Ze heeft haar Hokie paspoort! (Dag 2 introduktie)

De wekker in de hotelkamer loopt tien minuten voor en Rick had hem gezet (zich daar niet bewust van) voor half zeven. Oei, dat is even moeilijk, zo vroeg opstaan! Alweer valt het ons op, hoe snel we klaar zijn, als het alleen ons tweeen betreft. We douchen heel snel en ik had gisteravond mijn haar al gewassen, dus kan dat gewoon opsteken.

Klokslag zeven uur sluiten we de hotelkamerdeur achter ons, ons er inmiddels van verzekerd te hebben, dat Katja ook in het land der levenden is. Zij heeft vannacht dus in een dorm kamer geslapen en daar mochten ze (omdat ze mensen moesten leren kennen) pas na middernacht in.

Katja heeft slecht geslapen, want haar roomie was bang en deed de ramen dicht (op de vijfde verdieping, wie sluipt daar nu door het raam naar binnen?), waardoor het heel benauwd werd zonder airco. Vervelend, want het was vannacht lekker koel buiten, wij hebben ook met de ramen open geslapen, ongewoon half juli!

Bij Starbucks halen Rick en ik de nodige caffeine, voor mij in de vorm van een ijskoffie, want ik heb dorst en daar helpt hete koffie niet bij. Helaas verkoopt deze locatie geen warme ontbijt sandwiches en dus behelpen we ons maar met scones. Ik houd niet van die plakkerige zoete dingen voor het ontbijt, dus eet zo'n beetje de frambozen uit de mijne en dat is het (Rick hoort later tijdens de lezing mijn maag rommelen, hi hi).

Katja moet voor kwart voor acht haar sleutel inleveren, dus we parkeren dichtbij de dorm en helpen haar haar koffertje en fan naar beneden te nemen. Dit is een heel oude dorm en er is hoegenaamd geen atmosfeer.

Dat zal vast anders zijn, als de studenten er eenmaal wonen, maar ik denk, dat Katja in haar handjes mag klappen, dat zij in het Leadership programma is aangenomen! Die dorms zijn veel luxueuzer en ze hoeft de badkamer maar met vijf anderen te delen.

Samen rijden we naar het Math Emporium in de University Mall. Dit is het enige lesgedeelte van de universiteit, dat niet op campus ligt (wel redelijk op loopafstand en er is een shuttlebus).


Die "Hokiea" zien er soms zeer strijdbaar uit!

Dit is een grote ruimte met zo'n honderd laptops, waar de studenten hun wiskundelessen nemen. Alleen de eerste les is met een docent, daarna is de wiskunde een zelfstudie (al zijn er allerlei begeleiders aanwezig om te helpen met vragen). Zelf zou ik daar de grootste moeite mee hebben, want ik moet iets uitgelegd zien, maar Katja lijkt er niet door aangedaan, dus opper ik mijn twijfels maar niet. Laat dit maar helemaal haar ervaring worden.

We moeten er om klokslag acht uur zijn en een kordate dame (die Rick in zijn rug duwt tot zijn grote ergernis) commandeert Katja naar links en ons naar de lezing voor ouders achterin het Emporium. Het valt me op, dat er beduidend minder ouders zijn, dan gisteren, maar dat komt natuurlijk ook, omdat dit voor een beperktere groep studenten is.

Terwijl Katja met een adviseuse haar vakrooster bepaalt, luisteren Rick en ik naar nog meer informatie over haar eerste jaar bij Virginia Tech. Omdat Katja haar major wilde veranderen van International Studies naar Biologie en Biologie voorlopig (misschien maar tot begin september wordt ons nu verteld) vol is, is zij op het moment deel van de grote groep studenten in University Studies.

Gisteren hebben we al geleerd, dat je daar geen diploma in kunt halen en dat je na 60 volbrachte credit uren een major gekozen moet hebben. Duidelijk zal het Katja niet zo lang duren, want zij is vrijwel zeker van biologie.

Een heel groot verschil met Nederland (en misschien val ik in herhalingen met gisteren, maar ik ben te moe om dat na te lezen) zijn de algemene vakken, die iedere college student moet volbrengen. Dit wordt het CLE genoemd, oftewel Curriculum for Liberal Education.

De studenten moeten daarvoor in zeven categorieen tussen de 1 en 6 (afhankelijk van de categorie en hun major) credit uren volbrengen. De categorieen zijn (sorry, Engels, want van sommigen weet ik de vertaling niet): English writing; humanities (ideas, cultural traditions, values (ik denk hier geschiedenis e.d. bij)); society and human behavior (bijv. psychologie); science (biologie etc); quantitative reasoning (wiskunde); creativity en critical issues/global context (bijvoorbeeld een cursus, die Katja bijna had genomen over insekten en de mens (ze heeft haar rooster alweer veranderd sinds vanmorgen).

