Over ijssculpturen, kerstbomen, een gezellig feestje en meer

Zaterdag

Rick is alweer heel vroeg uit de veren en heeft zelfs zijn ontbijt al gehaald als ik om kwart over acht beneden kom. We gaan samen koffies halen van Starbucks en ik zie dat Panera eindelijk weer ham heeft. Ik bestel mijn favoriete ham, ei, spinazie en tomaat boterham.

Die staat klaar als ik er binnenloop. Gelukkig check ik in de auto of hij juist gemaakt is en er blijkt kaas op te zitten, die ik er juist niet op wilde hebben. Dit is nu de zoveelste keer dat mijn ontbijt niet volgens de bestelling gemaakt is hier!

Binnen zie ik de manager en vertel haar dat er iedere keer wel iets verkeerd is. Haar reactie is dat ze wel een nieuwe zullen maken. Helemaal niets over dat dit telkens weer misgaat. Er wordt een nieuwe gemaakt en ik check hem. Geen ham dit keer!! Ik ga op Panera's Facebook klagen, dit is gewoon te gek!

Op weg naar Party City eet ik het op, het brood bewarend voor Orion. We zijn werkelijk heel vroeg met onze voorbereidingen voor de feestdagen. Dat blijkt wel in Party City. Daar is alles Kerst en zijn er nog maar weinig Oud en Nieuw spullen te bekennen. We kopen een paar spullen en de rest vinden we op hun website en laten we toesturen.

Dan rijden we naar Home Depot en vinden daar een heel aantal dingen voor de kerstsokken van Kai en Kevin. Dit is ook een van Ricks favoriete winkels dus we neuzen nog wat in de schappen of hij iets handigs vindt dat afgeprijsd is. Dat is jammer genoeg voor Rick niet het geval.

Thuis ga ik op de plaats hardlopen en Rick stofzuigt de naalden van de omgevallen boom op. We doen samen de eruit gevallen versieringen er weer in. Behalve Frosty, de sneeuwman, die we gisteravond al begroeven zijn ook Tinkerbell en een kerstmannetje kapot. Die kunnen nog gelijmd worden dus dat doe ik nadat ik 7500 stappen bijeen heb.

Rick gaat nog een eindje fietsen en ik praat even bij met mijn Canadese broer. Zij zullen met zijn vieren hier komen van de 26ste tot de 30ste. Super leuk! Rick en ik bedenken nu al dingen, die we met zijn allen kunnen doen.

Dan maken we ons klaar om naar de stad te gaan. Onderweg halen we salades van Panera, die ik in de auto opeet en Rick als we geparkeerd zijn in de garage. Dan trotseren we de koude wind en gaan op zoek naar de ijssculpturen van de bekende gebouwen en monumenten van Washington, die hier te bezichtigen moeten zijn.

We vragen het aan een politie agente en zij wijst ons de weg naar de enorme kerstboom en de tent met het Washington Monument, Capitool, Lincoln Memorial, Witte Huis en Jefferson Memorial van ijs.

Er staat een kleine rij, maar die gaat gelukkig snel want het is echt koud! Gelukkig hebben Rick en ik beiden handschoenen en voor hem een muts en mij een warme sjaal mee. Het is heel goed gedaan en leuk om gezien te hebben. Een van de dingen, die op mijn lijstje stonden om in Washington te doen dit seizoen en het was de moeite waard.

 

Dan gaan we proberen een parkeerplaats dicht bij de Nationale kerstboom te vinden. Tot onze verbazing gaat er net iemand vlakbij weg en Ricks kleine BMW i3 past heel makkelijk in die plaats. Wat een geluk!

We lopen naar de kerstboom waar het best druk is. Er is dan ook niet alleen de kerstboom (die ik eigenlijk nooit zo bijzonder vind overdag), maar 55 kleinere boompjes van alle staten en grondgebieden. Die zijn vooral leuk omdat de kerstballen erin dit jaar iets over de staat vertellen, allemaal gemaakt door schoolkinderen.

