Een blik door de lamellen en ik wil gewoon terug naar bed. Er hangt een mist en het miezert. Het geeft mij het echte januari gevoel. Al werk ik er nog zo hard aan, ik merk, dat bij het minste geringste mijn stemming diep in de mineur zakt.
Op die momenten is het me helemaal duidelijk, dat mensen, die klinisch depressief zijn, er niets aan kunnen doen. Zulke stemmingen haat ik, maar ze gebeuren gewoon. Dus, waarschuwing: minder alles is leuk en aardig blog, dan anders, vandaag!
Met veel pijn in mijn lijf sta ik op en kus Saskia, die alweer doodmoe opstond, gedag voor school. Hoe dat volgend jaar moet, als zij tenminste een uur eerder op moet staan dan nu, is me een raadsel. Maar ja, wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik maak me er zorgen over, maar kan er op het moment niets aan veranderen.
Met alle macht probeer ik iets positiefs te vinden aan deze dag. Gelukkig komt Mary Ellen om te gaan lopen, maar mijn kuit doet pijn, zeur, zeur, zeur. Jeetje, ik schrik er zelf van, hoe dicht ik bij het "glas is half (of zelfs helemaal!) leeg" gevoel sta!
We wandelen 3,75 mijl door de miezerige buurt. Maar ik ben dankbaar voor Mary Ellens vriendschap, vandaag moet ik mijn zegeningen tellen om me beter te voelen en dat is er een.
Thuis zit ik half-watterig achter de computer. Ik zou naar Sterling gaan vandaag om mijn vriendin Annemarie voor het eerst sinds november 2006 weer te zien. We wonen drie kwartier bij elkaar vandaan, maar het blijkt heel moeilijk om af te spreken!
We zouden vandaag met onze honden gaan wandelen, maar dat gaat niet door. Annemarie heeft computerproblemen en geen zin in vieze honden in auto's en huis. Ik vind het eng om door de mist zo ver te rijden, dus opeens heb ik een hele open ochtend!
Veel mensen zouden daar blij mee zijn, maar vandaag ben ik dat niet. Cosmo heeft zo niet genoeg beweging en hem in de tuin laten wil ik niet, want dan komt hij modderig en vies binnen en ons tapijt is al lichtbruin in plaats van zilvergrijs daardoor.
Ironisch genoeg gaat het programma, wat ik nu kijk, 20/20 over de "Pursuit of Happiness" en kan geluk gevangen worden? Het programma gaat er wetenschappelijk op in, er schijnt een fysiek iets te zijn om gelukkig te zijn.
Daar werk ik vanochtend hard aan. Die mineurstemming ligt mij niet. Ik weet heel goed, dat ik flink gezegend ben met allerlei fijne dingen. Een daarvan is Cosmo en die wil nog wel verder uit. Ik begin klein en maak tenminste mijn hond blij door er weer op uit te gaan.
Mijn kuit doet nog pijn, dus hardlopen gaat niet, maar gewoon snelwandelen wel. We lopen en lopen en mijn Garmin GPS vertelt precies hoe ver we zijn gegaan. Ik wil de tien kilometer vol maken.
Helaas begint het op mijl 5,5 hard te regenen en dan ben ik zover van huis, dat ik de rest wel moet lopen. Eerst baal ik ervan en dan zie ik Cosmo happen naar de druppels en mensen in auto's meewarig naar me kijken. Opeens is het daar, het geluksgevoel! Hier loop ik, met mijn mooie hond, ik voel de natuur op me en word kleddernat, maar het is niet te koud, een warme douche wacht en ik geniet!
Dat gevoel verlaat me de rest van de dag niet meer. De douche voelt heerlijk! Ik ruim op in huis en krijg heel wat gedaan. Met Cosmo ga ik boodschappen doen in Vienna en hij ligt gewoon heel lief in zijn stoel, wat mijn hart weer doet smelten.
Na de lunch breekt de lucht open en opeens is er felle zonneschijn. Dat niet alleen, maar het is ook 15 graden! Naar boven ga ik en met een stapel leesmateriaal installeer ik me voor het huis.
Als alle tijdschriften uit zijn begin ik aan Weird Virginia. In dit boek worden vreemde dingen in deze staat beschreven. Ik lees over de Drie Zusters stenen in de Potomac als Jim, Laura en Michaels vader, langs komt om zijn kroost af te zetten. Ik vertel hem over dit verhaal en hij kent het, want hij is hier opgegroeid. Dat vind ik het leuke van deze buurt, zoveel mensen wonen hier al hun hele leven. In de meeste buurten hier komt iedereen uit andere gebieden.
