Brrrrr!!!! Koud!

Gisteren was een nogal sombere dag, al bleef de voorspelde sneeuw ten zuiden en oosten van ons. Mary Ellen kwam om te gaan lopen, maar na een minuut al moest ik stoppen met joggen, mijn benen deden te veel pijn.

Om toch de spieren goed te gebruiken, besloten we dit keer onze route om te draaien. Als we joggen willen we zoveel mogelijk vlak of heuvel afwaarts lopen, nu liepen we meer heuvel opwaarts.

Na drie en een kwart mijl was ik weer thuis. Om mijn spieren los te krijgen besloot ik een warm bad te nemen. Helaas is de hot tub niet klaar om te gebruiken, want dat zou met dit weer helemaal super zijn. Rick heeft echter geen tijd gehad om hem winter klaar te maken.

Halverwege de middag reden we met Katja naar Ski Chalet. Daar wilden we skilaarzen voor haar vinden en haar skis daarna gebruiksklaar laten maken.

Het was enorm druk, want er was een grote "sale" gaande. Toch werden we vlot geholpen en Katja wormde haar voeten in de strakke laarzen. En dat voelde niet goed! Haar linkervoet, die ze met Oud en Nieuw verzwikte, deed in die laars zoveel pijn, dat ze hem uit moest doen. Dat belooft niet veel goeds voor volgend weekend!

Toch hebben we de laarzen gekocht, want aan haar goede voet voelde het goed. We kunnen ze over een paar dagen weer ophalen.

's Avonds zijn we naar Christine's verjaarsfeestje geweest. Dit was tevens hun afscheidsfeest, want volgende maand moet het huis worden ingepakt en dan gaat het op de markt. Helaas voor hen is de markt een stuk slechter, dan een jaar geleden, dus ze verwachten, dat het even zal duren, voor ze verkopen.

Het was leuk al hun vrienden en kennissen nog eens te zien. Het was, heel Amerikaans, een pot luck, dus iedereen nam wat te eten en drinken mee. Wij brachten rauwkost met een dip mee. Toen ik echter wat wilde gaan eten vielen me de hapjes met crab erin op.

Christine is zeer ernstig allergisch voor schaaldieren en als zij, zonder het te weten, zo'n hapje maar aan zou raken, zou dat genoeg zijn om een ernstige reactie te veroorzaken. Gauw vertel ik haar, dat ik denk, dat er crab in een van de hors d'oeuvres zit. Degene, die het meebracht, wist niet van Christine's allergie.

Wat dit weer laat zien is hoe moeilijk het is om met zo'n allergie te leven. Heel veel restaurants, vooral Aziatische, waar wij vaak gaan eten zijn voor Christine taboe. Er zijn maar weinig chefs, die de visgerechten en andere gerechten in afzonderlijke pannen bereiden. Hierdoor is het voor Christine erg moeilijk om buitenshuis te eten.

Omdat Rick er vanochtend weer vroeg uit zou moeten zijn we maar tot tien uur gebleven. Het was erg gezellig en moeilijk om ons aan het feestgewoel te onttrekken! Het vertrek van Chuck en Christine komt wel steeds dichterbij, geen fijne gedachte!

Vanochtend om kwart over zes gaat Ricks wekker al af, dus ik ben blij, dat we tenminste redelijk vroeg in bed lagen. Zijn vlucht naar Londen vertrekt om tien over half tien en hij heeft van zijn baas een upgrade naar business class gekregen. Ik merk, dat hij erge zin in deze reis heeft.

Londen is Ricks favoriete stad. Ik benijd hem wel, maar Rick heeft dit helemaal verdiend. Er zal gewerkt worden, maar hopelijk krijgt hij ook de kans nog een paar leuke dingen te doen.

Mijn bed voelt nog erg lekker, dus ik draai me nog een aantal keren om. Het is prachtig weer, maar ijs- en ijskoud! Het is -11 als ik opsta en het waait hard. Geen weer voor mij om erop uit te gaan, dus ik besluit een FitDeck routine te doen. Ongemerkt (althans, bijna) gaat daarmee zo een half uur voorbij en alle spieren worden gebruikt.


