Eenentwintig jaar geleden...

...werd ik wakker van de klaterende regen buiten. Ik herinner me nog de teleurstelling, dat het uitgerekend op onze grote dag slecht weer was, ondanks de verzekering van familieleden, dat ons huwelijk dan vruchtbaar zou zijn. Zo lang geleden lijkt het en toch is het omgevlogen! Roze met grijs waren onze kleuren Die voorspelling is in ieder geval uitgekomen! Eenentwintig jaar later is het weer, zoals we destijds hadden gehoopt: zonnig en warm. Ik word gewekt met een Starbucks ontbijtje door Rick. Vandaag zal meer in het teken van Katja's laatste dag thuis staan, maar dit weekend gaan Rick en ik lekker uit eten. Rick vertrekt naar zijn werk, Katja naar haar laatste oppasbaantje van deze zomer en Saskia gaat met Samira en haar familie meee naar het National Aquarium in Baltimore. Ik doe een intensieve Sports Active routine van een uur en maak dan een lange wandeling met Cosmo. Leah is van plan om vroeg in de middag naar Blacksburg te vertrekken en we laten de honden nog even spelen. Afscheid nemen hoeft nog niet, want we zullen Leah morgen en overmorgen nog zien. Voor onze trouwdag wil ik graag een kleinigheid voor Rick kopen. Ik vraag Kai om ideeen en die zegt, dat Rick heeft gezegd de dvd van Push te willen hebben. Bij Blockbuster vind ik de Blue Ray versie. Bij CVS zoek ik een grappige kaart uit, daar hebben ze een ruime keuze van. Rick is dol op kaarten, maar ik ben na 25 jaar nog steeds niet helemaal gewend aan de gewoonte elkaar kaarten te geven. Met schrik bedenk ik me meestal op de dag zelf, dat ik er een nodig heb! Zo ook vandaag, maar ik ben op tijd! Kai wordt opgehaald voor zijn eennalaatste autorijles. Morgen moet hij officieel afrijden, maar de rijinstructeur zegt, dat hij zeker zal slagen. Omdat wij er morgen niet zullen zijn, teken ik nu vast de papieren. Na morgen zal Kai een papiertje als tijdelijk rijbewijs krijgen. We zullen binnenkort naar de rechter moeten voor het permanente. Als voorlopig laatste moeder-dochter uitje gaan Katja en ik onze nagels laten doen. Na de tijd aan het strand is dat hard nodig. Vooral mijn teennagels zien er niet uit. Met deze warmte draag ik alleen open schoenen, dus mijn tenen zijn goed zichtbaar. Ti maakt ze bekwaam weer keurig. Rick is inmiddels ook thuis en heeft een prachtig boeket met rozen en lelies mee voor mij! Natuurlijk heb ik ook de mooie saffierenoorbellen van hem gekregen in Aruba. Daarbij krijg ik natuurlijk ook een lieve kaart. Rick is een meester in het kaart schrijven, dat zal ik nooit evenaren! Met zijn drieen gaan we de Uhaul trekwagen ophalen, die ik via het internet heb gereserveerd. Daar blijkt alle informatie, die ik moest geven niet doorgekomen te zijn . Wij hebben aan de Sienna wel een opening voor een trehaak. maar de trekhaak zelf niet. Dit UHaul kantoor heeft ze wel voor de 2 inch openingen, maar niet voor onze anderhalve inch opening. Zonder komen we natuurlijk nergens, dus we gaan rondbellen, waar we er een kunnen kopen. De Advance Auto Parts bij ons in Vienna kan ons gelukkig helpen. Omdat Katja nog veel moet pakken en dit allemaal veel langer duurt, dan we hadden gedacht, zetten we haar eerst thuis af. Gelukkig past de trekhaak inderdaad en Rick en ik rijden terug naar UHaul. We krijgen een 4 bij 8 voet (ongeveer 1,25 bij 2,5 meter) trekwagen bevestigd achter de van. Al hobbelend, want je hoort iedere oneffenheid in de weg, vertrekken we. Op de trekwagen staat een snelheidslimiet van 45 mijl per uur. Misschien kunnen we morgen iets sneller gaan, maar de 75 mijl per uur, die we gewoonlijk rijden, gaan we niet halen. Bij Ellen's Futon staat Katja's futon al klaar. Met wat moeite maneuvreert Rick zich naar de achterkant van de winkel en laden we de dozen en matras in. Gelukkig past het allemaal goed, want op het eerste gezicht leek dit maar een kleine trekwagen. Thuis worden met vereende krachten (Kai helpt ook mee) de spullen uit de basement, de garage en Katja's kamer ingeladen. Katja vertelde me vanmiddag, dat ze niet zo blij is om terug te gaan, als ze had gedacht. Ze voelt zich wat down. Gedeeltelijk zal dat zijn, omdat ze niet zo zeker meer is van haar relatie met Justin. Daarvoor vond ze de Nederlander in Aruba net iets te leuk. Ook Rick en ik zien tegen het afscheid op zaterdag op. We hebben zo'n leuke zomer samen gehad en dan vooral de vakantie in Aruba met zijn allen. Maar we weten ook, dat het vorig jaar allemaal goed is gegaan, al zullen we Katja missen. De zomer lijkt wel voorbij gevlogen, maar aan de andere kant lijkt ons gezamenlijke reisje naar mijn zus in mei ook weer eeuwen geleden. Saskia komt thuis uit Baltimore en heeft een leuke dag gehad. Met zijn allen gaan we onze huwelijksverjaardag, Kai's rijbewijs en (nou ja, bitterzoet) Katja's laatste avond thuis vieren. Katja wil graag sushi eten, dus we gaan naar Sakana. Het eten is weer heerlijk en Rick en ik krijgen een gratis speciale sushi rol voor onze trouwdag. We eindigen de avond met samen tv kijken, ook ongewoon voor ons gezin. Morgen gaan we dus weer op weg. Ik ben toch wel benieuwd naar Katja's kamer in het apartement!