Vieren en herdenken

De hele dag al zit ik me af te vragen, of ik mee zal doen aan "One Day Blog Silence" ter herdenking van de slachtoffers bij Virginia Tech University. Zoals je kunt zien, heb ik besloten dat niet te doen, al vind ik het een goed initiatief.

Echter voor mijn gevoel herdenken we de slachtoffers al iedere dag. We lezen stukjes over hun levens in de krant, we hebben een dag van rouw gehad en er gaat geen dag voorbij, dat ik niet ergens een oranje met bordeaux rode vlag, lint of bloemen zie.

Een onderzoek naar hoe zo'n aanval in de toekomst voorkomen kan worden is druk bezig. Virginia's gouverneur, Tim Kaine, heeft vandaag al een stap in de goede richting genomen, door een executive order te tekenen. Deze zal zorgen, dat mensen, die op doktersaanduiding mentale zorg nodig hebben, geen vuurwapens kunnen kopen. Een kleine stap, maar wel een heel belangrijke, hopelijk volgen er meer.

Misschien, dat ik op een andere dag wel aan zo'n Blog Silence mee zou doen, misschien ook niet. Maar voor mij is 30 april toch ook wel een beetje een feestdag. Dan voel ik me opeens toch weer echt Nederlands, trek een oranje shirtje aan en vandaag hang ik zelfs onze nieuwe Nederlandse vlag uit.

Al is 30 april geen onafhankelijkheidsdag, het is toch de meest voornamelijke Nederlandse nationale feestdag, vind ik. Al zie ik op foto's, dat het er nu heel anders aan toe gaat, dan toen ik er woonde (wij kenden geen vrijmarkten, wel lampionnenoptochten). Vooral nu ik me sinds vorig jaar weer Nederlands mag noemen, kan ik eindelijk ook met fatsoen de vlag uithangen!


Al om half zeven vanochtend vertrekt Rick richting Las Vegas, waar hij tot laat donderdagavond zal verblijven. Eigenlijk had hij gisteren moeten gaan, maar, zoals zijn gewoonte is, hij wilde niet reizen op de verjaardag van een van de kinderen.

Hoeveel makkelijker is het toch om met stralend zonnig weer op te staan. Het is al warm genoeg om op het deck te ontbijten en dat doen Saskia en ik dus ook grif.

Daarna wandel ik met Cosmo en Saskia naar school en gaan Cosmo en ik verder Nottoway Park verkennen. Ik ben aangenaam verrast door dit park, dat ik toch redelijk goed dacht te kennen. Iedere keer weer ontdekken we nieuwe paden door het bos, het is veel groter, dan ik altijd dacht!


De vroege ochtendzon speelt door de bomen

Het is allemaal puur genieten en voor het grootste deel van onze wandeling komen we helemaal niemand tegen. We zijn alleen met de eekhoorntjes, cardinaaltjes en chipmunks. Pas op het wijde pad komen we andere hondjes met hun bazen tegen. Cosmo begroet ze allemaal even vriendelijk.

Dan bega ik de fout om langs het hondenpark terug naar huis te lopen. Ik moet er even aan wennen, dat ik echt een intelligente hond heb. Al een paar honderd meter voor het park begint hij te trekken en bij de parkeerplaats wil hij niet verder lopen! En dat, terwijl we er nog maar een keer heen gelopen zijn!

Helaas voor hem zijn er geen honden aanwezig, anders had ik hem wel even laten spelen. Hij snapt er niets van en loopt nog zeker 500 meter achter mij met zo'n blik van "Waarom mocht het nu niet?". Ach, gos! Ik beloof hem vanmiddag nog eens te proberen, alsof hij dat begrijpt!

Thuis maken we ons gauw klaar om naar hondentraining te gaan. Of het komt door de lange wandeling eerder of wat, maar Cosmo gedraagt zich voorbeeldig! Hij zit, ligt, "heel"t precies wanneer het moet en de rest van de tijd ligt hij schattig op mijn voeten te kijken. Zelfs als we voor de "praktijk"les de winkel in gaan doet hij alles wat ik hem zeg. Alleen krijg ik wel drie piepjes te horen, als het hem te lang duurt! Meneertje Ongeduld is het wel.

Christine komt om een flink stuk door Vienna te gaan lopen. Het is werkelijk alsof we door een park lopen, nu staan de gigantische azalea's weer in volle bloei. De lente is hier zo prachtig!


Dit is ongeveer een derde van de azalea's in deze tuin!

We huffen en puffen voor vijf mijl, want het is inmiddels 29 graden buiten. Gelukkig met een lage luchtvochtigheidsgraad, want die maakt het in de zomer altijd zo plakkerig.

Inmiddels is Saskia thuis uit school en blijkt haar Nintendo DS stuk gevallen. Tja, dat is nu vervelend, maar ik ga niet zomaar een nieuwe kopen voor $129! Gelukkig voor haar heeft ze nog allemaal geld van haar verjaardag, zakgeld en Kerst en kan ze het daarmee zelf betalen.

Bij EBGames kiest ze een roze DS uit. Daar proberen ze haar nog zo ver te krijgen het nieuwe Pokemon spelletje te kopen, maar als ze ziet, dat ik dat niet ga betalen, blijft haar spaarpot ook dicht. Toch grappig, hoeveel minder gauw het eigen geld wordt uitgegeven!

Op de terugweg proberen we het hondenpark weer, maar er zijn nog steeds geen vriendjes voor Cosmo. Saskia en ik spelen wat met hem, maar hij vindt het lang niet zo interessant als als er wel andere viervoeters zijn. Na een kwartiertje gaan we dus maar huiswaarts.

Mijn boek heeft uitermate spannende hoogtes bereikt en ik installeer me met een Diet Coke op het deck. Saskia speelt met Laura en Kayleigh in de sproeier, waarbij natuurlijk uiteindelijk de hele buurt komt meedoen.

Kai en Charlie gaan verder met hun skateboard oefeningen, die ze het liefst in de parkeerplaats bij het zwembad doen. Gisteren heeft Kai een dvd gekregen met tricks en ze kunnen niet wachten er een paar uit te proberen. Het wordt een lekkere zomerse middag buiten.

En nu is het 21:45 en ik zit nog buiten te typen. Dit is het beste seizoen, er zijn nog geen muggen of andere insekten. Naarmate de week vordert zal het wel weer iets koeler worden, maar langzaam gaat het echt richting zomer met steeds meer zwoele avonden als deze. Hoera! Ik leef helemaal op met dit weer!