IJspegels aan het dak van het speelrek in onze tuin

Intussen belt Karin, want Jeroen wil ook graag mee naar Cancun. Katja, Leah en JB hebben nog een plaats in hun kamer en wat mij betreft maakt het niet uit, dat Jeroen die opvult, jongen of niet. Wat Katja betreft ook niet, maar zo goed ken ik Leah's ouders niet, dus ik raad Karin aan hen wel eerst op te bellen.

Maar goed ook, want Leah vertelt me even later, dat haar ouders niet willen, dat Jeroen op hun kamer slaapt. Zo denken wij toch weer heel anders, want ik ben van mening, dat als ze iets willen doen, ze dat heus wel voor elkaar krijgen. Het is waarschijnlijk zelfs makkelijker, als een van hen zijn of haar eigen kamer heeft. Maar goed, dat zijn van die culturele of zelfs persoonlijke verschillen, waar je rekening mee moet houden. Hopelijk lukt het Jeroen nog een paar vrienden mee te krijgen, want het zou heel jammer zijn, als hij nu niet naar Cancun zou kunnen gaan.


Cosmo heeft zeker extra energie met deze kou!

Ook Leah vindt het te koud om buiten te gaan hardlopen en vraagt of ze onze lopende band boven kan gebruiken. Toch fijn, dat onze apparatuur zo wordt gebruikt. De kinderen gebruiken het meer, dan ik, op het moment. Ik ga liever naar buiten.


De kou deert Saskia en Parker niet, zij spelen tussen en met het ijs!



Gisteren heb ik met Katja en Saskia afgesproken naar Tysons Corner te gaan. Katja heeft eigenlijk heel hard nieuwe schoenen nodig, maar moet dit weekend ook drie boeken lezen voor Engels. Zij besluit, dat een "A" voor haar test daarvoor belangrijker is, dan nieuwe schoenen.

Saskia is teleurgesteld, want ze denkt, dat ik de mall nu wel zal laten varen. Maar ik heb wel zin om naar de film te gaan. De keuze is tussen "Juno" en "27 Dresses". Ik laat Saskia kiezen en die kiest voor de laatste.

Het is superdruk bij de mall (hoewel ik me bedenk, dat het nog niet haalt bij Hoog Catharijne in Utrecht, waar je letterlijk elleboog aan elleboog in een meute liep op het weekend vroeger). We komen net op tijd voor de film aan en halen wat popcorn en drinken. In de rij horen we mensen praten over vrouwen in hun bridesmaids jurken, Saskia en ik snappen er niets van, tot na afloop van de film.

De bioscoopzaal zit flink vol en we moeten op de derde rij plaatsnemen. Gelukkig zijn de rijen tegenwoordig ver genoeg verwijderd van het scherm, zodat dit mijn nek geen pijn doet. De film vind ik geweldig!

Het is het verhaal van Jane, die al 27 keer "bridesmaid" is geweest en alle vreselijke jurken daarvan nog bewaard heeft ook. Haar meer flamboyante zus komt terug naar New York en gaat er meteen vandoor met Jane's baas, waarop Jane ook stiekem verliefd is. Intussen werkt Kevin (James Marsden, zeker een "up and coming" acteur!) aan een artikel over Jane.

Verder geef ik niets weg van het verhaal. Ik was in ieder geval teleurgesteld, toen de film was afgelopen, al zijn er zeker erg voorspelbare elementen. Het is een typische "chick flick" en precies wat Saskia en ik op deze koude middag nodig hadden.

Als we de zaal uitlopen zien we, waar men het voor de film over had. Een hele groep vrouwen heeft zich in "bridesmaid" jurken gekleed, de een nog afzichtelijker, dan de ander. Het is waar, de bruiden dwingen hun bridesmaids (ik schrijf expres geen bruidsmeisjes, want in Nederland zijn dat meestal kinderen en hier volwassen vriendinnen van de bruid) de jurk te dragen, die zij uitkiezen. Ik denk nog steeds, dat die voor onze trouwerij niet zo erg was, maar ja, dat was wel mijn smaak, natuurlijk. Ik heb werkelijk vreselijke jurken voorbij zien komen met de jaren!