Er zijn wel honderd verschillende cursussen, die aan deze eisen voldoen en dus worden aan "onze" studenten enkel de cursussen voorgesteld, die op hun niveau worden gegeven. Je kunt aan het nummer van de cursus (over het algemeen) zien, wat het niveau is. In de 1000 zijn het freshman programma's, in de 2000 sophomore, 3000 junior en natuurlijk 4000 senior.

De studenten bepalen hun vakken helemaal zelf, ze krijgen alleen professioneel advies, maar hoeven daar niet naar te luisteren. Je moet, om te kunnen graduaten, een bepaald curriculum afmaken (natuurlijk afhankelijk van de major), maar als je nog geen major hebt wordt er aangeraden aan die algemene vakken zo snel mogelijk te voldoen.

Daarna wordt er verteld, dat de student minimaal een 2.0 GPA (grade point average) moet hebben voor het semester, anders gaat hij of zij op "academic probation". Als ze dan het tweede semester nog geen 2.0 hebben, krijgen ze hun eerste "suspension". Ze mogen dan een semester niet naar Virginia Tech. Daarna volgt er, indien het GPA nog steeds geen 2.0 is, een tweede suspension, wat een jaar geen VT betekent. En uiteindelijk, als de laatste kans niet lukt, volledig uitsluitsel van de universiteit.

De dean vertelt, dat zo'n 15 tot 20 procent van de eerstejaars hun eerste semester op academic probation eindigen. Dat is best veel, vind ik! Zij verklaart dat met het feit, dat de overschakeling van high school en thuis wonen naar college en op zichzelf wonen heel wat is, al denken veel studenten nu dat het niets is.

Persoonlijk denk ik wel, dat Katja er klaar voor is. Ik ken ouders, die iedere dag allerlei huiswerk met hun high schoolers maken en al het werk nakijken. Wij doen dat expres niet en Katja bedankte ons daar gisteren voor, want zij plant al jaren haar eigen agenda voor proefwerken e.d.

Gelukkig is er, als de student problemen heeft, gratis bijles in alle vakken. Ook krijgt iedereen een persoonlijke adviseur of adviseuse toegewezen, waar ze terecht kunnen met problemen en vragen. Die neemt zelf tenminste drie keer per semester contact op met de student, maar de student kan er altijd terecht.

Tijdens deze lezing merk ik, dat ik wel heel wat vragen heb. Die worden allemaal geduldig beantwoord. Dit hele systeem van credit uren is mij toch echt helemaal vreemd!

Het is nog voor negenen, als de computer software adviseur verder gaat. Dit is Ricks gebied, want Katja zal een nieuwe laptop nodig hebben voor ze bij VT begint. Dat laat ik natuurlijk helemaal aan hem over.

Dit praatje, over Microsoft licenses en welke bedrading etc. etc. vind ik dan ook het saaist van de hele orientatie! En het duurt maar voort en ik begin trek te krijgen (dit is wanneer Rick mijn maag hoort rommelen).

Tot mijn opluchting komt Katja naar ons toe om haar rooster te laten zien en tot onze schrik (nou ja, milde schrik natuurlijk dan) heeft zij maar liefst 18 credit uren! Terwijl er voor het eerste semester zo'n 15-16 uren maximum wordt geadviseerd (12 uren is minimum).

Rick heeft nu genoeg informatie over de computers, dus we gaan op zoek naar advies hierover. Katja is ervan overtuigd, dat ze het aankan, maar de dean, die we erover vragen, is het met ons eens, dat 18 credits wel veel is. Ze zegt wel, dat dit iets is, dat ze niet vaak ziet: ouders, die hun kind liever wat minder beladen met werk zien. Ze zegt, dat de meeste studenten juist zo min mogelijk op zich nemen en de ouders dan willen, dat ze zichzelf wat meer uitdagen.

Zo niet Katja, die al haar hele leven niet makkelijk voor zichzelf is. Toch brengt de dean haar wat aan het twijfelen en ze bespreken, dat ze nog tot zes weken na het begin van het semester heeft om een klas te laten vallen. Die klas zou dan de "Entomology" zijn, die met de insekten en de mensheid.

Met een tevreden Katja lopen we naar buiten. Bij de Easy Chair koffiewinkel (lekkerder dan Starbucks, vind ik) halen we een paar lattes. Die kalmeren mijn lege maag weer even. Het is pas tien uur en het voelt alsof we al meer dan een halve dag bezig zijn!

