Dagje strand

Vandaag is een van de weinige dagen deze zomer, dat Katja het niet druk heeft met babysitten of wat anders. Kai en Saskia waren zo onder de indruk van Sandy Point State Park vorige week, dat ze er graag nog eens heen willen, maar nu met Katja. Vorige week werd dus afgesproken vandaag te gaan.

Saskia en ik hebben een moeilijke nacht. Zij heeft erge oorpijn, die haar ook hoofdpijn geeft (waarschijnlijk, omdat ze niet kan liggen, zoals ze wil). Ik ben blij, dat ik naast haar lig, want ze zegt niets, tot ik haar vraag of het gaat. Gauw geef ik haar Advil en dat helpt gelukkig snel. Ze zegt echter, dat ze niet naar het strand wil, omdat ze zo moe is. Ik wacht maar af.

Heel stilletjes sta ik om half negen op. Het is weer heerlijk zonnig weer met een relatief lage vochtigheidsgraad. Ik eet mijn yoghurt en mijn ijskoffie (met deze warmte vind ik gewone koffie te heet, dus maak het extra sterk en doe er dan ijsblokjes in) op het deck in het zonnetje op.

Doordat ik ook niet goed heb geslapen, heb ik minder energie om te sporten. Ik kies de benen en longen routine van de Sports Active, die in korte tijd veel calorieen verbrandt. Zoals altijd voel ik me na afloop veel beter en energieker. Dat is wel iets, dat ik met de jaren geleerd heb. Zelden heb ik de energie om te sporten, maar die krijg ik dan tijdens het bewegen.

Nadat ik Cosmo uit heb gelaten wek ik de kinderen. Katja en Kai worden enthousiast wakker, maar Saskia wil, zoals ik al verwachtte, niet mee (al heeft ze inmiddels een goede acht uur achter elkaar geslapen en doet haar oor geen pijn meer). Gewoonlijk zou ik haar thuislaten, maar ik ken mijn pappenheimer ook. Een uurtje later zou ik een telefoontje krijgen, of Laura, Kaylee, Abby of wie dan ook kan komen. Als er geen vriendinnetje in het spel is, is ze moeilijk te porren.

Vandaag is bijzonder, omdat alle drie de kinderen kunnen gaan en Katja en Kai proberen ook alles om hun zusje mee te krijgen. Alleen dat al zegt me zoveel, dat ik hen toelaat op haar in te spelen. Saskia weigert een tijdje, tot ik zeg, dat ze zeker mee was gegaan, als er een vriendin meeging (de volle waarheid). Dat wil ze niet toegeven, dus binnen de kortste keren is ook zij klaar om te gaan.

Onderweg stop ik nog even bij de Safeway om snacks voor Saskia en cash voor mij te halen. Daarna zit de stemming er goed in en merk ik meteen, dat het goed was om Saskia te "dwingen". De liedjes van Kai's Zune klinken door de van (tot mijn verbazing zijn er een aantal, die ik erg goed vind, zoals deze van Amazing Baby. Saskia en Kai hebben duidelijk een band via hun muzieksmaak. Katja luistert naar haar eigen Zune.

Weer verkies ik het de zuidelijke route te nemen, omdat het verkeer in Maryland nooit te voorspellen is. Binnen het uur staan we bij de ingang van het park. Het is drukker, dan vorige week, er staat een rij om binnen te komen. Maar het gaat snel en ik betaal de $5 per persoon.

Ook het strand is wat voller, dan vorige week, maar we vinden met gemak een (ruime) plek vlakbij het water. Alweer staat er de waarschuwing voor kwallen en alweer lijkt Kai daar een magneet voor. Binnen tien minuten heeft hij een beet op zijn been! De rest van ons blijft gelukkig bespaard, al zien we nu we zo af en toe een kwalletje voorbij zwemmen. Verbazingwekkend, hoe weinig mensen worden gebeten, als er zoveel zitten.

Na een half uurtje in het water, dat beduidend warmer aanvoelt, dan vorige week, een balletje te hebben gegooid, krijgen de kinderen trek. Mijn suggestie om Subway sandwiches mee te nemen is weggestemd. Kai en Saskia vonden het eten hier in het park te lekker.

Met hamburgers, frietjes, hot dogs (mijn keuze, want die was inderdaad erg lekker) en verse lemonade gaan we aan een van de vele picknicktafels zitten. Hier kunnen werkelijk zeker honderd mensen picknicken! De overgebleven frietjes zijn voor de meeuwen. De kinderen proberen die zover te krijgen, dat ze al vliegend uit hun hand eten, maar dat doen deze Marylander meeuwen niet.

Na het eten gaan de kinderen op hun baddoeken zonnen en ik lees in mijn comfortabele strandstoel wat tijdschriften. Opeens zegt Saskia, dat ze Nederlands hoort spreken. Volgens haar zijn de mensen voor ons Nederlands.

