Gisteravond gingen we veel en veel te laat naar bed! Katja kwam pas na middernacht thuis, nadat ze haar afrit naar de interstate had gemist. Christine en ik wachtten op voor haar, maar half twee is veel te laat voor mij om naar bed te gaan!
Het is dus heel moeilijk mijn bed uit te komen vanochtend. Ook Christine komt om negen uur nog maar net kijken. Ik kan gewoon niet laat wakker blijven! We eten ontbijt en Christine leest voor uit de Washington Post. Daar word je niet bepaald vrolijker van! We hebben allebei de neiging het glas eerder half leeg, dan half vol te zien, dus we maken een afspraak om het nieuws zoveel mogelijk te mijden. Iets eraan veranderen kunnen we toch niet.
De zon schijnt buiten uitbundig en Christine en ik lopen meer dan zes kilometer door het herfstachtige Vienna. Vooral de eekhoorntjes blijf ik schattig vinden. Ze eten zich dik, begraven "schatten" in de grond en, wat ik het schattigst vind, wassen zich.
Thuis maken Christine en Mallory zich klaar om te vertrekken. Ik vind het dit keer heel moeilijk om afscheid te nemen, al weet ik, dat we ze midden december weer zullen zien. In dit gebied is het gaan en komen van mensen heel gewoon, maar ik had altijd gehoopt, dat Christine en Chuck gewoon zouden blijven. Maar ja, hij werkt ook voor de overheid en juist die mensen moeten vaak verhuizen.
Nadat ik afscheid heb genomen maken Katja en ik ons klaar om te gaan lunchen. Haar keuze is Sakana, sushi dus. Dat hoef ik geen twee keer te horen! Ken en MJ begroeten ons enthousiast en de sushi smaakt weer heerlijk. Ken maakt ook nog een gratis hoorntje met lekkers voor ons, altijd leuk. Ik ben blij het restaurant vol te zien zitten, want met deze economische onzekerheden vrees ik het meest voor kleine bedrijfjes als het hunne!
Moe van de late avond gisteren installeer ik mezelf met computer op het deck. Onze financieel adviseur Geoff belt me, Rick heeft hem over mijn bezorgdheid over onze spaarcenten voor de colleges van de kinderen en ons pensioen verteld. Ik mag Geoff heel graag, hij doet geen idiote beloftes en is eerlijk, dat hij ook een aantal slapeloze nachten heeft gehad deze week.
Geoff heeft zelf ook drie kinderen en is ook aan het sparen voor hun college jaren. Ons "probleem" (want anderen hebben natuurlijk veel grotere problemen) is, dat we nu al een kind op college hebben en over minder dan twee jaar een tweede. En de dollars vliegen eruit om voor alles daaromtrent te betalen. We hebben een goed gesprek en paniekerig doen helpt niemand, natuurlijk.
Al merken we er in het dagelijks leven (nog?) niet veel van, de kredietcrisis speelt in ieders gedachten. Vrijwel iedereen hier heeft een 401(k), een pensioensregeling, die gedeeltijk uit aandelen bestaat. Ik heb er een van mijn dagen bij American Express en ik ben bang, dat ik daar ook heel wat ben verloren. Punt is dus, dat vrijwel iedereen, al speculeren ze niet individueel in de aandelenmarkten, wel wordt getroffen door de plotselinge val van de aandelenprijzen.
Na het gesprek met Geoff voel ik me wel beter en ik kijk mijn favoriete Nederlandse programma's buiten. "Westerman's Nieuwe Wereld" heeft het over de "gemiddelde" Amerikaan en Nederlander. "Ik Vertrek" gaat over een gezin, dat een pension begint in Oost-Duitsland. Die serie volg ik altijd vol verbazing en bewondering, die mensen hebben echt doorzettingsvermogen!
Kai gaat skate boarden en ik haal hem een paar uur later op. Saskia loopt naar huis vanuit school en heeft daarna Kaylee en Laura hier. Katja slaapt en heeft hoofdpijn. Ze heeft ook wel een heel eind gereden gisteravond!
Met zijn vijven gaan we op Saskia's verzoek naar Glory Days Grill. We krijgen meteen een tafeltje en bestellen wat we hier noemen "comfort food". Dat is het soort eten, dat je beter doet voelen (tot je op de weegschaal staat, hi hi).
Mijn maaltje smaakt prima voor $15: acht gegrilde gamba's en een crab cake met zoete aardappel frietjes. Zoete aardappel is hier zo populair en gezonder, dan gewone aardappels. Ik ben wel benieuwd of die aardappel in Nederland doorgedrongen is. Ik vind het in ieder geval super lekker!
Ondanks alle tv's om ons heen lukt het goed het nieuws uit te schakelen. Het wordt een gezellige maaltijd en dan gaat iedereen weer zijn eigen weg. Ik ben doodop, dus het is slaaptijd voor mij!
vrijdag, oktober 10, 2008
Comfort food
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 reacties:
Wij zijn gelukkig jong en nog lang niet aan pensioen toe of kinderen die naar college moeten. Als een gevolg proberen wij het geheel positief te zien, we kunnen kopen als de markt laag staat en hopelijk over 20 jaar er toch wat winst uit halen. En doordat de huizenmarkt hier zware klappen krijgt, wordt een huis hier misschien ooit voor ons betaalbaar als we hier willen blijven wonen.
We merken langzaam dat het leven duurder wordt hier (de rekening in de supermarkt stijgt lichtjes). En deze hele inzinking van de markt is rampzalig voor een hele hoop andere mensen (die zeker geen aasgieren waren). Ik hoop dus dat die op gevangen worden en hier niet de duppe van zijn.
Paniekerig doen helpt inderdaad niemand maar natuurlijk is iedereen wel bezorgd.