De volgende stap is Katja's Hokie paspoort ophalen. Hiervoor moeten we terug naar de campus (die trouwens wel heel erg groot is, als je er zo omheen rijdt of doorheen loopt, verdwalen is ook helemaal niet moeilijk!). Dit gaat heel makkelijk en ze krijgt ook meteen haar code om interlokaal te telefoneren. Dat kost 8 cent per minuut, maar lokale gesprekken zijn gratis.


Dit is zo'n mooie campus!



Burrus Hall (het hoofdgebouw) met daarvoor links het memorial voor de slachtoffers van vorig jaar

Het paspoort fungeert als haar pas voor van alles en nog wat. Het is haar sleutel voor haar dorm (hoewel de individuele kamers met een gewone sleutel open en dicht gaan). Ook krijgt ze zo haar eten in de restaurants op de campus. Er kan geld op gezet worden om bijvoorbeeld de wasautomaten te bedienen of met de bus te gaan. Verder zagen we, dat een heel aantal winkels in Blacksburg het Hokie Paspoort als een credit card accepteren. Een erg goed systeem dus, maar een kaart, die je niet wilt verliezen (een vervanging kost $15). Katja krijgt er dan ook een leuk hoesje voor.

In de Torgerson Hall wordt een technologie beursje gehouden. Hier worden de laptops getoond, die in de Virginia Tech Bookstore te koop zijn. Rick wil hier toch graag even naar toe. Het weer is alweer super, dus we lopen erheen over de campus. Dan merk je opeens de afstanden!

De Dell laptop, die Rick en Katja voor haar voor ogen hebben, verkoopt de bookstore niet. Maar Rick ziet wel een Fujitsu vertegenwoordiger, waarmee hij ook met Microsoft samenwerkt. Een kleine wereld is het weer! Ook Katja ziet zomaar een paar bekenden van haar high school.

Na even rondgekeken te hebben gaan we naar die bookstore op de campus. Hier zijn niet alleen boeken en schoolspullen te koop, maar er is ook een levensmiddelen afdeling. De ware reden, dat mensen echter naar een "bookstore" gaan, zijn de honderden produkten met het logo van de universiteit erop, die daar te koop zijn.

Je kunt het zo gek niet bedenken, van babyspullen tot hondenspullen, van keukengerei tot specerijen, van pennen tot sieraden! Alles is er met het Virginia Tech embleem of in de kleuren oranje en donkerrood of met de mascotte erop. Ik kies een blikje Virginia pinda's voor Shannons ouders. Die waren toch zomaar zo lief om Saskia voor twee nachten te huisvesten. Voor Shannon neem ik een "beanie" beertje mee in de kleuren van VT.


De "baby" afdeling, of althans een gedeelte daarvan



Hondenkoekjes en veel meer!

Rick vindt er een vaandel en een sticker voor zijn auto (die hij pas nadat we Katja naar school hebben gebracht, zal opplakken). Katja gaat volgens mij iedere dag hier op school met Virginia Tech dingen lopen. Ze krijgt hier ook weer een gratis VT t-shirt. Daarin is ze dan niet alleen, want overal lopen studenten in donkerrode of oranje dingen. De "spirit" is wel heel groot op deze school!

Inmiddels is het lunchtijd en we lopen naar Main Street. Daar gaan we Gillie's binnen, dat er erg gezellig uitziet met allemaal houten tafeltjes. Pas later realiseren we ons, dat het een vegetarisch restaurant is. Maar ze serveren wel vis, anders had Rick er niet gegeten.

Mijn gerecht, een crawfish (rivierkreeft) "burger" op kikkererwten brood met een superlekkere coleslaw, zou ik wel vaker kunnen eten! Ook Rick heeft goed gekozen met een quesadilla met gerookte zalm. Alleen Katja is niet weg van haar burrito.

Hier zullen we (helaas voor mij, want ik vind dit eten juist super) niet gauw terugkeren. Ondanks de heel goede universiteitskeuken heeft Blacksburg aan restaurants geen gebrek en ze zijn nog leuk ook. Ook is het een heel mooie omgeving, dus ik heb al met Katja afgesproken, dat ik een keer door de week kom. Wij gaan dan samen eten, maar overdag ga ik de natuur verkennen!

Na het eten lopen we de hele campus over op zoek naar de laatste vergadering over de Pre-Med benodigdheden. Dit blijkt alleen voor de studenten te zijn, dus Rick en ik wachten buiten op de stoep. Er is binnen ook een wachtruimte, maar weer zo lekker als vandaag, warm, zonnig en zonder vochtigheid, vind je hier niet zo vaak!


Deze Gargoyles vind ik wel heel leuk!



Meer campus foto's



Om kwart voor twee zijn de orientatiedagen voor Katja (en ons) dan officieel voorbij. We gaan nog even naar de andere winkel met Virginia Tech kleren en spullen, het Campus Emporium.

