Ook de hond moet verkleed, natuurlijk

Al om kwart voor zes zijn Rick en ik klaarwakker. Cosmo zeurt om naar buiten te gaan en Rick moet een vroege vlucht naar Raleigh halen. Hij moet daar voor de dag heen.

Saskia klaagt, dat ze nauwelijks geslapen heeft van de hoofdpijn. Na een ibuprofen tablet gaat het wel weer en ze vertrekt op tijd naar school. Ook mijn nek en schouders zitten weer helemaal vast. Morgen ga ik de Pilates klas eens proberen, dat rekken en strekken helpt hopelijk goed.

Christine belt en we maken een "lange afstands"wandeling, pratend aan onze mobieltjes. Een deel van de conversatie gaat natuurlijk over de komende verkiezingen. Christine woont in een staat, die vrijwel honderd procent zeker naar McCain zal gaan. Ik vind het eerlijk gezegd wel spannend om in een van de staten, waar het erom gaat spannen te wonen.

De hele dag hoor ik op het nieuws verkeerswaarschuwingen, want Barack Obama komt naar Leesburg, hier zo'n drie kwartier rijden vandaan. Ik ben heel benieuwd of onze staat voor het eerst in 44 jaar de democratische kant op zal gaan.

Een medewerker van McCain heeft laatst de rest van deze staat het "echte" Virginia genoemd, implicerend, dat wij in Noord-Virginia niet meetellen. Dat valt natuurlijk niet goed bij de miljoenen, die hier in het noorden wonen! De Obama-Biden bordjes in de tuinen winnen het hier dan ook ruimschoots van de McCain-Palin bordjes.

Na de wandeling doe ik een half uur routine met gewichten. Het helpt wel wat met mijn spieren. Het is buiten echter guur, slechts 13 graden met een harde wind, veel kouder, dan het gemiddelde voor deze tijd van het jaar. De uitbundige zon doet daar niets aan af en ik hoop van harte, dat het gauw weer iets opwarmt.

Er is wel een voordeel aan en dat is, dat Cosmo weer mee mag in de auto, als ik erop uit ga. Hij vindt dat prachtig, maar als het buiten meer dan twintig graden is, is het illegaal om een dier in je auto te hebben.

Bij Giant haal ik vast eten voor morgen, want we zullen alweer een Nederlandse gast te eten hebben. Het is lunchtijd en ik heb al weken enorme zin in een maaltijd van Noodles & Company. Hun volkoren linguini met wijnsaus en kip, spinazie en tomaat is zo lekker!

Als ik besteld heb hoor ik mijn naam roepen. Het zijn mijn buurvrouw Susan en haar dochter Anna. Anna is een aantal weken geleden geopereerd aan haar nek en schedel. Daar zat een vergroeiing, waardoor, als het niet weg was gehaald, Anna uiteindelijk verlamd zou zijn geraakt. Eng, hoor! Gelukkig is de operatie helemaal goed gegaan.

Anna's tweelingbroertje, Andrew, heeft dezelfde operatie ondergaan. Wat een spanning voor Susan en Charles, maar gelukkig is dat allemaal achter ze. Ze hebben wel kinderen met heel veel allergieen en andere gezondheidsproblemen. Ze zijn ook heel erg klein voor hun leeftijd. Het moet moeilijk voor ze zijn om te zien hoe de andere kinderen op ons pleintje blakend gezond zijn.

Na het eten ga ik met Cosmo door naar Petco. Ik wil een Halloweenkostuum voor hem vinden. De keuze is echter zeer beperkt, kennelijk willen de meeste hondenbaasjes hun dieren verkleden. Maar er is een schattig dinosaurus "kostuum" in Cosmo's maat.

Belangrijk vind ik, dat hij het niet erg vindt om het aan te hebben. Dit kostuum bevestig je met velcro om de nek en om de buik. Ik probeer het in de winkel en het kan Cosmo niets schelen. Deze wordt het dus, al vind ik het prijskaartje, $22, heel wat. Maar gelukkig heb ik een "Petco PALS" kaart en bij de kassa blijk ik 75% korting te krijgen. Het kostuumpje kost zo $6, dat scheelt nogal wat.

In de auto eet Cosmo met smaak het door hem uitgekozen varkensoor op. Hij krijgt die maar sporadisch, dus het is een grote traktatie. Hij is ook wel echt mijn vierde kind, zo!


Het is even wennen



Misschien gaat dat "Trick or Treat" wel werken



Ja, hoor, en kunnen we nu dan met mijn favoriete "bal" spelen?

Thuis neemt Kai over en gaat een stuk met Cosmo en Diego wandelen. Het is schattig, hoe die twee honden vriendjes zijn. Er bestaat echt zoiets als hondenvriendschap, weet ik nu. Zo lopen we ook regelmatig langs de tuin van een Malamute, Britches, waarmee Cosmo ook duidelijk bevriend is. Daarentegen zijn er ook grommende honden, die, als er geen hek tussen zou zitten, Cosmo zeker aan zouden vallen. Ik hoop, dat Cosmo nooit zo gemeen wordt.

Het is alweer een aantal weken geleden, dat ik mijn nagels liet doen. Ze zien er nu weer niet uit, want de dame, die ze deed, was niet erg goed. Ik maak dus een afspraak met "T" (wat haar ware naam is, weet ik niet), want ik weet, dat zij het goed doet. En na een uurtje sta ik weer buiten met nette, korte nagels.

Rick heeft inmiddels ook gebeld, dat hij weer veilig geland is. Ik wist niet zeker, of hij op tijd voor het avondeten thuis zou zijn, dus heb niet gekookt. We eten makkelijk van Joe's Place. Hun "spring" pizza heeft spinazie en verse tomaat, erg lekker. De aardige oudere Italiaan van het restaurant komt het zoals altijd netjes brengen.

Opvallend voor de herfst vind ik, dat we weer veel meer tv kijken. Vanavond gewoon een paar "sitcoms". Saskia gaat heel vroeg naar bed en ik zal gauw volgen. De pijn maakt moe en ik wil morgenvroeg naar de Pilates klas. Ik heb er goede hoop op, dat die zal helpen.

Voor ik ga slapen bel ik nog gauw mijn zusje, want ik maak me zorgen. Ik heb online van een paar mensen, die ook in Newburyport wonen, gelezen, dat de scholen in hun plaats op "lock down" zijn gegaan. Er schijnt een man met een geweer rond te lopen in het stadje. Mijn zesjarige neefje moest met zijn klas in de gang wachten.

Na een tijdje mochten de kinderen wel naar huis, maar die man is nog niet gevonden. Mijn neefje was bang, maar mijn zus heeft eerlijk verteld, wat er gaande was. Ze maakt zich nu wel zorgen om morgen, omdat die man dus nog niet gevonden is. Het is ook heel eng, zoiets, ik herinner me nog goed, hoe bang we waren, toen de sniper hier in het gebied rond Washington "bezig" was.