Nog een "Indian Summer" dag

Allereerst, allemaal bedankt voor de leuke berichtjes, die ik naar aanleiding van mijn oproep van gisteravond kreeg! Helaas zal ik velen van jullie waarschijnlijk nooit ontmoeten (hoewel, zeg nooit "nooit", want ik heb al heel wat leuke contacten aan dit weblog overgehouden), maar het is voor mij erg leuk om te lezen, wie hier zoal "op bezoek" komt.

Lang niet iedereen zal dagelijks reageren en dat verwacht ik ook niet. Maar zo af en toe even een "demografisch" onderzoek onder mijn lezers doen vind ik wel leuk. Dank aan een ieder, die daar gehoor aan gaf, dus!

De "Indian Summer" dagen duren nog even voort. Met buurvrouw (ze woont drie straten verderop) Shelly heb ik afgesproken een stuk te gaan lopen, nadat zij haar vierjarige tweeling naar de preschool tegenover ons heeft gebracht.

Shelly stelt voor naar Nottoway Park te lopen, waar ik meteen voor te vinden ben en Cosmo ook. Naast dat park ligt namelijk ook het hondenpark en dat weet hij maar al te goed! Helaas voor hem zijn er geen vriendjes aanwezig, maar hij wil wel heel graag naar binnen.

Shelly en ik laten Cosmo even lekker rondsnuffelen. Intussen kletsen wij gezellig. Ik moet zeggen, dat ik het erg leuk vind om met iemand te lopen, die in zo'n heel andere levensfase zit. De gespreksonderwerpen zijn weer heel verschillend, dan met mijn andere vriendinnen. Na ongeveer vier mijl zijn we weer thuis.

Het is zulk schitterend weer en Rick heeft net mijn fietsenbanden opgepompt. Ik besluit een stuk het W&OD pad op te fietsen. Wat een verschil maken goed opgepompte banden, zeg! Mijn fiets gaat een stuk lichter.


Een kerkje in Vienna met herfstkleuren

Op het pad is het weer genieten van de natuur. De bomen en struiken bieden een smorgasbord van kleuren. Het felle rood en geel met nog wel heel veel groen ertussen is schitterend. Ik ben blij, dat ik dit ritje ben gaan maken.


De chipmunks en eekhoorns schieten zo af en toe vlak voor mijn fiets het pad over. Voor mij is er eigenlijk niet veel ontspannenders, dan zo in de natuur te fietsen. Dan zie ik een oude man, die ik al vaker heb gesproken, stilstaan langs de kant.

Als ik ook stop, zie ik de drie herten verderop in het gras grazen. Iedere keer zegt de man hetzelfde: "They would be so much more fun, if they kept out of my backyard". Ik moet er wel om grinniken, want kennelijk vindt hij ze nog wel "fun" genoeg om zijn wandeling voor te onderbreken.


Helaas blijven de drie jonge herten nogal in de schaduw staan, waardoor ik maar een foto en een matig filmpje (de stem op de achtergrond is een voorbijrijdende fietser, die zegt: "Those deer are always out here in the same spot") kan nemen. Het blijft een van de hoogtepunten van zo'n fietstocht voor mij, die herten. Ik voel me altijd weer bevoorrecht om wilde dieren van zo dichtbij te kunnen bekijken.


Op de terugweg fotografeer ik een paar voor Halloween versierde huizen. Net als met Kerst zijn voor Halloween de opblaasbare figuren te verkrijgen. Ik vind ze voor Halloween wel wat leuker, maar ben nog steeds geen fan. Geef mij maar gewoon de enge spoken en graven en spinnenwebben.


Met opblaasbare figuren



Dit vind ik echt fantastisch leuk versierd met al die ratten op de stoep!

Snel eet ik lunch en ga dan (met tegenzin, want met dit weer "moet" ik gewoon buiten zijn) op weg om wat boodschappen te doen. Met een beetje geluk zal het allemaal in minder dan een uur gedaan zijn, bedenk ik me. Alles is net te veel en te ver om te fietsen, anders had ik dat gedaan.

De eerste stop is Petco. Ik vind een rode riem zo leuk staan bij Cosmo's vacht, maar hij heeft nu al de zoveelste doorgebeten (Kai had hem vastgezet en hij zag Diego). Iedere riem kost toch weer $15, dus ik besluit nu een metalen riem te nemen.

