Ziezo, het huiswerk van de kinderen is klaar en ik zit hier met een bakje heerlijke oer-Hollandse borrelnootjes. Als iemand mij zou vragen wat ik uit Nederland mis, moet ik tot mijn schaamte toegeven, dat het bijna allemaal etenswaren zijn! En borrelnootjes staan hoog bovenaan.

De pinda's hier zijn wel heerlijk, Virginia peanuts zijn heel grote noten met een sterke smaak. Ook de pindakaas is lekker, vooral de chunky met stukjes pinda erin. Maar goed, ik dwaal af.

Vandaag weer heel wat tijd in de auto doorgebracht, rijdend van hot naar haar. Gelukkig is Rick nu op weg om Katja op te halen, dus een rit is me gespaard. Wat me opviel vandaag, is dat het weer verkiezingstijd wordt (de verkiezingen zijn altijd de eerste dinsdag na de eerste maandag in november). Hoe weet ik dat, vraag je je vast af, want het is toch nog 2 maanden weg.

Nou, een aantal kabouters voor de kandidaten is vannacht heel hard bezig geweest en heeft honderden bordjes met de namen van verkiesbare kandidaten in de bermen tussen de weghelften gezet. De bordjes zijn kniehoog en je kunt er niet omheen, want om de 5 meter is er weer een, dus zo'n 10 voor dezelfde kandidaat in een berm! Wat een rotzooi! Gelukkig worden ze wel allemaal weer keurig opgeruimd de dag na de verkiezingen.

Nog een reden voor mij om stil te staan bij de verkiezingen, is dat ik vandaag precies 4 jaar geleden het Amerikaans staatsburgerschap kreeg (en van alles moest leren over de VS). Dat was toch wel een heel iets. Ik deed dit, omdat ik mijn vader moest sponsoren voor een groene kaart, maar ik vond het ook fijn om nu, na zoveel jaar, mee te mogen stemmen. Tenslotte maakt een stem wel degelijk uit, in de normale verkiezingen dan. Dit jaar zijn er geen federale verkiezingen, maar ik vind soms de plaatselijke nog belangrijker, die bepalen tenslotte onze woonomgeving.

Terwijl ik zo reed, viel me toch ook weer op, wat een onvoorstelbaar oude auto's hier soms nog rondrijden! Vandaag zag ik weer zo'n Lincoln, zo'n ouderwetse bak, die je vroeger in de films altijd opviel omdat ze zo groot waren. Een vriend van mij had er zo een en jee, wat was die pluche van binnen! Roodfluwelen banken waar je heerlijk in wegzakte. Prachtig vond ik het om erin te zitten.

Tot slot las ik gisteren, dat in Nederland de helft van de ongelukken wordt veroorzaakt door fouten bij het voorrang verlenen. Dit deed me onmiddelijk aan hier denken. Ik zou volgens mij in Nederland niet meer durven rijden, want ik ben al zo gewend geraakt aan de stoptekens. Op vrijwel ieder kruispunt staan er vier, en degene, die het eerst aankomt, heeft voorrang. Ik kan wel zeggen, dat ik in al die jaren nog nooit iemand door zo'n stopteken heen heb zien rijden.

Eerder is het het omgekeerde: 4 mensen komen tegelijk aan bij een stopteken en er volgt een wild gezwaai en gebaar om toch vooral de ander voorrang te geven. Komisch gezicht wel, maar het kan verwarrend werken, want dan gaan er toch opeens twee tegelijk. Waardoor die dan weer afremmen en het gebaar weer even doorgaat, tot eindelijk iemand oversteekt. Soms wel een beetje irritant, dat overdreven beleefde. Vooral als ze dan kwaad worden omdat er niet snel genoeg op hun beleefde gebaar wordt gereageerd.

Maar goed, over het algemeen lijken me die stoptekens wel veiliger, dan allerlei voorrangsregels te moeten leren. Ik vraag me ook altijd af, hoe Amerikanen bijvoorbeeld, dat in Nederland doen. Die kennen dat soort regels absoluut niet.

Vandaag heb ik, ter ere van mijn verjaardag morgen, mezelf getracteerd op een bezoek bij het nagelpaleis. Nu zitten die hier op iedere hoek zo wat, zo populair is het om je nagels te laten doen. En allemaal worden ze gerund door Vietnamezen. Waarom weet ik niet, maar zonder uitzondering. Dus als je gaat is er geen gezellig babbeltje bij, want de meesten spreken niet of nauwelijks Engels. Ik vind het wel interessant om naar hun taal te luisteren, want daar kan ik echt geen touw aan vastknopen!

Dit is dus met netjes gelakte nageltjes getypt ;). Tijd om het crockpot diner op tafel te zetten. Morgen is het mijn verjaardag. Yay!