip en ham kroketjes. Rick en ik zijn (natuurlijk) avontuurlijker.

Mijn eerste gerechtje is een gazpacho (voor het groente gehalte). Daarna bloedworst (die is echt lekker, geloof me!) met knoflook saus en zalm met ansjovis saus. Verder delen we chorizo, gefrituurde dadels met bacon, Tuscarora champignons en een soort pizza met olijven en ansjovis.

Het smaakt allemaal even lekker en de bediening is ook erg goed. En als de rekening komt zijn we ook blij verrast, voor ons drieen is het bijna goedkoop te noemen! En dat vrijwel in de stad!

Kai neemt zijn X-Box mee naar Charlie's huis om er te logeren en Rick en ik kijken samen de dvd van "The Devil wears Prada", die ik met Kerst van Katja kreeg. Wat een heerlijke film is dat!


Toch wel best moe

Telkens denk ik, dat het zondag is, maar we hebben nog een vrije dag voor de boeg! Helaas is het weerbericht voor morgen en de rest van de week weer veel kouder, dus ik zal een tijdje op dit lekkere weer moeten teren.

Autoshow

Nou, ik hoop, dat alle insekten, die nog zo happy rondvlogen een paar weken geleden, nu wel dood zijn gevroren! -10 moet daar toch koud genoeg voor zijn?

Het is in ieder geval te koud voor mij om naar buiten te gaan, dus ik doe mijn gewichtenroutine in de family room (boven in mijn sportkamer is het ook stervenskoud, we hebben namelijk de verwarming daar uitstaan, omdat het gewoonlijk te warm is anders). Ik heb vannacht heel goed geslapen, dus voel me een stuk beter. In ieder geval heb ik leuk gezelschap tijdens mijn buikoefeningen!


Als ik bijna klaar ben, horen we een harde klop op de garage deur. Tot onze verrassing zijn het Roland en Marjan! Ze komen nog even afscheid nemen, leuk, hoor! Grappig genoeg had ik net aan ze gedacht, omdat ze in het noord-oosten waren en het weer daar zo slecht is, op het moment. Maar ze hebben het veilig terug naar Washington gehaald.

Roland vraagt of ik ook een Best Buy in de buurt weet. En of, en dat niet alleen, maar een Target, Walmart, Toys R Us, Michael's en nog veel meer in datzelfde winkelcentrum! Ze kunnen, als ze dat willen, de laatste uren van hun verblijf in de VS naar hartelust shoppen bij het Fair Lakes Shopping Center!

Na even kletsen en ook van Rick afscheid genomen te hebben, die vandaag vrij heeft genomen, vertrekken ze voor hun laatste escapade alvorens terug te keren naar het kikkerlandje. Volgens mij hebben ze een leuke tijd gehad (wat ze bij de andere moderators hebben gedaan kun je hier lezen) en ik ben benieuwd naar hun eigen reisverslagen!

Saskia gaat bij Tabatha spelen en de rest van ons rijdt naar Washington op weg naar de Washington Auto Show in het Convention Center. Iedere keer geniet ik er weer van om de brug over te rijden en de monumenten te zien.

Het is wat later, dan we weg wilden gaan en in het Convention Center is het eten de gewoonlijke vette hap. We gaan dus in Chinatown op zoek naar een restaurant voor lunch.

Al staat er een grote Chinese boog en zijn er nog wat heel erg goede en authentieke (lees: je weet niet wat je te eten krijgt, want de menu's zijn niet in het Engels en soms wil je het ook liever niet weten) Chinese restaurants op H Street, er zijn niet veel Chinese bewoners meer.

Het is tegenwoordig een druk gebied met restaurants uit alle hoeken van de wereld. Het enorme Verizon Center, waar Katja gisteren genoot (en dat is een understatement) van het concert, heeft al die ontwikkeling in de hand gewerkt.

Het eerste restaurant, dat wij tegenkomen, is RFD. Hier hebben ze tientallen soorten bier, maar hun menu is ook goed. Het is echt een "taproom", dus geen witte tafelkleden, maar simpele tafeltjes.

Rick is een enorme bier liefhebber en ik zie hem watertanden. We moeten hier ook eens 's avonds heen, zodat hij er een paar kan proberen (wisten jullie, dat Grolsch al vanaf 1615 gebrouwen wordt? Ik niet!). Wij bestellen allebei de buffalo burger, van bison vlees gemaakt. Die smaakt perfect!

Dan lopen we door de ijskou naar het Convention Center, Kai en Katja in een sweatshirt! Die kinderen voelen gewoon geen kou!

De autoshow is enorm! Hij beslaat twee verdiepingen!! En er is superveel te zien en lezen. Ons doel is om naar kleine, zuinige auto's te kijken om ideeen op te doen voor Katja's toekomstige auto. Zij belaagt ons al weken met tweedehands auto's van Carmax en we zullen hoogstwaarschijnlijk tweedehands kopen, maar we willen zien, wat er op de markt is.


