Het mooie gebouwen rondje

Al om half acht sta ik op en spring onder de douche, want we willen vandaag een rondleiding in het Capitool doen en daar moet je, zeker in de zomer, vroeg voor zijn, wil je nog kaartjes krijgen.

Eenmaal beneden zijn Erik en Petra ook op, maar Robin en Lisa liggen nog te slapen. Die gaan vandaag niet mee. Ook onze kinderen (met uitzondering van Katja, die al om zeven uur moest babysitten) verkiezen hun bed boven een bezoek aan de stad.

Met zijn drieen gaan we dus op weg (Rick moet gewoon werken deze week) en ik parkeer de van op Claudia's oprit. Er worden zware onweersbuien voorspeld voor vanmiddag, dus het leek me beter niet te ver te hoeven lopen bij terugkomst. Ook hebben we de paraplu's mee, dus zijn er helemaal op voorbereid.

De trein staat al klaar en om vijf voor half negen vertrekken we. Zo'n veertig minuten later stappen we uit bij het Federal Center SW station en nemen de lange roltrap naar boven. Het is drukkend warm in de stad.

We lopen gauw naar het Capitool en sluiten aan in de kaartjesrij. Van een medewerker horen we al, dat er pas na half een rondleidingen worden gegeven, omdat er een of andere functie is vanochtend. Gelukkig kunnen er heel wat mensen naar binnen, iedere vijf minuten een groep. Wij krijgen kaartjes voor 13:40, dus mooi net na de lunch.


Iedereen heeft zin in koffie en ik weet een Starbucks op de 7th Street (later zie ik, dat er dichterbij ook eentje is, goed om te onthouden voor een volgende keer). Dat is even lopen, maar een leuke wandeling, want we komen onder anderen langs de Canadese ambassade en het pas geopende Newseum.

Petra en Erik genieten van een capuccino en ik neem een ijskoffie met caramelsiroop. Weer helemaal wakker lopen we terug naar het Supreme Court gebouw. Helaas staat dat gedeeltelijk in de steigers en ook de rondleiding is vanwege de verbouwing afgelast.


Dat geeft ons dan meer dan genoeg tijd om de ernaast gelegen Library of Congress te bekijken. We hoeven maar tien minuten te wachten voor de volgende rondleiding begint. Aan het begin wordt nu een heel leuk en informatief filmpje getoond, dat ik ook nog nooit gezien had.

Daarna worden we in groepen onderverdeeld, want er zijn heel wat deelnemers! Wij krijgen Michael als gids, die een zeer onderhoudend spreker blijkt te zijn. Meestal heb ik moeite mijn aandacht bij het verhaal te houden hier, want er is zoveel te vertellen over de geschiedenis van de bibliotheek en sommige docenten doen dat op een zeer saaie manier.


Zo niet Michael, hij doorspekt zijn verhaal met anecdotes en vertelt heel beeldend. Zelfs de kinderen in de groep luisteren aandachtig. We beginnen beneden met de algemene geschiedenis, gaan dan naar de poetenkamer en grote hal, waar hij over de kunst in het gebouw spreekt.


Iedere keer leer ik weer wat nieuws en dat is de reden, waarom ik het leuk blijf vinden deze rondleidingen mee te maken. Dit keer is een feitje, dat blijft steken, dat de namen van alle schrijvers, poeten, filosofen etc. in het gebouw vereeuwigd, die van mannen zijn, met uitzondering van een naam.

En dat is de poete Sappho. Haar naam staat op plafond van de poetenkamer. Volgens Michael is dat per ongeluk. Sappho schreef namelijk lyrisch over andere vrouwen en degenen, die bepaalden welke dichters' namen hier in het mozaiek kwamen, dachten per abuis, dat Sappho daarom een mannelijk dichter was. Oeps!

Als laatste krijgen we de grote leeszaal te zien. Het lijkt me heel gaaf om een keer daar in te mogen. Volgens de gids moet je voor een kaart slechts een rijbewijs en een onderwerp, dat je wilt onderzoeken, hebben. Hij vertelt, dat het meest onderzochte onderwerp familie geschiedenis is.

