Van zomer naar winter

Kleine tornado's van bladeren vliegen ons om de oren als we naar school wandelen. De bergen (soms zo hoog als Saskia!) bladeren langs de weg slinken flink in de straffe wind. Ik heb medelijden met al die mensen, die dit weekend geharkt en geblazen hebben en nu al hun werk terug hun tuin in geblazen krijgen. Het geeft het geheel wel een heel herfstachtig gevoel, al doet de temperatuur niet mee, nu al, om kwart over acht, is het 18 graden.

Saskia is keurig in een zwarte velours broek en zwart t-shirt gekleed en loopt zich de hele weg druk te maken, dat zij vast het netst gekleed is voor het schoolreisje naar het Kennedy Center (ze luisteren daar naar een concert). We zien een stel andere vierde klassers, een aantal meisjes dragen een rok, maar volgens Saskia is haar kleding nog steeds te netjes. Haar idee van "netjes" is een paar jeans met een t-shirt, dus natuurlijk voelt ze zich nu flink opgedirkt.

Na een snelle kus op haar voorhoofd en een wens voor een leuk schoolreisje loop ik door, verder delibereren heeft geen nut. Ik heb me veel te warm aangekleed! De wild overdrijvende donkere wolken doen koud aan, maar in werkelijkheid is het vochtig warm. Mijn trui is te veel en ik doe hem af, zodat ik op 16 november in een mouwloos shirtje loop!

Ook voor hier is dit weer ongewoon en deze warmte, die vanmiddag tot bijna 25 graden oploopt, wordt vrijwel altijd gevolgd door zwaar weer, waarna het veel kouder wordt. Ten westen van ons zijn gisteren al zware tornado's geweest.

Christine belt, dat het misschien maar beter is, als we nu gaan lopen, in plaats van tot de lunchtijd te wachten, het ziet er zo dreigend uit. We doen een ren-loop routine en met de wind en de heuvels is het een flinke uitdaging. Het is inmiddels 23 graden en het ziet eruit alsof het ieder moment ernstig gaat donderen!

Op mijn terugweg stop ik bij Giant, waar ik allerlei lekkernijen door Nederlanders aangevraagd koop. Ik vind het altijd grappig om te zien, wat er zoal gevraagd wordt:
Oreo koekjes, BBQ sauce, Hickory Smoke sauce, blue cheese dressing, Italian dressing, Poptarts en meer. Het is wel goed, want zo hebben we op de heenweg al spullen, die er uit gaan, dus dat maakt plaats voor lekkernijen om mee terug te nemen.

Na een snelle douche en lunch ga ik maar weer eens richting Tysons Corner. We hebben nog een aantal dingen nodig: stekkers, die van 110 naar 220 volt gaan bijvoorbeeld. Die vind ik bij Radio Shack, helaas wel in een heel pak met stekkers, dus nu kunnen we ook naar Australie en Engeland. Waarom moeten al die plaatsen toch andere stekkers hebben?

Mijn ouders zijn op 19 november 45 jaar getrouwd en Rick wordt op de 20e 46 (de arme ziel moet dat met mijn familie vieren), dus ik koop een leuke kaart voor hen bij Hallmark.

Verder zoek ik de mall af naar Livestrong armbanden, maar die zijn nergens meer te vinden. Bij Build A Bear vind ik wel een nieuw (en naar mijn mening mooi) alternatief, de "Hugs for Hope" armband, waarvan de opbrengsten naar slachtoffers van orkaan Katrina gaan.

Het is best leuk zo op jacht te gaan naar spulletjes. Omdat we zeven uur in een vliegtuig zullen zitten en ik betwijfel of er iemand zal slapen, koop ik bij Barnes and Noble ook nog maar een paar puzzelboekjes van Sudoku voor kinderen.

Op mijn weg naar de uitgang probeer ik nog een paar laarzen, maar ze zijn te stijf, dus ik doe het maar met het paar, dat ik al heb.

Om twee uur heb ik een afspraak om mijn nagels te laten doen. Gewoonlijk is het tien minuten rijden van de mall naar de salon, maar ik moet niet op "gewoonlijk" rekenen. Het verkeer staat vast en ik kruip een afrit vooruit. Gelukkig hoef ik maar die ene afrit!

Mijn nagels zien er weer tip top uit en ik haast me naar huis, want de lucht blijft er heel erg dreigend uitzien. Verbazingwekkend genoeg is het nog steeds droog, maar zodra ik thuis ben breekt de zondvloed los. Goddank geen ernstig onweer of tornado, maar fikse regen. Saskia heeft geen jas of paraplu mee, dus ik rij gauw naar haar school. Ze belt me op mijn mobieltje om te vragen of ik kom, dus ik kan haar instrueren me bij de hoofdingang te ontmoeten.

Honderd andere ouders staan al in de rij om hun kinderen op te halen en als ik er langs loop zie ik tientallen kinderen in het bushokje gestouwd. Ik parkeer gauw mijn auto net iets voorbij de school en in de paar minuten, dat ik naar de school moet lopen, is mijn broek, ondanks paraplu en regenjas, kleddernat! En het is koud! Heel wat anders, dan vanochtend!

Als Saskia naar buiten komt is het even droog, maar de temperatuur is binnen het halve uur van 23 naar 13 graden gedaald, dat is even een overgang! Als er hier een warmte- of een koufront langs komt is het interessant. Zo was het om half vier in Fort Belvoir 71 graden (ongeveer 22 graden C) en bij Reagan National Airport, minder dan 15 kilometer verderop, 56 (ongeveer 12 graden C)! Schreef ik gisteren nog over de Indian Summer, morgen is die voorbij, de temperaturen zullen ver onder het gemiddelde blijven en 's nachts zal het flink vriezen. Misschien een goede opwarming (mooie woordspeling) voor Nederland!