Woensdag alweer!

Nog voor we ontbeten hebben en koffie hebben gedronken beginnen Christine en ik de dag met een wandeling van vijf kilometer. Het is heel erg warm en vochtig en we laten ons plan om ook gedeeltelijk hard te lopen varen. Christine heeft sinds haar verhuizing naar Huntsville weinig aan sport gedaan, dus zij moet er toch weer even inkomen.

Onderweg vertelt ze over hun leven daar in Alabama. Het is werkelijk heel anders, dan hier. Huntsville is relatief klein en de mentaliteit is er heel zuidelijk (wat zowel goed als minder is, natuurlijk). De mensen zijn er erg gastvrij en ze hebben een leuke buurt zo te horen. Nadeel vindt Christine de conservatief Christelijke sfeer, die er hangt. Bij haar dokter in de wachtkamer speelde bijvoorbeeld alleen Christelijke muziek.

Maar over het algemeen is ze positief over hun nieuwe leven. Ze hebben een prachtig alleenstaand huis aan een cul de sac met een grote tuin. Veel beter, dan het rijhuis, dat ze hier hadden.

Na de wandeling ga ik er nog even (met de nadruk op even, want met deze hitte wil hij absoluut niet ver) met Cosmo op uit. Christine neemt Mallory mee naar de orthodontist, de ware reden van haar bezoek hier.

De hoop is, dat Mallory in oktober haar beugel af mag. Ze komen in augustus en oktober dan nog terug hier. Maar na de afspraak van vandaag lijkt het erop, dat het toch langer zal gaan duren. Christine rekent er al op, dat ze in december en wellicht ook nog in februari de reis nog eens zullen maken.

Stiekem vind ik dat natuurlijk heel leuk! Vooral als de december reis rond Sinterklaas valt, zouden we dan toch nog een keer samen kunnen vieren? Maar goed, het is beter niet op de dingen vooruit te lopen.

Katja moet vandaag terug voor een drie maandelijkse "check up" bij de gynecologe. Ze wil per se, dat ik met haar meega en dat vind ik wel fijn. Tenslotte is Katja nu voor de wet volwassen en het is nog even wennen, dat ze overal zelf voor mag tekenen en wij in feite geen zeggenschap meer over haar hebben.

Ook bij Virginia Tech was dat opvallend, de studenten moeten ervoor tekenen als ze hun ouders toestaan hun cijfers te weten. Anders mogen wij, al betalen we ons blauw aan de school, niet weten hoe onze kinderen er academisch voorstaan.

Dr. Hersh praat met Katja over hoe het gaat en het gaat goed. Alleen heeft Katja de afgelopen maanden vaker migraines gehad, dan voorheen. Dat baart de dokter zorgen, dus geeft ze haar een andere pil. Online lees ik allerlei negatieve reviews over deze dokter en ik kan me er wat bij voorstellen. Ze is nogal abrupt en duldt niet veel vragen. Hoe lang we bij haar blijven valt te bezien.

Na de doktersafspraak rijden Katja en ik naar Hudson Trail Outfitters. Katja heeft hard een nieuwe toilettas nodig en hier kopen we dezelfde als ik heb, maar in een andere kleur. Die heeft heel veel ruimte, maar vouwt heel compact op.

Dan stoppen we bij CVS om reisshampoo en conditioner e.d. te halen. Ik vind er ook mijn merk reistandpasta, deodorant en hairspray, heel handig! Dat scheelt toch weer veel ruimte in de bagage, waarvan we al meer dan genoeg zullen hebben!

Als laatste stoppen we bij Whole Foods. Ik heb Sam-E en vitamines nodig en we halen er ook gelijk maar lunch voor ons beiden.

Thuis treffen we een zeer ontdane Christine en Mallory aan. Mallory's school begint volgende week woensdag al (het zuiden houdt eerder op en begint ook weer een stuk eerder). Chuck heeft dus vandaag haar rooster opgehaald en dat klopt helemaal niet.

Natuurlijk is dit Mallory's begin op een helemaal nieuwe school en wil Christine, dat die ervaring goed is. Na heel wat heen en weer gebel en een boze Mallory, die nu vindt, dat haar leven "sucks" (zo begrijpelijk, het is ook even niet iets zo'n verandering!) eindigt alles gelukkig goed. Mallory krijgt het rooster, waar ze op gehoopt had. Nu is het enige vervelende, dat ze geen fijne locker heeft, maar dat valt te overzien.

Mijn heupen zitten muurvast, dus ik ga tijdens alle schooltelefoongesprekken even baantjes trekken in het zwembad. Dat helpt mijn spieren enorm! Na veertig baantjes vind ik het genoeg en voel ik me een stuk beter. Het water is dan ook van een supertemperatuur! Ik wilde wel, dat ik een binnenbad wist met relatief warm water, dan zou ik 's winters doorzwemmen. Maar degenen, die ik ken, zijn allemaal net te koud voor mijn spieren, helaas.

Als ik thuiskom zijn Christine, Mallory en Saskia vertrokken. Kai weet niet, waar ze heen zijn, maar Christine heeft een berichtje op het antwoordapparaat achtergelaten. Ze heeft mijn dochter gekidnapt en de meisjes meegenomen naar Noodles & Company voor de lunch. Saskia laat zich dat natuurlijk geen tweede keer zeggen!

Boven doe ik de laatste was en begin alvast met wat te pakken. Vrijdagochtend vroeg zal snel hier zijn! Ik krijg nog bijna een rolling, want ik vind de paspoorten niet in de kluis! Het blijkt, dat Rick ze in de andere kluis heeft gestopt. Zonder paspoorten zullen we niet ver komen!

Christine gaat Mallory naar een surprise party voor een vriendinnetje brengen en gaat daarna bij vrienden eten. Ik besteed de rest van de middag met lezen in mijn boek, dat nu erg leuk is, en computeren. Het zou voor veel mensen te warm zijn, maar ik vind het juist heerlijk. Het doet mijn spieren zoveel goed die warmte!

Saskia komt uit het zwembad terug met allemaal pukkeltjes op haar buik en rug met gele kopjes erop. Rick neemt haar na het avondeten mee naar de urgent care kliniek, maar die is helaas net gesloten. Dat wordt dus morgen nog even gauw een gang naar de kinderarts, want ik heb geen zin om in Aruba een dokter te moeten bezoeken!