Saskia wordt alweer met flinke keelpijn wakker, dus ik maak voor de zekerheid een doktersafspraak voor haar. Ze blijft dus nog een keer thuis, ook in de hoop, dat de rust haar goed zal doen.
Zelf heb ik wat moeite om op gang te komen vanochtend en arriveer ietsje te laat bij de Core training. Onder het gewichtheffen kletsen we weer gezellig en zo kom ik te weten, dat een van de dames er vandaag niet is, omdat ze aan het fotograferen is bij Great Falls. Als ik vertel, dat ik altijd op zoek ben naar fotografie compagnons, krijg ik te horen, dat Pat het daar ook telkens over heeft. Leuk! Zou ik nu zomaar in Vienna een hobby"genote" vinden?
Thuis wandel ik gauw met Cosmo en bel Christine op. Zij klinkt neerslachtig. Haar man is op reis naar Israel en daar maakt ze zich zorgen om. Bovendien stelt de staat van de wereldeconomie haar, zoals zovelen van ons, bepaalt niet gerust. Jammer, dat ik nu zover weg zit, anders zouden we samen dingen gaan ondernemen om de gedachten te verzetten.
Bij de dokter krijgen we de Physician's Assistant (PA), Sharon, te zien. Soms zie ik die liever, want er is een veel minder lange wachttijd voor, dan de doktoren, en ze is net zo goed. Inderdaad vindt ze Saskia's keel flink rood en er wordt een streptest gedaan. Gelukkig is die negatief, want ik had het heel vervelend gevonden, als Saskia nu weer antibiotica nodig zou hebben.
Met haar keelpijn heeft Saskia enorme zin in de macaroni met kaas van Noodles & Company, dus we halen daar een snelle lunch. Ik vind hun gerechten ook erg lekker en de meesten heel gezond. Dat voor $4,25 is een koopje. Het is dan ook een heel populair restaurant.
Rick is inmiddels ook thuis en we beginnen met inpakken. Katja heeft gevraagd een aantal dingen mee te brengen, waaronder haar skis en laarzen. Ook Leah belt, of we haar winterjas mee kunnen nemen, want het is daar in de bergen ijskoud.
Cosmo gaat naar de kennel, waar hij met enthousiasme wort ontvangen. De jongen, die hem meeneemt, vertelt, dat ze heel graag met hem spelen, omdat hij zo leuk en lief is. Ik gloei natuurlijk van trots!
Om kwart over drie rijden we van huis weg. Rick moet nog werken, dus ik rijd tot Staunton, zo'n 135 mijl. Daar tanken we benzine voor $2,55 per gallon, het wordt steeds goedkoper. Rick neemt hier het stuur van mij over.
Helaas begint het bij Roanoke te regenen en zien we maar bar weinig van de mooie herfstkleuren onderweg door de heel laag hangende bewolking. Hopelijk is dat zondag op de terugweg beter.
Al om half acht rijden we Blacksburg binnen. Gezien het feit, dat we niet ver van huis in een file van vijf mijl hebben gestaan, is vier uur en een kwartier een heel mooie tijd. Matt en Katja wachten ons al op bij hun dorm. Matt heeft al andere plannen, dus alleen Katja gaat mee eten.
Katja wil graag bij Poor Billy's eten, maar daar is een wachttijd van 2,5 uur (!) en daar hebben we natuurlijk geen zin in. Ik bel gauw naar Awful Arthur's en hoor, dat ze daar gelukkig wel plek hebben.
Dit is een nieuw restaurant voor ons, ook voor Katja. We krijgen een tafeltje bij het aquarium en de kinderen gaan even biljarten. Op de kaart van de "raw bar" staat "crawfish". Als ik ergens dol op ben! En je kunt ze niet op veel plaatsen krijgen, dus dat wordt mijn voorafje. Het hoofdgerecht, spinaziesalade met gegrilde tonijn erop, is lekker en licht.
Terwijl we daar zo zitten hebben Rick en ik het erover, wat een andere wereld dit opeens is. Wat het precies is kunnen we niet onder woorden krijgen, maar we zijn in dezelfde staat en toch is het "gevoel" hier heel anders.
Iedereen is moe, vooral Katja, die dankzij haar kamergenote pas om vijf uur sliep vannacht. Helaas blijkt deze kamergenote niet zo leuk, als Katja had gehoopt. Ze hebben geen ruzie, maar Sonali houdt weinig rekening met Katja. Morgen gaan we daarom ook naar apartementen kijken, want Katja wil volgend jaar als het even kan niet meer op campus wonen.
Rick loopt nog even mee naar Katja's kamer om de skis te brengen. Daarna rijden we door de miezerige regen de tien mijl naar ons hotel, de Holiday Inn Express in Christiansburg. Dichterbij was er, toen ik begin augustus de reservering maakte, al niets meer! Het is zeker zaak met speciale weekenden hier vroeg te reserveren.
We krijgen een grote kamer met een king size bed en een uitklapbank, waar Kai op slaapt. Voor Saskia hebben we een opblaasbare matras mee. Al snel gaan de lichten uit.
zaterdag, oktober 25, 2008
Naar Blacksburg
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
14 reacties:
Wat speciaal voor Katja (en voor jullie ook natuurlijk) om zo bij haar op bezoek te zijn!! Ik wens jullie een heel fijn weekend toe!