Rond de kerstboom rijden allerlei treintjes waaronder Thomas, the Tank Engine. Ik hoor een vader helemaal enthousiast daarover met zijn zoontje, die weet dat het Thomas en Percy zijn. Ik mis Thomas en zijn vrienden. Kai was er een grote fan van en we hebben in de basement nog een hele verzameling.

Toch leuk om weer gezien te hebben, al vind ik het 's avonds mooier. We lopen terug naar de auto en dan ziet Rick dat hij eigenlijk had moeten betalen. Gelukkig zijn we dit keer snel genoeg terug en er zit eens een keer geen bon achter de ruitenwissers.

Thuis gaan we verder met kerstinkopen online. We zijn klaar op het snoepgoed na. Dat is het vroegst ooit! Ook vind ik het laatste perfecte cadeau voor Rick. Ik maak me nu druk over hoe ik zijn grote cadeau ga inpakken.

Opeens krijg ik een berichtje van Kirsten. Of ik haar op haar mobieltje kan bellen. Dat doe ik natuurlijk meteen. Zij vertelt dat ze tot een beschikking zijn gekomen. Een betere dan waar Kirsten op had gehoopt.

Eerlijk gezegd ben ik heel opgelucht geen getuige te hoeven zijn. Je weet hier maar nooit met de rechters, ik heb al een slechte ervaring. Kirsten vraagt of ik maandag een getuigenis wil ondertekenen dat zij en Doug al sinds 2012 niet meer samen wonen. Dat doe ik natuurlijk graag dus maandag zien we elkaar.

Nu is het weer tijd voor Rick en mij om ons te verkleden. Eerst doe ik mijn nieuwe feestelijke topje aan en Rick vindt dat heel mooi. Hij waarschuwt me wel dat we dichtbij een deur zullen zitten. Dat zou een avond rillen worden dus ik doe wat warmers aan.

Daar ben ik blij om want inderdaad is het koud als we aankomen. Denise en Michael begroeten ons enthousiast als we Sea Pearl binnenlopen. Zij zijn een paar maanden geleden  naar North Carolina verhuisd, maar wilden hun oude vrienden nog eens zien.

 We zijn weer in het gezellige Mosaic District

Het wordt erg gezellig, ik wilde een foto maken, maar we waren teveel in gesprek. Voor het eten neem ik de mosselen en de spruitjes salade. Beiden smaken werkelijk voortreffelijk. Anderen hebben van alles gefrituurd,  maar zo blijven Rick en ik trouw aan ons dieet.

Tegen negenen word ik moe van de ongemakkelijke stoel en nemen we afscheid. Op de terugweg gaan we langs een huis dat op muziek "danst". Chris maakte me daarop attent en het is heel mooi gedaan!

Thuis kijken we naar Ricks nostalgische programma's. Rudolph, the Rednosed Reindeer eerst en dan Frosty, the Snowman. Hij is daarmee opgegroeid en ik heb ze inmiddels al vaak genoeg gezien dat ik mee kan zingen met de liedjes. Beiden zijn zeker deel van de Amerikaanse (niet kerkelijke) Kerst.

Zondag

Tot mijn grote verbazing heb ik de hele nacht doorgeslapen en word pas wakker als Rick om acht uur opstaat. Ik volg niet veel later. Het is heel somber en koud weer en er kan mogelijk een verdwaalde sneeuwvlok vallen.

In Richmond bij Saskia wordt er een flink pak verwacht. Ik wil niet dat zij daarin rijdt om boodschappen te doen dus ik zet geld op haar rekening om dichtbij eten te vinden. Gelukkig woont ze midden in de stad en is veel binnen loopafstand.

Rick en ik gaan onze koffies halen van Starbucks en ik bestel weer een sandwich van Panera. Dit keer is hij helemaal goed bereid. Thuis deel ik hem weer met Orion, die zich in alle bochten draait met trucjes om het brood te krijgen.

