Skyline Drive

Het is moeilijk te beschrijven of op de gevoelige plaat vast te leggen hoe mooi de natuur op het moment is. Als ik van Saskia's school de lange weg terug naar huis neem heb ik pijn aan mijn nek van het naar boven kijken! De schitterende gele en rode kleuren van de maples, waar de ochtendzon doorheen schijnt, ik kan er geen genoeg van krijgen!

Het weerbericht voor vandaag belooft alweer strakblauwe luchten en zon en met 23 graden zal het warmer worden dan gisteren. Christine en ik hebben gisteren al besloten de boel de boel te laten vandaag en naar Skyline Drive in het Shenandoah National Park te rijden. De herfstkleuren in het westen van de staat zijn al verder gevorderd, dan hier en we weten, dat we, als we nu niet gaan, te laat zullen zijn.

Om half tien ben ik bij Christine en via interstate 66 rijden we naar Front Royal, zo'n 45 minuten hiervandaan. Onderweg zien we de prachtig gekleurde voetheuvels al langs de weg, het lijken wel lappendekens met al het groen, bruin, geel en rood!


Front Royal, de kano hoofdstad van Virginia (zoals ze zichzelf noemen), is een leuk, slaperig oud plaatsje. Het ligt aan de noordelijke ingang van het Shenandoah National Park in een prachtige omgeving aan de Shenandoah rivier. De vlammend rode maples langs de straten maken, dat het er nog lieflijker uitziet.




Een uur nadat we van huis vertrokken zijn toon ik mijn National Parks Pass aan de Park Ranger en rijden we het National Park binnen. De Skyline Drive loopt over de ruggen van de Blue Ridge bergen, die deel uitmaken van de Appalachen. Het is een oud gebergte en op zijn hoogste punt is het 1745 meter hoog.


Wij rijden vandaag tot een hoogte van ongeveer 1200 meter en zien zowaar op sommige plekken nog wat sneeuw van een paar weken geleden liggen. Langs de weg zijn allerlei gelegenheden om even te stoppen en uit te kijken over de Shenandoah Vallei. Het levert uitzichten over lieflijke boerderijen, een slingerende Shenandoah rivier, herfstgekleurde heuvels en in de verte de hogere bergen van de Appalachen.


We stoppen bij vrijwel elke uitkijk en kijken eventjes bij het Visitor's Center Dickey Ridge. Het valt op, dat hoe hoger we komen, hoe minder bladeren er aan de bomen zitten en op de hoogste punten is alles al kaal. We zijn maar net op tijd om de kleuren op de lagere heuvels nog te zien.


Naast de weg loopt het Appalachian Trail, dat van Georgia naar Maine loopt. Zo af en toe zien we serieus bepakte hikers de weg oversteken. Het lijkt me koud om nu nog te hiken met overnachtingen!

We rijden de 32 mijl over Skyline Drive naar de eerste uitgang in ongeveer twee uur en zijn het erover eens, dat we zeer bevoorrecht zijn om zo dicht bij zoveel moois te wonen.

Via de US 211 rijden we weer naar het oosten. We komen langs allerlei standjes en trading posts, die zo typisch zijn voor dit gedeelte van Virginia. Er worden appels, cider, Virginia produkten (ham, pinda's) en allerlei jams verkocht bij de standjes. Bij sommige van de Trading Posts (die vaak door indianen worden gerund) worden ook geweren verkocht. Bij een standje zien we een deken van de Confederate vlag wapperen en zo weten we, dat toch echt in een zuidelijke staat wonen.

Een van de standjes


Ja, we zijn in het zuiden!

De 211 is een heel mooie weg, die langs leuke oude plaatsjes, zoals Washington, Virginia (wat al voor Washington DC bestond), Sperryville en Amissville. Er liggen ook zes wijngaarden langs en we proberen of de Unicorn wijngaard open is. We hebben een picknick meegebracht en willen die onder het genot van een glas wijn in een mooie omgeving gaan opeten.

De Unicorn wijngaard heeft een heel mooie oprit met vlammend gekleurde maples. Helaas zijn ze alleen in het weekend open, dus Christine en ik rijden verder. In Gainesville weten we de Pearmund Cellars te liggen en die wijngaard is wel de hele week geopend. Tussen de druiven ranken door rijden we naar de winkel.

We worden begroet door een vriendelijk hondje, dat ook meteen de auto inspringt. We zijn de enige klanten en krijgen het wijnproeven gratis, omdat we al vaker geweest zijn. Deze wijngaard heeft de lekkerste wijnen, vind ik, er is er niet een, die ik minder vind. Ik doe het rustig aan, want ik moet tenslotte nog rijden, dus klein slokje en de rest in het daarvoor neergezette "spittoon". Christine tracteert mij op een glas van de Viognier en we kopen ieder drie flessen van de verschillende wijnen.

Buiten staan tafels en stoelen en we nemen onze wijn en picknick mee. Met een mooi uitzicht op de wijngaard en lekker in het zonnetje smaken de wraps met gerookte kip, die Christine heeft klaargemaakt en de groentes met dipsaus, die ik mee had, voortreffelijk.

Uitzicht vanaf onze picknick tafel

Wat een luxe! En daar zijn we ons goed van bewust. Zo'n dag naar buiten lijkt gewoon op een mini-vakantie en dat zomaar door de week.

Christine moet om half drie weer thuis zijn en dat lukt goed, om kwart over twee rijd ik bij haar voor.

Voor mij komt Laura om half vier om een massage te geven. Daarna ben ik helemaal uitgeteld en heb erge hoofdpijn, dus vroeg naar bed! Wat was het allemaal mooi, de nieuwe slogan van het Virginia Board of Tourism, "Meet Virginia, she's a natural beauty", klopt helemaal! Al mijn foto's van dit seizoen tot nu toe zijn hier te vinden.