De laatste "koude" dag?

Al zie ik een paar zonnestraaltjes vanochtend, al gauw is het weer bewolkt buiten. De bewolking in mijn hoofd begint echter langzaam op te lossen, al springen de tranen me bij het horen van nieuwsberichten over de Virginia Tech tragedie nog in de ogen. Daarom zet ik bewust bij het beneden komen CNN Headline News, waar Rick iedere ochtend naar kijkt, uit.

De video, die de schutter heeft gemaakt, wil ik niet zien en ik wil ook niet, dat de kinderen die zien. Ik ben het met de hoofdcommissaris van de Virginiaanse politie eens. Hij betreurt het, dat NBC de beslissing heeft genomen de video publiek te maken, het maakt een vreselijke situatie alleen maar erger.

Bovendien krijgt de moordenaar veel meer aandacht, dan hij verdient! Dat terwijl al de veelbelovende levens, die hij uitgesnuft heeft, binnenkort enkel vage herinneringen zullen zijn.

Volgens het weerbericht zal dit voorlopig (hopelijk voor de zomer!) de laatste dag met lager dan gemiddelde temperaturen zijn. Toch wordt het best aangenaam, als ik om negen uur met Cosmo ga lopen heb ik het al flink warm in mijn fleece jas. Het wordt uiteindelijk 16 graden, niets om over te klagen.

Met mijn fototoestel en macrolens ga ik met Cosmo op weg. Dat hij nog een puppy is laat hij zien, door constant op zijn riem te willen bijten. Uiteindelijk moet ik hem op zijn rug op de grond houden om hem te laten weten, dat ik toch echt baas ben! Meneertje is flink dominant, wat ook te zien is aan zijn interacties met andere honden. Hij springt er meteen bovenop!

De bloesems onderweg zijn prachtig en ik neem verscheidene foto's. Cosmo wacht geduldig. Hij is erg geinteresseerd in de ganzen in de vijver, maar houdt niet van nat worden, dus de ganzen zitten veilig midden op het water.






Christine heeft een vriendin uit Knoxville, Tennessee, (waar Chuck en Christine voor ze hierheen kwamen woonden) te logeren, die er nogal lang over doet om te vertrekken (ze moet vandaag nog terug naar Tennessee). Toch wil Christine gaan lopen, dus ik ga, na een paar administratieve taken, naar Fairfax.

Als ik er aankom miezert het wat, dus ik neem (onnodig) een paraplu mee. We lopen meer dan 5,5 mijl, wat mijn totaal voor vandaag bijna 8 mijl maakt. Niet slecht, al zijn de wandelingen met Cosmo nou niet bepaald "powerwalks".

Het is intussen al bij enen en ik heb om twee uur een kappersafspraak. Gauw haal ik een Asian salad bij McDonald's. Dit keer verzeker ik mezelf ervan, dat ik gegrilde kip heb, voor ik wegrijd. Ook mijn Diet Coke komt keurig zonder ijs, dit keer. Ik dacht nooit iets lovends over dat restaurant te schrijven, maar die salade vind ik echt super lekker!

Gauw douche ik en begeef me dan naar de Lofty Salon. Cosmo verblijft met dit weer in de tuin, dat prefereert hij duidelijk over zijn bench. Mijn haar is de afgelopen weken superdroog, zodat ik er niets meer mee aankan. Ik hoop, dat Mona daar iets aan kan doen!

Ze doet er een "masker" op en ik moet een kwartier onder de kap zitten. Prima, ik loop achter met tijdschriften, dus heb genoeg te lezen. Dan gaat het kleurtje erop, ik kies maar weer voor blond (wel mijn oorspronkelijke kleur als kind, maar als ik het nu zou laten uitgroeien zou het donker met grijze lokken zijn). Ik loop zo vaak in de felle zon hier, dat iedere donkere tint er al gauw bronzig uitziet.

Terwijl ik daar zit komt er een dame, die helemaal ondersteboven is, want de dochter van heel goede vrienden van haar, Reema, is een van de slachtoffers. Werkelijk iedereen in dit gebied loopt verdrietig rond.

Want, al wonen er miljoenen mensen, iedereen kent wel iemand, die persoonlijk met de tragedie te maken heeft gehad. Ook nu weer hoor ik een paar mensen zeggen, dat ze zich net zo voelen, als na 9/11. Ergens doet me dat goed, ik ben dus niet zo vreemd (en vooral niet over-emotioneel, iets, waar ik altijd bang voor ben).

Bij het knippen vraagt Mona, wat ik met mijn haar heb gedaan? Uh, niets, gewoon gedroogd met een fohn. Mijn haar is niet droog, volgens haar, maar verbrand! Oei! Mijn fohn moet te heet zijn, geen wonder, dat het iedere keer zo snel droog was. Voortaan maar op halve hitte fohnen, dus!

Als ik thuiskom zijn alle drie de kinderen thuis uit school. Katja probeert te regelen, dat ze morgen naar de door Fairfax County Public Schools (zeven van de slachtoffers kwamen uit dit gebied) geregelde herdenking voor de Virginia Tech slachtoffers kan gaan (hier is alle informatie van ons school district met betrekking tot de moorden te lezen, ze doen er veel aan, maar ja, zeven van de 33 zijn graduates uit ons schooldistrict). Of dat is gelukt, weet ik niet, want ze moest vanavond op haar werk vrij vragen. Het lijkt me sterk, dat ze dat zullen weigeren, maar ja, business is business, natuurlijk.

Zelf maak ik er een verzorgingsdagje van en laat mijn nagels doen. Ook hier weer allerlei ontdane mensen. Er zit een tienermeisje, die de letters "VT" in oranje en bordeaux rood op haar nagels geschilderd krijgt. Ik praat wat met haar moeder, die naast mij zit, en de stylistes.

Wat me opvalt is, dat iedereen boos is. Omdat, na alle clues, deze man toch nog in staat was om dit te doen. Of omdat bij zijn background check niets naar voren kwam, ondanks dat hij eerder met de politie in aanraking was geweest.

En dan lees ik vanavond op de website van de Brady Campaign dit. Buiten het aanscherpen van de wapenwetten zou het naleven van de bestaande wetten ook al heel wat schelen!

Vanavond eten we makkelijk, tortellini met saus en een komkommer en tomaten salade. We eten ook maar met zijn drieen, want Saskia eet bij Aoife (ze moeten een Middeleeuws kasteel maken voor een schoolproject) en Katja werkt. Kai oefent zijn skateboarding routines, maar eet wel mee. Morgen moet volgens de weerberichten de echte lente beginnen! Ik kan niet wachten!!!