Als de zon achter de huizen is verdwenen en het te koel wordt buiten ga ik met tegenzin naar binnen. Kai heeft twee vrienden hier en Saskia twee vriendinnen. De jongens liggen dubbel om van alles in het boek "This Book will change your life again". De meisjes ruimen Saskia's kamer op, een flinke geldelijke beloning in het vooruitzicht!
Katja is druk met haar weekend her in te delen. Rick en ik gaan dit weekend in Washington overnachten en , al wordt ze ervoor betaald, het is nogal wat om voor haar broer en zus te moeten zorgen. Weekends zijn heilig in het leven van een tiener!
Vanavond doen we het rustig aan. We halen eten van het Mediterranese restaurant: falafel, dolma, hummus, tabouleh en pita's, super lekker!
Op tv is die 20/20 over geluk en in welk land zijn de mensen het gelukkigst? Denemarken! Een van de redenen: er wonen bijna alleen maar Denen in het land, dus niemand kan jaloers zijn op een andere nationaliteit of ras. Misschien is multi-cultureel dus toch niet zo goed?
Ach, het is allemaal relatief en geluk komt van binnen. Ik ben vast besloten me na de sombere ochtend van vandaag weer helemaal te concentreren op al het zonnige in het leven. Dat leven duurt tenslotte absoluut niet lang genoeg!
PS: Langzaam wordt meer bekend over de vier vermoorde meisjes. Kennelijk heeft hun moeder hen al in mei vermoord!!!!!! Ik kan er niet over uit (en de rest van deze omgeving ook niet), dat geen enkele instantie iets heeft gedaan aan dit duidelijk krankzinnige mens! Ze was wel bekend bij de "instanties", nota bene!
vrijdag, januari 11, 2008
Pursuit of Happiness
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
17 reacties:
Wij wensen je een heel fijn romantisch weekend toe. Geniet maar volle teugen met je man!!!!
O jee ik ken dat gevoel. Gelukkig dat je toch nog eruit kwam.
En nu lekker even een weekendje weg met z'n twee. Geniet er maar van.
Vreselijk nieuws trouwens van die vermoorde kinderen. Idd niet te bevatten dat instanties (school, creche) en omgevin die kinderen niet gemist hebben.
Gelukkig ging je deprimood snel over. Heb er niet vaak last van maar als het zo is dan is het minstens voor de hele dag.
Geniet van je weekendje met je man. Ik zou zo willen wisselen hoor.
Die moeder was duidelijk ziek, en zoals je zelf al eerder op de dag schreef, is het erg moeilijk om je tegen een bezwaarde gemoedstoestand of depressie te verzetten, laat staan als die chronisch is.
Niet iedereen verkeert in de luxe positie de tijd te kunnen nemen zichzelf tot de orde te roepen. En dan kunnen er vreselijke dingen gebeuren.
Natuurlijk is haar daad afschuwelijk, en niet goed te praten of zelfs te verexcuseren, maar ik ben altijd erg voorzichtig met de eerste steen werpen.
Ik hoop maar dat ik zelf tijdig door heb dat iemand een helpende hand nodig heeft, zodat ik desnoods bij 'de instanties' aan de bel kan trekken.
Balen hoor, dat je je even zo rot voelde, en ondanks dat je zoals je zelf zegt gezegend bent met veel fijne dingen...gevoel laat zich nu eenmaal niet dwingen. Ik kan me ook voorstellen dat je 24/7 pijn het soms moeilijk maakt 'het licht' te zien. Dus...knap dat je er weer snel doorheen bent gekomen (en dat door een bui regen....hoe ironisch).
Geniet van het weekend!
Karin
Akelig verhaal van die meisjes, soms kunnen mensen zich heel normaal voordoen, maar je weet echt niet wat er in hun hoofd speelt.
Ik heb ook een gedeelte van dat programma gezien, vondt het heel goed. Wat eruit sprong voor mij was de man in de kurkenboot die op het laatst zei; 'happiness exists of moments' (of zoiets, in ieder geval, geluk bestaat uit momenten). Zo is het maar net.
Hopelijk schijnt voor jouw het zonnetje weer vandaag en veel **** momenten :)
@Eva -- inderdaad, de moeder is ziek en dat betekent krankzinnig toch? Ziek in het hoofd? Of is dat oud taalgebruik en heeft dat nu een andere betekenis? Het erge is, dat men wist, dat ze haar 17-jarige dochter bijvoorbeeld gevangen hield en dat er al andere problemen waren. Ik veroordeel dan ook niet de moeder, maar de instanties, die met het gezin in aanraking waren en er niets aan deden. Hoeveel andere gezinnen leven ook zo en worden de kinderen niet geholpen, kennelijk moet er eerst een kind gedood worden. In mijn eigen jeugd heb ik ervaringen, die niet geschikt zijn voor publicatie, waardoor dit geval mij extra aangrijpt. Het is vreselijk als kind in een situatie te zitten en geen van de "gewone" volwassenen om je heen doet iets om te helpen.