Dan loop ik weer op de plaats want ik heb geen zin in de elliptische machine. Rick gaat ons kantoortje opruimen wat heel erg nodig is. Als ik mijn stappen bijeen heb ga ik kijken en val bijna omver! Mijn gewoonlijk nettere bureau ziet er nu vreselijk uit. Ik besluit het meteen ook maar op te ruimen en vind dan drie adventskalenders in een la. Hopelijk herinner ik me dat volgend jaar.

Rick heeft pasties besteld voor zijn kerstfeest met zijn collega's. Kennelijk hebben ze het budget niet om voor een maaltijd te betalen want iedereen moet iets meebrengen en het is gewoon in een vergaderzaal. Dat is voor het eerst en Rick neemt Engelse pasties van Pure Pasty mee.

Die halen we op bij Pure Pasty. Daar hebben ze ook allerlei andere dingen en we kiezen de chocola om in de sokken van de kinderen te doen uit. We zijn zo vroeg klaar met Kerst, we weten bijna niet wat we verder moeten doen. Inpakken natuurlijk en daar heb ik een hekel aan, gelukkig vindt Rick dat leuk.

We halen lunch van Cava en dan blaast Rick de banden van mijn van op. Het lage druk lichtje gaat telkens aan als het koud is buiten. Vorige week was het opeens weer uit, maar kennelijk kunnen de banden wat meer spanning gebruiken.

Thuis gaat Rick verder aan het kantoortje en ik computer wat. Voor we het weten is het tijd om naar Tysons Corner te gaan. Daar gaan we eerst naar de Kerstwinkel. Daar willen we elegante etiketten voor onze cadeaus kopen, maar die verkopen ze helemaal niet! Ik laat Rick nog de Nederlandse kerstman zien, maar ook in persoon is hij niet onder de indruk.

Bij Bath & Body Works koop ik een paar kerstzeep flesjes voor de wc en keuken. Ook hebben ze tubes met handlotion. Die heb ik heel hard nodig en ik koop er twee van. Die passen makkelijk in mijn tas, zodat ik ze altijd bij me kan hebben.

Dan zoeken we waar de nieuwe Lush is en daar zoek ik een paar lekkere bad"bommen" uit voor de meisjes. Ik krijg de neiging er ook een paar voor mezelf mee te nemen, maar ik heb nooit het geduld voor een bad. Of althans ik heb nooit zin in de moeite ervoor.

We hebben kaartjes voor de bioscoop om vijf voor half vijf. We gaan naar Instant Family, misschien een minder bekende film, maar heel realistisch. Het gaat over een kinderloos stel dat een drietal kinderen in huis neemt om misschien te adopteren.

Ze zijn een tiener en haar jongere broertje en zusje. De film voelt zo echt aan. Geen overdreven gedoe, echte gevoelens en niets waarvan je denkt dat het niet echt is. Dat komt waarschijnlijk omdat het gebaseerd is op de ervaringen van de regisseur.

Bij Coastal Flats vinden we vervolgens een stoel aan de bar. We delen hun lekkere gevulde eieren en bestellen dan beiden de zalm met bloemkoolpuree en broccolini. Dat smaakt allemaal zeer goed! Zo fijn als een restaurant een echte low carb keuze heeft (behalve de salades).

Op weg naar huis gaan we langs de kerk waar de man, die het huis van gisteren deed, ook een hele show heeft opgezet. Het is ook heel mooi, maar het radiostation kraakt dus ik vind het huis beter gedaan.

Vanavond kijk ik weer naar een Hallmark kerstfilm. Deze is helemaal leuk, want de dochter van Christine's beste vriendin speelt erin en ik heb haar ook ontmoet. Ze heeft niet de hoofdrol, maar komt er vaak in voor.

Zo ziet het eruit vanaf onze oprit. Ik ga binnenkort het hele plein op video zetten.

En zo eindigt weer een vol en leuk weekend. Drieentwintig jaar geleden wisten we dat we over twee dagen ons derde schatje zouden verwelkomen. Onvoorstelbaar dat dat alweer zo lang geleden is!