Meer Nederlands bezoek

Het is toch, ondanks het weerbericht, weer heerlijk warm en zonnig bij het opstaan. Gauw jog ik een rondje met Cosmo en maak het avondeten klaar in de crockpot. Dan spring ik onder de douche, want om half elf heb ik afgesproken met Rob en Annie. Rob is mede-moderator op het AllesAmerika.com forum.

Rob en Annie reizen al een paar weken rond in het Noord-Oosten en de afgelopen week in dit gebied. Gisteren hebben ze Great Falls bezocht en hun camping is ongeveer vijftien kilometer hiervandaan. Net voor half elf hoor ik een deur slaan en gaat de bel.

Op de oprit staat een grote camper en op de stoep een paar mensen, die ik al van foto's ken. Gek is dat eigenlijk altijd, je hebt elkaar nooit ontmoet en toch is er herkenning. Voor we op pad gaan drinken we even een bakje koffie op het deck. Ik krijg een heerlijke banketstaaf en tijdschriften, waar je me altijd blij mee kunt maken.

Cosmo vindt het erg leuk weer wat vrienden te maken! Met een botje laat ik hem binnen achter als we op weg gaan. Er wordt regen voorspeld en dan laat ik Cosmo liever niet buiten, al is dat zijn favoriete verblijfplaats. Kai kan hem om half drie alweer uitnemen.

In mijn van, want de camper is te groot om daar te parkeren, rijden we naar Alexandria. We komen een paar keer in langzaamrijdend verkeer terecht, waardoor Rob en Annie kunnen zien, dat ze zich hier in het op twee na drukste verkeersgebied in het land bevinden. Maar via de mooie George Washington Memorial Parkway komen we toch binnen het halve uur in het oude stadje aan.

Zoals altijd parkeer ik onder de City Hall. We pakken een stadsgids, die gratis te verkrijgen is voor het gebouw. Ik leid Rob en Annie langs enkele van de historische gebouwen. Er is zoveel te vertellen over dit stadje! Ik weet er nog lang niet genoeg over, maar herinner me wel wat dingen, die ik van gidsen heb geleerd.

Bij de Virginia Company gaan we even naar binnen. Dit is een van de weinige winkels, die ik ken, die enkel produkten uit dit gebied verkoopt. Mijn ongezouten Virginia pinda's zijn op, dus ik koop een nieuwe pot en kan het niet laten om ook de Ying and Yang pinda's te kopen: half wasabi, half caramel. Ik ben benieuwd!

Rob en Annie vinden kaarten, magneten met hun naam en een heel klein geluksbiggetje voor Annie's biggenverzameling. Dit is een van mijn favoriete winkeltjes hier. Helaas hebben ze geen website, al heb ik de eigenaren daar regelmatig om gevraagd.

Wij lopen verder via het oude keienstraatje naar het Old Presbyterian Meeting House. Daar ging George Washington naar de kerk en ligt de dokter, die hem tijdens zijn dodelijk ziekbed behandelde, begraven. Verder is er het graf van de onbekende Revolutionaire soldaat. Zoveel historie op deze kleine plek!

Het is inmiddels lunchtijd en vertel Rob en Annie, dat ik meestal Gadsby's Tavern voorstel, omdat het zo typisch voor de geschiedenis van dit gebied is. Er zijn natuurlijk nog tientallen andere restaurants in dit stadje, als ze dat liever hebben. Maar de tavern lijkt hen ook erg leuk.

We krijgen een tafeltje bij de bar, voor mij pas de tweede keer, dat ik in deze kamer zit. Het lijkt wel of de tavern populairder aan het worden is, want dit is de tweede keer, dat de grote eetkamer vol zit voor lunch. Het kaarsje in de lamp wordt aangestoken en we bestellen iced tea (voor mij) en cola's voor Rob en Annie.

Rob en Annie proberen de pindasoep op mijn aanraden en vinden het zo te zien lekker. Annie vertelt, dat zij ook zelf pindasoep maakt en die hoop ik ooit te proeven, want het klinkt lekker. Mijn "Queen Isabella" sandwich met kaas en gegrilde groentes gaat er goed in.

Dit blijft een restaurant, dat ik kan aanbevelen. De bediening is er vriendelijk en snel, de prijzen voor een "thema" restaurant redelijk en het restaurant kent heel wat Amerikaanse geschiedenis.

Na de lunch lopen we een deel van King Street, de hoofdwinkelstraat, op en neer. We gaan zo af en toe een snuisterijenwinkeltje binnen. Bij Unique koop ik een leuk versierd bordje met "Park your brooms here" als Halloween versiering. Dit stadje is perfect voor dit soort unieke dingetjes. Ik zou hier vaker heen moeten om originele cadeautjes e.d. te vinden.