Ik hoop dat je je vandaag en morgen wat beter voelt en met volle teugen kan genieten van een fijn weekend met Rick.
Heel veel plezier !!
Voor mij is de situatie uit Washington ook heel herkenbaar. Helaas!Moet wel zeggen dat ik mijn zegeningen elke dag tel. Maandag alweer naar een crematie(van een oom) en alweer helaas kom ik te vaak op dit soort plekken. Vooral de laatste tijd.
Petra, ik ben HEEL blij dat je toch een fijne dag hebt gehad en ik lees je blog ook al ben je dan niet BLIJ. (Heb daar overigens niets van gemerkt). Altijd pijn is vreselijk en ik vind je een kanjer zoals je daar toch altijd mee omgaat.
Geniet van je weekend!
Hartelijke groet,
Corry
Wat vervelend dat je je zo rot voelde. Januari is ook niet echt een maand om blij van te worden, alles is zo somber. Gelukkig kwam het blijde gevoel toch weer terug!!
Triest hoor die moeder met haar kinderen.
Veel plezier tijdens het weekendje met Rick.
Kun je inderdaad ineens heeeeel erg gelukkig van worden: "kleine dingen"
Tjee zeg, die kinderen in mei al vermoord, vraag me al jaren af van veel instanties wat de toegevoegde waarde ervan is, lijkt erop dat hen voornaamste taak is om vooral zichzelf in stant te houden.
Fijn weekend !
Wat goed van je Petra, dat je je dag hebt kunnen ombuigen! Het is niet altijd gemakkelijk om de leuke en fijne geluksmomenten te herkennen, vooral als je door de niet-fijne-dingen weer stevig met de benen op de vloer wordt gezet. Respect!
Het is wel gemakkelijk om te oordelen over de instanties, waarvan het lijkt alsof ze niets hebben gedaan aan de situatie, maar ook daar zijn dingen niet altijd zoals ze lijken. Ik kan deze situatie niet beoordelen, maar ik ken persoonlijk de Limburgse hulpverlener die betrokken was bij het Roermondse gezin waarvan de 6 kinderen in 2002 allemaal omkwamen in een brand die door de vader was aangestoken. Deze hulpverlener werd ook veroordeeld, terwijl hij met handen en voeten gebonden door allerlei regels en wetten alles heeft gedaan wat in zijn macht lag. Hij had al een enorm schuldgevoel toen het gebeurde, omdat je grote angst op zo'n moment de waarheid wordt, en dan wordt je publiekelijk ook nog eens veroordeeld, terwijl het rechtssysteem gewoon niet goed werkt. Het is soms heel moeilijk om het hele verhaal te begrijpen, omdat je niet alles weet.
Geniet van jullie heerlijk weekendje en probeer alle "zorgen" even lekker op zij te zetten.
Gelukkig duurde je 'depressie' niet al te lang en kon je weer genieten van je mooie leven. En dan lekker met Rick naar Washington in het vooruitzicht!
Ik sluit me bij Jasmino aan, wat betreft het verhaal over de vermoorde meisjes. Ik weet niet hoe het in Amerika is, maar de regels en wetten in NL zijn zo ingewikkeld, dat instanties elkaar in de weg lopen en elkaar niet op de hoogte (kunnen) houden. En dan krijg je dit soort trieste gebeurtenissen...
Oh, wat gezellig...samen met Rick ergens anders overnachten!
Je dag begon dan minder, maar in geen tijd had je daar een hele fijne dag van gemaakt!
Een hele gezellige dag vandaag!
Helaas, te laat om jullie een fijn weekend toe te wensen. Ik hoop dat jullie het heerlijk hebben gehad zo met z'n tweeën
gr Ineke
Hoop ook dat jullie een fijn weekendje hebben gehad!
Een van de beste dingen die je kan doen als je je wat depri voelt, is naar buiten gaan. Dat heb je dus gedaan en helpt altijd om je gemoedstoestand te veranderen. De natuur, de mensen om je heen leiden dan je aandacht af van je gedachten. En wat ik altijd doe (en jij blijkbaar ook) is jezelf ervan blijven overtuigen hoe goed je het hebt en je 'blessings' overlopen... automatisch krijg je dan positieve gedachten!
Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat positieve gedachten je gelukkig maken en je ervan behoeden af te glijden naar depressies! Ik kan me wel voorstellen dat je met je pijnen dat niet altijd kan verwezenlijken... Daarom bewonder ik je zo : je blogs zijn altijd heel positief ondanks de pijn waarmee je dikwijls geconfronteerd wordt. Nog veel sterkte!
Groetjes,
Een reactie posten