Ziek hondje en IKEA

Oh, oh, oh, dat was me het nachtje wel! Waarom worden kinderen en dieren toch altijd 's nachts ziek? Om tien over twee word ik wakker van een erge stank. Cosmo heeft diarrhee! Er zijn tijden, dat ik tapijt verafschuw en dit is er een van!

Rick laat hem naar buiten en gaat druk in de weer met de tapijtreiniger, het licht aan en alles. Cosmo komt weer binnen en hij en Rick gaan slapen. Ik ben echter klaarwakker en kan de slaap niet meer vatten.

Om half vier hoor ik Cosmo piepen en laat hem uit in de tuin. Ik ben te moe om echt met hem te gaan wandelen en toch kan ik niet slapen. Balen! Ik draai en doezel in bed en hoor onze arme puppy om vijf uur weer (op het tapijt!!!) gaan. Laten we zeggen, dat het geen plesant verblijf is in deze walmen!

Bezorgd vraag ik Rick, of we ons ernstige zorgen moeten maken om onze hondenbaby, want ik herinner me de enorme recall op diereneten van een paar weken geleden. Wat als een van de dingen (die we, dacht ik, toch goed hadden uitgezocht), die we Cosmo voeren daar toch ook bij hoort? Bij zoiets ga je van alles denken!

Uitgeput vallen we na het schoonmaken van tapijt en hond weer terug in bed en binnen het uur gaat de wekker weer om Katja en Kai wakker te maken. Om de een of andere reden werken hun wekkers nooit afdoende, dus moet een van ons eruit om ze echt uit de veren te schudden.

Vandaag lukt dat (misschien door onze eigen oververmoeidheid) onvoldoende en om vijf voor zeven komt Kai onze kamer binnen om te zeggen, dat hij de bus heeft gemist. Katja is dan helaas al weg, dus Rick kleedt zich gauw aan om Kai weg te brengen.

Saskia maakt zich klaar om naar school te gaan en Christine belt, of we nog naar IKEA zullen gaan. Ik ben zo moe en bezorgd om Cosmo, dat ik om te beginnen vraag of ze het erg vindt om morgen te gaan. Dat komt haar duidelijk minder goed uit, dus ik zeg haar terug te zullen bellen met een update.

Als ik eenmaal opsta, koffie drink en Cosmo door de tuin zie rennen, denk ik, dat het ergste wel voorbij lijkt te zijn. Na meer dan een half uur met hem wandelen en geen "output" bel ik Christine om te zeggen, dat we wel naar IKEA kunnen.

Na hem in de tuin nog even flink afgemat te hebben met de bal en de frisbee, doe ik Cosmo in zijn bench. Hij protesteert nauwelijks, misschien is hij er na de kennel toch meer aan gewend (of voelt hij zich toch niet lekker, knaagt het aan me).

Nadat ik de van bij Christine heb geparkeerd rijden we in haar Ford Escape naar IKEA in Woodbridge. Het is alweer een tijd geleden, dat we hier waren, zeker een jaar.

Heel veel staat er niet op mijn lijstje en in de showroom vind ik niets. Christine ook niet, dus we lopen de marketplace in. Hier vind je al het kleine spul, geen idee hoe dat gedeelte in Nederland heet.

Grappig bij een bezoek aan IKEA is altijd, dat je er allerlei Europese talen hoort. Dit keer geen Nederlands, maar wel Duits en een Scandinavische taal (volgens mij Zweeds, maar zeker weet ik dat niet).

In de Marketplace vind ik kleine bakjes om bij feestjes bijvoorbeeld mosterd of mayonnaise in te doen. En kleine lepeltjes om die dan op te scheppen. Verder is er een set van zes Chinese soeplepels, waarmee de soep zoveel lekkerder smaakt. En natuurlijk kost alles vrijwel niets!

Christine en ik willen allebei een nieuw dekbedovertrek. Vervelend voor haar is, dat het patroon, dat ze had en dat heel goed in haar kamer paste, niet meer voorradig is. Grappig is, dat onze muren ongeveer dezelfde olijfgroene kleur hebben. Ik heb alleen ook met Rick te maken, die absoluut geen bloemen op zijn bed wil (Chuck heeft daar kennelijk niets over te zeggen).

