Een warme woensdag

Oh, wat zou het heerlijk zijn als dit weer zou voortduren! Ik word gewekt door het vrolijke zomerse geluid van een zangvogeltje op het deck. Alleen de steeds gouder wordende gloed van de bomen naast ons huis geeft aan, dat het toch echt herfst is.

Mijn wandeling met Cosmo en Christine aan mijn oor via de mobiele telefoon gaat in korte mouwen. Het is zelfs warm zo! Helaas geeft het weerbericht minder weer aan voor morgen en dan koeler weer voor de rest van de week. Ik besluit ter plekke iedere minuut van deze warmte in me op te nemen!

Na de wandeling doe ik een gewichtenroutine buiten op het deck. Terwijl ik bezig ben, zie ik een schoolbus stoppen en uit stapt Kai! Ze hadden vanochtend PSAT's en zijn daardoor eerder vrij. Typisch Kai om me dat niet van te voren te vertellen, maar gezellig om hem zo vroeg al thuis te hebben.

Op mijn vraag of hij de test (die een voorloper is van de echte SAT test, die hij in mei voor het eerst zal doen) moeilijk vond, krijg ik het gewoonlijke "ik weet niet". Kai is meestal heel goed met dit soort algemene proeven, dus hij zal wel een goede uitslag hebben. Hij is er zelf in ieder geval duidelijk niet bezorgd om.

Gisteren vertelde Katja me via MSN, dat ze zich niet lekker voelde. Een mooie gelegenheid voor mij om Virginia Tech's "We Care" programma eens uit te proberen. Studentenvrijwilligers stellen daar pakketten samen en bezorgen die nog dezelfde dag bij de kamer van de ontvang(st)er.

Voor Katja bestel ik een "Get Well" care package en nog geen twee uur later krijg ik een MSN van haar, dat ze het heeft gekregen! Dat is nog eens service. Katja (die gelukkig "slechts" een flinke verkoudheid heeft) is er dolblij mee en er zitten vruchten bij, dus hopelijk krijgt ze daarvan wat broodnodige vitamines. Over het algemeen eet ze wel gezond, maar met een verkoudheid is fruit wel erg goed.

Qua cijfers gaat het heel goed met Katja, vertelt ze. Ze hebben deze week "midterms" en tot nu toe heeft ze overal een A voor. Verder vertelt ze, dat ze haar boeken gisteravond na studiegroep was vergeten. Ik stel me er al op in, dat die boeken nu niet meer te vinden zijn. Maar gelukkig, na enig zoeken vond ze ze terug...in de vrieskast! Ha ha ha, heerlijk, die studentengrappen, gelukkig heeft Katja daar ook gekeken!

Het is vijftien oktober en tijd om de grote pompoenen voor Halloween te gaan halen. Toen de kinderen kleiner waren maakten we daar een ritueel van en gingen naar Cox Farms. Nu geven ze daar niet meer om en gelukkig maar, want die pompoenen worden per pond verrekend en zijn flink duur! Bij Whole Foods zoek ik twee mooie grote ronde pompoenen uit voor $5 per stuk! IK ben benieuwd welke patronen Kai en Saskia er dit jaar uit gaan snijden.


De gezellige herfstingang van Whole Foods



Na de lunch installeer ik me buiten. Ik doe mijn Spaanse huiswerk en stuur zwart wit foto's in voor de fotografie cursus. Vrijdag hoop ik tijd te hebben om foto's te gaan nemen voor de macro les van vorige week. De leraar loopt ook achter, want die heeft nog geen evaluaties voor de foto's van twee weken geleden gegeven, dus ik zit nog goed.

Ook lees ik op Facebook (wat een verslaving zou dat kunnen worden!), dat de Washington Post een fotografiewedstrijd houdt. Het thema is "DCInsiders" en alleen fotografen uit dit gebied mogen meedoen.

Natuurlijk heb ik geen enkele illusie, dat ik ook maar een kansje heb om te winnen. Maar niet geschoten is altijd mis, natuurlijk. Ik zoek een foto van de kolommen van het Supreme Court gebouw uit mijn inmiddels zeer ruime verzameling foto's van Washington en zend die in. Op hoop van zegen (maar heel weinig hoop, hoor)!

Omdat een paar mensen hebben gevraagd hoe de "automatische" nageltang bevalt, wil ik hem gaan uitproberen. Ik kijk eerst de uitlegvideo online en ga dan vol goede moed naar Cosmo. Hij ligt rustig en ik pak zijn poot. Maar geen van zijn nagels is nog lang genoeg om te knippen. Even geduld hebben voor de evaluatie van het produkt dus nog!

Op het nieuws zie ik, dat de tropische storm Omar (nu orkaan Omar) over Aruba heen geraasd is. Dat is hoogst ongewoon, de ABC eilanden liggen doorgaans te zuidelijk voor de Atlantische stormen. Hopelijk drijft Omar niet ook naar de VS, want we hebben hier al wel weer genoeg stormen gehad.

In de crockpot staat beef stew lekker te pruttelen en vanavond komen na het eten de nicht van Petra en haar gezin een bakje koffie halen. De Halloween lichtjes staan al aan, want dat vinden ze zo leuk. Het zal vast gezellig worden!


De Halloween lichtjes van onze overburen