Jeep weet, dat de kleintjes ook bezig gehouden willen worden




Intussen kijken Rick en ik ook naar de minivans. Die van mij is alweer vier jaar oud en in de komende twee jaar aan vervanging toe. De Toyota Sienna staat nu op mijn verlanglijst! Die heeft alles, wat ik fantastisch zou vinden: voor en achter sonar, GPS systeem ingebouwd, allerlei andere moderne snufjes en allerbelangrijkst: veel bagageruimte! Maar ja, hij is ook de duurste minivan, dus dat wordt nog even sparen.


De Toyota Tundra



Een heel leuke auto, hoor, maar $350.000?

Voor Katja zijn we onder de indruk van de Kia Rio en de Kia Spectra. Heel redelijke prijzen voor de nieuwe modellen en een garantie van 10 jaar en 100,000 mijl!


De 2009 Camaro, die vind ik wel erg leuk!



Pontiac maakt soms leuke wagentjes!

We lopen bijna drie uur rond en dan ben ik echt uitgeteld! Dat stilstaan en geslenter maakt, dat de spierpijnen terug komen en ik erge hoofdpijn krijg. Gelukkig ziet Rick, dat ik het niet meer trek.


Een wel heel erg Redskins fan, met Indianentooi en al!



De futuristische Ford Airstream



Ook een SUV kan hybride zijn

Bij Starbucks halen we gauw wat te drinken, want het was heet en droog in het Convention Center. Door een druk spitsuur (we vergeten telkens, dat het vandaag vrijdag is!) rijden we terug. We zijn net te vroeg om gebruik te kunnen maken van HOV.

Thuis laten Kai en ik Cosmo uit en Rick en Katja gaan naar Keith's Driving School om de verlenging van haar tijdelijke rijbewijs op te halen (later blijkt, dat ze die wel hebben opgestuurd, oenen, dat het zijn!!). Het kost ze nog even tijd om het te vinden, maar dan is Katja weer legaal op de wegen.

Aangezien ik wat vragen kreeg over het behalen van het rijbewijs hier: je moet veertig uur (waarvan 10 in de regen of in het donker) onder leiding van een rijvaardige volwassene gereden hebben, daarna nog zeven uur professionele les en die (door de staat aangestelde) instructeur neemt dan ook gelijk het examen af.

Katja heeft er dus al heel wat rij-uren opzitten. Dan krijgen ze een tijdelijk rijbewijs voor 3 maanden (Katja heeft die in oktober gehaald) en moeten voor het gerecht verschijnen om een eed af te leggen voor hun permanente rijbewijs (is hoe ik dat laatste heb begrepen, dat moeten we nog meemaken). Alleen loopt Virginia achter en is die gerechtshof datum pas op 27 maart voor Katja en dus verliep haar tijdelijke rijbewijs.

Saskia heeft vanavond een verjaarspartijtje bij een Koreaans meisje. Het is een logeerpartij en de ouders spreken nauwelijks Engels. Hoe anders zijn mijn kinderen, dan ik, ik vond uit logeren gaan helemaal niets als kind. En al helemaal niet bij wild vreemden!

Moeizaam

Om half vier word ik wakker met nek- en hoofdpijn. Ik kan geen comfortabele positie vinden, bah! Toch maar weer over die nieuwe matras gaan nadenken. Natuurlijk val ik om zes uur als een blok in slaap en merk het niet eens, als Rick opstaat!

Deze dagen dagen koud en sneeuwerig. Maar de sneeuw blijft niet liggen, helaas, het zijn sneeuwbuien of ook wel "squalls" genoemd. Het is waterkoud en ik heb een hekel aan dit weer. Geef een lekker pak sneeuw of heb het warmer, maar dit weer is vreselijk!

Madison and John zijn hier natuurlijk voor het ontbijt en Rick vertrekt naar zijn werk. Ik neem Cosmo mee op een voor hem lange wandeling. Hij vindt het heerlijk, maar laat weten, als het te ver is. Hij gaat gewoon zitten! Ik krijg hem niet meer mee. Dus loop ik het laatste stukje met hem in mijn armen. Auto's, die langsrijden, houden in, ik zie de bestuurders naar ons kijken. Het is ook echt wel een heel mooi hondje en zo lief!


Soms lijkt hij onvermoeibaar!

Rond half elf komt Kirsten om te gaan lopen. Madison en Saskia passen op Cosmo in de tussentijd. We lopen iets meer dan vijf mijl en ik heb zo te doen met Kirsten. Haar huwelijk is echt niet goed, en met een man is het moeilijker breken, dan met ouders, merk ik in haar. Ik luister maar, concreet advies heb ik niet. Wij hebben zelf in persoon gezien, hoe moeilijk en vreemd Doug is. Maar het moet haar keuze zijn om uit dat huwelijk te stappen.