Het overtrek, dat Christine kiest, vind ik ook erg leuk, maar het is veel te bloemerig voor Ricks smaak. Ik vind een prachtig satijnachtige overtrek in het donkerrood, maar die blijkt niet in King size voorradig. Hij is er wel in bruin (bah!) en creme-kleurig. Uiteindelijk kies ik voor het laatste, want het gaat met alles, dat we al hebben: de muur, de kussens en de gordijnen.


Ons bed met de nieuwe overtrek, Snickers heeft het ook meteen gevonden

Verder kies ik nog een schaapshuid voor naast mijn bed, want het kleedje, dat er nu ligt, ziet er niet uit. Uiteindelijk gaan we met een paar tassen (interessant feit: we moeten 5 cent per plastic zak betalen, iets waar Amerikanen absoluut niet aan gewend zijn) vol naar huis, maar wel minder, dan we gewoonlijk uit IKEA meeslepen. Om de een of andere reden vond ik een aantal dingen minder, vooral de kaarsen, die waren overwegend saai wit.

We hebben enorme trek, maar de restaurants in de omgeving van Potomac Mills trekken ons niet. We rijden terug naar Christine's buurt in Fairfax en kiezen California Pizza Kitchen als lunchplek.

Hier hebben ze zulke lekkere salades, waarvan je een halve portie kunt bestellen voor de lunch. We delen een voorafje van sesame chicken dumplings en nemen ieder een Thai Crunch salade, met de dressings apart.

Wat veel mensen niet weten, als ze eten bestellen in de VS, is, dat je het vrijwel altijd helemaal naar je eigen wensen kunt aanpassen. Ben je op een dieet? Vervang dan de "Alfredo" saus met tomatensaus op je pizza. Vraag bij salades altijd de "dressing on the side", want anders zwemmen de groentes erin.

Trouwens, bij alle gerechten, die ik bestel, vraag ik "sauce on the side". Zo kan ik zelf bepalen, hoeveel van die smaak ik bij mijn maaltijd wil. Over het algemeen geldt, dat men erg flexibel is met het aanpassen van maaltijden naar smaak en dieet (schroom ook niet te vragen of iets gestoomd (zonder de boter, die anders over de groente wordt gegooid) of gegrilled (i.p.v. sauteed of fried) kan worden!).

Na een lekkere lunch ga ik huiswaarts, toch weer bezorgd over wat ik er zal vinden. Eerst denk ik, dat het allemaal goed is gegaan, want bij binnenkomst ruik ik niets, maar als ik de basement in ga komt me een walm tegemoet.

Arme Cosmo! Ik voel me meteen heel schuldig, maar gelukkig is hij er zelf erg vrolijk onder. Hij heeft gewoon aan de zijkant van zijn bench gepoept en is zelf niet eens vies. Maar toch... Rick zegt, dat, als ik had moeten werken ik ook niet thuis had kunnen blijven. Waar, maar ik hoefde niet te werken, ik ging shoppen.

Maar goed, het helpt niet om "what if" te spelen. Ik laat Cosmo naar buiten en begin met het schoonmaken. Katja en Kai komen ook thuis en helpen gelukkig goed mee. Gelukkig regent het nog niet, dus we kunnen alles, inclusief Cosmo, buiten afspuiten.

Inmiddels ben ik doodmoe en heb veel pijn, ik kan het slechte weer aan voelen komen. Toch lopen we veel met Cosmo, voor het geval hij weer moet, maar dat is niet het geval. Nu is het al meer dan acht uur later en Cosmo lijkt beter. Als eten heb ik hem yoghurt gegeven.

Soms zou ik graag kat zijn:


Sushi vanmiddag



Meike: stoor mij niet!



Snickers, een en al rust


Onze nieuwe dekbedovertrek staat erg leuk en de Swedish Meatballs van IKEA smaakten heerlijk met spaghetti vanavond. Het blijft leuk, zo'n bezoekje aan "Europa". Hopelijk wordt de komende nacht een stuk rustiger!