Nu we in de mall zijn gaan we natuurlijk ook wat shoppen. Saskia heeft nog $40 in cadeaubonnen voor Claire's en koopt daar een aantal leuke Valentijns oorbellen. Ik heb een sport bh nodig van Gap Body, want die zitten super lekker! En bij Victoria's Secret wordt Saskia opgemeten en kopen we haar eerste, echt volwassen, bh. Het is een heel leuke, donkerblauw met een wit randje.

Door de ijskou rennen we terug naar de auto. Het is de hele dag niet warmer, dan -6 geworden! Precies als we het huis weer inlopen gaat de telefoon. Rick is veilig in Londen aangekomen. Dat is toch altijd weer een opluchting voor me, vreemd genoeg vind ik het vliegen altijd het engst, al weet ik met mijn verstand, dat dat relatief gezien veilig is.

Katja gaat bij een vriend eten, dus ga ik met Kai en Saskia naar Glory Days. Daar is het een drukte van jewelste, ik was vergeten, dat vandaag de football kampioenschappen worden gespeeld. De winnende teams zullen doorgaan naar de Superbowl.

Wij komen net na de winst van de Patriots (New England) over de Chargers (San Diego) binnen. Het is niet echt een verrassing, dat de Patriots het AFC Kampioenschap binnensleepten, want ze hebben het hele seizoen geen wedstrijd verloren. Zij zijn dan ook absoluut favoriet voor de Superbowl.

Met een "bieper" in de hand wachten we met een aantal anderen op een tafeltje. Overal om ons heen hangen televisies op allerlei verschillende kanalen. Vervelen hoef je je dus zeker niet, ook niet als je gezelschap niet zo spraakzaam is. Maar het maakt het allemaal ook erg luid. Toch blijft dit een van onze favoriete restaurants, want ze hebben ook nog eens erg lekker en zeer betaalbaar eten.

Vijfentwintig minuten tot een half uur zou onze wachttijd zijn, maar al na tien minuten gaat de bieper af. We krijgen gelukkig een tafeltje in het niet roken gedeelte, want ik had "first available" gezegd, dus het had ook roken kunnen zijn. Veel verschilt het niet, want de bar is in het midden van het restaurant en de rook daarvan is overal te ruiken.

De kinderen bestellen hun favorieten: cheese fries met bacon en de buffalo chicken dip. Natuurlijk kan ik het ook niet helpen een paar happen te nemen, niet goed voor het dieet!

Als we ons hoofdgerecht bestellen wordt ons verteld, dat er geen zoete aardappelfrietjes meer zijn! Wat??? De vorige keer was dat ook al zo en zei de manager, Lonnie, dat hij ons een gratis groot bord vol zou geven de volgende keer. En nu hebben ze ze weer niet! Lonnie is er weer en ik kan het niet nalaten hem ermee te plagen. Hij geeft mij zijn business card met achterop een berichtje, dat wij bij een volgend bezoek zoveel zoete aardappel frietjes als we willen mogen bestellen.

Het wordt desondanks een heerlijke maaltijd. Met deze kou heb ik eigenlijk toch meer zin in een warme chili, die dit restaurant heerlijk maakt. De atmosfeer is fantastisch, inmiddels is de NFC wedstrijd bezig en er wordt gegild en gejoeld. Diverse mensen hebben jerseys van hun teams aan, de helft zijn voor de Giants zo te zien, de andere helft voor de Packers. Ik zou eigenlijk best de hele wedstrijd aan de bar willen kijken (vroeger deed ik dat ook regelmatig), maar de kinderen worden ongeduldig.

Thuis kijken we (Kai en ik, want Saskia gaat bij Tabatha logeren en Katja is naar de bioscoop) de rest van de heel spannende wedstrijd, die de Giants in overtijd met een verschil van slechts 3 punten winnen! De Superbowl is dus tussen New York en New England, ook wel een leuke rivaliteit!