Wind Chill Advisory

Gisteravond heb ik Kai al gezegd, dat hij het eerste uur mag missen, als hij wil. Op de tv wordt ernstig gewaarschuwd voor de kou en Kai heeft (nog, voor de 16e zullen we er een moeten vinden) geen winterjas. Hij mompelt wat en gaat naar bed.

Om half zeven vanochtend loopt Katja mijn kamer binnen en vraagt, of zij ook later naar school mag. Kennelijk heeft Kai toch eieren voor zijn geld gekozen, al hoor ik dat niet direct van hem. Ze hoeven mij nooit te overtuigen, dat later naar school gaan beter is, zeker niet als Rick op reis is.

Buiten huilt de wind om het huis en het vergt alles om om kwart voor acht toch mijn bed uit te komen. Ik doe mijn ochtendoefeningen en op de thermometer buiten zie ik, dat het flink vriest.

Het blijkt nu wel, dat de kinderen niet genoeg winterspullen hebben. Saskia kan bijvoorbeeld haar handschoenen nergens vinden. Dat zal nog wat worden over twee weken, als we gaan skien!

Als ik Saskia bij wijze van hoge uitzondering naar school rijd blijkt, dat iedereen zo dacht. Er staat een file van een lengte, die ik nog nooit heb gezien bij de school! De temperatuurmeter van de van geeft -12 Celsius aan en ik voel de wind aan mijn stuur trekken. Het is in jaren niet zo koud geweest!

Als ik thuis kom zijn de twee oudsten klaar om naar school te gaan. Als excuus voor hun laat zijn heb ik een "afspraak" aangegeven. Dat kan van alles zijn. Duidelijk zijn we niet de enigen, die vandaag laat beginnen, het is druk!

Wat gewoonlijk vijf minuten rijden is, neemt vandaag een half uur! Als we dichter bij het grote kruispunt komen wordt duidelijk waarom. Er is een "water main break" (gebarsten waterleiding) en Maple Avenue, de hoofdweg door Vienna, is in dit spitsuur afgezet.

Het verkeer wordt omgeleid en dat creeert ronduit chaos! Maar wij hebben te doen met de wegwerkers, die er niet eens zo warm gekleed uitzien. Achterin piept Cosmo, want we hebben hem zo gauw meegenomen in zijn slaapbench.

Eindelijk om half tien zet ik de twee tieners af. Bij de school staat alweer een politieauto en al gauw zien we waarom. Door de harde wind is een van de vlaggenmasten omgewaaid, bovenop een van de geparkeerde auto's. Wat weer betreft is het hier ook echt nooit saai!

Gelukkig heb ik Cosmo al in zijn bench, want we hebben vrijwel geen tijd meer voor we naar de puppy training moeten! Ik ga gauw thuis zijn snoepjes ophalen en dan vertrekken we richting Petsmart.

Op mijn telefoontje aan de trainer vorige week is nooit gereageerd en ik kreeg al erg het gevoel, dat berichtjes niet door worden gegeven. Dus ik heb van tevoren bepaald, dat we gewoon gaan shoppen, als Cosmo niet aan de klas mee mag doen, omdat hij niet genoeg inentingen heeft.

Maar Carol, de trainer, haalt haar schouders op en zegt, dat hij gewoon mee mag doen. Cosmo vindt het prachtig! Hij speelt eindeloos met een minieme Shi Poo (kruising shih tzu-poedel, wel schattig, een echt wolbaaltje), die naar de naam "Flash" luistert. Cosmo is zeker drie keer zo groot als Flash, maar dat deert die laatste helemaal niets! Het is wel koddig om te zien.

We leren "sit, stay", wat Cosmo helemaal niet moeilijk vindt. En we leren netjes aan de lijn lopen. Nu doet Cosmo dat gewoonlijk best, maar hier zijn al die leuke andere puppies, dus vergeet het nette lopen maar!

De helft van de klas (waaronder wij) wordt de winkel ingestuurd om aan de lijn lopen te oefenen. Maar Cosmo wordt constant afgeleid, want mensen vinden hem een bijzonder uitziende hond. Van training komt niet veel, als ik telkens moet vertellen, wat voor ras hij is. Maar trots voel ik me natuurlijk wel, hij is ook een uitzonderlijk mooi hondje.

Als we terug in de zaal zijn gaat de andere helft van de klas de winkel in en wij moeten onze "babies" leren, dat mensen aan hen gaan zitten. Ze moeten op hun rug en wij moeten "dierenartsje" spelen: in de oren kijken, in de bek kijken, heupen proberen. Cosmo worstelt wat, maar laat het verder rustig toe.

Na nog wat spelen met "grote" vriend Flash is de klas afgelopen. Met een doodmoe hondje ga ik nog wat winkelen. We hebben geen tapijtreiniger meer, dus dat staat hoog op de lijst. Hij doet zijn behoeftes voornamelijk buiten, maar er zijn nog steeds ongelukjes, zeker met dit koude weer, omdat wij niet zo gauw naar buiten stappen.

Verder vind ik leuke speeltjes. Op aanraden van Katja B. een rubber speeltje, waar je iets lekkers in kan doen. Dat is een groot succes! En verder een speeltje, waar hij ballen uit kan halen, ook een enorm succes (wat ik niet had verwacht). De family room ziet eruit alsof we een nieuwe baby hebben, met al die speeltjes!


Ha, ik heb dit zo door, hoor!

Thuis valt hij in een diepe slaap. We zouden iedere dag puppy training moeten hebben! Eindelijk krijg ik de kans om wat te bewegen. Met dit weer heb ik de ergste hoofdpijnen en alles zit vast.

Cosmo slaapt voor de tv, terwijl ik een half uur op de elliptische machine doe. Eigenlijk zou ik langer willen, maar Saskia is alweer bijna thuis, dus ik spring onder de douche (nou ja, "spring"...).

Saskia wil mee om onze nagels te laten doen, dus we wachten tot Kai thuiskomt, zodat hij op Cosmo kan passen. Mijn nagels moeten voor woensdag netjes zijn. Helaas is mijn gewoonlijke styliste druk en ik krijg een superlangzame. Maar het eindresultaat is wel mooi, dus geen klachten.

Kai en Katja moeten vanavond naar een Relay for Life vergadering. Beiden zitten in het committee om zoveel mogelijk deelnemers te krijgen. Kai, als Freshman (eerste jaar high school), heeft zijn eigen team al. Natuurlijk heeft hij zijn zus als leiding-gevende, maar ik heb haar er toch even van op de hoogte gebracht, dat zij dit als Freshman niet deed. Ze verwacht namelijk best veel van haar vrij verlegen broer.

Toen ik Kai vorige week even alleen had, heb ik hem gevraagd, of hij dit echt wilde. Hij is namelijk niet zo'n spontaan iemand als zijn zus, hij is ontzettend stil. Maar tot mijn verbazing wil hij dit wel doen en heeft hij al het merendeel van zijn team bij elkaar. Zo heeft Katja een enorm goede invloed op haar minder flamboyante broer. Iets, wat je als ouders graag ziet. Beiden moeten tenminste $500 aan giften bij elkaar brengen, dat is nog best moeilijk.

Met zijn allen eten we Chinees. Iedereen vindt dat lekker en vooral hun soep wordt zo heet bezorgd, dat ik er blaren van op mijn gehemelte heb. Raar klinkt het, maar met dit koude weer is dat lekker! Vannacht wordt het nog kouder!