Warm!

Kom, dacht ik, ik geef dit blog eens een titel, die ik graag zou willen schrijven. Hoewel ik op dit moment wel lekker warm ben, de verwarming staat hoog en de open haard staat aan en ik heb een deken over me heen. Mijn spieren hebben dat heel hard nodig!

We hoeven vanochtend niet vroeg op te staan, want bij de high school kunnen we vanmorgen met de leraren gaan praten. Nu heb ik aan dit formaat "conferenties" al altijd een grote hekel. Je staat in de rij met tien andere ouders, terwijl een ouder vindt, dat zijn Johnny echt wel meer dan de vijf minuten, die ervoor staan, van de leraar verdient.

Op het moment voel ik me zo slecht, dat langer dan vijf minuten staan me duizelig maakt (lopen kan ik daarentegen eindeloos). Daar komt nog bij, dat het bij het opstaan -15 is en er een straffe wind staat. De "wind chill advisory" van gisteren is er weer.

Gewoonlijk ga ik getrouw naar dit soort bijeenkomsten, maar dit keer moeten de leraren het zonder mij doen (zij zullen me niet missen). Hopelijk vinden Kai en Katja dit verzuim niet iets om zich eeuwig te herinneren, want het lukt me gewoon niet om daar te gaan staan wachten.

Gauw rij ik Saskia naar school en wacht dan thuis, tot ik Kai (Katja gaat met Leah mee) ook kan rijden. Met dit weer en Kai's gebrek aan winterjas kan hij niet in wat als -25 voelt op de schoolbus wachten!

Als ik met Cosmo (die we aan de auto willen wennen) weer thuiskom zie ik een email van Christine, Chuck heeft het gevreesde buikvirus ook! Het is nu vier volle dagen, sinds ik haar zag, de incubatietijd is 3 tot 5 dagen. Nog even duimen, dat ik dit alles ontsnap!

Met haar aan de telefoon loop ik zo snel als ik kan op de lopende band. Multi tasking heet dat hier. Als Chuck Christine nodig heeft hangen we op en bel ik Rick terug. Met hem aan de telefoon jog ik het halve uur vol. Helaas voel ik ook opeens een knap in mijn kuitspier en die doet daarna fiks pijn.

Hierdoor verplaats ik mezelf naar de elliptische machine en na het gesprek met Rick, bel ik Katja B. op. Zo vul ik bijna een uur met kletsen en bewegen, ideaal! Veel onderhoudender, dan een tv show!

Mijn kuit blijft pijn doen, ook na de lunch en een douche. Laura masseert het goed, maar het voelt alsof er messen in steken, ik kan nauwelijks lopen. Dat is balen! Maar ik bijt erdoorheen. Na de massage ga ik toch zo'n kilometer met Cosmo lopen. Hij doet het erg goed aan de lijn, tenzij er iemand of iets is, dat hij wil begroeten.


Uitgeteld na het wandelen!

Kai belt, dat hij na school blijft. Hij wil naar een vergadering over "track" in de lente. Samen met een paar vrienden wil hij gaan hardlopen. Ik juig het helemaal toe!

Op mijn laatste foto serie van de Canon 30D cursus krijg ik super positieve feedback van de fotograaf. Dat doet toch weer goed! Hij vindt, dat ik op een creatieve manier het verschil in scherptediepte (als je op "next" en "previous" klikt zie je de twee andere foto's) heb weergegeven (ik had een rijtje met verschillend gekleurde glitterlijm neergelegd en de scherptediepte verschillend afgesteld). Dat beeindigt die cursus en ik ga verder.

Om te beginnen wilde ik mezelf inschrijven voor een macrofotografie cursus, maar toen zag ik opeens een "photograph your dog with an SLR camera" optie! Hee, mijn favoriete onderwerp op het moment is mijn hond, dus een logische keuze, toch? Ik heb me opgegeven, jullie zullen de resultaten hier wel zien. Morgen begint de cursus.

Met Petra klets ik op MSN. Zoals altijd heerlijk een vriendin om alles mee door te nemen! Ze heeft mijn topjes aan gekregen en geeft $20 aan zowel Katja als Kai voor hun Relay for Life!! De kinderen zijn daar helemaal blij mee (dank je, Peet, dit betekent veel voor ze!).

Katja brengt Saskia naar piano en haalt ook yoghurt voor Cosmo, die dat bijna in iedere maaltijd eet. Daarna vertrekt Katja naar een basketbal wedstrijd en een etentje bij het dichtbijzijnde Mexicaanse restaurant.

Kai, Saskia en ik bestellen pizza van Vocelli. Ik bestel dan altijd pizza met knoflook, spinazie, ui en tomaat, heerlijk!

Saskia en ik kijken American Idol en dan bedenk ik me, dat wij toch wel anders zijn, dan (sommige van) onze Amerikaanse vrienden. Althans degenen, die hier de Superbowl kwamen kijken. Op een gegeven moment kwam het gesprek toen op American Idol en ik voelde me bijna beschaamd, dat ik deze voorrondes juist zo leuk vind. Een paar van mijn vriendinnen vinden het namelijk vreselijk te zien, hoe sommige mensen genadeloos wordt verteld, wat de jurieleden van ze denken.

Ja maar, ze kunnen dan ook helemaal niet zingen.... Ja maar, zeggen zij, sommigen zijn ook niet helemaal goed (mentale handicap). Ok, maar dan moet je die mensen daar ook niet voor opgeven. Of ben ik nu te wreed? Ik vind het nog steeds erg vermakelijk...

Dan belt Annemarie en daar ben ik echt blij mee! Ik heb op het moment veel gaande in mijn leven, dus lekker kletsen met een vriendin is heerlijke therapie (dank je, Annemarie!). Rick belt er na meer dan een uur doorheen, dus we nemen maar afscheid. Met sommige mensen heb je nooit gebrek aan "kletsstof". En ik ben rijk, want in mijn leven zijn er een heel aantal mensen, waarbij dat het geval is!

Rick zit in de regen in Seattle en als ik naar buiten kijk, zie ik, dat het helemaal wit is! De sneeuw komt met snelheid naar beneden en Katja is nog niet thuis. Ik bel haar op Leah's mobieltje (daar is ze beter bereikbaar, dan op haar eigen!). Ze zitten bij het Mexicaanse restaurant hier een mijl vandaan. Als ik ophang hoor ik haar zeggen, dat het nauwelijks sneeuwt (alsof ik maar een zeurmoeder ben).


Tien minuten later belt ze, dat ze heel voorzichtig naar huis aan het komen is. Ze is net in een slip geraakt bij een stopbord. Volgens haar werkten haar remmen niet, maar zo werkt de van niet, die heeft een "advance trac", die voorkomt, dat er een slip is.

Twintig minuten later loopt Katja binnen met de aankondiging, dat ze nu begrijpt, waarom wij bezorgd zijn, als zij met sneeuw rijdt. Een goede les, dus, ik denk, dat we de volgende keer heel wat minder weerstand zullen krijgen.

Hopelijk hebben we morgen later beginnende scholen. Dan zijn er nog maar twee ochtenden vroeg opstaan, voor Rick weer thuis is!


Kattenpootjes in de sneeuw

Het sneeuwt op het moment hard, er ligt ongeveer een centimeter en iedere vlok blijft liggen met deze kou. Het is mooi buiten! De katten vonden het ook even leuk. Het zal geen enorme storm worden, maar mooi is het dus wel!