Fijn dat jij je in ieder geval wat beter voelt na het gesprek met Geoff.
Fijn weekend samen met Katja!
Jammer dat je tijd met Christine er weer op zit.
Gelukkig had je Katja wel weer in huis!
Ja, die kredietcrisis raakt iedereen. Iedereen heeft wel iets met aandelen, zo wij ook: spaarrekening kinderen, pensioen en deel van de hypotheek. Gelukkig voor ons is dit allemaal nog een flink aantal jaren weg!
Zoete aardappel: je ziet het hier wel eens liggen bij een speciaalzaak. Ik heb het eens gegeten in Gambia, maar was er niet weg van. Maar is misschien ook een kwestie van wennen.
Nou ik begrijp je bezorgdheid volkomen hoor. Ook ik maak me best zorgen. Wij hebben ook studerende kinderen voor de deur staan. Bovendien wordt er mijn inziens hier in Dubai weinig aandacht besteedt aan de kredietcrisis (ver van hun bed show?) en net gedaan of alles hier nog koek en ei is (Moet ook wel met al die mega investeringnen en bouwplannen) Als de boel hier instort kunnen ze wel inpakken. Maar je kop in het zand steken daar schiet niemand wat mee op.
Jammer dat Chrisitine al weer weg is.
Ik dacht ook dat je met je kop in het zand niks bereikt. Je hoort van alle kanten dat nu aandelen verkopen of geld uit je 401K halen een slecht idee is, dus we laten het maar met rust. Wat we volgend jaar doen met de kinderen in college weet ik nog niet. In ieder geval zullen ze of bij elkaar een appartement moeten nemen, of op en neer rijden naar huis. Allebei apart in een dorm zal er waarschijnlijk niet meer aan zitten.
Een bonus verwacht ik jaar ook niet.
Wat heerlijk dat Katje weer thuis is voor even.
Tja die kredietcrisis, probeer me er maar niet te druk om te maken. Voorlopig hebben wij er nog weinig last van, behalve dat we net wat hadden belegd en dat dus flink gekelderd is. Het lijkt me inderdaad al veel lastiger als je kinderen hebt die gaan studeren en dus veel geld kosten. Blijf positief, komt allemaal vast wel goed.
Mjammie! Ik eet normaal nooit aardappels, maar zo nu en dan een zoete aardappel met bruine suiker en sour cream is niet te versmaden! LOL!
Wat de crisis betreft, ik ben niet iemand die snel wakker lig maar op de een of andere manier merk ik toch dat ik er (onbewust) mee bezig ben. Zelf merken we er niet veel van, alleen dat ons huis maar niet aan de straatstenen kwijt te raken is. Mensen willen het best wel kopen, maar krijgen gewoon geen hypotheek. Nu vind ik het persoonlijk wel best, omdat ik eigenlijk niet weg wil waar we nu zitten, maar het is wel een teken dat er een crisis gaande is.
Ook ons 401K plan heeft een verlies opgeleverd van bijna 5% maar daar lig ik ook niet wakker van. Wij blijven gewoon doorgaan met geld erin stoppen, omdat we het nu toch niet nodig hebben en de ekonomie zal straks heus wel weer ophoog gaan. Dit is altijd al zo geweest als je naar de geschiedenis kijkt en we hebben nog bijna 20 jaar te gaan.
Leuk is anders natuurijk en ja, het speelt in je gedachten maar echt merken (aan den lijve) doen we niet echt.
Jammer dat Christine weer naar huis is, maar jullie kunnen gezellig bellen als je aan het lopen bent, en voor je het weet is het al December hoor!
Geniet van je tijd met Katja, doe het kalm aan het weekend.
Klopt, van het nieuws word je helemaal depri. Ik probeer het ook wat te mijden, want volgens mij sporen wij helemaal niet: we staan op het punt om een huis te kopen! De hypotheek is zelfs al rond, nu alleen nog wat formaliteiten en dan tekenen.
Over de studie van onze kinderen maak ik me, nu we weer in NL wonen, veel minder zorgen. Het is hier gewoon veel betaalbaarder. Is dat een woord? Maar goed, strakjes lekker slapen en morgen gezond weer op. Was dat Meneer de Uil of Sonja?
Groetjes.
De economie heeft altijd in bepaalde tijden grote dalingen maar ook pieken gekend, ik vertrouw er dan ook op dat het "vanzelf" weer goed komt, speculanten zijn met name degenen die olieprijzen opdrijven (en nu laaghouden) en aandelenmarkten dramatisch laten kelderen. Hopelijk stemt het hen zeker tot nadenken voor ze weer eens te overhaast gaan (ver)handelen, ben zelf ooit toen ik bij een bank werkte op de handelsvloer geweest en daar staan jongens (je kunt het met de beste wil van de wereld nog geen mannen noemen)aandelen en valuta te verhandelen en kreeg van het hele gebeuren de indruk dat het meer op gokken leek dan op handelen. Die mogen best een lesje leren van wat er momenteel gaande is. Dat was de "preek" voor vandaag, carpe diem zullen we maar weer zeggen ;-)
Ook hier aandelen, kids die aan studeren toe zijn en best weleens een zorgelijke overpeinzing. Maar toch, ook ons gesprek met de beleggingsadviseur heeft ons wel wat andere inzichten gegeven. We hadden al aardig wat geschoven richting obligaties en hebben uit nog wat vrij staande gelden deze week heel goedkoop hele hoog rentende obligaties kunnen kopen. Da's de andere kant, als je ergens vrij geld hebt, krijg je er nu heel veel voor terug.
We moeten door deze zure appel heen, maar ik verwacht een absolute opleving, ik slaap nog goed!
Groetjes,
Monique
Een reactie posten