Vakantiegevoel

Zaterdag

Na het vreselijke weer van afgelopen weekend klinken de weersvoorspellingen voor dit weekend uitermate fantastisch: zonnig en 25 tot 30 graden!

Na alle emoties van de afgelopen week hebben we ons vast voorgenomen hiervan te gaan genieten! Eerst slaap ik heerlijk tot 9 uur uit, voor mij is dat lang, maar het voelt ook heerlijk lui en luxueus!

Terwijl Christine en ik op pad gaan om van het uitbundig bloeiende Vienna te genieten (met het warmere weer komt opeens alles uit, wat een kleur!) zet Rick onze nieuwe gas grill in elkaar.

Eindelijk, na vele jaren zeuren, heb ik hem daar warm voor gekregen. Hij zwoor tot nu toe bij houtskool, want dat zou zoveel beter smaken. Natuurlijk houden we onze trouwe Weber ook, maar een gas grill is zoveel makkelijker en ik denk, dat we die veel meer zullen gebruiken. Hij is tenslotte meteen klaar, i.p.v. het wachten op de kolen. Volgens mij waren wij wat dit betreft een soort laatsten der Mohicanen. Iedereen, die we kennen, grillt op gas.

Als we terugkomen van onze wandeling van bijna zes mijl staat er een prachtige zilverkleurige grill met vijf pitten op het deck! Morgen gaan we hem inwijden.


Ondanks het mooie weer heb ik toch erge last van mijn fibromyalgie. Mijn nek en heupen zitten helemaal vast. Rick bonjourt me de hot tub in en als ik dan toch "moet" begin ik ook maar aan een nieuw boek: The Dante Club. Nou, zeg, ik kom bijna niet meer uit de hot tub, zo ben ik er meteen "in" en ik ben nog niet eens bij het echt spannende gedeelte!


Mijn uitzicht uit de hot tub, heerlijk, al die bloesem!

Het is alweer even sinds Petra en ik hebben bijgekletst, dus ik ga in de hangmat liggen met een Diet Coke en de telefoon. Cosmo komt me gezelschap houden en Petra en ik kletsen en kletsen! We hebben zoveel gemeen, het blijft bijzonder, onze vriendschap!


Cosmo vindt de hangmat ook erg lekker liggen

Eind juni willen we graag een huisje huren ergens aan het strand binnen rijafstand. Nu is er natuurlijk van hieruit naar het zuiden keus te over. Om te beginnen dachten we aan de Outer Banks van North Carolina, maar na de nogal koude aprilmaand begonnen we te twijfelen. Het weer is dan misschien wel lekker, maar de temperatuur van de zee waarschijnlijk nog te koud, zeker voor mij.

Dus, hoe leuk we de Outer Banks, waar we al vaker vakantie hebben gehouden, ook vinden, hebben we besloten het zuidelijker te zoeken. De keuze viel op de Golf van Mexico en wel het gebied rond Tampa-St. Petersburg. Daar kunnen we ook nog naar een pretpark, als we zin hebben. Ik stuur dus een heel aantal emails naar huisjes in Indian Rocks Beach. Allemaal vlak zijn ze vlak aan het strand. Ik krijg er nu al zin in, alleen al bij het bekijken van de beschrijvingen!

Katja vertrekt om half vijf met een stel vrienden en een van de moeders naar de Relay for Life op de prachtige campus van Georgetown University. Ze zal niet de hele nacht blijven, zoals bij haar eigen Relay, maar tot ongeveer elf uur.

Om zes uur hebben we met Chuck, Christine en Mallory afgesproken bij Glory Days Grill. We hebben van tevoren gebeld en al zijn de tafeltjes buiten vol, we kunnen zo plaatsnemen aan een tafel van zeven (Kai en Saskia zijn met ons mee).

Het wordt een gezellig etentje, al is de bediening nogal langzaam. Christine en ik bestellen, zoals wel vaker, precies hetzelfde: een stokje gegrilde varkenshaas met asperges en frietjes van zoete aardappelen. De mannen nemen hun gewoonlijke lap vlees: beef brisket.

