Toch weer oorperikelen

Als Rick op reis is, slaapt Saskia op zijn plaats naast mij in bed. Daardoor merk ik, dat ze veel draait en onrustig is. Ze lijkt te slapen, dus ik zeg maar niets. Om half negen wek ik haar, omdat ze bij de buren moet oppassen vanochtend. Haar oor blijkt de hele nacht erge pijn gedaan te hebben, waardoor ze nauwelijks heeft geslapen.

Met het oog op onze reis naar Aruba en haar vele oorproblemen van vorig jaar in gedachten, is mijn eerste daad van de dag het maken van een afspraak bij de kinderarts. Dat moet na tweeen, want tot dan past Saskia op. De enige tijd, die er dan nog is, is 14:40. Noodgedwongen accepteer ik die dan maar.

Eigenlijk had ik Katja beloofd met haar mee te gaan naar haar gynecoloogafspraak, die om twee uur is. Duidelijk gaat naar allebei meegaan niet lukken. Gelukkig begrijpt Katja het, al vindt ze het helemaal niet leuk om alleen te gaan. Op zulke momenten zou ik me zo graag in tweeen delen!

Nadat ik Saskia van ontbijt heb voorzien, vertrekt zij naar twee deuren verderop. De jongetjes daar zijn dol op haar en ze past er graag op, dus hoop ik, dat ze haar oorpijn wat zal vergeten. Ik heb enorm met haar te doen, wat een pech nu weer zo vlak voor de vakantie!

Het is officieel: ik ben verslaafd aan de Wii Sports Active! Ik kan echt bijna niet wachten om een routine te beginnen en word helemaal blij van de vrolijke kleurtjes op het scherm, terwijl ik aan het "rennen" ben. Wii Fit is leuk, maar niet intensief genoeg voor mij. Dit programma verveelt me echter nog steeds niet en dat zegt heel wat.

Na een uur hopsen en springen en squatten en lungen ben ik klaar. Gauw ruim ik de laatste overgebleven spullen van de gasten op, zodat het huis goed schoongemaakt kan worden. Gisteravond belde het schoonmaakbedrijf of de dames vandaag konden komen deze week (gewoonlijk komen ze op dinsdag). Prima, maar dan moeten ze zich natuurlijk wel kunnen bewegen.

Net als ik het luchtbed van Shannon heb opgeruimd, komen de twee heel aardige schoonmaaksters binnen. Ik ben met de jaren al door heel wat prive schoonmaaksters en schoonmaakbedrijven gegaan. Daarmee heb ik van alles meegemaakt, van stelen of gewoon niet op komen dagen tot het moedwillig kapot maken van onze spullen (en toch enorm veel geld vragen). Keer op keer moest ik ze ontslaan.

Dit bedrijfje hebben we echter nu al zeker vier jaar. Ze vragen een zeer redelijke prijs voor ons niet kleine huis en hebben die in al die tijd niet verhoogd. Ik ben zeer tevreden over hoe ze schoonmaken. Echt een diamantje tussen de kiezelstenen is het. Ik heb ze al aanbevolen aan ettelijke buren en ze krijgen regelmatig een flinke fooi van ons.

Terwijl ik wacht tot Saskia klaar is met babysitten, zoek ik online informatie over zwemmersoor. Ik ben ervan overtuigd, dat dat is, wat Saskia heeft en wil voorkomen, dat ze daarvoor orale antibiotica voorgeschreven krijgt. Tijdens mijn zoektocht vind ik een hoofdband, die de oren drooghoudt. Dat lijkt mij super voor haar in Aruba, maar madam wil er niets van weten, veel te "dorky". Liever zit ze de hele vakantie met oorpijn in de hotelkamer, dan dat ding te dragen! Ok, duidelijke taal is het wel.

Bij de dokter zie ik, dat we een Physician Assistant (PA) gaan zien. Daar ben ik blij om, want die zijn wat minder geneigd om meteen naar de pillen te grijpen. Sharon (zo grappig, hoe de doktoren altijd "Dr. Smith" worden genoemd, maar de PA's en NP's (Nurse Practitioner) altijd bij hun voornaam, verschil moet er wezen, kennelijk) hebben we al eerder gezien en ik mag haar graag.

Op de gang hoor ik haar al aan de telefoon praten met de moeder van een patient, die zo te horen zwemmersoor heeft. Bij binnenkomst begroet ze Saskia als haar vierde patient vandaag met dezelfde kwaal. De anderen zijn allemaal naar het zeestrand geweest, wij zijn de eerste "baaiklanten". Ik vermoed namelijk, dat Saskia de bacterie vorige week in de Chesapeake Bay heeft opgelopen.

Een blik in Saskia's oor bevestigt mijn diagnose al. Jammer, toch, dat ik zelf geen recepten mag uitschrijven. Saskia krijgt antibiotica druppels voorgeschreven en zal, als het goed is, voor we op reis gaan weer de oude zijn. Om te voorkomen, dat dit straks in Aruba terugkomt, raadt Sharon een mengsel van azijn en alcohol aan om iedere keer na het zwemmen in de oren te druppelen. Dat gaan we zeker doen!

Bij Rite Aid halen we de druppels en oordopjes. Saskia moet haar oor tot en met vrijdag drooghouden en we willen morgen met zijn vieren naar het strand. Ook al belooft Sas, dat ze niet met haar hoofd onder water zal gaan, wil ik toch het zekere voor het onzekere nemen. De oordopjes zijn doorzichtig, dus zullen niemand opvallen.

Vandaag is zo'n dag, waarop ik me afvraag, wat ik nog meer van mijn lijstje kan schrappen. Doktoren: check (Katja's afspraak ging prima zonder mij, gelukkig), anderhalf uur voor Kai's gitaarles begint, hoe ga ik die produktief besteden? Dit weekend wilde Rick met Kai naar de barber, maar het is er niet van gekomen.

Gauw bel ik Kai om te zien of hij thuis is en wil gaan. Hij is er meteen voor te vinden. Hier in de VS is er verschil tussen "hair salon" en "barber". Die laatste is helemaal gericht op mannen. Deze barber wordt gerund door Vietnameze mannen. Grappig, de vrouwen doen nagels, de mannen haar (natuurlijk heel in het algemeen genomen).

Te laat realiseer ik me, dat dit soort bedrijfjes geen credit of debit cards aannemen. Ik heb niet genoeg cash bij me om te betalen. Niet getreurd, onze bank ligt op de hoek, dus ik loop er even heen om geld te trekken. Dat blijf ik zo fijn vinden hier in Vienna, alles is zo dicht bij elkaar.

Met een keurig gekortwiekte Kai rijdt ik even later weer huiswaarts. Hij gaat nog even gitaar oefenen en dan zet ik hem bij de School of Rock af. De lessen zijn hier helaas wel heel erg duur, waardoor we niet weten hoe lang de lessen kunnen duren, want Kai vindt het duidelijk prachtig.

Door alle besognes heb ik er niet echt van kunnen genieten, maar het weer was vandaag perfect! Voor dit gebied betekent dat warm weer zonder een hoge vochtigheidsgraad. Bloeiende vlinderstruiken en geen wind of regen betekent ook weer vlinders op onze vlinderstruiken. Daar moet mijn fototoestel natuurlijk voor tevoorschijn komen.


Eastern Tiger Swallowtails

We bestellen Chinees, omdat Rick daar niet van houdt, en eten dat lekker buiten op. Met een krekelconcert op de achtergrond zit ik hier om 21 uur nog heerlijk buiten. Dit zijn van die dagen, die je zou willen kunnen clonen om in het midden van de winter tevoorschijn te halen!