Burke Lake

De temperatuurschommelingen van de afgelopen week zorgen voor heel wat sniffels in mijn omgeving. Een paar mensen bij de fitness klaagden al over keelpijn en gisteren kwam Rick thuis uit Raleigh met keelpijn en hoest. Vanochtend wordt Saskia wakker met keelpijn en lichte koorts. Dat wordt voor haar dus een thuisblijfdagje. Hopelijk voelen Rick en zij zich morgen beter, want dan gaan we naar Virginia Tech.

Al weken wil ik graag naar de Pilates klas op donderdagochtend, maar er waren telkens andere plannen. Vanochtend lukt het me eindelijk om om half negen aanwezig te zijn. En van nu af aan ga ik daar een gewoonte van maken, want het is een heel goede training!

Moeilijk is het wel, bij tijd en wijlen, veel balanswerk en rek- en strekoefeningen. Het lijkt, alsof je nauwelijks iets doet, maar als ik naar buiten loop voelen mijn benen helemaal als was aan. Er zitten ook goede schouder- en nekoefeningen bij, die me hopelijk gaan helpen op de lange duur.

Als het uur voorbij is ga ik gauw naar huis om Cosmo op te halen. Vervolgens rijd ik naar Kirstens huis en samen gaan we naar Burke Lake. Dit meer is altijd mooi, maar vooral in de herfst zijn de kleuren spectaculair. Ik wil bijna wel beweren, dat ze hier het mooist zijn in onze directe omgeving.

Kirsten en ik beginne aan het 4,5 mijl lange pad rond het meer. Telkens stoppen we om van de prachtige uitzichten te genieten en ik neem heel wat foto's. Helemaal op zijn hoogtepunt is het nog niet, er is nog veel groen. Maar vooral de kleinere bomen laten ook al veel knalrood, geel en oranje zien. Soms lijken ze wel in brand te staan.


Uitzichten over het meer

Ook Cosmo heeft een heerlijke tijd. Er zijn veel mensen met honden op het pad en hij wil die vriendjes zo graag begroeten! Van sommigen mag het, maar de meesten houden hun hond weg. Cosmo trekt wel enorm, als we achter iemand met een hond lopen, dus volgende keer gaat in dit park zijn gentle leader weer aan! Verder zijn de eekhoorns en Canadese ganzen dankbare doelen om achteraan te gaan. Natuurlijk laten ze zich geen van allen pakken!


Kleurige reflecties in het water

Na zo'n anderhalf uur zijn we weer terug bij de auto. Ik zet Kirsten weer thuis af en ga dan gauw naar Subway. Ook voor Saskia neem ik als tractatie een broodje mee. Gelukkig lijkt ze zich wat beter te voelen.

Veel tijd om te eten heb ik niet, want ik heb om half twee met Sylvia bij Oak Marr afgesproken om wat golfballen te slaan. Aan beweging heb ik vandaag zeker geen gebrek!

In het zonnetje is het aangenaam, warm genoeg om in enkel een sweater gekleed te gaan. Hoe koel of koud de buitentemperatuur ook is, de zon heeft hier het hele jaar door kracht. We zitten dan ook op de hoogte van Rome, dus verwonderlijk is dat niet. Daarom wordt er ook aangereden het hele jaar door zonnebrandcreme te gebruiken, maar daar ben ik in de winter te lui voor!

Als we staan te putten staat er een oudere man ons de hele tijd aan te staren. We worden er melig van! Hij probeert waarschijnlijk uit te vinden, welke taal we spreken, maar het staren is op het onbeschofte af. Ik wil bijna een lange neus naar hem trekken, maar doe het toch maar niet! Na een uurtje zijn alle ballen weggeslagen en nemen Sylvia en ik weer afscheid.

Thuis begin ik vast aan de avondmaaltijd. We eten taco's, want die vindt iedereen lekker. We krijgen alweer een Nederlander te eten. Ditmaal Benno, die een vaste bezoeker van en schrijver over de verkiezingen voor AllesAmerika.com is. Hij woont in Minnesota en is voor zijn vertaalwerk in Washington DC. Hij lijkt me een interessant iemand en ik zie ernaar uit hem te ontmoeten.