Het is een stel met kleintje, een blonde vrouw en een ouder stel. Het enige Nederlandse aan hen is de zwembroek van de oude man, verder zien ze er allemaal heel Amerikaans uit (lees: tattoes, niet zo erg flatteuze badkleding etc.). Als het oudere stel langsloopt hoor ik er dan ook niets Nederlands aan. Pas als de jongere vrouw "heet, heet, geef me mijn slippers!" gilt, blijkt, dat er niets aan Saskia's oren mankeert.

We gaan allemaal nog eens het water in, maar als Katja en Saskia ook daadwerkelijk een kwal zien zwemmen, is het voor hen klaar. Ik blijf nog heerlijk dobberen. Met zoveel mensen in het water en zo weinig beten kan het niet zo erg zijn. Het water voelt heerlijk aan, in de verte vaart een enorm vrachtschip langs en de brug vormt interessant uitzicht. Heerlijk ontspannend is dit!

Kai heeft intussen de schelp van een horseshoe crab gevonden, waarvan ik een foto moet nemen. Katja wil, dat ik een foto neem van haar met de Heineken parasol. Ze poseert als een waar model. Saskia wil nog een keer snel het water in, maar dan toch echt naar huis. Het water is vandaag ook modderig, dus we nemen allemaal een snelle douche in het badhuis voor we huiswaarts gaan.


Net voor drieen zitten we weer in de van. Iedereen, inclusief Saskia, is het erover eens, dat dit een erg leuk uitje was. We willen deze gezellige dag afsluiten met een etentje ergens met zijn vieren. Unaniem valt de keuze op de Cheesecake Factory.

Voor de terugweg raadt de GPS weer de noordelijke route aan, maar ik weet, dat die, nu het spitsuur begint, erg druk kan zijn. De zuidelijke route ook, maar daar hebben we meer sluiproutes tot onze beschikking mocht het erg worden. Nu weet ik ook, dankzij de GPS (dit is iets, dat Rick en ik ons allang afvragen), dat het verschil in afstand slechts 4 mijl bedraagt (ongeveer 6,5 km). Dat is natuurlijk te verwaarlozen.

Zonder oponthoud zijn we een uurtje later weer thuis, waar we enthousiast worden begroet door Cosmo. Helaas zijn honden niet toegestaan in Sandy Point en ook over het algemeen niet op het strand in de zomer. Cosmo houdt ook niet van zwemmen, dus op het strand in deze hitte zou geen pretje zijn voor hem.

Als iedereen gedoucht is, rijdt Kai ons naar Tysons II, waar de Cheesecake Factory is. Opvallend vind ik de lege parkeerplaats. Misschien is het door de zomer, want gewoonlijk moet je zoeken naar een plekje. Ook het restaurant is allerminst vol. We krijgen een leuke ronde tafel met zijn viertjes, die anders voor vijf a zes personen is bestemd.

Katja en ik delen een voorafje van hummus (met heel veel knoflook!) en Kai en Saskia de gefrituurde macaroni met kaas (over verslavende dingen gesproken, ik blijf daar ver van!). Als hoofdgerecht bestellen Katja en ik hetzelfde: de gegrilde vistaco's. Kai neemt een enorm kipschnitzel gerecht en Saskia de hamburger, waar ze nog geen kwart van op kan. Dat is wel een "probleem" met dit restaurant, de porties zijn buitengewoon groot.


Hoe Kai dit op kan, is ons een raadsel!



Saskia kan haar mond niet eens om de burger doen!

Terwijl we zo zitten te eten, geniet ik. Ik vond de kinderen heel leuk en lief, toen ze klein waren, maar nu zijn ze echt gezelschap voor mij en voor elkaar. Het gesprek is geanimeerd.

Katja heeft een goede grote zus invloed op Saskia, want zij was nog maar een aantal jaren geleden, waar Saskia nu is, sociaal en lichamelijk. Deze ontspannen tijd samen is heel goed. Ik hoop, dat ze dat in Aruba nog meer gaan krijgen. Ook Kai opent op en neemt geanimeerd deel aan de conversatie. Mijn moederhart zwelt vanavond, kan ik wel zeggen, want ik ben trots op de leuke jongeren, die met mij om de tafel zitten.

Met zijn drieen hebben ze besloten cheesecake te bestellen vanavond. Natuurlijk wel om mee naar huis te nemen, want de magen zitten goed vol. Ik vind een enkel hapje wel lekker, maar ben verder geen cheesecake fan. Kai en Saskia bestellen de red velvet cheesecake en Katja iets met bosbessen en witte chocolade. Thuis neemt iedereen er een hapje van, maar de rest verdwijnt in de ijskast voor morgen.


Lekker, toch?

Thuis gaat iedereen weer zijn of haar eigen weg. Katja gaat naar vrienden om afscheid te nemen, aangezien ze allemaal voor het einde van de maand weer naar hun colleges vertrekken. Kai gaat een film kijken en Saskia naar bed. Ik luister nog een tijdje naar de krekels en mijmer na over deze fijne dag.