Al gauw begint de tijd toch te dringen. We hebben kaartjes voor de voorstelling van "You're a Good Man, Charlie Brown" in het Vienna Community om acht uur. De langzame bediening maakt, dat we de manager om de rekening moeten vragen, want wanneer die van de serveerder zou arriveren?

Gauw zetten we Kai thuis af, die heeft niets met musicals, terwijl de Glovers alvast stoelen voor ons vast gaan houden. Tien minuten voor het spektakel begint nemen we plaats. Onze vriend, Michael, verzorgt de belichting, hij is helemaal blij ons te zien.

Dit is de eerste keer, dat we een musical of toneelstuk bij het Community Center zien en we staan allemaal versteld van hoe goed en professioneel de spelers zijn! Natuurlijk zijn er in deze musical maar zes spelers, maar stuk voor stuk hebben ze een prachtige stem! Dat had ik eigenlijk niet verwacht voor $11 per kaartje.

Sowieso had ik geen idee, wat ik me voor moest stellen bij deze musical. Het was Christine, die me aanspoorde er kaartjes voor te kopen. Ik ben nooit een grote fan van "Peanuts" geweest, dus ging af op haar ervaring.

Geen van allen hebben we er spijt van. Charlie Brown speelt een perfect onzeker jochie en "Snoopy" is om je rot te lachen! Vooral het een na laatste liedje "Suppertime", dat Snoopy zingt, is heel erg grappig. Ik zie zo Cosmo dat lied zingen (nou ja, als hij de gave van de menselijke taal had, dan).

Voldaan nemen we rond tien uur afscheid van de Glovers. Dat moeten we vaker doen, zo'n produktie bij een lokaal theater. In de stad kost het al gauw $100 of meer en dat is voor een enkele keer natuurlijk heel erg leuk, maar er zijn in dit gebied de meeste theaters in de VS, na New York. Daar zouden we toch meer gebruik van moeten maken.

Als ik in bed lig maak ik me opeens zorgen om Katja. Het is inmiddels half twaalf en ze heeft haar auto mee naar het huis van de jongen, wiens moeder meeging. En die jongen kennen wij niet en ik heb alleen haar mobiele nummer, wat ze natuurlijk niet opneemt.

Dan bedenk ik me, dat Leah ook mee is, en die beantwoordt haar telefoon altijd. Tot mijn verbazing krijg ik meteen Katja te pakken. Omdat ik weet, dat ik anders niet zal kunnen slapen, vraag ik haar me wakker te maken, als ze thuiskomt. Dat doet ze netjes om een uur of half twee, dus ik kan rustig gaan slapen.

Zondag

Alweer een stralende zon schijnt me tegemoet als ik opsta. Het is ook al twintig graden, dus dat belooft veel goeds! Rick en ik eten samen ontbijt en kleden ons dan aan om te gaan wandelen.

Vanwege de erge pijn aan mijn heupen en benen wil ik wel bewegen, maar het vandaag een beetje rustig aan doen. Soms is het zo moeilijk om te weten, wat goed is voor de fibromyalgie. Als ik dan zo'n pijn heb, twijfel ik weer of ik niet misschien te veel doe.

Afijn, geen gezeur, het is heerlijk buiten en we lopen richting Nottoway Park. Daar is het een drukte van jewelste. Er wordt baseball, basketbal, voetbal en tennis gespeeld, allemaal door volwassenen. Ik vraag Rick, of hij geen zin heeft om bij zo'n club te horen, maar daar heeft hij weinig oren naar.




We lopen verder naar het hondenpark. Hier liggen allerlei hondenspeeltjes en mogen de honden los lopen. Cosmo is al gauw het middelpunt van de belangstelling. De meeste honden hebben wel zin om lekker te rennen, maar er is een gemene chihuahua, Eddy.

