The Lion King

Mijn ochtend begint al goed met een prachtig rood cardinaaltje hier op de rand van het raam, terwijl ik mijn koffie zit te drinken. Ik ben letterlijk een halve meter van hem verwijderd! Helaas vliegt hij zodra ik beweeg weer weg, want dat was een mooie foto geweest!

Als ik Cosmo meeneem voor een wandeling protesteert hij al voor we de cul de sac uitzijn. Het belooft dan ook een flink warm dagje te worden en ik laat mijn plan om te gaan hardlopen meteen varen.

In plaats daarvan pak ik de fiets en ga het W&OD pad op. Er staat een briesje en terwijl ik fiets is het goed te doen. Kennelijk hebben de herten het ook warm, want ik zie er een met zijn poten in het water staan en van de planten aan de kant eten. Ik stop voor wat foto's, maar dan voel ik ook meteen de hitte als een doek op me vallen, dus ik fiets gauw door. Gelukkig staan er om de zoveel mijl waterfonteinen, want ik heb mijn meegebrachte halve liter flesje zo op!


Bij de Safeway haal ik nieuwe Off!, want de tijgermuggen zijn alweer in grote getalen gesignaleerd. Er is net weer een studie uit, dat niets daar zo goed tegen beschermd als produkten met Deet, helaas.

Natuurlijk kan ik mijn bijna dagelijkse trek naar Whole Foods niet overslaan. Daar zie ik een nieuwe (althans voor mij) vruchtensoort: de "plumcot". De naam doet me denken, dat het een kruising tussen een pruim en een abrikoos is, beiden vruchten, waar ik dol op ben. Thuis probeer ik er meteen een en vind het erg lekker, een zachtzoete smaak.

Eigenlijk heb ik wel zin om na al het gezweet het zwembad in te duiken vanmiddag, maar dat komt er niet van. Kai wil naar een vriend aan de andere kant van Vienna gebracht worden om te gaan skateboarden. En Saskia heeft om drie uur een orthodontist afspraak.

Die laatste moet ik echter verzetten, want Saskia komt terug van Laura's huis met de mededeling, dat ze zich niet lekker voelt. Ze is misselijk, dus ik zend meteen een schietgebedje naar boven, dat het niets is. We hebben vanavond tickets voor het theater en daar hebben we al maanden naar uitgekeken! Gelukkig gaat de misselijkheid na even op de bank liggen weer helemaal over!

Met Katja vul ik nog een aantal van de benodigde Virginia Tech formulieren in. Nu alleen het inentingsformulier van de dokter terugkrijgen en dan zijn we er klaar voor.

Met zijn allen gaan we rond vijf uur netjes gekleed op weg naar het Kennedy Center. Rick heeft al ongeveer een half jaar geleden kaartjes gekocht voor de voorstelling van de Lion King hier.

We gaan zo vroeg, omdat je in dit gebied nooit weet, hoe druk het verkeer zal zijn. En inderdaad komen we kort in de file terecht. Dan, eenmaal bij het theater aangekomen, besluit Rick er toch nog niet te parkeren, want we willen eerst nog ergens eten (de restaurants in het Kennedy Center zitten vol, heeft Rick al van tevoren uitgevonden).

Dat komt ons duur te staan qua tijd, want er blijkt tijdens het spitsuur, geen afslag te zijn van de Rock Creek Parkway tot we bijna bij de dierentuin zijn! En dan komen we, teruggaand, in het drukke spitsverkeer terecht. Grrr!! We verliezen er een half uur mee voor een afstand van hooguit vijf kilometer!!!

Maar goed, niets aan te doen en we parkeren nu toch maar in de gigantische garage van het Kennedy Center. Dit is niet maar een theaterzaal, maar een heel complex met een aantal theaters en een concerthal. We kijken dan wel of we een taxi kunnen vinden naar Georgetown.

Eenmaal buiten gekomen rijdt er net een taxi weg, maar verder is er in geen velden of wegen een te bekennen. We zien wel, dat het Watergate hotel vlak naast het Kennedy Center ligt (we komen hier niet zo vaak, dat is wel duidelijk). Dat heeft natuurlijk ook restaurants.

We lopen naar het hotel en inderdaad zien we het 600 Restaurant. Onze vrees, dat een restaurant zo dicht bij het theater wel vol zal zitten, blijkt ongegrond. We krijgen meteen een tafel.

Het is een gezellig restaurant met een lekker menu. Ik houd het bij een paar voorafjes: de viscocktail, die heerlijk bereid is met garnalen, crab en kreeft, en de huissalade. Lekkere zomerse gerechten zijn het.

Door het oponthoud in het verkeer hebben we minder dan een uur om te eten, maar onze serveerder belooft, dat dat gaat lukken. En inderdaad, keurig om kwart over zeven lopen we het Kennedy Center binnen.


De vlaggen in de Hall of States

Onze voorstelling wordt in het prachtige Opera House gehouden. Nadat we onze drankjes voor de pauze hebben besteld (aan te raden, want de rijen zijn enorm tijdens de pauze) gaan we naar binnen.


We hebben supergoede zitplaatsen, rij M in "orchestra", dus zo'n acht rijen van het podium! Helaas mag er in deze zaal niet gefotografeerd worden, want hij is werkelijk heel mooi. Aan het plafond hangen crystallen lampen en alles is bekleed met donkerrood fluweel.

Van tevoren wist ik eigenlijk niet, wat ik van de Lion King moest verwachten. Wat we voorgeschoteld krijgen overtreft elke verwachting, die ik had kunnen hebben. Wat een creativiteit qua kostuums en wat een zangtalenten, ook van de 11-jarige jonge Simba en even oude jonge Nala. Het is allemaal enorme klasse en we genieten er alle vijf (zelfs Kai en dat zegt wat!) van.


Dit filmpje geeft een goede indruk (wij mochten niet filmen of fotograferen)

We vinden het allemaal jammer, dat er niet vaker Broadway musicals naar Washington komen. Getuige het feit, dat de voorstellingen altijd heel snel uitverkocht zijn, is er zeker animo voor!