Als we terugkomen neemt Kirsten Madison mee en John is inmiddels al naar huis. Mijn handen zijn zo koud, ik kan ze niet meer bewegen! Maar gelukkig wordt dat naast de open haard (die bij ons gas is) al gauw beter.

Wij eten lunch en dan ga ik met Katja op weg. Zij moet haar cheque van Old Navy bij de bank brengen en gaat daarna een heel aantal uren aan haar stage bij Dr. Weil werken.


Ik krijg iedere keer weer "hulp" bij het bereiden van Cosmo's eten

Nadat ik haar heb afgezet rijd ik door naar de UPS Store. Hier kan ik een fax versturen. Katja's tijdelijke rijbewijs is namelijk gisteren verlopen. Ik dacht, dat ik vanuit ons huis op donderdag een fax had gestuurd, maar die bleek gisteren niet aangekomen.

Dan maar bij een professioneel bedrijf en morgen kunnen we het verlengde rijbewijs in Burke ophalen. Op 27 maart zal Katja voor een rechter moeten verschijnen en verklaren, dat ze tot nu toe zonder problemen heeft gereden en dan wordt haar rijbewijs permanent. Bijna twee weken na haar 17e verjaardag (die 14 maart is), dus.


Met gekruiste pootjes even rust

Terwijl ik toch in de kou onderweg ben haal ik ook maar melk bij CVS en een cadeautje voor Saskia's vriendinnetje, die morgen een partijtje heeft, bij de kunstwinkel ernaast.

Het vervelende van een verlopen rijbewijs is, dat Katja natuurlijk niet zelf kan rijden. En ik voel me helemaal ziek, grieperig met alle pijnen! Het lukt Rick niet om op tijd thuis te zijn om Saskia naar pianoles te brengen, dus ik begeef me weer in de kou om haar te brengen.

Eigenlijk valt de wanhoop en frustratie (want ik wil zoveel meer!) van de pijn niet te beschrijven. En ik wil ook niet constant klagen, soms voelt het alsof ik Rick alleen bel om te klagen. En dat is natuurlijk helemaal niet leuk voor hem!

Ik verbijt me dus en breng Saskia. Maar dan belt Rick en ik kan me niet goed houden, de tranen vloeien rijkelijk en hij wil vanavond uit eten en ik zie dat niet zo zitten. Maar zoals altijd helpt zijn positieve kijk op de zaken.

Hij haalt Katja op van haar stage en Saskia van haar pianoles. En dan moet ik van hem mee uit eten, ik voel me toch rot, of ik nu thuis ben of uit (gelijk heeft hij). Hij neemt me mee naar een nieuw restaurant: Chima.

Dit restaurant komt uit Brazilie en ziet er zeer modern uit. We mogen als eerste naar een uitgebreide "salad bar", met onder anderen artisjok harten, carpaccio en gerookte zalm. Heerlijk!

Daarna kunnen we ons kaartje op "Orange" (kom langs) of "Black" (even genoeg gehad) zetten. Er komt van alles langs, maar ik geniet van de zalm, een stukje zwaardvis en filet mignon. Het is allemaal even lekker.

Helaas is de service fantastisch, terwijl we eten en daarna zien we onze serveerder opeens niet meer. Iemand anders brengt op verzoek de dessert menu's, maar we moeten zo lang wachten, dat we geen zin meer hebben!

Uiteindelijk zie ik de manager langs lopen en zeg, dat we al heel lang wachten. Hij staat erop, dat we een gratis dessert krijgen, al willen we eigenlijk niet. Maar ja, als iemand het goed probeert te maken willen wij ook niet de vervelendste zijn. We krijgen allebei een volledig dessert! Ik een guave mousse met chocolade saus en Rick een cheesecake. We nemen er een paar happen van en het is natuurlijk erg lekker.

Al met al raad ik dit restaurant wel aan. Het is eten van heel erg goede kwaliteit en het is nieuw, dus de service zal vast verbeteren.



Als je honger hebt, ben je de beste vriendjes

Katja en Leah zijn intussen bij een concert van de Red Hot Chili Peppers bij het Verizon Center. Hun eerste serieuze concert! Rick is nu op weg om hen op te halen, ik ben benieuwd hoe het was.

Babies

Net als ik uit bed ben belt Christine. Het nummer op de weegschaal maakt haar kwaad, met al het sporten, dat we doen, gaat die naald maar niet omlaag. Dat is toch belachelijk? Veel eten doen we ook niet, dus waarom dan? We sporten vele malen meer, dan de meesten van onze leeftijdsgenoten! Ik voel haar "pijn", ik ben al sinds november vijf pond zwaarder, dan ik wil zijn. Niemand ziet het, maar ik wel!