Vervelend van die kamergenote, is er geen mogelijkheid om tijdens dit studiejaar nog naar een andere dorm te gaan? Wel een grote stap om buiten de campus te gaan wonen...ik zou daar nog wel even goed over nadenken als ik Katja was! (hoeveel studenten zijn er die dat doen?)
Sterkte voor Saskia met haar keel!
Ah, jullie zijn al bij Katja! Gezellig. Succes met de appartementenjacht.
Voelt Saskia zich al wat beter?
Fijne dagen!
Onze huisarts adviseert altijd kauwgom en waterijs bij een keel ontsteking. Door de aanmaak van speeksel raak je de ontsteking sneller kwijt. Misschien kan Saskia het eens proberen. Baat het niet Schaadt het ook niet.
Groetjes Jolanda
Wat leuk om z'n allen bij Katja op bezoek te gaan.
Jammer dat het met de kamergenote niet zo klikt, hopelijk vindt ze een leuk appartement.
eterschap voor Saskia!
Lijkt me zie zo al erg vervelend een kamergenote te hebben en zeker een die geen rekening met je houdt, kan me voorstellen dat ze graag een appartement heeft.
Prettig weekend daar
Veel beterschap voor Saskia! En wat vervelend voor Katja dat ze een roommate heeft die zo weinig rekening houdt met haar. Als ik haar was, zou ik haar daar zeker op aanspreken, maar misschien heeft ze dat al lang gedaan.
Veel plezier samen in Blacksburg!
Gezellig om met het hele gezin op bezoek te zijn bij Katja.
Maar wat jammer dat het niet helemaal klikt met haar roommate. Zou het ook betekenen dat ze alle jaren met haar een kamer moet delen? Want dan zou een appartement inderdaad een goede oplossing kunnen zijn.
Wellicht zou ze die kunnen delen met Leah om zo de kosten te drukken?
Vooral graduation weekend zal je heel vroeg moeten boeken. Hier is alles in een uur rijden al een jaar van tevoren geboekt met Cornell's graduation.
Je schreef dat je nog steeds in dezelfde staat bent en toch het gevoel had heel ergens anders te zijn.
Dit klonk me een beetje bekend in de oren. Ik had het tegenovergestelde afgelopen week toen ik in Phoenix, AZ zat.
Heel vreemd, maar onderweg naar mijn klanten had ik soms het 'idee' dat ik in Las Vegas rond reed, maar op sommige kruispunten kwamen situaties voor waardoor ik op een gegeven moment het gevoel had dat ik in California zat. Zo herkenbaar ineens voor mij, dat ik soms echt even goed moest nadenken waar ik nu precies zat.
Dit heb ik nooit eerder gehad, maar dit keer dus wel.
Jee, 2,5 uur wachttijd??!!! Wow! Hoe bedoel je, een slechte ekonomie? LOL!
Het is op de meeste universiteiten maar een minderheid die vier jaar op de campus woont. Ik ben na het eerste jaar ook naar een apartement gegaan en het zal me niks verbazen als Pamela het ook zal doen. Ze heeft geen problemen met roommate, maar ze vindt de badkamers vies en het eten maar matig. Maar ze heeft geen auto en dat beperkt toch de keuzes, al is het openbaar vervoer in Austin beter dan het in Baton Rouge was/is. Ik heb haar wel gezegd dat ze niet te gauw moet denken dat een apartement goedkoper is en je hebt toch bijna altijd roommates en dan heb je ook dat je soms niet overweg kan of ze verhuizen om xyz reden. Ik ben destijds ieder jaar tenminste een keer verhuisd daardoor en dat heeft zo ook z'n nadelen Als moeder zie haar liever langer op de campus, maar als student en mens kan ik me wel voorstellen dat een apartement trekt en echt spijt heb ik er nooit van gehad :)
Tosca
@Nina -- Het is hier heel gewoon, dat studenten na het eerste jaar met een aantal vrienden een apartement huren. Er is ook niet genoeg plaats op de meeste campuses om alle studenten te herbergen.
@Jolanda -- Dank je voor de tip! Ze voelt zich al een stuk beter, maar ik ga hem onthouden voor volgende keer.
@Jacqueline -- Ze heeft er wel wat van gezegd, maar daar werd niet op gereageerd. Ze hebben geen ruzie, hoor, maar de vriendinnen, die Katja had gehoopt, dat ze zouden worden, zijn ze zeker niet.
@Petr@ -- Inderdaad zal ze met Leah en nog twee meisjes een apartement delen.
@Annemiek -- Ja, ik weet het, zover moesten we ook weg, toen we naar de graduation van Lauren bij Virginia Tech gingen.
Wat spijtig dat ze een roommate heeft die geen rekening met haar houdt... Kan me voorstellen dat ze liever naar een appartement op zoek gaat.
Veel plezier nog samen.
Groetjes,
En ..... leuk weekend gehad met Katja? Succes voor haar moet het zoeken naar een appartement.
Ik ben blij dat ik weer een reactie kan schrijven, m'n pc had wat kuren, nu gelukkig niet meer!
He, wat een gezellig weekeindje hebben jullie weer gehad. Jammer van die regen zaterdag, ook hier was het tot in de late middag zo. Maar fijn te lezen datt jij ook een heel ander soort Virginia ontdek dan bij jullie in Vienna.Snap je nu dat er wij weer in de bewoonde wereld komen bij jullie? Haha, maar na een jaar went het wel hoor, als blijf ik de grote stad missen. Groetjes en mocht je/jullie nu weer eens in de buurt zijn.....een bakje Nederlandse koffie is zo gezet hoor!
Een reactie posten