Picknick

De voorspelling is, dat het vandaag voorlopig de laatste echt warme dag van dit seizoen is, dus ik kwijt me razendsnel van mijn huishoudelijke taken en pak dan de fiets. Ik kan toch zo genieten van een simpel fietstochtje!

De eekhoorns en chipmunks zijn druk met hun wintervoorraad aanleggen en dus moet ik goed uitkijken niet over ze heen te rijden, want ze schieten zo voor mijn banden langs. Helaas zijn ze te snel om op de foto te zetten.

Een groep Blue Jays vliegt kwetterend van boom naar boom, prachtige vogel zijn het, met hun felblauwe veren. En even later hoor ik wat geritsel en aan mijn rechterkant staat een hert(je) in de berm me nieuwsgierig aan te kijken. Ik stop natuurlijk, want ik blijf het bijzonder vinden, alle anderen fietsen en skaten langs me heen, zonder oog voor het schattige dier. Hij blijft een hele tijd staan, zodat ik hem goed kan fotograferen en loopt dan rustig terug de bosjes in.

Omdat het zulk heerlijk weer is, besluit ik eindelijk eens te doen, wat ik allang van plan was. Ik stop mijn boek en fototoestel in een tas en ga naar Whole Foods en haal daar een van hun verrukkelijke sandwiches (9-granen brood met rosbief, mosterd, spinazie, worteltjes, tomaat en komkommer) en een flesje water.

Vervolgens rijd ik naar Great Falls National Park en loop naar het dichtstbijzijnde uitkijkpunt. Hier is het lekker rotsig, dus ik vind een goede zitplek in het zonnetje met uitzicht op de watervallen. Hier peuzel ik mijn meegebrachte lekkernijen op en blijf anderhalf uur lezen met het geraas van het water als achtergrondmuziek. Ik krijg nooit genoeg van deze prachtige natuur.

Het is heel rustig, zo af en toe komen er andere mensen kijken. De meesten zijn Duits, dus ik vraag me af of er een of andere tourbus was. Ze zijn allemaal even onder de indruk van het natuurschoon. Grappig blijft het om een andere taal te kunnen verstaan, terwijl de ander denkt, dat je dat niet kunt.

Helemaal vrolijk ga ik weer huiswaarts, waar ik met Susan, mijn buurvrouw, het "touch football" spel tussen een heel stel buurtkinderen gadesla. Saskia is ontzettend trots, want ze maakt allerlei "touchdowns". Het is zo leuk kinderen van zulke verschillende leeftijden samen te zien spelen. De jongste is vijf en de oudste vijftien met allerlei leeftijden daartussenin. Ik vind het heerlijk, dat mijn kinderen zo opgroeien en ik vind het zelf ook dolgezellig, dat buiten kletsen met andere moeders.

Na het eten brengt Rick me naar Bunco. Het wordt vanavond gehouden bij een overbuurvrouw, die net weer in haar huis woont na een enorme verbouwing. Het is werkelijk heel mooi geworden met een hypermoderne keuken en een grote "family" room. Maar waar ik echt een beetje jaloers op ben is hun "mudroom". Dit is een kamertje, dat aan de garage vastzit, waar iedereen zijn jas en schoenen kan uitdoen. Ieder gezinslid heeft er zijn eigen hokje, waar backpacks en andere spullen in kunnen hangen. Wat een luxe!

Het wordt weer een gezellige avond. Iedere keer is de groep weer anders en leer ik weer andere vrouwen uit de buurt beter kennen. En voor de tweede keer achter elkaar win ik een van de prijzen. Dit keer was het thema "All That Jazz" (ik had een klein saksofoontje gekocht om aan de ijskast te hangen als mijn bijdrage aan de tas met kleinigheidjes, die een persoon wint). Mijn prijs bestaat uit een doosje Godiva chocolaatjes en een cd van John Coltrane. Het is zo gezellig, dat we een uur later dan gewoonlijk blijven nakletsen!