Waar ligt het aan? Waarschijnlijk toch aan minder bewegen. Ook vandaag sneeuwt het als ik opsta en dat gaat de hele ochtend door. Toch ben ik veel buiten. Cosmo loopt voor het eerst mee naar Saskia's school, waar hij bijna opgegeten wordt door haar lerares. Hij loopt goed mee, maar wil ieder kind en iedere hond uitgebreid begroeten, natuurlijk.


Bijna op de tafel!

Thuis is hij uitgeteld, tot ik aan mijn gewichten routine begin. Dan moet er naar mijn pijpen en schoenen gehapt worden, niet goed als er zware gewichten worden geheven. Gelukkig is Cosmo met een botje weer helemaal tevreden en kan ik, terwijl hij me wel helemaal in de gaten houdt, mijn routine afmaken. Het is echt net een baby!


Met zijn "Pluto" speeltje uit Disneyworld

Voor ik naar Christine vertrek laat ik hem dan nog maar eens uit. Hij hapt naar de sneeuwvlokjes en ik kan al zien, dat hij heel wat energie heeft. We lopen een halve mijl en op de terugweg rent hij voor me uit. Nog even met de bal spelen en wat eten en hup, in de bench! Het protest volgt wel, maar als ik thuis kom is hij diep in slaap.

Het is dus echt net een baby en met moeite sluit ik de deur achter me. Door de sneeuw rijd ik naar Fairfax en Christine en ik lopen bijna vijf mijl door de kou en ijskoude sneeuwvlokken. Ik krijg er wel een enorme hoofdpijn van, maar verder voelt het ook erg verfrissend.

Mijn maag knort inmiddels, na al dat lopen. Nu ik toch in de buurt ben ga ik weer naar de nieuwe Whole Foods, ik heb toch een aantal dingen nodig daar.

Deze winkel is niet te beschrijven. Het is geen gewone supermarkt, meer een supermarkt/restaurant. Overal staan "bars", waar je of vis, of barbeque vlees, of Japans/Aziatisch of pizza kunt bestellen. Ik hou me vandaag bij de salad bar, maar een andere keer wil ik een van die andere "bars" uitproberen.

Na het eten ga ik naar Target. Shoppen voor de andere baby, die in onze uitgebreide familie is geboren. Target heeft de schattigste dingen!

Het duurt ook meteen een half uur, voor ik leuke "onesies" heb uitgekozen. Het lijkt me, dat iedereen die kan gebruiken, of het nu koud of warm is buiten. En praktisch zijn ze ook, met de drukknoopjes, makkelijk luier verschonen en geen blote buikjes.

Voor onze viervoetige baby neem ik meteen een aantal bijtringen, die in de vrieskast kunnen mee. Hij vindt ze toch lekker! Er wordt geknaagd en gesabbeld! Misschien, durf ik het hopen, houdt dit de kaakjes van het hout af, want er zitten al allerlei gaatjes in de raamkozijnen!


Gelukkig zijn het zijden bloemen!



De katten zijn nog altijd super interessant!

Bijna vergeet ik, dat we om kwart over drie bij de dermatoloog moeten zijn, Katja, Kai en ik (de laatste enkel om "Mom" te zijn, blijkt weer). De tieners zijn niet happy, maar het is voor hun uiterlijk, ik wil ook liever gewoon in mijn pijama bij het vuur liggen.

Om de een of andere reden kan ik de praktijk van deze dokter nooit vinden. Ze zit ergens achter en toch voor. Gelukkig zijn we vroeg, want we lopen eerst de verkeerde kant op. Maar dan vinden we het.

Deze praktijk stamt uit de 19e eeuw! Geen computers, alles is papierwerk, onvoorstelbaar! Ik moet alles, wat ik een paar maanden geleden al heb ingevuld, weer schrijven, pff!! Er zit niemand in de wachtkamer, dus ik verwacht snelle service. En inderdaad, een paar minuten later wordt Kai opgeroepen.

De verpleegkundige vraagt alles, wat vorige keer ook is gevraagd en vindt dan uit, dat Katja ook bij ons hoort. Zo zitten we alle drie in een kamer op de dokter te wachten. En te wachten... En te wachten....

Op de gang horen we van alles gaande en in de tussentijd heb ik kwaliteitsgesprekken met mijn tieners. Dat is dan wel weer een voordeel. Veel krijg ik Katja en Kai niet alleen en met niets te doen, dus ik ben weer een stuk wijzer over hun levens!