Om een uur of twee zijn we klaar om verder te gaan. Ik stel voor om Arlington National Cemetery te bezoeken op de terugweg, want daar komen we precies langs. Rob had dit voor morgen op het programma staan, maar de stad Washington zelf heeft zoveel te bieden, dat ze die paar extra uren vast goed zullen kunnen gebruiken.

Rick vindt het altijd vreemd, dat ik zo graag naar "de doden" ga, zoals hij het noemt. Maar ik vind deze begraafplaats een van de meest indrukwekkende bezienswaardigheden (als je het zo mag noemen) in dit gebied. De eindeloze rijen met graven, de plechtige stilte, de indrukwekkende wisseling van de wacht, het trekt me iedere keer weer. Misschien ben ik wel wat morbide.

Het is heel erg druk vandaag. Schoolgroepen en bussen vol toeristen lopen er rond. Als we naar de graven van de Kennedy's lopen horen we een 21 schoten saluut. Dat moet een hoge rank persoon zijn, die begraven wordt. Even later zien we de drie kanonnen, die die hebben afgeschoten. Indrukwekkend! Dat is voor het eerst, dat ik dit zie.


Bij het graf van de onbekende soldaat zien we eerst vlaggendragers van alle militaire branches vertrekken. Er moet iets bijzonders zijn geweest, want er staan ook overal Honor Guard militairen op wacht. Gewoonlijk is er alleen de wacht bij het graf.



Geweersinspectie



Uniforminspectie



De vorige wacht vertrekt

We vinden een goede plaats om de geweersinspectie van de wisseling van de wacht te zien. Daarna verplaatsen we ons om ook de twee kransleggingen, die volgen, gade te slaan. De ceremonies zijn zo plechtig, het blijft indrukwekkend. Rob en Annie zien zo een veel langere ceremonie, dan de gewoonlijke wisseling.


Een van de kransleggingen



Het spelen van "Taps"

Op weg terug naar de auto lopen we langs nog een begrafenis. Vandaag is wel duidelijk, dat dit nog een "werkende" begraafplaats is. Andere keren is dat lang niet zo aanwezig en heb je meer het gevoel door geschiedenis te lopen.

Helaas is het inmiddels wat aan het regenen. Op de terugweg laat ik Rob en Annie zien, waar ze morgen hun camper kunnen parkeren. De parkeerplaats voor de grote Safeway hier heeft meer dan genoeg plaats voor een camper. Hier staan regelmatig brandweerwagens geparkeerd, ongeveer dezelfde grootte. Het is wel een wandeling naar de metro, maar goed te doen. Bij de metro zelf kunnen ze helaas niet terecht, daar staat de parkeerplaats al heel vroeg vol.

Daarna laat ik hen Vienna zien. Het W&OD pad, Church Street, Town Hall en het Community Center zijn een paar van de plekken, die voor mij "Vienna" symboliseren. Of dat mensen, die hier niet wonen, ook een idee geeft van het leven hier, weet ik niet, natuurlijk.

Al eerder vandaag kreeg ik een email van Rick, wat "on earth" er op onze oprit staat. Ik had hem vergeten in te lichten, dat Rob en Annie met een camper zouden komen. Ook Saskia belde verbaasd op, vragend, wat dat grote ding op onze oprit is. Vreemd genoeg vond Kai het kennelijk allemaal heel gewoon, ik hoor althans niets van hem. We hebben ook iedere dag een enorme camper voor het huis staan, natuurlijk, ha ha. Maar dat is typisch Kai.

Thuis vraagt Saskia aan Rob of ze met Mary Kate de camper van binnen mag bekijken. Ik wacht tot Rick thuiskomt, want ik weet, dat hij ook nieuwsgierig zal zijn. Ik moet zeggen, dat we beiden onder de indruk zijn, wat er in zo'n kleine ruimte voor moderne gemakken aanwezig zijn!

Natuurlijk een waar toilet en een douche, een slaapkamer met een echt bed, een keuken met fornuis en magnetron. Als ik het zo zie, lijkt het me wel erg leuk om zo eens met zijn tweeen of met een kind op stap te gaan. Met meer kinderen denk ik, dat ik gek zou worden.

De taco soep heeft de hele dag in de crockpot staan pruttelen en ik heb genoeg voor iedereen gemaakt. Rob en Annie blijven dus eten. Het wordt erg gezellig. Gelukkig vinden ze het lekker, want je weet maar nooit!

Na een heel leuke dag nemen Rob en Annie om een uur of acht afscheid. Zij hebben morgen een drukke dag voor de boeg, want ze gaan Washington bezoeken. Het was weer erg leuk om een dag met mensen, waar ik bijna dagelijks mee correspondeer via het internet, door te brengen.