Zoals altijd kan ik het niet nalaten verder te kijken in de winkel. Natuurlijk neem ik ook een zakje met lekkere botjes met pinda smaak voor Cosmo mee. En ik vind een nageltang, die automatisch aanvoelt, wanneer je dicht bij het leven komt. Hij is niet goedkoop ($35), maar ik ben altijd bang om Cosmo's nagels te knippen en de kennel vraagt er $12 voor. Met drie keer heb ik de prijs er dus uit!

Bij de UPS Store loop ik binnen met Katja's bril, die ze dit weekend thuis is vergeten. Die durf ik niet zo op de post te gooien, want het was een flink dure, dus ik laat hem inpakken en versturen. Katja zal hem nu morgen hebben en hopelijk heel!

Ondanks het warme weer heb ik deze week een aantal crockpotmaaltijden op het menu staan. Daarvoor haal ik bij Safeway de benodigde ingredienten. Een daarvan is aardappelen en laat ik nu toch echte verse "Dutch small potatoes", m.a.w. krieltjes, vinden! Ik houd niet zo van "gewone" gekookte aardappelen, dus besluit die ter plekke te vervangen.

Voor het eerst in meer dan een maand komt Laura hier voor een massage. Ze belt op, dat ze haar knie heeft geblesseerd en geen trappen kan lopen. Ik heb weleens van haar gehoord, dat ze klanten een massage gaf buiten op hun deck en daar zit ik op dat moment.

De temperatuur is perfect ervoor, niet te heet en zeker niet te koud. Dus ik stel voor, dat ik het deck vrij maak en dat ze daar haar tafel opzet. Gelukkig is onze tuin omgeven door bomen, dus we hebben heel wat privacy. Tenslotte moet ik toch in bh en onderbroek en dat hoeven mijn buren niet te zien!

En zo krijg ik voor het eerst een massage in de openlucht. Het is weer eens een andere belevenis. Ik zie ook andere dingen van ons huis zo liggend op mijn rug, waaronder een stel zwermende hornets onder het dak. Duidelijk zit daar een nest, waar Rick maar weer eens de harde spuit op moet zetten.

Laura vertelt intussen over de rechtszaak, die ze heeft aangespannen tegen een kennis. Laura is ook "handy woman", ze kan timmeren, schilderen en nog een heel aantal andere klusjes doen. Zo heeft ze het hele huis van een kennis geschilderd en toen weigerde die te betalen.

Laura klaagde haar dus aan bij het Small Claims Court (geen idee, wat de Nederlandse vertaling zou zijn) in Manassas. Daarna capituleerde de kennis en betaalde althans een gedeelte van het geld (nog $590 minder, dan afgesproken, wat ik nogal wat vind).

Maar de reden, waarom Laura mij dit allemaal vertelt en waarom ik het hier schrijf, is dat ze een paar dagen later een telefoontje kreeg van Judge Judy, of ze, met alle kosten van vliegen en logies betaald, haar zaak voor de televisie wilde uitvechten. En niet veel later kreeg ze nog een telefoontje van een andere televisie rechter.

De zaak was inmiddels voor Laura al opgelost, maar ze vond het toch wel wat en ik ook. Duidelijk krijgen die shows hun materiaal dus uit dagelijkse rechtszalen, niet van mensen, die vragen hun zaak daar te laten zien. Weer wat geleerd, maar het neemt niet weg, dat die "Judge Huppelepup" shows duidelijk gebaseerd zijn op sensatie. Zoals ik met Laura besprak, haar zaak riekte naar twee vrouwen, die elkaar in de haren zouden vliegen. Interessant voor tv, dus, maar helemaal niet leuk voor de betrokkenen.

Laura krijgt nu waarschijnlijk maar liefst meer dan een vijfde van het overeengekomen bedrag niet, omdat ze geen zin heeft in de rompslomp. En ze kan het geld goed gebruiken, want zij is in zo'n tak van werk, waar mensen in slechtere tijden op gaan besparen. Ik heb met haar te doen.

Tot na zonsondergang genieten Saskia en ik op het deck van de warme temperaturen. Zij doet haar huiswerk en ik kijk Westerman's Nieuwe Wereld, dit keer zeer interessant over immigratie.


Een mooie zonsondergangslucht



Voor Bianca: zo ziet het er 's avonds (zonder pompoenen) uit buiten

Rick komt na een lange dag vergaderen in Leesburg thuis en de maaltijd is klaar. Het hele gezin (en dat wil wat zeggen met Saskia!) smult van de kip in het sap van augurken (ja, je leest het goed), de krieltjes en asperges, worteltjes voor de kinderen. Ik moet zeggen, dat dit ook een van mijn favoriete crockpot maaltijden is en niets is makkelijker om te maken!