Groundhog Day

Het is twee februari, een feestdag in de VS! Of althans, ergens in de VS, namelijk in een gehuchtje in Pennsylvania, waar een groundhog (grote marmot) uit zijn hol kruipt op die dag en of zijn schaduw ziet (6 weken meer winter) of niet (een vroege lente). Kennelijk zag hij vanochtend bij dag en dauw zijn schaduw niet, dus moet de lente vroeg komen. Laten we het hopen!

Hier duurt de winter voort, helaas, zoals zo vaak, met ijs, in plaats van sneeuw. Om vier uur zie ik, dat er een licht aan is beneden en kijk intussen ook naar buiten. Ik zie een ijzig glinsterend pleintje, dus vraag me af, of de scholen wel op tijd zullen beginnen.

Katja en Kai staan op tijd op, ik hoor ze bezig. Maar dan opeens komt Katja mijn kamer binnen met de aankondiging, dat de scholen twee uur vertraagd openen. Het schijnt buiten erg ijzig te zijn. Of ik Cosmo kan nemen, zodat zij kan slapen.

Cosmo is klaarwakker en ik heb de halve nacht niet geslapen van de pijn in mijn heupen en benen. Het is pas half zeven. Gelukkig blijkt Kai helemaal aangekleed en klaar wakker, dus die neemt de zorg over. Pff, ik ben te oud voor een baby, dat is duidelijk!

Net na achten staan we allemaal op en Kai vertrekt als eerste naar school om kwart voor negen om de bus te halen. Katja volgt al snel. Maar Saskia hoeft pas na tienen weg, haar school begint vandaag om vijf over half elf!

Dit soort dagen maken mijn bewegingsroutines altijd een uitdaging. Leuk vind ik het al nooit en als het zo laat moet, is het al te makkelijk om mezelf eruit te kletsen. Voor vandaag staat een gewichtenroutine op het programma en ik doe het half hartig voor Saskia naar school gaat. De energie ontbreekt gewoon.

Christine belt, ook zij heeft last van haar fibromyalgie en geen energie. Ons oorspronkelijke plan voor vandaag was om naar IKEA te gaan, maar nu ontbreekt de tijd. We besluiten dan maar naar Fair Oaks te gaan, vijf minuten van Christine's huis, tien minuten van het mijne.

We spreken om kwart over elf af. Eerst ga ik nog met Cosmo naar buiten, die lekker met Dave langs het hek rent en een modderbaby is, als we naar binnen gaan. Gelukkig had ik dat al voorzien en heb een baddoek liggen. Hij vindt het afdrogen heerlijk, mijn levende speelgoedbeest.


Een paar minuten later dan afgesproken ontmoet ik Christine bij de Starbucks midden in de mall. We hebben allebei trek, dus we gaan eerst lunchen bij Corner Bakery. Het is zo waterkoud buiten en ze hebben er de lekkerste tomaten-basilicum soep! Daarbij bestellen we een salade met verschillende groentes, gegrilde kip, blue cheese, krenten en walnoten. Heerlijk!

Zelf ben ik er eigenlijk alleen om te "window shoppen", ik heb niets nodig. Maar Christine heeft een cadeaubon voor $25 voor Williams Sonoma of Pottery Barn, dus gaan we daar eerst kijken.

Christine ziet niets leuks en dus gaan we door naar CVS, waar zij wat medicijnen nodig heeft en ik een verjaarskaart wil uitzoeken. Zo komen we bij het Shoebox rek terecht.

In jaren heb ik niet zo hard gelachen! Wat een gekke kaarten, we liggen als twee tieners dubbel, midden in de zaak! Dat voelt goed! De ene kaart is nog grappiger, dan de andere! We bepalen, dat, als we ons down voelen, we voortaan meteen naar CVS vertrekken om kaarten te lezen!

Na nog wat andere winkels aangedaan te hebben bestellen we een Caramel latte bij Caribou Coffee. Ik vind de lattes hier lekkerder, dan bij Starbucks.

Christine en ik nemen afscheid en ik ga richting Vienna en de Giant. Op de hoofdweg door Vienna wordt het verkeer stop gezet. Er komt een grote begrafenisstoet uit het uitvaartcentrum. "Money and King" bestaat al sinds 1881 (zomaar uit het blote hoofd, ik ben er al vele malen langs gefietst).

Nu herinner ik me helemaal niet hoe dat gaat met een stoet in Nederland, maar hier wordt die begeleid door een heel aantal politiemotoren (in dit geval zes) en auto's (in dit geval 1). Veel sirenes dus en bij ieder licht wordt het verkeer stop gezet. Dit is een lange stoet, zeker dertig auto's moeten door!

Intussen is het buiten waterkoud en het "sleet". Ik weet daar geen Nederlands woord voor, het is een kruising tussen regen, ijs en sneeuw. Na een paar uur begint het ook nog even echt te sneeuwen, maar dan ben ik alweer thuis.

Rick belt, dat hij veilig geland is uit Omaha, Nebraska. Weer een staat erbij voor hem, maar hij vond er niets aan! Twee nachtjes hebben we samen en dan vertrekt hij weer tot de 9e.

Katja gaat naar Leah's basketbal wedstrijd (ik zou er ook graag een zien, ze speelt op hoog niveau), Kai logeren bij Charlie en Aoife komt hier logeren. Rick is moe en ik voel me niet lekker, dus wij hangen voor de tv. Trading Spouses maakt, dat ik gelijk weer heel blij ben met mijn gezin! Mijn hemel!!!

De meisjes komen na de basketbal wedstrijd hier buurten. Leah's team heeft gewonnen en ik vind het leuk, dat ons huis de uitval plek heeft. "College" is al te dichtbij!