Hier vind ik een sportshirt voor mezelf, ik kan tenslotte nu niet meer alleen in een Duke shirt gezien worden! Ook voor Kai vinden we een leuk t-shirt en voor Saskia een sport korte broek. Rick kiest een t-shirt (hij draagt alleen college kleding als het zijn eigen of dat van een van zijn kinderen betreft) en Katja koopt een halve garderobe (of althans, zo lijkt het). Nu kan het nog, zal ze wel denken, want eenmaal op school heeft ze een strikt budget, waar alles van zal moeten worden betaald.

Heel belangrijk vind ik dat, want ik heb te vaak gezien, dat studenten op credit cards leefden en daarna een hoge schuld moesten afbetalen. Al kunnen wij wettelijk niet voorkomen, dat Katja zich inschrijft voor credit cards, hopen we haar wel voldoende te hebben gewaarschuwd. Ook zijn er geen credit card verkopers op de campus, dus hopelijk blijft Katja er ver van.

Rond half drie beginnen we aan de terugreis. Eerst tanken we nog even, want de benzine is hier zo'n dertig cent per gallon goedkoper, dan in ons gebied! Dat scheelt toch wel even een slok op een borrel!

De terugreis gaat heel vlot. Dit keer werkt het weer helemaal mee en de I-81 is gewoon een prachtige weg om te rijden met alle boerderijen met vee en rode schuren. Bij de Wendy's, waar we op de heenweg gestopt zijn, stoppen we weer. Katja rijdt bijzonder goed, moet ik zeggen. Ik merk, dat haar zelfvertrouwen met inhalen en weer terug invoegen toeneemt. Het is heel goed om haar deze ritten zelf te laten chaufferen, hoe oncomfortabel het ook is voor Rick en mij, want de kever is echt klein.

Met een bakje mandarijntjes (uit blik natuurlijk) voor mij en wat kip nuggets voor Katja en Diet Coke voor Rick zetten we de reis voort. Op de heenweg zagen we in deze richting heel wat files, maar nu zien we ze juist aan de overkant (gelukkig!). Rond half zeven rijden we onze oprit weer op. Katja heeft haar vuurdoop er prima vanaf gebracht!

We treffen Kai en Cosmo thuis en het huis in keurige staat. Kai is zelfs zijn beugel weer gaan dragen, die hij bij het opruimen (!) heeft gevonden. Onze zoon gaat niet allerlei leuks doen, als de kat van huis is, maar zijn kamer opruimen en gezond eten (want hij heeft het achtergelaten geld niet voor pizza o.i.d. gebruikt, maar salade met een Weight Watchers maaltijd gegeten). We staan met onze oren te klapperen!

Met de cadeautjes mee ga ik gauw Saskia ophalen. Die is volgens Liz, Shannons moeder, de ideale gast geweest. Het is duidelijk, dat Saskia ook een leuke tijd had en dat dit de vriendschap goed heeft gedaan. De pinda's en het beertje worden in dank ontvangen, maar natuurlijk "was het niet nodig geweest". Wat dat betreft verschillen de culturen dus niet. Bij de lezingen van Virginia Tech waren wel kinderen van Saskia's leeftijd aanwezig, maar die verveelden zich duidelijk rot. Dit was de beste oplossing en heel lief, dat ze haar zo opnamen in hun gezin, terwijl we elkaar helemaal niet zo goed kennen!

Ook hier is het weer heerlijk, de vochtigheid ontbreekt. Ik ga dus buiten zitten computeren, terwijl Rick en de kinderen in de hot tub gaan. Dan krijg ik een sms van Christine. Ze is vanmiddag door een onbekend (en ongezien) insekt gebeten en moest met spoed naar de kliniek. Ik bel haar gauw, maar gelukkig is alles goed. Doodeng, zo'n allergie en wat dat betreft is er in het zuiden meer, dan hier.

Het is net na tienen en ik ga alle indrukken van de afgelopen paar dagen eens laten bezinken. Katja heeft, zoals eerder geschreven, haar rooster alweer aangepast. De insekten cursus is weg en er is een biologie introduktie voor in de plaats. Nu moet ze wel een dag om 8 uur naar school, maar dat gaat vast lukken. En ze heeft zo "maar" 16 credits, zo ongeveer het maximum aangeraden voor eerstejaars.

En laat ik nu helemaal vergeten zijn te vermelden, dat ze al 16 credits heeft door haar goede resultaten in de AP cursussen. Dat betekent, dat ze nooit weer Engels hoeft te nemen. En in feite voor ons, dat een heel semester gratis is (je betaalt per semester, maar dat is tussen de 12 en 16 credit uren, dus als Katja zo doorgaat haalt ze haar BS in 3,5 jaar (niet te verwachten, maar het zou mooi zijn)).