Zijn vrouwtje, een nogal gezette oudere dame, zit op de bank en roept: "Eddy, don't!" Nou, Eddy luistert van geen meter en blijft Cosmo aanvallen. Die vindt het niets, maar het is zo'n klein beestje, dat hij er ook (gelukkig) geen trauma van krijgt. Hij schudt hem gewoon af en speelt met de andere grotere honden. Maar wat een rotbeestje, zeg! Totaal onopgevoed, die Eddy!




Met een doodmoeie hond komen we thuis. Op zich was de wandeling niet zo ver, maar het spelen met de honden en de hitte is natuurlijk super vermoeiend. We hebben in ieder geval geen hond meer aan Cosmo!


Bij thuiskomst heb ik een email, dat een van de huisjes, die ons het leukst leek, nog open is voor de week, die wij zoeken! Hoera! De prijs is gemiddeld, $1000 per week plus tax.

Maar we krijgen meer waar voor ons geld, want dit townhouse heeft 3 slaapkamers en genoeg gewone bedden voor ons vijven.

De andere condo's hadden bedden voor vier en dan een slaapbank, voor dezelfde huur per week. Ook hebben we hier internet, wat toch wel leuk is, vooral 's avonds. Gauw stuur ik een cheque met de deposit. Het valt me wat tegen, dat de betaling voor deze huisjes alleen per cheque kan, geen credit cards. Maar goed, daar valt mee te leven.

Het is in Florida laag seizoen in die tijd (ook een voordeel over de Outer Banks, waar de zomer hoogseizoen is), dus ik krijg gedurende de dag nog een heel stel emails van eigenaars, wiens huisjes open zijn. Maar geen van allen bieden ze de drie slaapkamers en het internet.

Het wordt verder een heerlijke zomerse middag. Een beetje in de hangmat hangen, Saskia speelt met haar vriendjes en vriendinnetjes in de sproeier en later met waterpistolen. Dan zetten ze een soort "Costa del Sol" op met paraplu's (nu parasollen) op onze oprit. Ze vervelen zich geen moment.


Katja gaat werken en Kai is zich aan het verdiepen in Earth Day. Dat is vandaag en hij heeft altijd al wat met de natuur. Wat hij leest stemt hem niet vrolijk, dus we bespreken manieren, waarop hij de natuur en het milieu kan helpen.


Vroeger had ik een kussentje met de spreuk: "Verbeter de wereld, begin bij jezelf" en dat heb ik altijd een heel goede filosofie gevonden. Nogal eens gebeurt het, dat de kinderen lichten aanlaten, bijvoorbeeld. Of ze willen van school worden opgehaald, terwijl het prima weer is en de afstand goed te bewandelen. Ik vertel hem, dat veel kleine dingen bij elkaar een groot ding maken. Hopelijk dringt dat door, want natuurlijk juig ik zijn interesse hierin heel hard toe.

En dan komt het moment van de vuurdoop van de nieuwe grill! Heel Amerikaans eten we hamburgers en hot dogs. Ik wil die van mij altijd bijna rauw en zo krijg ik hem ook. Het smaakt allemaal super lekker en Rick is helemaal blij met zijn nieuwe speeltje.



We werden zelfs vanmiddag bij Mark en Kelly (Tabatha's ouders) uitgenodigd om te komen eten, maar daar wilde Rick niets van weten (mij leek dat ook wel erg gezellig, maar goed). De nieuwe grill werkt goed en morgen komen de Nederlandse dames en gaan we er kip spiesjes op braden.

Terwijl ik dit buiten zit te typen hoor ik nog allerlei vogeltjes zingen. Wat is de wereld toch mooier als het weer dat ook is! Gelukkig hebben we nog tenminste twee dagen zomers weer te goed!

Desperate Housewives is er weer en intussen helpt Rick Saskia een Middeleeuws kasteel bouwen van klei voor een school project. Het is een heel werk, maar zo leuk om vader en dochter bezig te zien (ssst, laat het ze niet horen!).