Een alledaagse maandag

Monday, Monday... Ach, was het maar altijd weekend (hoewel, dan zouden we er niet meer van genieten, natuurlijk)! Katja kruipt vrijwel naar de badkamer, zo moe is ze. Sinds het gebeuren met haar voet gebruikt ze onze douchecel en het verbaast me iedere dag weer, dat ze op tijd op school is! Haar douche lijkt in ieder geval eindeloos te duren. Ze heeft daarna op zijn hoogst nog een kwartier om: haar haar te drogen, make up aan te brengen, ontbijt te eten, lunch te maken en andere voor school benodigdheden!

Maar goed, net na zevenen sluit de deur zich achter de tieners. Ik ben inmiddels, heel ongewoon, weer naar Dromenland afgereisd. Ik droom een ingewikkelde droom over terroristen, die langzaam dichterbij komen en Christine, die huilt, omdat ze gaat verhuizen en boos is op mij, omdat ik haar niet genoeg aandacht heb gegeven.

Met schrik word ik wakker van de telefoon en moet even omschakelen van de boze Christine in mijn droom, naar de werkelijke Christine, zich van geen kwaad bewust. We spreken af na Cosmo's training een lange wandeling te gaan maken.

Saskia en ik eten samen ontbijt. Zij heeft bepaald, dat dat Yogurt Burst Cheerios moeten zijn. Saskia is daar dol op, maar ik vind ze niet lekker. Geef mij maar de gewone Cheerios, die lekker nootachtig smaken, met wat vers fruit. Maar ik ben al blij, als Saskia ontbijt eet, want daar heeft ze meestal geen zin in.

Mary Ellen komt mij ophalen om te gaan lopen. Alleen doet mijn kuit nog steeds flinke pijn, dus van joggen komt niets. Het voelt als een gescheurde spier, die er gewoon opeens op vrijdagochtend was en nog niet beter voelt. Natuurlijk heeft het meteen een domino effect tot gevolg en zit mijn hele rechterkant muurvast.

Wandelen helpt daarbij wel wat, maar hopelijk kan Marceleus morgen wat oefeningen laten doen, die het allemaal helpen. Aan Laura, mijn massage therapiste, heb ik even niets, want die was vorige week flink ziek en masseren vergt toch heel wat lichamelijke kracht. Wanneer ze daar weer toe in staat is, weet ik niet.

Precies op tijd kom ik met Cosmo weer bij Petsmart aan voor zijn training. Ik heb een nieuw snoepje mee, vetvrije Pup-peroni en Cosmo zit al meteen met zijn snuit in mijn jaszak.

De hele training doet hij meteen wat ik zeg, want hij weet, dat er een stukje Pup-peroni in mijn hand zit! Zo af en toe is hij zelfs heel stout en probeert het uit mijn hand te happen. Het is nog wel echt een tiener, hoor! Maar hij laat duidelijk zien, dat de training zijn vruchten af werpt.

Er zijn nog twee "intermediate" trainingen en dan wil Carol een paar weken vrij nemen. Daarna gaan we door naar een "tricks" klas, waarbij de honden dingen als de krant brengen e.d. leren. Dat lijkt me zo leuk!

Daarna is de advanced klas en dat is het dan wel. Ik wil graag doorgaan met een klas voor Cosmo eens per week. Dat is een goede manier voor ons beiden om helemaal op elkaar geconcentreerd te zijn en ik denk ook, dat het voor Cosmo mentaal heel goed is. Na de advanced klas moet ik dus even kijken, hoe we verder gaan.

Na afloop koop ik een paar lekkere met kaas-bacon gevulde hoefjes voor Cosmo en bij de kassa wordt hij helemaal geknuffeld. De kassieres proberen hem zijn "roll over" truc te laten doen, maar hij snapt het niet. Onder applaus (en Cosmo lijkt wel te glunderen) lukt het onder mijn leiding natuurlijk wel.

Een van de schattige dingen van deze hond vind ik zijn duidelijke wil om te doen, wat men van hem vraagt. Als hij het niet doet, begrijpt hij gewoon niet, wat er bedoeld wordt (al moeten we aan "Come" nog wel hard werken!).

Christine staat, als wij aankomen, al klaar om te gaan wandelen. De eerdere zon is inmiddels alweer achter de wolken verdwenen en het waait flink. De hoofdband gaat om en de handschoenen aan. Onderweg zien we een aantal "flurries", verdwaalde sneeuwvlokjes. Niets vergeleken bij de Nor'Easter bij mijn zus in de buurt, waar ze flink wat sneeuw kregen!

In het bos is het een stuk aangenamer en, al doet mijn kuit flink pijn, het wordt een lekkere wandeling. Ik moet wel de hele tijd aan mijn droom denken en ban de gedachte, dat zo'n simpele wandeling samen volgend jaar niet meer mogelijk is, maar gauw. Het heeft geen nut in de toekomst te leven, ik wil van vandaag genieten!

Op de terugweg haal ik bij Whole Foods verse spinazie en artisjokken ravioli en een heel lekkere pittige pasta saus. Ook hebben ze vers knoflook brood.

Rick komt vroeg thuis. Hij heeft al maanden last van zijn rechterpols en heeft daar een paar weken geleden een MRI voor gehad. De orthopedist heeft een ontsteking geconstateerd en nu moet Rick vanaf vandaag voor drie weken met een spalk om zijn duim en onderarm lopen. Het mag er alleen af om te douchen, zodat het goed rust krijgt. Gelukkig kan hij met zijn andere vingers nog van alles, want hij moet morgen naar Florida voor zijn werk.

De pasta maaltijd gaat er goed in en iedereen, inclusief Rick, die voor zijn presentatie morgen werkt, heeft huiswerk. Mijn huiswerk voor mijn fotografie cursus moet woensdag ingeleverd zijn, maar mijn probeersels zijn nog niet tot mijn tevredenheid. Ik hoopte in Washington wat materiaal te vinden, maar dat viel tegen. Morgen ga ik meer proberen, want ik wil alles uit deze cursus halen!