"You sound awful!" Het is een zinnetje, dat ik constant te horen krijg. Het is absoluut niet onaardig bedoeld, maar sympathiek. Inderdaad kun je nog steeds goed aan me horen, dat ik niet helemaal gezond ben. Vooral Christine lamenteert dit feit hard, ze mist een loopmaatje. Ik voel helemaal met haar mee!
Het gaat echt wel weer wat beter vanochtend en ik neem me voor heel langzaam mijn activiteitsniveau op te vijzelen. Dat is nog moeilijk te doen, als je zus (aan de telefoon), je man (in persoon) en je beste vriendin (aan de telefoon) allemaal keihard roepen, dat je echt heeeeeeel erg voorzichtig moet zijn! Maar een beetje bewegen heeft nog nooit iemand het graf in geholpen (neem ik even voor het gemak aan). Het is wel fijn, hoor, om zo in de watten te worden gelegd (maar niets voor mij!).
Na het telefoongesprek met zuslief doe ik mijn sneeuwlaarzen aan en roep Cosmo, die ergens boven katteneten loopt te snaaien. We gaan een blok om. Het is echt heerlijk weer, maar er ligt nog zoveel ijs! Ik ga net buiten ons pleintje bijna recht achterover op een groot stuk zwart ijs. Woah! Vanaf nu lopen we op de weg, die droog is!
Cosmo geniet, hij snuffelt, hij huppelt en we trainen weer eens een beetje, dat is er ook de afgelopen weken bij ingeschoten. Gisteren hebben we zelfs zijn trainingsles gemist. De afleveringen van de Dog Whisperer hebben me ook wat ideeen gegeven en het gaat goed.
Onze wandeling is ongeveer anderhalve kilometer en ik ben buiten adem als we weer terug zijn! Jeetje, kan ik echt in een week alles wat ik met de jaren aan uithoudingsvermogen heb opgebouwd, kwijt zijn?
Gauw neem ik een douche en besluit dan om eens iets leuks voor mezelf te gaan doen. Mijn nagels zien er niet uit, gebroken, lelijk, bah! Dus ik ga naar de nagelsalon met mijn achterstallige tijdschriften. Mijn handen worden heerlijk gemasseerd en dat is zeer ontspannend. En nu heb ik "Dutch Tulips" op mijn nagels, een mooie roze-rode OPI kleur.
Precies op tijd voor Laura ben ik thuis. Ik vraag haar vandaag niet al te diep te gaan met de massage. De pijn in mijn neus en keel zijn genoeg. Helemaal pijnloos kan natuurlijk niet, vooral niet, omdat mijn spieren echt wel erg vast zitten, maar ze doet haar best.
Op het nieuws horen we hoe de aandelenmarkten het vandaag erg slecht doen, geen goed nieuws voor ons! Maar ja, als je investeert wordt er altijd gezegd niet van dag op dag te kijken, dus dat proberen we dan maar niet te doen. Hopelijk gaat het gauw weer de goede richting op!
American Idol heeft vanavond weer de heren, die veel beter zingen, dan vorige week. Toch zie ik er geen echte "Idol" tussen. De quiz show, die volgt, heet "Are you smarter than a fifth grader" (al zegt Saskia, dat zij van de meeste vragen nog niet heeft gehoord in de "fifth grade").
Het is een grappige show en een beetje zielig te zien, hoe iemand, die een opleiding bij UCLA heeft gevolgd, geen enkele vraag uit zichzelf kan beantwoorden! Tot nu toe wist ik alle vragen, dus ik ben zeker "smarter than my fifth grader".
Zelfs het antwoord op wie de eerste president, die "impeached" werd, was, wist ik zomaar. Voor ik naar de VS verhuisde was dat toch echt niet het geval! Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren!
Ons weer:
dinsdag, februari 27, 2007
Langzaam, maar zeker
Gepost door Petra op 20:36
Labels: dagelijks leven
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten