De drukte van de afgelopen week is mijn lichaam toch niet ontgaan. Ben ik meestal rond half negen klaarwakker, nu heb ik moeite voor half tien het bed uit te komen, terwijl ik toch heel bijtijds naar bed ben gegaan. Ik geef er maar aan toe, nu kan het nog. Kennelijk heb ik toch even bijtanken nodig.
Het is ook een goede dag voor een rustdag, want er staat weinig op het programma. Na het (bijna) dagelijkse uur Sports Active ga ik naar Giant. Na al het restaurant eten, hoe lekker en luxueus ook, heb ik weer eens zin in een gewone, simpele maaltijd.
Onderweg luister ik, zoals altijd, naar mijn dagelijkse portie nieuws op WTOP. Daar komt een bizarre aanbeveling door de CDC (Centers for Disease Control) naar voren m.b.t. de H1N1 griep: zieke college studenten wordt aangeraden een chirurgisch masker te dragen, als ze zoenen. Nu mag ik hopen, dat zieke college studenten elkaar ueberhaupt niet zoenen. Het lijkt me dus geen goed idee om aan te raden, dat ze dat wel doen met een masker voor!
Bij de Giant haal ik ingredienten voor het avondeten en ik zoek naar iets gezelligs om mee te brengen voor Karin, die in het ziekenhuis ligt. Ik vind een leuke mini-cactustuin. Ook handig, want die heeft geen water nodig.
Opeens voel ik me trillerig en misselijk van de honger. Ik bedenk, dat mijn ontbijtyoghurtje het enige is, wat ik nog heb gegeten en het is al een uur! Rick wordt altijd boos op me, als ik vergeet te eten en gelijk heeft hij. Gauw duik ik Starbucks in en bestel een van hun lekkere mozzarella met tomaat sandwiches en een ijskoffie.
Gewapend met uit Aruba meegebrachte Nederlandse tijdschriften, die ik uit heb, en de cactustuin ga ik op weg naar Arlington. Karin, een van mijn Nederlandse vriendinnen, heeft in mei haar eerste kunstheup gekregen. Daarna kreeg ze zo'n last van haar andere heup, dat ze gisteren de tweede heup ook heeft laten vervangen.
De GPS leidt me netjes naar het Virginia Hospital Center. Dit is het vroegere Arlington Hospital, dat in 2004 helemaal is verbouwd en nu een licht, modern en mooi ziekenhuis is. Hier ben ik in 2005 bij de EHBO geweest, toen Kirsten niet lekker werd na de Army Ten Miler. Toen heb ik echter niets van de rest van het ziekenhuis gezien, natuurlijk.
Als ik aan kom rijden zie ik net Martine ook oversteken. Leuk, die heb ik ook alweer een tijdje niet gezien. Ik parkeer de van in de parkeergarage en vraag dan in de mooie lobby van het ziekenhuis naar Karins kamernummer (dit wist zij zelf niet precies). Ze blijkt op de vijfde verdieping te liggen met mooi uitzicht over de omgeving.
Karin is verbazingwekkend monter na zo'n zware operatie! We kletsen gezellig een uurtje bij, maar laten haar dan weer rusten. Donderdag zal ze vrijwel zeker naar huis mogen, maar ze hoopt stiekem, dat ze morgen al mag. Onvoorstelbaar, hoe snel dat gaat!
Het is alweer een heerlijk warme, niet zo vochtige dag. Onze vlinderstruik voor het huis (die inmiddels meer formaat boom heeft aangenomen, die dingen groeien als kool in een zomer!) zit vol Eastern Tiger Swallowtail vlinders, dus ik probeer daar weer een paar mooie foto's van te maken. De meeste vlinders hebben echter flink beschadigde vleugels. Ik vind er maar eentje, waarvan alleen het linkerpuntje van de vleugel eraf is, de rest mist hele stukken.
dinsdag, augustus 25, 2009
Ziekenbezoekje
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 reacties:
Ik zou willen dat de vlinderstruiken het hier ook deden, heb het een paar keer geprobeerd maar helaas gingen ze dood ondanks het water geven. Prachtig altijd hoeveel vlinders daarop af komen.
leuk idee zo'n cactusstruikje. Je
vriendin zal ook blij geweest zijn met de Ned. tijdschriften.
Ik word ook altijd geprikt. Gek word je ervan terwijl de ander gewoon doorslaapt en geen enkel bultje heeft.
Het is niet eerlijk. ;)
Wat fijn dat Kai zijn rijbewijs heeft, gefeliciteerd!! Niet dat ik anders had verwacht na die verhalen van jou, trouwens!
Lief dat je bij Karin op bezoek bent geweest, dat zal ze fijn hebben gevonden!
Onvoorstelbaar dat mensen zo snel opknappen van een heupoperatie.
Mooi foto's van de vlinders en de struiken.
Joyce had deze zomer enorme bulten en blauwe bloeduitstortingen op haar benen van de muggensteken. ze heeft er nu allemaal littekens aan over gehouden.
Dat gaat snel ja, na een nieuwe heup. Ik sta er ook vaak van te kijken hoe weinig pijnmedicatie de meesten nodig hebben. Ze hebben al zoveel pijn gehad van een versleten heup dat de pijn van de operatie veel minder is. Hopelijk zal ze verder een voorspoedig herstel hebben.
Oh yum, jullie hebben heerlijk gegeten!
Niet te geloven hoe snel het ziekenhuis patienten weer naar huis stuurt. Ik hoorde vanmiddag een verhaal van een man waarbij ze een longkwab hebben weggehaald...na een week naar huis! Oef.
Fijn dat het herstel van Karin zo snel gaat.
Lisa kreeg gister tijdens de introdagen een flesje desinfecterende gel, hopelijk gaan al die studenten het gebruiken.
Ik zit met mijn oren te klapperen... zo snel al weer naar huis na een heupoperatie. Gelukkig dat je nog net op tijd was om haar in het ziekenhuis op te zoeken.
Terwijl ik dit lees, word ik zelfs binnen geprikt door een mug. Stomme beesten!!
Goed te horen dat Karin zo snel geneest van haar heupoperatie. We weten dat Esmee er ook een keer aan moet geloven en ik zie daar best tegenop.
Hihi ja Kai wil natuurlijk hedendaagse pop/rock spelen, maar je kan ook van oude muziek heel veel leren. Ik ben erg benieuwd naar het optreden, de eerste keer optreden is natuurlijk heel wat!
Scott wordt ook altijd boos op me als ik mn lunch per ongeluk heb overgeslagen ;-)
Een reactie posten