Eindelijk na drie kwartier komt de dokter binnen. Geen woord over het lange wachten. Ze bekijkt ieder kind apart en beiden krijgen een aanpassing van hun acne routine. Kai heeft meer antibiotica nodig en Katja een sterkere zalf. Met zo'n zeven recepten staan we weer buiten. Maar ja, zolang het hun huid helpt.

Saskia heeft intussen goed voor Cosmo gezorgd. Die is dol op zijn nieuwe bijtringen! Kennelijk mat ik hem telkens 's morgens erg af, want het grootste gedeelte van de middag en avond slaapt hij!


Gewoon lekker knauwen op een botje

Katja gaat naar haar school om een avond bij te wonen over Darfur. Er worden films getoond, eten geserveerd en manieren, waarop de tieners met die vreselijke situatie kunnen helpen.

Het blijft me verbazen, die begaanheid met moeilijkheden in de wereld. Dan zie ik een filmpje getiteld "Stupid_Americans" en natuurlijk vind je overal idioten, maar ik vraag me dan af, hoeveel mensen waren er, die de vragen wel konden beantwoorden en niet in beeld kwamen? De tieners in dit gebied zijn in ieder geval erg wereld bewust, ze doen volgens mij geen moer onder voor welke Nederlandse tiener ook.

We eten een heel lekkere "sausage vegetable stew" uit de crockpot (Manon, bladzijde 97, geloof ik). Het is zo lekker, dat zelfs Saskia ervan geniet! En toch veel groentes, maar een paar stukjes worst. Een "keeper"!

We gaan een vier daags weekend tegemoet, het einde van het kwartaal (waarom tenminste een van die dagen niet bij de Kerstvakantie kon zal me altijd ontgaan). Madison en John logeren hier, zoals altijd, de zoete inval!

Winter is hier en blijft

Zou dit de enige keer dit jaar zijn voor een witte wereld?

Tja, ik vind even sneeuw en ijs echt prachtig, maar vanochtend lig ik al in bed te bedenken, wat ik nu weer als oefening zal gaan doen. Het koude weer is funest voor mijn spieren en het vergt heel veel zelf-discipline om erin naar buiten te gaan.

Gelukkig komt vandaag de zon weer te voorschijn en Christine belt, of ik met haar wil gaan lopen. Ja!!! Ik ben haar helemaal dankbaar, want alleen zag ik helemaal niet zitten vandaag.

Voor Christine komt mat ik Cosmo zoveel mogelijk af. We lopen wat verder en rennen wat en daarna speelt hij nog met een bal. Ik hoop hem zo in zijn bench in slaap te krijgen.

Helaas komen, terwijl Christine en ik op weg zijn, de schoonmaaksters. Cosmo vindt dat niets en is maar wat blij als ik hem "verlos". Tussen de schoonmaaksters en mij zit een grote taalbarriere (zij spreken enkel Spaans), maar dat we het hondje allemaal lief vinden spreekt uit de glimlachen en gebarentaal.

Op onze wandeling zien Christine en ik allerlei doodgevroren bloemen en knoppen. Zonde! Bij het Community Center zie je de narcissen al in de knop en zo af en toe is er een bevroren forsytia. Zouden die in de lente nu weer bloeien? of wordt dit een minder mooie lente? En voor de komende week worden er geen warmere temperaturen voorspeld.

Laura komt om te masseren. Ook zij is helemaal verliefd op ons Cosmootje! Maar hij voelt zich niet lekker en geeft zijn hele "lunch" over. Misschien toch te veel sneeuw en ijs gegeten buiten?

De massage is erg pijnlijk. Laura zegt, dat mijn spieren veel slechter voelen, dan vorige week. Zoveel invloed heeft het weer dus! Ik lijd op die tafel en ze verontschuldigt zich vele malen, maar ik weet, dat dit gaat helpen, dus tanden op elkaar! Later vraagt Saskia, waarom massages mij pijn doen, zij vindt ze heerlijk. Tja!

Gelukkig komen de kinderen al gauw thuis uit school en kunnen zij met Cosmo spelen. Ik maak mijn fotografie les af, ik wil toch iedere opdracht volbrengen, al ben ik teleurgesteld in deze cursus.

Zo krijg ik een certificaat van volbrenging en die tellen mee voor een studie fotografie. Ik had gehoopt van alles over mijn fototoestel te leren, maar in plaats daarvan bestaan de lessen uit aanbevelingen over welke lenzen, flitsen, filters en meer te kopen voor dit toestel. Niet, wat ik ervan verwachtte, dus.

Vanavond eten we weer uit de crockpot. Chicken and Veggie Bake heet het in mijn nieuwe kookboek, maar ik maak het al jaren als Italian Chicken Meal: kippeborst, aardappelen, gemengde groentes (diepvries) en Italian dressing. Heerlijk!!

