Twintig jaar

Eindelijk kwamen gisteren de temperaturen een graad boven het vriespunt uit. Hoera! Ik merk, dat ik heel ongemotiveerd ben, wat sporten betreft, op het moment. Het liefst ga ik naar buiten, maar met die kou en wind voel ik me daar niet lekker. Boven heb ik natuurlijk wel apparaten, maar als er iets saai is!

Toch haalde ik gisteren nog ergens de zelf-discipline vandaan om een half uur op de lopende band te gaan lopen. Hoge "heuvel" op voor vijf minuten, zo snel mogelijk zonder hard te lopen de volgende vijf. Zo gaat het redelijk snel, maar blech! Ik wil weer naar buiten kunnen en dan langer dan het korte rondje met Cosmo!

Om kwart voor twaalf hadden we een dierenarts afspraak voor Cosmo. Die moest zijn tweede ronde inentingen krijgen. Toen we aankwamen werd ons medegedeeld, dat de dierenarts 45 minuten achter liep met zijn afspraken.

Om al die tijd met een drukke puppy in de wachtkamer te gaan zitten leek ons niets. Dus reden we naar Petco, vlakbij. Als laatste poging om Pandora, Kai's slang, te laten eten, wilde Rick haar een levende muis voorzetten.

Intussen verkenden Cosmo en ik de hondenspeeltjes. Hij heeft nu al bijna meer speelgoed, dan de kinderen, toen ze baby waren! Vooral de Kong speeltjes, waar je pindakaas en "snoepjes" in kunt doen, zijn favoriet. Daar is hij uren mee bezig!

Bij de dierenarts liet hij geen kik tijdens de prikken (eentje voor distemper en eentje voor kennelhoest). Ook in de auto is hij nu helemaal rustig. Alleen zijn bench in de basement vindt hij helemaal niets! De dierenarts drukte ons op het hart door te zetten, dus dat zullen we maar doen.

Thuis deed Kai Pandora in haar eetkooitje en liet de muis er ook in los. Tot ons aller vreugde leefde Pandora helemaal op en ving uiteindelijk de muis, wurgde hem en verorberde hem! Ik had dit proces nog nooit gezien en dacht het walgelijk te vinden. Maar misschien was het de opluchting, dat de toch wel dure slang toch zal overleven, ik voelde alleen maar blijdschap, dat ze at!


Toch wel fascinerend!



Niet kijken als je griezelt van etende slangen!

De rest van de middag werkte ik aan mijn honden fotografie les. Dat valt nog niet mee! En eigenlijk moest Cosmo buiten poseren, maar hij was uitgeteld van de dierenarts en slaapt constant. Morgen dan maar.


Alleen maar zin om liggend te knauwen

Om kwart voor zes waren Rick en ik netjes aangekleed en werden we opgehaald door Karin en Frank. Met zijn vieren hebben we heerlijk bij Bistro 123 gegeten! Er hangt in dit restaurant een gezellige sfeer, het eten is er voortreffelijk (mijn hoofdgerecht was gegrillde zeebaars op een peren-cellery puree met rode wijnsaus) en je kunt lekker lang tafelen. Hoewel dat laatste tussen het dessert en de koffie wel erg lang werd, toen de serveerders het druk kregen met een paar grote tafels en ons compleet negeerden.

Maar al met al was het dolgezellig. We zouden veel vaker zo met vrienden en zonder kinderen uit eten moeten gaan, maar in deze drukke jaren komt dat er niet zo vaak van, helaas.

Vannacht hebben we voor de verandering alle drie de kinderen thuis en geen vreemde kinderen te logeren. Is ook weleens lekker!

Vanochtend heb ik helemaal geen puf om te sporten, dus ik doe mijn ochtendoefeningen en loop een blokje om met Cosmo. Net voldoende om de spieren wat los te krijgen. Morgen is er weer een dag en ik neem me voor dan een goede gewichtenroutine te gaan doen (eens zien of dit opschrijven een stok achter de deur is!).


De hondenportretten lukken vandaag ook niet echt, morgen maar weer proberen

Omdat we (vooral de kinderen) ontzettend veel wintersport dingen nodig hebben, gaan Rick, Kai, Saskia en ik na het ontbijt naar REI. Hier is een grote uitverkoop gaande. Kai en Katja (ik kies het hare voor haar uit, want ze heeft veel huiswerk) hebben ski jacks nodig. De jacks van The North Face zijn precies, wat ze zoeken en $100 afgeprijsd (nog steeds zijn ze bijna $200 per stuk!).

Voorzichtig probeer ik nog een goedkopere jas van Columbia voor Katja, maar die zit helemaal niet lekker! Hopelijk gaan deze jacks een aantal jaren mee. Dan heb ik dat geld er wel voor over (en die van Katja vind ik zelf ook leuk, dus die zal door ons beiden gedragen worden, hi hi).

Voor Saskia vinden we nog net een sneeuwbroek en sneeuwlaarzen, allemaal 50% afgeprijsd. Voor mezelf vind ik heel comfortabele enkelhoge sneeuwlaarsjes, want van degenen, die ik nu heb, krijg ik blaren.

Na nog de nodige warme handschoenen, hoeden etc. gevonden te hebben, gaan we afrekenen. Oef, dat eindbedrag is niet mis! Maar als we alles aan het begin van het seizoen volle prijs hadden gekocht, was het bijna twee keer zoveel geweest en we zullen het het komende weekend nodig hebben.

Na de lunch gaan Rick en Katja naar Carmax. In lange tijd heb ik Katja niet zo enthousiast gezien! Zou ze met haar eigen auto thuiskomen? Ik denk het niet, maar in ieder geval zullen ze wel ideeen opdoen.

En dan over de titel van dit blog: vandaag is het twintig jaar geleden, dat ik Ricks smile voor het eerst zag! Na een heel lang telefoongesprek op 9 februari 1987 gingen we op 11 februari 1987 op onze eerste date (het hele verhaal over onze ontmoeting kun je hier lezen).

Wat deden we die avond? We aten nachos bij Bennigan's, want Rick zat diep in de schulden en wilde toch per se voor de date betalen. En we zagen de film "From the Hip".

Heel vreemd om te bedenken, wat er in die tussentijd allemaal voor hoogtepunten in ons leven zijn gebeurd! Dat we daar op die avond in 1987 nog helemaal geen weet van hadden!

Vanavond vieren we ons 20 jaar samen zijn op een veel sjiekere manier: we gaan eten bij het gerenommeerde restaurant "Michel Richard Citronelle" in Georgetown! Ik kan niet wachten! Op naar de volgende 20 jaar!