Haring- en Palingavond

Mijn eerste gang 's ochtends, nadat ik koffie heb gepakt, is de computer. Vanochtend word ik weer getroffen hoe het internet de wereld kleiner maakt en het medeleven groter. Er ligt een kort berichtje in mijn inbox, waarin een emaillijstgenote vertelt, dat haar babietje in de buik gestorven is. Ze was vrijdag uitgerekend. Vandaag zal het kindje geboren worden. Wat een verdriet en hoe hartverwarmend hoe de hele emaillijst meteen in actie komt. Er zal geld worden ingezameld en de berichtjes van steun vliegen binnen. Ik blijf er de hele dag aan denken en knuffel de kinderen nog eens extra. Wat is leven toch teer.

Christine komt voor een lange wandeling in het park. Heerlijk, die boslucht en het wordt vandaag alweer bijna twintig graden! Het kan niet op!

Omdat ik nog wat spulletjes om mee naar Nederland te nemen wil kopen ga ik naar Fair Oaks Mall. Hier koop ik ook gelijk een paar kleinigheden voor de kinderen, want die mogen vanavond hun schoen zetten. De mall is al helemaal mooi versierd voor Kerst.

Rick neemt Saskia en een vriendinnetje mee naar Chicken Little, ik ga liever buiten in de zon zitten lezen, dan me in een bioscoop op te sluiten. Katja heeft een verjaarsfeest van haar vriend JB en belt vanuit de limousine (!), die hen naar Dave and Buster's brengt. Dat is nog eens een luxe feestje!

Rond vijf uur komt mijn vader en rijden we met zijn vijven (Katja is nog niet terug) naar de Nederlandse ambassade in Washington. Hier wordt vanavond de jaarlijkse haring- en palingavond gehouden en dat laten wij natuurlijk niet voorbijgaan, ook al kunnen we over een week zoveel haring en paling eten als we maar willen.

In klederdracht wordt de vis aan ons verstrekt vanuit een heuse viskar

Het is een druk bezochte avond, maar ik vind het altijd jammer, dat mensen zo klieken. Het is moeilijk even een gesprek aan te gaan en iemand te leren kennen. Ik zie Frederique, die in Vienna woonde, maar vijf jaar geleden weg is verhuisd en maak even een praatje met haar, maar van harte gaat het niet.

We eten dus met zijn vijven de haringen en palingen en dat is ook gezellig. Wat ik wel heel erg leuk vind, is dat er opeens een man op mij afkomt, die me vraagt of ik Petra ben. Ja, dat ben ik, antwoord ik verbaasd. Het blijkt Guus Bosman te zijn, met wie ik af en toe correspondeer en die in Arlington woont. Leuk om hem in levende lijve te ontmoeten!

Een haring gaat er toch altijd goed in!

Na zo'n anderhalf uur houden we het wel voor gezien en rijden terug naar huis. Mijn vader drinkt nog een wijntje mee en vertrekt dan ook.

We hebben vandaag een klein stukje van de aankomst van Sinterklaas op BVN gezien. De kinderen zetten hun schoenen voor de haard en zingen het enige Sinterklaas liedje, dat ze kennen: "Sinterklaas Kapoentje". Sinterklaas was vast onder de indruk!