Straks zullen we moeten lijden onder de State of the Union van Bush. Hoewel het geklap en geknipmes altijd wel vermakelijk is om te zien. Maar nu kijken we even American Idol. Onvoorstelbaar welke mensen denken, dat ze fantastisch talent hebben!

Vandaag kreeg ik een mailtje van mijn tante, een van mijn neefjes heeft zijn eerste kind! Mark Floris Frederik, heel leuke namen ook nog eens! Er zijn foto's en ik zie een schattig koppie. Mijn neven en nichten van die kant zijn een stuk jonger dan wij, dus het is vreemd hen als ouders te zien! Maar dit is de perfecte kans om op zoek te gaan naar een leuk Amerikaanse baby cadeautje!

Nog even, de Democraten antwoorden met Jim Webb, de Democraat, die wij in Virginia de Senaat in hebben gestemd. De vlag van Virginia is op de achtergrond. Wat veel Nederlanders zich niet realiseren is, dat een staat bijna net als een land is. Ik ben om te beginnen Virginiaans, op de tweede plaats Amerikaans. Jim Webb spreekt heel erg goed, ik heb geen spijt van mijn stem!

Sneeuw en ijs

Om half zes komt Katja verkondigen, dat de scholen twee uur vertraagd open zullen gaan. We draaien ons dus nog eens lekker om en staan pas om acht uur op. Als ontbijt maakt Rick, zoals beloofd, cinnamon rolls.


IJspareltjes op draadjes



Bevroren siergras

Cosmo komt uit Katja's kamer en moet naar buiten. Ik trek mijn sneeuwlaarzen aan en stap uit de garage en glij bijna op mijn snufferd!!! Cosmo glijdt ook helemaal naar beneden (onze oprit loopt af). Er ligt een verraderlijk dun laagje ijs bovenop de sneeuw!


Het is zo glad, dat er op het nieuws kwade ouders te zien zijn, die vinden, dat de scholen gesloten hadden moeten worden. De buurten zijn namelijk niet schoongemaakt, waardoor er allerlei ongelukken gebeuren. Ook Christine belt boos naar Fairfax County Public Schools. Zij heeft een slip met een schoolbus voor haar neus zien gebeuren en heeft zelf een enge rit naar Mallory's school moeten maken.


Dit alles is een jaarlijks terugkerend probleem. Men wil liever geen sneeuwdag opgeven voor vijf centimeter sneeuw en een vijfde centimeter ijs. Maar aan de andere kant zijn de gemeentes niet bereid hun wegen schoon te maken, waardoor zelfs zo'n dun laagje ijzel levensgevaarlijk wordt.


Al opgekomen tulpenbladeren zitten vol ijs

Gelukkig zijn de straten in Vienna wel gezouten en Rick brengt zonder problemen Katja en Kai naar school. Terwijl Saskia en haar vriendjes buiten spelen doe ik mijn goede daad van vandaag. Ik maak de stoepen langs Marshall Road schoon, zodat straks de kinderen veilig kunnen lopen en de moeders met kinderwagens ook.


Beijsde besjes

Het is best zwaar werk en ik ben een half uur bezig. Aangezien de energie me ontbreekt verder, besluit ik, dat dit mijn beweging voor de dag is. Hoe leuk ik sneeuw ook vind, ik kan niet wachten tot de lente temperaturen terug zijn, dan voel ik me zo ontzettend veel beter!

Rick blijft thuis werken en ik ga er met mijn fototoestel op uit. Een laagje ijs op bomen en planten maakt voor mooie fotografie onderwerpen!

Rick haalt lunch van Subway, die we gezellig samen opeten. Hun wraps vind ik heerlijk, aangezien ik niet zo'n broodliefhebster ben.

Cosmo speelt met Sandy, het hondje van Jeanne, en met Quincy, Leah's teckel. Hij vindt het ijs maar wat leuk en wil de hele tijd naar buiten. Brrr!! Gelukkig zijn de kinderen vroeg thuis en nemen hem mee, zodat ik warm kan blijven.


Heel erg speels!



Even een lekker hondenkoekje verorberen


Katja heeft de hele week midterms en studeert daar hard voor. Die van vandaag (AP Biologie) was al erg moeilijk, zegt ze. Kai's slang eet nog steeds niet en hij is hard bezig met zijn Science Fair project. Hij moet aantonen, dat een pijama ook na vele keren wassen vuurbestendig blijft.

Als avondeten hebben we varkenshaas met een ananas dijon mosterd saus uit de crockpot. Het smaakt werkelijk heerlijk! Toe hebben de meisjes verse chocolate chip cookies gebakken.

Het is wit, koud en het dwarrelt neer

Het feestje bij Christine en Chuck gisteravond was dolgezellig. Er werden "heavy hors d'oeuvres" geserveerd en lekker, dat het was! Vooral de (warme) dadels gevuld met brie, die Karin meebracht!

