Thuis in Amerika

Wat vreemd is het toch, als twee landen zo eigen voelen. Nederland is zo leuk, omdat (bijna) al mijn herinneringen uit mijn kindertijd daar liggen en nu zijn er een aantal vriendschappen bij gekomen, die een bezoek ook weer meer dan de moeite waard maken. Maar wat is "thuis"?

Amerika is voor mij "thuis". Zodra we over Amerikaans luchtruim vlogen en ik via de ATC de piloten kon horen en "Boston Center" aanwijzingen hoorde geven, voelde ik het. Ik voelde het toen we over de heuvels van Maryland vlogen en de slingerende rivieren onder ons zagen. En ik voelde het bij het zien van de ongewone architectuur van de terminal van Dulles Airport. Het is een onbeschrijflijke emotie, dat "thuisvoelen".

Op weg naar huis gisteren merkte ik, dat ik steeds meer uitzag naar die eerste blik op ons huis en het begroet worden door Snickers, Meike en Sushi, die alle drie met opgeheven staarten en miauwend bij de deur stonden. Dit is "thuis".

De Friese staartklok tikt inmiddels weer als vanouds en de grootvaderklok is weer opgewonden, zodat we ieder kwartier een waarschuwing krijgen. Volgens Rick tikken de klokken enkel ons leven weg, maar voor mij zijn ze deel van "thuis".

Voor Saskia is "thuis" spelen met haar vriendje (Parker) en vriendinnetje (Laura). Ze geniet van die interacties.

Katja's "thuis" is Leah en haar vriendje Cam. Ze ging gisteravond meteen naar de mall om haar vrienden te zien en Cam kwam haar ophalen. Vandaag heeft ze haar Sinterklaas en Kerst inkopen bij Target met Leah gedaan.

Ook Kai heeft zijn "thuis": zijn vriend Michael komt en Solomon de slang krijgt extra aandacht.

Maar ik hoor alle drie de kinderen van alles vertellen over Nederland. Over hun vrienden daar, Saskia praat over Yannick en hoe hij van zijn bed hing tegen Laura. En Michael krijgt van Kai een hele lezing over de Delta werken. Katja heeft het tegen Leah zelfs over "our country". De drie kinderen voelen zich net zo verbonden met Nederland als ik.

We zijn "thuis" en toch missen we meer dan met andere vakanties het land, dat we net bezocht hebben. Het is meer "eigen", dan andere vakantiebestemmingen. Nederland is een uniek land en ik ben blij, dat mijn achtergrond daar ligt.

Verder heb ik natuurlijk het geluk getrouwd te zijn met iemand, die ontzettend geinteresseerd is in mijn moederland. Na al het uitpakken van vanochtend (Saskia en ik hebben de meeste jet lag, we waren al om 6 uur op!) besluiten Rick en ik even Vienna in te lopen. Het is lekker weer, een beetje zon en zo'n 10 graden. We lopen de hoofdstraat op en neer en praten over de vakantie en het komende Sinterklaasfeest.

Rick heeft genoten van de reis. Voor mij blijft het een grote eer, dat hij de moeite heeft genomen mijn taal te leren kennen. Ik ben apetrots, dat hij telkens weer een conversatie in het Nederlands kan houden, hoezeer hij ook denkt, dat zijn Nederlands niet veel voorstelt.

In Vienna komen we allerlei andere wandelaars en fietsers tegen. Een vader loopt met een van zijn tweelingen in zijn armen en ik verbaas me erover, dat het meisje blote voetjes heeft. Zo warm is het tenslotte niet! Even verderop vinden we een baby sokje en rennen achter de ouders aan. Het blijkt, dat het andere sokje ook al verloren is. Een stuk verderop vinden we ook dat sokje. Nu zijn de ouders te ver weg, dus we laten het maar liggen.

Na een wandeling door het centrum van een half uur stoppen we bij Starbucks. Als we binnenstappen vliegt de gezelligheid me tegemoet. Mensen zitten op banken de krant te lezen, Kerstmuziek speelt zachtjes door de speakers en het ruikt er heerlijk! Rick bestelt een hazelnut latte en ik een van de Kerst drankjes: skim chai eggnog latte. Het smaakt heerlijk! Eggnog is mijn favoriete Kerstdrankje!

Bij thuiskomst zijn onze buren Lorraine en Chuck druk bezig hun Kerstverlichting op te hangen. Ze zijn heel geinteresseerd in onze reis belevenissen en ik blijf even op sokken en zonder jas (!) vertellen hoe het allemaal geweest is.

Ook Leah's vader, Paul, wenst ons welkom thuis en vraagt hoe alles in Nederland was. Zij hebben jaren in Duitsland gewoond en zijn ook meerdere malen in Nederland geweest, dus hebben wel enig idee hoe het er allemaal uitziet. Het is net weer de sociale interactie, die ik nodig heb. Volgende week begin ik aan de Kerstversiering. We zijn thuis!

Grappig hoe een bezoek aan het land van mijn jeugd deze wetenschap weer versterkt. Ik heb de goede keuze gemaakt, destijds. Voor sommigen betekent dat, dat het land van herkomst niets goeds meer te bieden heeft. Voor mij is dat niet zo. Ik ben trots op mijn afkomst en vind mijn land van herkomst uniek en leuk, meer dan welk ander land dan ook. Ieder land heeft zijn voors en tegens, natuurlijk, maar ik voel me bevoorrecht om bij twee heel mooie en interessante landen te horen!

De rest van de middag besteed ik aan mijn foto's van Nederland. Ik realiseerde me niet, dat ik er zoveel heb gemaakt!! Om half acht is Saskia helemaal op en draagt Rick haar naar boven. Hoe lang ik het zelf uithoud is maar de vraag. Het is nu kwart over acht en mijn ogen voelen zwaar. Hoe lang zal de jet lag dit keer duren?