Na ruim een uur is de rondleiding voorbij en rommelen onze magen. We lopen naar het American Indian Museum en gaan daar bij het cafe Mitsitam eten. Petra en Erik kiezen allebei een pulled buffalo sandwich, terwijl ik me tegoed doe aan een kop koude avocadosoep, die als fluweel zo zacht is, en een ceviche van garnalen en inktvis.

Dan haasten we ons Capitol Hill op, want het is bijna tijd voor onze rondleiding. Daarvoor moeten we eerst nog bijna een half uur wachten, voor we door de veiligheidscontrole mogen. Een kauwgomkauwende politieagent instrueert ons, dat er beslist niets te eten of drinken mee het gebouw in mag. Bij ontvangst van ons kaartje zat een hele lijst met wat wel en niet mag. En toch moet een eigenwijze dame vragen, of ze ook haar dure flesje water niet mee mag nemen. Duh!

Langs de achterkant van het gebouw lopen we naar de blauwe vlag, waar onze rondleiding dan eindelijk zal beginnen. Hier krijgen we (alweer nieuw sinds de laatste keer, dat ik hier was) allemaal een koptelefoon aangereikt. Op die manier kunnen we onze gids goed verstaan. Een hele verbetering, want voorheen moest je, als het zo druk was als nu, echt dicht bij de gids staan om het verhaal nog een beetje te kunnen volgen.

Ook hier krijgen we een leukere gids, dan andere keren. Deze dame weet leuk te vertellen en betrekt ook mensen in de groep in haar verhaal. Ook vertelt zij eindelijk wat over een paar van de minder bekende standbeelden, die in de oude senaatskamer staan.

Iedere staat mag twee standbeelden in het Capitool hebben staan. De staten bepalen, wie dat zijn. Het verbaast me nog altijd, dat Virginia Robert E. Lee als een van de standbeelden heeft. Dat was tenslotte op de keeper beschouwd een Zuidelijke generaal, hoe belangrijk ook in de geschiedenis.


De koepel van binnen



De apotheose van George Washington is de schildering in het midden

Net na drieen zijn we klaar met de rondleiding en hebben we weer genoeg informatie en indrukken in ons opgenomen. Terwijl we teruglopen naar de metro begint het nog even keihard te plenzen, dus hebben we de paraplu's toch niet voor niets meegesjouwd.

Terug in Vienna is het helemaal droog en schijnt er zelfs een waterig zonnetje. De kinderen hebben zich prima vermaakt met zijn allen. Het is goed, dat ze niet mee waren, want er was ruimschoots gelegenheid om zich te vervelen. Zo met zijn drieen was het precies goed.

Het is een stuk afgekoeld en heerlijk buitenzit weer. Dat doen we dan ook voor het avondeten. Even lekker ontspannen!

Het eten vanavond is bij California Pizza Kitchen. Alle negen gaan we erheen en moeten even wachten op een tafeltje. Het wordt alweer erg gezellig en de pizza's (de mijne is kip tandoori met mango en Rick neemt dezelfde) ultralekker. Alleen de bediening laat wat te wensen over, het "B" woord komt in ons op, als we het over deze serveerster hebben. Ze krijgt dan ook een afgemeten 15% fooi.

Rick, Erik, Katja en Robin hebben nog zin in een film en gaan naar Hellboy II. Petra en ik rijden met Lisa, Kai en Saskia terug naar huis. We zien al voor we weggaan de donkere wolken samenpakken en tegen de tijd, dat we onze straat inrijden, komt de regen met bakken naar beneden.

Even buiten lopen en we zouden allemaal doorweekt zijn, dus ik maak de beslissing in de garage te parkeren. Als ik Rick daar telefonisch van op de hoogte stel, schrikt hij, want zijn zonnedak in zijn auto staat nog half open. Gelukkig offert Kai zich op om het dicht te doen en komt kleddernat weer binnen.

De stroom gaat een paar keer uit, maar komt gelukkig na zo'n tien minuten alweer aan. We kijken "Baby Borrowers" op tv, precies net als "Baby te huur" op BNN in Nederland. En net zo onderhoudend.

Voor Petra's verhaal over hun tijd hier, kun je hier terecht.