Voor tienen, want we moesten Kai ophalen van het huis van zijn vriend, waren we weer thuis. Cosmo was natuurlijk superblij ons weer te zien, maar hij doet het steeds beter in zijn bench. Ik merkte, dat ik tijdens het feestje telkens aan mijn "baby" moest denken, ik ben al helemaal aan hem gehecht!

Ook hier thuis, als ik hem niet zie, heb ik constant de neiging te vragen, waar hij is. Dat moet ook wel, want die tandjes zet hij zo overal in!

Kai heeft hem vannacht op zijn kamer en als ik om negen uur opsta en ga kijken in Kai's kamer liggen ze allebei compleet voor Pampus! Kai zegt, dat hij Cosmo midden in de nacht nog buiten heeft gelaten, maar verder sliep hij door.

Als ik Cosmo uitlaat is het ijzig buiten en het voelt vochtig. Er wordt sneeuw voorspeld en die begint dan ook een uur of wat later. Voor het eerst dit seizoen is het koud genoeg en het blijft liggen ook!


Ik dacht niet dit dit seizoen nog te zien!

Cosmo vindt het prachtig, hij hapt naar de sneeuwvlokjes en samen met buurhondje Dave (de beagle van de achterburen, die de hele dag buiten moet zijn) rent hij van de ene kant van de tuin naar de andere.


De eerste sneeuwvlokjes van zijn leven op zijn koppie

Ook Saskia en Madison spelen urenlang buiten in de sneeuw. Ik heb mijn Noorse trui aan, maar na een paar keer wandelen met Cosmo heb ik het buiten wel gezien. De haard gaat aan en ik computer lekker lui de hele middag.

Katja studeert voor haar midterms, terwijl Kai Pandora, zijn slang, aan het eten probeert te krijgen. Pandora heeft al vier weken niet gegeten en ziet er slecht uit. Ze vervelt, maar die vellen blijven op haar, niet zoals tevoren, dat de hele huid er gewoon af kwam. Ook ziet ze er erg dun uit.

Het is een vrij dure regenboog boa, dus ik wil wel graag, dat Kai probeert haar weer gezond te krijgen. Op vrijdag hebben we de exotische huisdieren dierenarts opgebeld en wat suggesties gekregen.

Als die niet werken hebben we de mogelijkheid haar daarheen te brengen en dan kunnen ze Kai leren met de hand te voeden. Maar dat kost $77, dus daar moet ik even over nadenken, want volgens mij is de slang al bijna dood.

Christine belt, dat hun laatste gasten pas om twee uur vannacht vertrokken en ze is bezorgd om de gladheid vanmiddag. Ze komen dus niet een borreltje drinken om Cosmo te zien, zoals oorspronkelijk afgesproken.

Maar Karin trotseert de gladheid wel (ze woont ook veel dichter bij, natuurlijk) en ontmoet ons nieuwe huisgenootje. Hij is net uitgeteld van al het spelen.


Ondeugend zijn we zeker, Kai's schoen is bijna net zo groot als Cosmo en hij loopt er parmantig mee rond

Dan bel ik Petra, want wij hebben ook alweer een paar weken niet met elkaar gekletst.


Spelen met Dave, later rennen ze beiden blaffend langs het hek

De sneeuw blijft liggen en er valt een paar centimeter. Het vriest de hele dag, dus de hoop van de kinderen is, dat de scholen morgen later beginnen. Dat lijkt mij eerlijk gezegd ook erg lekker. Dat vroege opstaan kan ik missen als kiespijn!

We kijken de football play offs tussen de Chicago Bears en de New Orleans Saints. We zijn allemaal voor de Saints, want het zou fantastisch zijn als New Orleans, na al het leed van Katrina, in een Superbowl zou spelen. Maar het mocht niet zo zijn, de Bears winnen ruimschoots en terecht.

Dit weer maakt, dat ik alleen maar niets wil doen en dat is niet goed! Hopelijk wordt het gauw weer warmer!

Groot, groter, grootst!

Vrijdag

De dagen met Roland en Marjan zijn voorbij gevlogen en rond kwart voor negen nemen we afscheid en rijden ze weg, op weg naar Noord-Pennsylvania en moderator PeeJay. Onderweg willen ze langs Gettysburg, dus ik geef ze een route, die met het spitsuur het snelste is. Het was in ieder geval erg gezellig met ze!

Gauw maak ik wijnbedeltjes met verjaardagsbedeltjes en met de letters van Christine's naam en ga dan op weg.

Vandaag is Christine namelijk jarig en ik heb afgesproken met haar naar de nieuwe Whole Foods in haar buurt te gaan wandelen en haar daar op de lunch te trakteren. Volgens haar zal ik niet weten, wat ik zie, ik ben benieuwd!

