Kriebel de kriebel!

Het begon gisteravond vlak voor het naar bed gaan al. Saskia vond, na regelmatig klagen over kriebel op haar hoofd en veel kammen de afgelopen dagen, een stel luizen in haar haar. Vriendinnen van haar, waar ze logeerpartijen mee heeft gehad, zweren bij hoog en laag, dat zij nu luisvrij zijn, maar ik heb zo mijn bedenkingen.

Te moe om verder nog wat te doen, laat ik Saskia gewoon in haar bed slapen. Vandaag is dus luisopruimdag. Hoera, maar niet heus! Ik heb zelf ook heel wat kriebel, dus haal de kam ook uitgebreid door mijn eigen haar. Ik vind een haar met een neet eraan, of althans, dat denk ik, maar verder niets.

De kinderen slapen uit en ik bel Christine eens op voor een lang gesprek. Met de laptopperikelen en nu de luizen en het grijze weer van vandaag, mis ik opeens onze lange wandelingen, waarbij we gewoon lekker elkaars klankborden waren, enorm!

Grappig genoeg heeft Christine een soortgelijke dag en zou zo graag willen, dat ik dichterbij was. In haar nieuwbouw buurt zijn allerlei problemen en wandelen met de buurvrouw vindt ze nu even niets, want die is veel te negatief en ze heeft geen zin daar een uur naar te luisteren. Waren er maar geen twaalf uur rijden tussen ons in afstand!!!

We kletsen zeker een uur helemaal bij en plannen ook al een beetje voor ons reisje samen in november. Daarna gaan we allebei aan de Sports Active. Ik doe een van de 30 Day Challenge routines en vind dat voor vandaag genoeg.

Inmiddels is Saskia wakker en ik kam nog eens met de Licemeister door haar haar. Die kam komt van de National Pediculosis Association (pediculosis is de mooie naam voor hoofdluis), die een heel informatieve website onderhoudt. Twee luizen is de "oogst", maar geen neten, zo vreemd.

Met Saskia's (allerminst spontane) hulp haal ik haar bed af. Ik doe de vele pluche dieren daarop in een plastic zak, die zijn voor een week verbannen. De rest wordt gewassen of gaat een half uur in de droogtrommel op aanraden van NPA. Verder zet ik, alweer op aanraden van de Association, Saskia aan de stofzuiger en draag haar op haar kamer van top tot teen te stofzuigen.

Omdat ik ook een neet in mijn haar heb gevonden, haal ik ons bed ook af. Verder stofzuig ik onze matras en kamer en de family room beneden. Overal, waar het hoofd van degene met luizen is geweest, zegt de website. Gelukkig is dat niet op zoveel plaatsen.

Buiten onweert en giet het, dat het een lieve lust is, dus veel anders hadden we vandaag toch niet kunnen doen. De keer, dat Katja luizen had, was er een zware sneeuwstorm, met Saskia komt de hemel naar beneden. Hoe passend.

Voor vanavond had Saskia een logeerpartij met Kaylee en Alexandra hier geregeld. Die wil ze nog door laten gaan, maar Rick vooral is fel tegen. Ik weet, dat een hard "Nee" alleen maar protest en boosheid oproept, dus ik stel voor, dat we nog een keer kammen. Is er geen luis, dan kan de logeerpartij doorgaan, anders toch echt niet. De luis werkt mee, want hij laat zijn zes pootjes zien. Saskia weet, dat ze dit gevecht verloren heeft en levert geen verder protest.

Na de lunch bel ik Pat op. Ik heb behoefte aan contact met mijn vriendinnen. Ook zij wilde mij al bellen en we maken plannen voor de komende weken. Pats oudste dochter studeert nu in Colorado en het afscheid was ook voor haar moeilijk, natuurlijk.

Toch heeft zij dezelfde reactie, als ik: zodra we zien, dat onze dochters het fijn hebben, is het voor ons ook goed. Al zijn Rick en ik nu wel weer bezorgd, want twee Virginia Tech studenten zijn deze week vermoord aangetroffen bij de ingang van het bos, waar Katja en haar vrienden ook graag heen gaan.

De moordenaar is nog niet gevonden, dus we hebben Katja op het hart gedrukt niet naar afgelegen plekken te gaan. Het is toch te gek, daar! Denk je een onschuldig klein stadje te hebben, gebeuren er drie jaar achter elkaar zulke gruwelijke dingen!

Tussen al het wassen en schoonmaken vind ik nog even tijd om buiten op het deck wat te lezen. Saskia moet aan het einde van de middag naar de chiropractor, voor het eerst sinds onze vakantie in Aruba. Ze had gisteren wat hoofdpijn, maar verder heb ik haar er de afgelopen weken niet over gehoord. Het zal me benieuwen of het met de spanningen van school weer erger wordt.

De laatste kambeurt, voor Saskia naar de Mary Kay party van Aoife gaat, is schoon. Hopelijk hebben we nu het ergste gehad! Bij komende logeerpartijen wil ik in ieder geval, dat Saskia niet vlak naast een ander meisje ligt. Ik ben niet zo'n fan van al die overnachtingen met elkaar, juist door dit soort dingen, maar voor Saskia zijn die heel belangrijk. Dat snappen Rick en ik ook weer wel.

Rick komt mij uit de luizenhel redden (weet iemand het Nederlandse woord voor "purgatory"?). We proberen een nieuw restaurantje in het centrum van Vienna uit: Maple Ave Restaurant. De naam is heel simpel en voorheen werd dit pand bezet door een Tex-Mex en een Salvadoriaans restaurant (die laatste hebben wij nooit bezocht). We zijn dus niet zeker, of dit wat is.

Het is een heel klein restaurant en het is druk. Wij hebben geluk, dat er net een stel vertrekt en krijgen meteen een tafeltje. Online had ik het menu al bekeken en er zijn een paar "specials". Het klinkt allemaal erg lekker!

De service is heel attent en de serveersters luisteren echt naar commentaar, zodat er verbeteringen kunnen worden gemaakt. Qua eten is er niets aan te merken, behalve, dat de "small plates" zo groot zijn, dat ze gedeeld kunnen worden.

Mijn kip, komkommer en agar-agar salade is heerlijk! Rick heeft de Spaanse dumplings als vooraf, ik heb die als deel van mijn hoofdmaaltijd, want ik heb drie "small plates" besteld. Het restaurant zorgt er dus, beter dan anderen, voor, dat wij gelijktijdig eten.

We smullen, het moet gezegd! En de service is goed, de ambiance gezellig, een aanrader! Rick wil nog dessert en kiest een chocolade "cake" met room en ijs. Ik neem een paar happen en het is alweer heerlijk. Weer een goed restaurant vlakbij ons, ik hoop, dat ze het goed gaan doen!