IJzige watervallen

Vroeger dan anders gaat de wekker af, want Katja heeft nu extra tijd nodig om te douchen (in onze badkamer, waardoor het duidelijk wordt hoe lang zij doucht, jeetje!). Haar voet voelt wel wat beter aan en met de aircast staat ze er al wat op. Ik waarschuw haar daarvoor, want die banden moeten herstellen, anders blijven ze zwak.

Boven hebben we nooit de verwarming aan (in dit huis hebben we twee verwarmingsketels en air conditionings) en bij het opstaan is het dertien graden binnen. Brrrr!!! Dan ben ik toch wel blij met het vaste tapijt! Gauw gaat de verwarming toch maar aan!

Buiten vriest het twaalf graden en het waait ook nog steeds behoorlijk, waardoor de wind chill (hoe het op je huid voelt) -22 is (verder ten noorden van ons is het nog veel kouder, mijn arme zwangere zus komt haar huis niet uit). Maar het is wel prachtig zonnig en dat maakt het opstaan toch makkelijker.

Saskia is compleet oververmoeid, de erge hoofdpijn van gisteren is nog niet weg en ze wordt huilend wakker. Tijd voor een rustdag, dus. Saskia is net als ik, als kind kon ik helemaal niet tegen laat naar bed gaan en voor haar was half drie op dinsdagochtend funest.

Rick gaat weer naar zijn werk en ik mis hem echt wel even na de gezelligheid van de afgelopen twee weken! Het is maar zelden, dat hij vrij neemt om gewoon samen thuis dingen te doen, meestal gaan we op reis (niet dat ik daarover klaag!).

Voor de eerste personal training van het nieuwe jaar loop ik rillend naar Mary Ellens huis. Marceleus komt maar niet en blijkt vast te zitten in het verkeer, een niet ongewoon iets in dit gebied. Pas om tien uur komt hij aan.

Gewoonlijk heb ik het halve uur van 9:30 to 10 uur, Mary Ellen van tien tot half elf. We besluiten onze halve uren te combineren en dat is nog leuk ook! We wisselen oefeningen af en ik heb echt het gevoel flink mijn spieren gebruikt te hebben.

Een van de heel weinige dingen, die ik in de Kerstvakantie heb gemist, is een lange wandeling in de natuur met Cosmo. Gisteren al heb ik besloten vandaag naar Great Falls te gaan, want met deze diepvriestemperaturen is daar geheid ijs op de rotsen te zien, wat een pracht gezicht is.

Cosmo vindt het ook weer erg leuk in de auto, waar hij een paar weken niet in heeft gezeten. Als ik het Park Ranger huisje van Great Falls nader, zie ik de ranger daar zijn jas dicht ritsen, voor hij het raampje opent. Gelukkig voor hem hoef ik enkel mijn America the Beautiful pas te laten zien en kan dan doorrijden.

De parkeerplaats is, zoals ik wel had verwacht, vrijwel leeg. Toch zijn er een paar die hards, zoals ik, dik aangekleed met teen- en vingerwarmers (mijn voeten en handen worden altijd onmiddellijk koud!).

Cosmo ruikt meteen allerlei luchtjes, van herten, wasberen, stinkdieren, eekhoorns en nog veel meer, natuurlijk. Met groot enthousiasme loopt hij voor me uit. Ook hij was de straten van onze buurt waarschijnlijk beu.

Zodra we de auto uit zijn hoor ik de watervallen razen. Er zit dus redelijk wat water in de rivier. De kou is meteen vergeten als ik de prachtige natuur van de watervallen aanschouw! Hoewel, als het niet zo koud was, zou ik wel uren kunnen kijken, nu moet ik blijven bewegen (en Cosmo heeft daar het geduld niet voor, die piept al na twee minuten).

Slideshow:


We lopen dus een deel van het Potomac Heritage Trail langs de rivier en dan terug langs de ruines van het Patowmack Canal en het stadje Matildaville, dat hier ooit stond. De enige kleur in de natuur zijn de kleurige vogeltjes. Ik zie zelfs een bluebird, waarvan ik dacht, dat ze weg migreerden in de winter.


Deze ruines zijn alles wat over is van Matildaville

Op de terugweg ga ik naar de andere uitkijkpunten over de watervallen. Ze zijn zo machtig mooi, vrijwel niet op een foto weer te geven. En de wolken maken, dat het er nog kouder uitziet. Op ons pad zien we opeens een (verkleumde?) reiger staan, die pas opvliegt, als Cosmo vrij dichtbij komt. Ik geniet met volle teugen en weet zeker, dat dat ook geldt voor mijn viervoetige vriend.


De reiger blijft vrij lang rustig staan



Canadese gans in de koude rivier

Maar het is lunchtijd en mijn maag rommelt. Bovendien is Saskia alleen thuis. Dus met moeite ruk ik me los uit de rust van de natuur en rijd de drukte van Tysons Corner weer in.

Met Saskia snack ik voor de laatste keer (want ze zijn bijna op!) van de lekkernijen van Oud en Nieuw en kleed me daarna in mijn warmste kleding, want het lukt maar niet om warm te worden! Wat dat betreft kan ik niet wachten, tot de Kerstboom is opgeruimd, dan kan de open haard weer aan.

Saskia zou vanavond op Teddie passen, zodat Sylvia en Hans naar een etentje konden. Maar Sylvia belt, dat ze Teddie ziek van school heeft gehaald. Wel balen voor haar, want zo vaak gaan ze niet uit. Saskia vindt het ook jammer, want die had uitgekeken naar het Barbie spelen met Teddie (als babysitter mag je natuurlijk weer even ouderwets spelen, dat wordt zelfs van je verwacht).

Rick komt ook vroeg thuis, want hij is verkouden en voelt zich niet lekker. We bestellen maar lekker makkelijk een pizza en ik bonjour iedereen vanavond vroeg het bed in!

In Iowa zijn de caucuses begonnen. Ik vind het een fascinerende manier van stemmen en ben heel benieuwd naar de resultaten! De presidentiele verkiezingen zijn vandaag officieel begonnen.