Toen de Safeway hier in de buurt geopend werd, was dat een van de grootste supermarkten, die ik ooit had gezien. Niet veel later overtrof Wegmans die grootte en liep ik met open mond en watertandend door de gangen van die supermarkt.

Daarom kan ik me nauwelijks voorstellen, dat deze Whole Foods me nog iets zal doen. Door de snijdende wind lopen we de paar mijl naar de winkel. Hij ziet er van buiten al prachtig uit, maar wat we van binnen zien overtreft mijn stoutste verwachtingen!

Het is een delicatessenzaak met de heerlijkste vleeswaren, vissoorten, kaassoorten, prachtig uitziende groentes en fruit, allerlei klaargemaakte gerechten, drie verschillende soorten "bars" met allerlei salades en veel, veel meer! Ik had het niet voor mogelijk gehouden, maar deze Whole Foods overtreft Wegmans op vele fronten!

Christine en ik vullen een bord met allerlei exotisch klinkende salades. Zo ligt er bijvoorbeeld verboden rijst en Bhutaanse rijst op mijn bord. We gaan in het gedeelte zitten, waar je een glas wijn kunt bestellen. Zo hebben we een heel smakelijke en feestelijke lunch.

Omdat ik Cosmo niet te lang alleen wil laten, ga ik meteen weer naar huis. Hij zit lief te wachten tot ik hem uit de bench laat en doet buiten meteen zijn behoefte. Ik merk, dat als we hem zo om de paar uur naar buiten nemen, hij vrijwel geen "ongelukjes" in huis heeft.

Eigenlijk ben ik doodmoe, door de kou heb ik weer meer pijn en ik denk, dat ik toch de afgelopen paar dagen wat teveel van mezelf heb gevraagd. Het liefst zou ik dus gewoon even rustig computeren voor de kinderen thuiskomen, maar Cosmo wil spelen! Dan toch maar weer naar buiten met hem, want dat vindt hij nu al heerlijk.

Er wordt op opwaaiende blaadjes gejaagd, gesnuffeld aan de kat van de buren, die niet weet, wat ervan te denken en natuurlijk gespeeld met de riem. Hij rent er lekker op los en na een half uurtje gaat hij liggen. Hoera, moegespeeld!


Lekker knauwen op een hoef



Snickers vindt het nog maar niets, die indringer



Eten doen we ook graag!



Moe gespeeld!



De poezen slaan het allemaal vanaf een veilige hoge plek gaande

Rick belt, dat hij weer op Dulles is aangekomen. Helaas heeft hij een nare verkoudheid opgelopen en voelt zich niet lekker. We houden het dus heel rustig vanavond, bestellen pizza en kijken tv. Katja moet werken en komt net voor tienen thuis. Tabatha blijft logeren en de meisjes nemen Cosmo vannacht in hun kamer. Om 1 uur horen we ze naar buiten sluipen om hem even uit te laten.

Zaterdag

De wind huilt om het huis als ik om half negen opsta. Kennelijk heeft Cosmo goed geslapen, want er is nog geen geluid uit de kamer van de meisjes te vernemen. Ietsje later komen ze naar beneden en laten baby uit.

Het is buiten prachtig zonnig, maar zo koud met die wind, dat ik het mijn spieren niet aan wil doen om verkleumd te raken. Ik ga dus boven mijn Fitness routine doen. Veel van de oefeningen beginnen makkelijker te voelen, dus ik volg hun "challenge yourself" instructies. Oef, dat is echt een uitdaging! Na een uur heb ik echt het gevoel flink gewerkt te hebben!

Cosmo is helemaal gewend inmiddels en bezig het huis te verkennen. Zijn speeltjes liggen overal en hij is zeer geinteresseerd in de katten, die hem argwanend vanaf een hogere plek gadeslaan.

Rick neemt Saskia mee naar de mall. Op de een of andere manier heeft zij maar twee broeken, die nog passen en een trui! Ze gaan naar Limited Too en Papaya en slagen er leuk. Ze eten ook samen lunch, dus het is een goede vader-dochter activiteit.

Zelf bewerk ik de foto's, die ik deze week heb genomen. Verder loop ik achter met mijn fotolessen, dus lees de les voor deze week door. Morgen maar eens aan de opdrachten werken.




Aan liefde en aandacht geen gebrek





Teddy is favoriet!



Er moet van alles geknauwd worden





Vanavond hebben we Christine's verjaardagsfeest en voor het eerst dit seizoen is het koud genoeg om mijn "nieuwe" winterkleding aan te trekken! Er wordt voor morgen wat sneeuw voorspeld, we hebben een "Winter Weather Advisory". Ik ben benieuwd! Het is in ieder geval flink "blustery" op het moment, dus er koud genoeg voor.