Ziek!

Tja, wat kan ik nu schrijven over vandaag? Kai blijft nog thuis, want hij had gisteren nog steeds verhoging. Katja gaat wel naar school, tot mijn verbazing. Saskia en Rick zijn tot nog toe onbesmet, hopelijk blijft dat zo!

Zelf heb ik een vrijwel slapeloze nacht achter de rug, veel hoesten, hoofdpijn en koorts. Het is al een aantal jaren geleden sinds ik een dergelijke ziekte heb gehad en hopelijk duurt het hierna weer jaren!

De zon schijnt buiten en Christine, die ook een flinke verkoudheid heeft, belt of ik wil gaan wandelen. Aangezien ik meer dan genoeg heb van het binnenzitten grijp ik dat aanbod met beide handen aan.

We hebben elkaar al een paar weken niet gezien, dus er is heel wat te bespreken. We moeten op de weg lopen, want veel mensen hebben hun stoepen niet schoongemaakt en die zijn, vooral na de regen van gisteravond, ijsvlaktes.

Al heb ik benen als lood, we maken toch de vijf kilometer vol en kletsen nog even met mijn buurvrouw Lorraine. Het is zo heerlijk buiten, dat ik mijn jas uitdoe!

Kai en ik eten lunch en daarna voel ik me opeens vreselijk! Zwarte vlekken voor mijn ogen, armen en benen zo zwaar, het voelt of ik ze niet kan bewegen en zware hoofdpijn. Gauw roep ik Kai om op Cosmo te passen en neem zelf ibuprofen en ga slapen. Met een spinnende Meike op mijn benen blijf ik de hele middag in bed, dan is een kat wel zo gezellig!

Mijn koorts was opgelopen tot 39 graden, terwijl ik eigenlijk nooit hoge koorts heb. Nu moet ik er wel aan toegeven, bah! Gelukkig brengt het medicijn de temperatuur gauw omlaag, nu ga ik het netjes iedere zes uur innemen!

Katja komt met erge hoofdpijn thuis, maar brengt Saskia wel naar Madison om te spelen. Daarna wordt haar hoofdpijn zo erg, dat ze ook gaat slapen. Gelukkig heeft Rick voor hij naar het vliegveld vertrekt nog net tijd om Saskia op te halen!

Rick verlaat ons met tegenzin, maar hij komt morgenavond en misschien zelfs morgenmiddag alweer terug. Christine belt om aan te bieden om Cosmo te wandelen morgen, zo lief! Gelukkig is hij een vrij rustige puppy, hij ligt vooral voor mijn stoel op zijn diverse speeltjes te knauwen.

Morgen hoop ik dus een stuk beter te zijn, want dit is niets! Pas als ik ziek ben realiseer ik me, hoe vaak ik er op uit moet en wat er allemaal gedaan moet worden! Pasfoto's van de kinderen moeten gemaakt en nieuwe paspoorten aangevraagd, ik loop ver achter met mijn fotografie lessen etc. etc. Maar goed, eerst maar even beter worden!